Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Vandaag een midweektocht te Anzegem,waar de Textieltrekkers uit Vichte er hun Grastocht hielden. Het beloofde een mooie maar frisse dag te zijn. Dus ik reed naar Anzegem om daar deze tocht te wandelen. De start was vanuit de zaal De Ark. De wandelaars konden uit een waaier van afstanden kiezen, van 4km tot 25km. Ik koos voor de langste afstand.
Anzegem is een plaats en gemeente in het zuiden van de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 15.000 inwoners, die Anzegemnaars[1] worden genoemd. Anzegem is een relatief landelijke gemeente in het heuvelland tussen de rivieren de Leie en de Schelde. De bijnaam van Anzegem is de Gapersgemeente en de inwoners worden ook wel Gapers genoemd.
Naast Anzegem zelf bestaat de fusiegemeente nog uit de deelgemeenten Gijzelbrechtegem, Ingooigem, Kaster, Tiegem en Vichte. Gijzelbrechtegem was de eerste gemeente die bij Anzegem gevoegd werd in 1971. Ingooigem, Kaster, Tiegem en Vichte volgden op 1 januari 1977, tijdens de grootste Belgische fusiegolf. Op het grondgebied van Anzegem ligt ook nog het gehucht Heirweg, iets ten noordwesten van de dorpskern van Anzegem. Heirweg was nooit een zelfstandige gemeente, maar heeft wel een eigen kerk en school. Naast het echte dorpscentrum van Anzegem is net ten zuidoosten hiervan ook een kern gegroeid rond het station Anzegem. Anzegem is een naam van Germaanse oorsprong
Vanuit de ruime zaal De Ark wandelen we naar de Spitaalbossen. Je krijgt de unieke gelegenheid om deze private bossen te doorkruisen. De rustpost is in brouwerij Het Verzet. We passeren langs Walskerke, de oudste en ook de enige nog werkende watermolen van West-Vlaanderen. Vlakbij gaan we door het nieuw aangelegde park met zijn bruggetjes en waterspaarbekken.
De Spitaalsbossen zijn bossen in de Belgische gemeente Wortegem-Petegem. Ze vormen de natuurlijke grens tussen Wortegem-Petegem, Waregem en Anzegem, en daarmee ook tussen Oost-Vlaanderen en West-Vlaanderen. Deze bossen zijn beroemd geworden in de Eerste Wereldoorlog tijdens de Slag aan de Schelde. De Amerikaanse troepen stootten daar op 30 oktober op een belangrijke Duitse weerstand. In de Spitaalsbossen is hard gevochten. De Duitsers hadden er verscheidene mitrailleursposten. De 91ste divisie verloor 49 officieren en 920 manschappen bij deze krijgsverrichtingen. De Amerikaanse gesneuvelden zijn begraven op het Amerikaanse kerkhof Flanders Field American Cemetery and Memorial in Waregem. In die periode kon men echter niet meer spreken van “bossen” daar deze volledig waren uitgedund door de lokale bevolking die te lijden had aan een nijpend brandstoftekort. Na deze tijd is het bos weer hersteld.
Het was al een eindje geleden dat ik nog eens de Mattentaarttocht had gewandeld. Dus ditmaal reed ik naar Geraardsbergen om deel te nemen aan deze tocht.
Geraardsbergen (Frans: Grammont) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt in de Denderstreek, aan de Dender en tegen de Oudenberg aan. De stad in de Vlaamse Ardennen telt ruim 34.000 inwoners (2022), die Geraardsbergenaars worden genoemd. In de wielrennerswereld is de stad berucht vanwege de steile en heuvelachtige Muur van Geraardsbergen. De stad is ook bekend om zijn mattentaart. Het jaarlijkse feest van Krakelingen en Tonnekensbrand is door UNESCO erkend als Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid. De heilige Bartholomeus en Adrianus zijn haar patroonheiligen. De plaatselijke benaming voor Geraardsbergen luidt Giesbaargen.
De start was zoals gewoonlijk vanuit het Koninklijk Atheneum.
De tocht zelf biedt een waaier aan afstanden aan, zodat iedereen vast wel de afstand naar zijnmogelijkheden of goesting vindt. In de stad zijn het vooral de markt en het Abdijpark die hoge ogen gooien. Buiten rond de stad wordt vanaf de 8 km gewandeld in natuurgebieden en bossen, waar in deze tijd van het jaar de boshyacinten, bosanemoontjes en daslook welig tieren. Bossen en natuurgebieden worden aaneen gebreid met paden, veld- en landwegen, langs kapelletjes en rustige dorpskernen, door landerijen, weiden en akkers. Het geheel vormt een mix van natuur en cultuur.
De Markt van Geraardsbergen.
Hier bevinden zich enkele unieke en historische bouwsels zoals de neo-gotische Sint-Bartholomeuskerk (13de eeuw), de Marbol of Marktborne (fontein uit de 14de eeuw), het middeleeuwse Stadhuis (neogotiek) en uiteraard, onder de pui van hetstadhuis, ons befaamde Manneken Pis, het oudste van België. Je kan in het Infokantoor hetmuseum met de vele beeldjes en kostuums van het Manneken Pis bezoeken, alsook multimediale uitleg over het productie- en bakproces van de Mattentaart. Meer zelfs, je kan er diverse geuren opsnuiven die bij deze processen behoren. Van het plein vertrekken een aantal steegjes met levendige namen als Boerenhol, Visstraatje, Duivelstraatje en Brandstraatje.
Mannenken Pis
Het (vernieuwde) Abdijpark is een speelse ontmoetingsplaats voor jong en oud, met onder meer picknickzones, een watergoot, een speelveld met wilgenhutten en een hindernissenparcours. Daarnaast werd de historische waarde van het park in de kijker gezet door de onder de grond verborgen restanten van de kloostergang en de voormalige kerk van de Sint-Adriaansabdij op een mooie en originele manier zichtbaar te maken. Men kan er ook een deel van het gerestaureerde abdijgebouw, het poortgebouw en het koetshuis van de uit de 12de eeuw daterende benedictijnenabdij bewonderen.
De kerk van Onkerzele
Op weg naar Boelarebos
Het Boelarebos is een Natura 2000-natuurgebied dat Europees erkend is. Het ligt ten zuidwesten van de Oudenberg. Onder de Hoge Buizemont liggen vier bronnen die drie brongrachten voeden die langs het bos naar de Gaverbeek en de Dender vloeien. Langs deze brongrachten staat een specifieke vegetatie en op de hellingen van het bos groeien in april bosanemoon, boshyacint en daslook.
Het was een hele mooie tocht met heel veel variatie. Het eerste gedeelte van de tocht hadden we flink wat zon, naarmate de middag kregen we bewolking . Ik had geluk, toen het begon te druppelen was ik al klaar met de wandeling en was op de terugweg naar huis. Er waren meer dan 3000 wandelaars.
Vandaag koos ik voor een knooppuntenwandeling. Kunst in Maarkedal wandelroute stond op mijn programma. Deze wandeling is een 17km lang met veel op en neer.
Maarkedal is een gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 6.000 inwoners, die Maarkedallers worden genoemd. De naam 'Maarkedal' is ontleend aan de Maarkebeek, een watergang die doorheen de gemeente vloeit. Maarkedal ligt in de Vlaamse Ardennen. Maarkedal ontstond op 1 januari 1977 door de fusie van de gemeenten Etikhove, Maarke-Kerkem, Nukerke en Schorisse. De naam van de gemeente verwijst naar de Maarkebeek die door de gemeente stroomt. Maarkedal ligt in de Vlaamse Ardennen en heeft een typisch landschap met glooiende heuvels, diep ingesneden beekvalleitjes en holle wegen. De gemeente grenst aan Ronse, Kluisbergen, Oudenaarde, Horebeke en Brakel en ligt ook aan de taalgrens, die Maarkedal deelt met Flobecq en Ellezelles. Naast de deelgemeenten Etikhove, Maarke-Kerkem (met de dorpen Maarke en Kerkem), Nukerke en Schorisse, is er ook nog Louise-Marie, een gehucht op de grens van Maarkedal en Ronse. 'Maarkedal, dat zijn de Vlaamse Ardennen op hun mooist!' is een uitspraak die weinigen zullen betwisten. Daarnaast heeft Maarkedal de eer de geboorteplaats te zijn van de naamgever van de 'Vlaamse Ardennen'. Heimatschrijver Omer Wattez werd in 1857 geboren in deelgemeente Schorisse, waar hij zijn jeugd doorbracht. Wattez zou in 1888, samen met zijn vriend Pol De Mont, de streeknaam 'Vlaamse Ardennen' bedacht hebben. Het begrip 'getuigenheuvel' is de benaming voor een heuvel met een bepaalde geologische oorsprong, waarbij de heuvel een 'getuige' is van hoe het landschap er lang geleden uitzag. Getuigenheuvels vinden hun oorsprong in het Laat-Mioceen. Tijdens deze periode steeg de zeespiegel en kwam heel Vlaanderen voor een laatste maal onder water te liggen. De zanden die in deze periode zijn afgezet worden de 'zanden van Diest' genoemd. Het bijzondere aan dit zand is dat het relatief veel ijzer bevat. Toen de zee zich na het Mioceen definitief terugtrok naar het noorden, werden de afgezette zanden blootgesteld aan verwering. Het ijzer in de zanden oxideerde en de 'roest' die aldus ontstond deed het zand tot ijzerzandsteen aaneenkitten. Deze ijzerzandstenen boden veel meer weerstand aan de latere erosie. Daardoor ontstond een typisch heuvellandschap. Op plaatsen zonder ijzerzandsteen verdwenen de zachtere lagen immers door erosie. Deze heuvels zijn nu nog steeds in het landschap van de Vlaamse Ardennen te zien. Het zijn getuigen van het geologisch verleden van de Vlaamse Ardennen en geven Maarkedal en de streek een uniek landschap.
Ik kon mijn wagen parkeren aan het beginknooppunt 77. De start van deze wandeling is in Puttene 5 te Etikhove (Maarkedal) en dit zijn de knooppunten die ik volgde:
77-71-72-47-41-42-43-44-45-46-56-90-85-84-83-73-77. Heel veel variatie op deze wandeling. Geniet even mee met de sfeerbeelden.
Een hele mooie wandeling met heel veel ups en downs
Vandaag richting Tielt, waar de plaatselijke wandelclub de Watewystappers er hun Plattelandstocht hielden.
Tielt is een stad en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Ze ligt in de driehoek Gent, Brugge en Kortrijk. De stad telt ruim 20.000 inwoners en is de hoofdplaats van het arrondissement Tielt. Tielt is ontstaan in de periode 5de-10de eeuw. De oudste vermelding in de vorm van Tiletum[1] en dateert uit 1105. Het betreft een vermeldingen van de belasting die de heer van een Tieltse villa betaalde. Daarom werden in 2005 in de stad verschillende evenementen gehouden om '900 jaar Tielt op schrift' te vieren. In 1245 werden aan Tielt de stadsrechten verleend, en in 1275 werd de lakenhalle gebouwd. Daarna volgden het houden van een jaarmarkt (recht geschonken door Filips de Stoute), een schepenhuis, de Minderbroeders (lange tijd was in Tielt zelfs het noviciaat) en een Latijnse school in 1686. Tussendoor werd meermaals een gedeelte van Tielt verwoest door een stadsbrand of de Gentenaren die oorlog kwamen voeren. In 1602 werd Tanneke Sconyncx beschuldigd van hekserij en in Tielt gemarteld tot ze bezweek. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het hoofdkwartier van het Duitse vierde leger gevestigd in een aantal Tieltse herenhuizen, die allemaal werden opgeëist door de Duitse bezetter. Het Armee Ober Kommando 4 (A.O.K. 4) logeerde in de Hoogstraat in huizen nr. 26, 34, 44, 53 en 54, alsook in de Nieuwstraat nr. 7 tot en met 21. De generaal-veldmaarschalk hertog Albrecht van Württemberg was opperbevelhebber van 1914 tot 1917 en werd nadien opgevolgd door Friedrich Bertram Sixt von Armin. Beiden logeerden in de woning Hoogstraat 26, die eigendom was van de toenmalige schepen en latere burgemeester René Colle. Het leger bestond uit 180.000 manschappen die in België actief waren. De staf van het commando bestond tot 400 medewerkers, soldaten en officieren. De Duitse keizer Wilhelm II kwam verscheidene malen hier op bezoek, namelijk in 1914, 1915 en 1916. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Tielt verscheidene keren gebombardeerd, waardoor na de bevrijding door de 1e Poolse Pantserdivisie onder leiding van generaal Maczek op 8 september 1944 de heropbouw noodzakelijk was. Er sneuvelden vijf Tieltenaars, acht Poolse en vijfentwintig Duitse soldaten. Op het Generaal Maczekplein in Tielt staat het Bevrijdingsmonument; een Sherman Fireflytank om de bevrijding door de Polen te herdenken. Het werd door generaal Maczek in september 1979 onthuld.
Prachtige landelijke tocht met goed begaanbare veldwegels, afgeboord met het nodige groen. Autoluwe baantjes richting Schuiferskapelle. Geniet even mee van de sfeerbeelden.
Nog enkele honderden meters en ik ben terug aan het begin van deze wandeling. Een rustige en aangename wandeling.
Deze keer heel dicht bij huis. De wandelclub uit Lauwe organiseerde er hun Leietocht. Ik ging te voet naar de startplaats en wachtte daar op Urbain. Wij zouden samen de 21km wandelen. het weer was aangenaam.
Lauwe is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Menen. Lauwe was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De leuze van de deelgemeente is: Lauwe Leeft. Lauwe is gelegen aan de rivier de Leie. De plaats is ook bekend om de 21 julifeesten (Nationale feestdag van België) (Summer@Lauwe), inclusief vuurwerk, waar jaarlijks veel volk op afkomt alsook de uitgebreide jaarlijkse kerstmarkt. In 1917 werden voorwerpen van Gallo-Romeinse oorsprong gevonden, zoals een bijl en een slaghamer in silex. De Dronckaertstraat zou betrekking hebben op een heerweg van Roncq naar Kortrijk en verder. De naam Lauwe werd mogelijk in een boek van 804 aangetroffen, maar zeker in 1128 als Lauwa en in 1134 als Lauha. Het zou afkomstig kunnen zijn van aleu (lichtend) of in verband staan met Keltische benamingen voor water zoals lova (waterloop) en lavo (meer). De heilige Aubertus van Kamerijk (Obertus, †668) zou hier zijn gedoopt. Omstreeks 804 zou hier al een gehucht zijn geweest aan een doorwaadbare plaats over de Leie. In 1128 werd gewag gemaakt van de eerste bekende heer van Lauwe, Disderus van Halewijn. Deze was overste van het Sint-Pieterskapittel te Rijsel. Het patronaatsrecht van de kerk behoorde dat kapittel toe. Een romaans kerkgebouw zou omstreeks 1100 zijn gebouwd. Na de Slag bij Westrozebeke (1382) werden de goederen van de heer van Lauwe verbeurd verklaard. De heerlijkheid kwam in handen van de familie van Ghistelle en omstreeks 1430 door huwelijk van de familie van Halewijn. In 1544 kwam hij aan Philip de Croy. De laatste heer was Juliaan Louis Frans Bidé de la Grandville die tijdens de Franse Revolutie gevangen werd genomen en stierf in 1802. Tijdens de 19e eeuw groeide de bevolking, mede door de industrialisatie. Tussen 1838 en 1842 werd een spoorlijn aangelegd. In 1834 werd de Leie gekanaliseerd. Een brug naar Wevelgem kwam 1868-1869 tot stand en deze verving een veerdienst. In 1855 kwamen zusters vanuit Heule en betrokken een klooster. Ze leidden een school. In 1977-1978 werden klooster en school grotendeels gesloopt. Omstreeks 1900 ontwikkelde zich de vlas- en dakpannenindustrie. In 1898 kwam er een jacquardweverij, De Witte-Lietaer genaamd. Oorspronkelijk linnenweverij, werd na 1900 ook katoen verwerkt. Het groeide uit tot een der grootste weverijen van Europa, die vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw meubelstoffen en autobekleding ging produceren. In 1910 werd dakpannenfabriek Lauwberg opgericht, deze werd in 1965 gesloten.
De start was vanuit Hoeve Delaere en men kon een 4tal afstanden kiezen. Ik ging dus voor de langste afstand.
Hoeve Delaere startplaats.
Langs de Golden river (de Leie) Verbindingsbrug Lauwe-Wevelgem
Eerste gedeelte veel afwisseling tot aan de rustpost.
Nieuwe appartementen langs de Leie Het vroegere Sociaal Oord
Zicht op het Applauws(CC) Rust in Basisschool Ter Molen. Wij moeten hier een lus maken van 8.2km We kregen veel vergezichten, maar het grootste gedeelte was verhard en door de industriezone van de LAR.
Zicht op de E17(Antwerpen Rijsel)
Dit was het enige stukje onverhard tijdens de lus.
Na de rust terug richting Hoeve Delaere Hier zicht op Lauwe(dorpskern)
Nog een ommetje via een deeltje preshoekbos.
Nu in rechte lijn naar de aankomst via enkele straten in de wijk waar de start is gelegen. Al bij al een matige wandeling.
Vandaag eens in eigen provincie een wandeling maken. Ik ging naar Ardooie, waar de Spartastappers er hun Skobiaktocht hielden.
Ardooie is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het dorp ligt 7 kilometer ten noordoosten van de stad Roeselare. De gemeente telt 9.083 inwoners (12/11/2020), Ardooienaars genoemd. Naast Ardooie ligt de deelgemeente Koolskamp. Op het grondgebied ligt nog een dorp en een gehucht. Het dorp Tasse (De Tassche) ligt een tweetal kilometer ten westen van het dorpscentrum, op de grens met de stad Roeselare. Het sluit meer aan op de stedelijke invloedssfeer van Roeselare dan op het dorpscentrum van Ardooie. In het oosten ligt een klein deel van het dorp Sneppe (beter gekend als 't Veld). Dit dorp ligt grotendeels in de buurgemeente Meulebeke. Een deel van de bebouwing ligt in Ardooie. Een derde, en meestal vergeten kern is De Kortekeer. Dit ligt op de verbindingsweg tussen Koolskamp en Beveren. Ondanks dat het grondgebied Ardooie is, is er geen rechtstreekse verbindingsweg met het centrum van Ardooie.
De start was vanuit de evenementenhal de Ark, de wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen. Iedere wandelaar kon na de wandeling gratis 2 pannenkoeken krijgen. Wandeling door spaarbekken en vanaf 14 km door het Provinciaal Domein 't Veld.
Hier ging ik in het domein. Het Provinciedomein 't Veld is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeente Ardooie, direct ten westen van de kom van het dorpje 't Veld gelegen. Het 44 ha grote gebied was oorspronkelijk het domein van het Kasteel van Ardooie, en bestaat uit park met vijvers en bos. Het kasteel is particulier bezit, maar het domein is vrij toegankelijk en er zijn wandelpaden door en om het domein uitgezet die ook langs de Rysselendemolen en het historische Veldkruis, dat zich aan de rand van het gebied bevindt. Er zijn ook recreatieve voorzieningen zoals een cafetaria, bootverhuur en dergelijke. Het provinciale domein bevat o.a. wandelpaden en twee hengelvijvers waarbij de aanwezige eilandjes het geheel erg aantrekkelijk maken. De vroegere kasteelvijver wordt in de volksmond het 'zeetje' genoemd. De derde vijver en omgeving wordt als natuurreservaat beheerd.
Na gisteren een erg natte wandeldag gehad(eigen schuld, moet maar thuis blijven) in Burst.geen foto's kunnen nemen door het slechte weer, beloofde het vandaag toch droog te blijven. Er stond een busreis op het programma van onze wandelclub WSK Marke en die ging naar Meise.
Meise is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en het arrondissement Halle-Vilvoorde. De gemeente telt bijna 20.000 inwoners. De gemeente behoort tot de Brabantse Kouters en de Groene Gordel. Meise is de hoofdplaats van het gelijknamig gerechtelijk en kieskanton. In 1876 werden er in Meise een vuurstenen bijl en drie vuursteensplinters gevonden. Deze behoorden toe aan jagers-verzamelaars, gedateerd in de nieuwe steentijd (2000 - 1600 v. Chr.), die in deze toen dichtbeboste streken leefden. Reeds in het prille begin van de verspreiding van het christendom werd er hier een houten kerkje gebouwd (in het jaar 684) met als patroonheilige Sint-Martinus. In de 10e eeuw kwam er een stenen kerk en in de 11e eeuw kwam er een kerktoren, los van het gebouw. Tijdens de Beeldenstorm beschadigde men in 1567 de Sint-Martinuskerk. In 1664 werd het dorpscentrum van Meise dan weer in brand gestoken door Franse soldaten. In diezelfde periode was er ook een zware pestepidemie in het dorp waarbij zo'n 50 mensen stierven. Tot het begin van de 18e eeuw bleef Meise door hongersnood en Franse soldaten getroffen worden. Toen men onder Oostenrijks gezag kwam, kwam het dorp meer tot bloei. In 1747 telde het ongeveer 600 inwoners. In de vroege 19e eeuw wordt de gemeente vermeld als Meysse. In 1830 telde de gemeente 2.152 inwoners. In 1874 werd Nieuwenrode een aparte gemeente en verloor Meise dus een deel van het grondgebied. In 1893 werd de eerste tram in het dorp aangelegd. Rond 1900 was Meise vooral een landelijk dorp. Rijke stedelingen van Brussel kwamen met de fiets of de stoomtram toeristische uitstapjes doen. Tegenover het tramstation langs de Kasteeldreef was er een hoeve, de "Laiterie", waar de toeristen boterhammen met platte kaas en bier konden bestellen. De tram bereikte tot 1935 het dorp via Grimbergen en de Kasteeldreef. Veel Meisenaren werden opgeroepen om met de Duitsers mee te strijden in WO I. Twaalf van hen komen om het leven. Twee jaar na de oorlog, in 1920, verandert de bestuurstaal van het Frans naar het Nederlands. In 1935 is ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling een rechtstreekse tramlijn aangelegd naar Brussel. In 1977, met de fusie van Belgische gemeenten ontstond de fusiegemeente Meise uit het samengaan van Meise, Wolvertem en Oppem (een deel van de voormalige gemeente Brussegem).
De start was vanuit Willy Vandenberghecentrum, deze zaal was te klein voor zo'n evenement. De wandelaars konden uit een zestal afstanden kiezen. iedere wandelaar kreeg een poncho . Ik wandelde vandaag met de voorzitter en zijn vrouw en nog 2leden.We dronken eerst nog een koffie, vooraleer we aan deze tocht begonnen. Ook alle afstanden gingen door de Plantentuin. Er was degelijk controle, iedere wandelaar moest zijn armbandje tonen(die we bij inschrijving hadden gekregen)zodat we gratis door deze tuin konden wandelen.
Wandeltocht in de groene gordel ten westen van Brussel. Mooie vergezichten op de hoofdstad vanuit het pittoreske Oppem. Doorgang door 2 privé kasteeldomeinen.
De Sint Martinuskerk is de parochiekerk van de Vlaams-Brabantse plaats Meise, Het betreft een georiënteerde kruiskerk in voornamelijk laatgotische stijl, gebouwd in witte zandsteen. De kerk heeft een driezijdig afgesloten koor en een ingebouwde westtoren. Deze toren heeft twee geledingen en een Tudorboogportaal. De zijbeuken zijn als dwarskapellen opgevat, eindigend in puntgevels. De kerk ligt op een lichte verhoging en was vroeger omringd door een kerkhof.
Hier gingen we door de Plantentuin. De Plantentuin van Meise is een botanische tuin in de Vlaams-Brabantse gemeente Meise. Het is een van de grootste plantentuinen in de wereld. Agentschap Plantentuin Meise, voorheen de Nationale Plantentuin van België, een Federale Wetenschappelijke Instelling, is sinds 2014 een agentschap van de Vlaamse overheid. De plantentuin heeft twee onderzoeksafdelingen, een herbarium (ongeveer 4.000.000 collectiestukken), een bibliotheek en uitgebreide levende verzamelingen (20.000+ soorten). Samen met de Koninklijke Belgische Botanische Vereniging is de plantentuin verantwoordelijk voor het in 2010 geïntroduceerde wetenschappelijke tijdschrift Plant Ecology and Evolution.
Zicht op het kasteel van Bouhout
Het Kasteel (van) Bouchout (ook Boechout) is een kasteel dat gelegen is in de Belgische gemeente Meise. Het is een versterkt kasteel waarvan de oorsprong teruggaat tot in de 12e eeuw. Op het domein bevindt zich tegenwoordig Plantentuin Meise. Enkele mooie werkjes van bepaalde fotograven.
3 sympathieke dames Zicht vanop het Kasteel
Een hele mooie tuin, jammer er stond weinig in bloei. Nog een bovenzicht Zicht op de vijver
Zicht vanuit een ander invalshoek. Kunstwerk Wilde wingerd
Mooie tulpenboom
Nog een kunstwerk. Info betreft het kasteel.
Op weg naar onze rustpost in Oppem. Hier een zicht op Brussel. Na onze rust moesten we nog een lus maken
Afwisselend parcours met mooie vergezichten.
Hier wandelden we door een stuk privé Zicht op privékasteel Het Domein Terassel is een landgoed in de Vlaams-Brabantse plaats Meise, Eind jaren '90 van de 19e eeuw werd een villa in neorenaissancestijl gebouwd door Pierre Parmentier, die rentenier was te Schaarbeek. In 1914 werd deze villa door de Duitse bezetter in brand gestoken. Nadien werd het landhuis, tezamen met een koetshuis en stallen, herbouwd. Een grote en mooie tuin, De villa werd omringd door een landschapstuin van 4 ha. Voor de aanleg van de A12, in 1969, werd 1 ha van dit park opgeofferd. In het park staan enkele monumentale bomen. Het landhuis werd onder de naam Domein Terassel in gebruik genomen als restaurant annex zalencentrum. In 2017 werd de exploitatie stopgezet.
Soms waren de paden wat drassig. Terug zicht op de Martinuskerk.
De laatste rechte lijn alvorens we terug aan de start waren. Een prima wandeling, jammer van de te kleine zaaltjes.
Vandaag stond er een wandeling in Zedelgem op de agenda.De wandelclub 4 op een rij uit Zedelgem gaf er hun 32° Leeuwtocht.
Zedelgem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente ligt tussen Brugge en Torhout en telt ruim 22.000 inwoners. Zedelgem (in de volksmond Zilleghem) bestaat uit de deelgemeenten Aartrijke, Loppem, Veldegem en Zedelgem zelf. Zedelgem behoort tot Zandig Vlaanderen en de kom ligt op een hoogte van ongeveer 12 meter, terwijl de hoogte van de omgeving varieert van 9 tot 20 meter. De Plaatsebeek stroomt door het centrum en de Zabbeek stroomt iets ten noorden daarvan. Tot de nabijgelegen natuurgebieden behoren het Vloethemveld, in het westen, dat het vroegere munitiedepot herbergt en een beschermd landschap is. Ten oosten van de buurtschap De Leeuw vindt men het gemeentelijk domein Merkenveld, een bosgebied waarin zich ook een jeugdverblijf bevindt. Ook Doeveren bevindt zich deels op Zedelgems grondgebied. Op het grondgebied van Zedelgem bevinden zich ook enkele wandelpaden, namelijk Merkenveldpad, Sint-Maartenspad, Sint-Elooipad, Heirwegpad en Klytepad. Fietsroutes zijn de Boschvogelroute en de Zilleghemroute.
De start was vanuit het Spes Nostra en de wandelaars konden uit een ruim aanbod kiezen, ik koos terug om de 21km te wandelen. Het was te hopen dat het niet te veel ging regenen, want de voorspelingen waren niet gunstig. Gelukkig kon ik droog starten. Eerst een rondje Zedelgem met rust in de groene Meersen, daarna richting Snellegem en dan terug naar Zedelgem. Af en toe in het laatste gedeelte viel er wat lichte regen met tussenposen. Gelukkig was er veel wind zodat we toch nog droog waren toen we aankwamen. Geluk gehad betreft het weer.
Een rustige wandeling , had toch wat meer groen verwacht op deze wandeling.
Vandaag terug een wandeling maken bij de Vredeseilanden. Ditmaal was hun terrein Waardamme.
Waardamme is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Oostkamp, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De patroonheilige van Waardamme is Sint-Blasius. Het dorp ligt een tweetal kilometer van het centrum van een andere deelgemeente Ruddervoorde, en de twee kernen zijn tegenwoordig door een nijverheidsgebied met elkaar verbonden. Waardamme ligt in Zandig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 12 meter en is relatief bosrijk, vanwege de aanwezigheid van diverse landgoederen. De belangrijkste rivier is de Waardammerbeek die overgaat in de Rivierbeek en in noordelijke richting stroomt.
De startlocatie was ditmaal de Zaal Wara. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Ik besloot de 22km te wandelen, een prachtige natuurwandeling door het Kampveld, de Breidels en Nieuwenhovebos. Geniet even mee.
Het was een prachtige wandeling, proficiat aan de organisatie.
Vandaag ging ik wandelen naar Rollegem, het Multifunctioneel Centrum De Kindervriend, deed er hun Lentewandeling in samenwerking met WSK Marke. Deze wandeling opbrengst gaat volledig naar het instituut. Het MULTIFUNCTIONEEL CENTRUM KINDERVRIEND biedt ondersteuning aan kinderen en jongeren met een lichte, matige of ernstige verstandelijke beperking.
Rollegem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Kortrijk het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Het landelijk dorp ligt een vijftal kilometer ten zuiden van het stadscentrum van Kortrijk, in het gebied tussen de rivieren de Leie en de Schelde. Het dorp wordt begrensd door Aalbeke, Bellegem en Moeskroen. In het zuiden van Rollegem, op de grens met het Henegouwse Lowingen (Luingne), ligt het gehuchtje Tombroek.
De start van deze wandeling was vanuit de sporthal en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Er waren 2 afstanden met een fotozoektocht voor de kinderen.
Ik koos voor de langste afstand. We kregen heel veel natuur met regelmatig wat afwisseling.
Het parcours van de 21km
Iedere wandelaar kreeg een appel en een zakje chips De eerste splitsing De kerk van Rollegem We gingen richting Bellegem via enkele mooie en rustige paden
Mooie vergezichten
Via mooie paden richting St Anna
Op weg naar de eerste halte, hier door de natuur aan het Don Bosco College
Aangekomen aan de rustpost. Hier moet ik een lus maken van ongeveer 5km.
Na de rust begon ik aan de lus. Het beloofde een hele mooie lus te zijn. Hier aangekomen aan de ingang van de Libelle. De zijkant nemen en dan richting het AZ.
Sommige struiken stonden al in bloei. Zicht op het AZ groeninge
Eenmaal uit de Libelle, de straat dwarsen en opnieuw door een nieuw aangelegd stuk natuur. Hier ging ik door het Doerakies, een soort themabos.
regelmatig plezierige voorstellingen.(hierboven een loopbrug) hangmatjes
veldtoilet
telefooncentrale na het verlaten van dit themabos, enkele paden volgen dit was de smerigste plaats , iets ervoor moest ik dwars door het water, hier viel dit nog mee.
op de terugweg naar de controle, deed ik opnieuw de Libelle aan , langs een andere zijde.
Hier verliet ik het stadsgroen de Marionetten Zicht vanop de Libelle richting St Anna
terug aangekomen aan de rustpost.
Na de tweede stop ging ik nu richting Aalbeke
Nu wat wandelen door een deel van het Preshoekbos.
Hier enkele mooie borden.
Aangekomen in Aalbeke, nog een 5tal km te gaan tot het einde. terugweg via paden en autoluwe wegen.
Een hele mooie en rustige wandeling. gelukkig heb ik geen regen gekregen, er waren 1745deelnemers.
Gisteren had ik familiale verplichtingen, dus niet wandelen, vandaag ging ik richting Kaster, waar de wandelclub De Textieltrekkers uit Vichte er hun jaarlijkse Aktivtocht hielden.
Kaster is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Kaster ligt op de zuidelijke helling van een oost-west georiënteerde heuvelrug die hier een maximale hoogte heeft van ruim 53 meter. Naar het zuidoosten loopt het niveau af naar de Schelde. In het westen ligt het Bassegembos. De Kasterbeek en de Nederbeek stromen in dit gebied. Omstreeks 1920 werden schrabbers en pijlpunten uit het neolithicum aangetroffen. Hoewel de plaats doorsneden werd door de Romeinse heerweg van Bavai naar Oudenburg en ook de plaatsnaam Kaster van het Romeinse woord castrum afkomstig schijnt, werden nog geen resten van een Romeins legerkamp aangetroffen, hoewel er vondsten van Romeinse munten, scherven en stukken dakpan werden aangetroffen. In 1977 en daarna werden ook resten van een Romeinse nederzetting aangetroffen. In 1075 werd Kaster voor het eerst schriftelijk vermeld, als Castra. Daarbij werd Arnoldus de Castra als eerst bekende heer vermeld. De heerlijkheid was afhankelijk van de Abdij van Corbie. In 1559 wist Godfried van Bocholt de heerlijkheid te bemachtigen om deze later met veel winst terug te verkopen aan de Abdij. Door de godsdiensttwisten einde 16e eeuw werd Kaster zwaar getroffen, mede door de strategische ligging nabij de Schelde. Ook de tweede helft van de 17e eeuw bracht oorlogsellende met zich mee, eerst waren het invallen door de Fransen, en daarna kwam de Negenjarige Oorlog, waarbij keurvorst Maximiliaan II Emanuel van Beieren in 1695 een kamp opsloeg te Kaster, waar 50.000 manschappen gelegerd waren. In de loop van de 18e eeuw werd de infrastructuur aanzienlijk verbeterd, waarbij wegen werden verhard en bruggen over de Schelde werden gebouwd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd te Kaster een Duits vliegveld aangelegd, maar bombardementen vonden pas plaats in 1918, toen de Duitse troepen zich terugtrokken.
De start was vanuit het OC Groeninge en de wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen. Ik koos voor de 20km, er was ook de wielerwedstrijd Kuurne Brussel
Kuurne die daar voorbij kwam en voor de nodige opstoppingen zorgde. De 6 tot 13km blijven in het gebied aan de linkeroever van de Schelde. De wandelingen gaan langs afgesneden rivierbeddingen en doorkruisen het glooiende terrein. Deze kant van de Scheldevallei bevat veel natuurschoon en mooie passages met in de verte zicht op de Vlaamse Ardennen terugkeren naar Kaster gebeurt over de kasseien van de Varentstraat of via de Galgestraat. De Varent is wel bekend bij de renners en de wielertoeristen wegens zijn venijnige kasseien. Het alternatief is de Galgestraat waarvan de naam natuurlijk verwijst naar de onaangename bestraffingen in vroegere tijden.
De tocht van 20km steekt de Schelde over naar Ruien en vandaar naar Berchem. Via zeer rustige wegen en verkeersvrije paden verken men de rechterkant van de Scheldevallei. Eenmaal terug in Kerkhove voor de 2°keer in het OC was het nog een kleine 4km te wandelen tot aan de startzaal
Een mooie winterse wandeling in een prachtig zonnetje. Er waren 1576 deelnemers.
Gisteren met de trein richting Geraardsbergen om daar in deelgemeente Nederboelare de Krakelingentocht te wandelen.
Geraardsbergen (Frans: Grammont) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt in de Denderstreek, aan de Dender en tegen de Oudenberg aan. De stad in de Vlaamse Ardennen telt ruim 34.000 inwoners (2022), die Geraardsbergenaars worden genoemd. In de wielrennerswereld is de stad berucht omwille van de steile en heuvelachtige Muur van Geraardsbergen. De stad is ook bekend om zijn mattentaart. Het jaarlijkse feest van Krakelingen en Tonnekensbrand is door UNESCO erkend als Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid. De heilige Bartholomeus en Adrianus zijn haar patroonheiligen. De plaatselijke benaming voor Geraardsbergen luidt Giesbaargen. Jaarlijks wordt in de maand februari het einde van de winter gevierd met Krakelingen en Tonnekensbrand. Dit eeuwenoude dubbelfeest werd opgenomen in de Inventaris van Immaterieel Cultureel Erfgoed Vlaanderen (2009) en ingeschreven op de Representatieve Lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid van UNESCO (2010). Elk jaar vond in Geraardsbergen op de tweede zondag van september een festival plaats. Het Internationaal Hooghuysfestival voor Draaiorgelspelers brengt in het afgesloten stadscentrum draaiorgels uit meerdere Europese landen samen. In 2015 ging dit festival voor de laatste keer door.
Geschiedenis heeft ook onze tocht, want we sturen al voor de 20ste keer de wandelaars op pad voor onze eerste midweektocht van het jaar. Starten doen we dit keer vanuit de parochiezaal van Nederboelare. Deze startzaal geeft de parcoursbouwer en zijn ploeg de mogelijkheid om de omgeving van Deftinge, Goeferdinge en Zarlardinge te gaan verkennen, een gebied ten westen van Geraardsbergen, waarvan de kaarten bij ons niet zoveel op de tekentafel liggen. Dus hebben ze er extra werk van gemaakt. We wandelen niet door echte natuurreservaten, maar dat doet geen afbreuk aan de kwaliteit van de gekozen wandelpaden, veld- en landwegen. Er mag dan al niet meer te zien zijn dan kale akkers, velden, weiden en landerijen, toch loont het de moeite om in deze rustige landbouwstreek de Vlaamschen boerenbuiten in al zijn eenvoud te komen ontdekken. Daar horen uiteraard een paar schitterende boerderijen bij die diep verscholen in de velden liggen te wachten op de aanvang van een nieuw seizoen of een kapelletje langs de kant van een holle weg of een windmolen, getuige van een ambachtelijk verleden. In Zarlardinge wandelen we ook een stukje op de Bizarroute, een route langs 25 permanente kunstwerken. Wij bewonderen er een paar. Wie rust zegt, zegt ook rustpost en die hebben we opgebouwd in de parochiezaal van Goeferdinge. Alle afstanden houden er halt. Wij zorgen er voor warme en gekoelde drankjes en verzorgde broodjes en bieden de wandelaar een zitplaats aan om de benen even rust te gunnen.
Een mooie en rustige wandeling, gelukkig hebben we geen regen gekregen tijdens deze wandeling. Er waren 1200 deelnemers die deze wandeling deden.
Vandaag een wandeling in Oost-vlaanderen, nl Oombergen. Ditmaal ging ik met de trein. Deze morgen nam ik de trein in Wevelgem om 7u25, maar die had vertraging van ongeveer 30min. Oeps mijn aansluiting in Kortrijk was ook om zeep. Met een uur vertraging kwam ik uiteindelijk op mijn bestemming.
Oombergen is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Zottegem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Oombergen ligt in de Vlaamse Ardennen. Vroeger stond het (intussen verdwenen) Kasteel van Oombergen er. De naam Oombergen (1119 Hvmberges) komt van het Germaanse hunu berga, vrij vertaald de honingkleurige berg. De heerlijkheid Oombergen behoorde aanvankelijk toe aan het geslacht van Oyenberghe (Thomas van Oyenberghe 1242). Rond 1530 werd de heerlijkheid (rond het kasteel van Oombergen) aangekocht door de Gentse Jan Damman (bekend van het Dammansteen, het huidige Huis van Oombergen in Gent). Nazaat Kasper Damman werd op 17 januari 1645 door Filips IV van Spanje benoemd tot burggraaf van Oombergen. Marc-Antoine de Preud'homme d'Hailly († 1699), die zich burggraaf van Nieuwpoort noemde (en naar wiens familie de Nieuwpoortmolen is genoemd), trouwde in tweede huwelijk met Anne Damman, burggravin van Oombergen. De familie De Preud'homme d'Hailly de Nieuport bleef tot de Franse Tijd in België (Karel-Frans, baron van Poeke († 1721) en zoon Albert) in het bezit van Oombergen.
De start was vanuit het OC in Oombergen. Winterse wandeling in en rond Oombergen via Cotthem naar Sint Lievens Houtem.
het eerste gedeelte was richting Sint Lievens Houtem via enkel mooie paden en enkele autoluwe wegen. Eens in St-lievens Houtem moesten de 2 grote afstanden daar een mooie lus maken, daarna keerden ze terug via het Cotthemvallei naar Oombergen.
Ditmaal koos ik voor een wandeling aan zee. Ik reed naar De Panne, waar een nieuwe wandelclub D&A(De Panne en Adinkerke) er hun Pannepottocht hield.
De Panne (Frans: La Panne) is een badplaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 11.000 inwoners. De Panne is de meest westelijke plaats van Belgiė en de meest zuidelijke badplaats aan de Belgische Kust. Deze grenst op zijn beurt aan de meest noordelijke plaats van Frankrijk, namelijk Bray-Dunes De gemeente De Panne telt twee deelgemeentes. Aan de kust ligt De Panne zelf. Drie kilometer landinwaarts ligt Adinkerke, langs het Kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. De totale oppervlakte van het grondgebied bedraagt 2 390 ha, waarvan De Panne 901 ha inneemt, en de deelgemeente Adinkerke 1 489 ha. Oorspronkelijk behoorde het toenmalige gehucht De Panne tot Adinkerke. Op 24 juli 1911 werd De Panne officieel van Adinkerke afgescheiden, waardoor er dus een nieuwe zelfstandige gemeente ontstond. Later, op 1 januari 1977, werd de landelijke moedergemeente Adinkerke gefuseerd met De Panne. De Panne is een badplaats aan de Noordzeekust, met een breed strand en omringd door natuurgebieden. In het oosten is dat de Houtsaegerduinen en het Kerkepannebos (86 ha), in het zuiden het gemeentelijk reservaat Oosthoekduinen (61 ha), het Calmeynbos (85 ha), de Krakeelduinen, en in het westen het Natuurreservaat De Westhoek (340 ha) dat aansluit bij het Franse natuurgebied Dune du Perroquet te Bray-Dunes. Tussen het Calmeynbos en de Oosthoekduinen bevindt zich ook het provinciaal bezoekerscentrum Duinpanne met een museum. In de natuurgebieden is gelegenheid tot wandelen.
De start locatie was vanuit de zaal de Boare gelegen op het Koningsplein. Het is een lussenwandeling, dus keuze genoeg om kms te vreten.
Ontdek al het moois van De Panne. Je wandelt door de Westhoek met het Calmeynbos, de Oosthoekduinen en de Houtsaegerduinen. Lussen zijn onderling combineerbaar .Geniet even mee:
Het was een hele mooie wandeling, soms lastig door de duinen in dit mulle zand.
Oostkamp is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt circa 24.000 inwoners, die men Oostkampenaren noemt. Oostkamp komt van de naam "orscamp" (paardenplaats). Het oude woord "ors" is identiek met het oude Engelse woord "Horse". Oostkamp ligt in Zandig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 10 meter. Een belangrijke waterloop die ten oosten van Oostkamp loopt is de Rivierbeek. Deze stroomt in noordelijke richting en komt bij het natuurgebied Warandeputten uit op het Kanaal Gent-Brugge, dat ten noordoosten van Oostkamp loopt. De relatief bosrijke omgeving (Doeveren, Kampveld, Munkebossen in het Bulskampveld) bleek aantrekkelijk voor de stichting van tal van kastelen en landgoederen.
De wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen. het beloofde een mooie en droge dag te zijn.
De Vredeseilanden wandeltocht staat bekend omwille van zijn natuurgerichte parcours. De afstanden 4-8-12 km gaan richting Moerbrugge, waar een rustpost voorzien is. De 12 km gaat langs het Beukenpark, naar het bos ‘De Cellen’ (aan kasteel Gruuthuse) , langs het natuurreservaat De Leiemeersen en de warandeputten om af te sluiten met het gemeentelijk park De Valkaart. De 8 km volgt dezelfde richting maar komt niet in het bos ‘De Cellen’ en gaat niet langs de Leiemeersen. Voor de 4 km staan de twee gemeentelijke parken op het menu: Beukepark en De Valkaart De langste afstanden 15-21-32 km gaan richting Waardamme en Nieuwenhove en gaan als na +/- 1 km een compleet andere richting uit via een doorsteek door het park van Kasteel Gruuthuse. Via de bossen rond kasteel Erkegem gaat het naar het Nieuwenhovebos, waar de 15 km naar de rustpost ‘Nieuwburg’ gaat en daarna nog een lus door het privé domein van Kasteel Nieuwburg en omgeving maakt, gevolgd door een tweede stuk van het Nieuwenhovebos vooraleer via rustige paden terug naar de startplaats af te zakken. De 21 en 32 km trekken naar het Kampveld en het Comeniuswandelpad langs de Rivierbeek en rustpost in zaal De Wara, gevolgd door een bosrijk gedeelte naar ‘De Breidels’ en de rustpost Nieuwburg. De 32 km maakt nog een bijkomende grote lus door een ander gedeelte van het Kampveld en komt een tweede maal in zaal De Wara. Kortom: veel groen en veel onverharde wegen voor alle afstanden en voor de grootste afstanden ook drie exclusieve doortochten door privé domeinen.
Een hele mooie wandeling met enkele mooie privé domeinen.
Ditmaal een wandeling dicht bij huis. Ik ging naar Geluwe, waar de wervikse wandelclub er hun Gaperstocht hielden.
Wervik is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad ligt langs de Leie, die er de grens met Frankrijk vormt. Aan de overzijde van de Leie ligt de Franse gemeente Zuid-Wervik (Wervicq-Sud). De stad heeft een oppervlakte van 4361 ha en meer dan 18.000 inwoners, die Wervikanen worden genoemd. Wervik is een van de oudste steden in België.
De gloednieuwe polyvalente zaal van het gemeenschapscentrum Gilwe is deze keer de plaats van afspraak. Parcoursmeester van dienst Frans klaarde het opnieuw om niet minder dan 5 afstanden aan te bieden gaande van 4, 8, 12, 18 en 24km. Deze winterse wandeling langs verkeersluwe wegen leidt ons doorheen het Geluwse platteland. De langere afstanden gaan richting Kruiseke, met een rustpost in De Knippelaar. Vanop de Geluwse hoogten, een vertakking van het Heuvelland, geniet je van heerlijke vergezichten.
Het nieuwe Gemeenschap Centrum Gilwe
Een hele rustige wandeling, er waren 1601 deelnemers.
Na gisteren te hebben gewandeld in Beernem, ging ik vandaag richting Oost-Vlaanderen, nl naar De Pinte. De Postiljon wandelclub uit Merelbeke gaf er een tocht.
De Pinte (Frans: La Pinte) is een dorp en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen ten zuidwesten van Gent. De gemeente telt samen met deelgemeente Zevergem ongeveer 11.000 inwoners, die Pintenaars worden genoemd. De hoofdkern De Pinte bestaat uit 8 500 inwoners (2009). Naar het gemiddelde netto belastbaar inkomen van de inwoners is de gemeente anno 2012 de op twee na rijkste gemeente van België. De Pinte ligt tussen de rivieren de Schelde en de Leie, tussen 7,5 m en 10 m boven de zeespiegel, waarbij de Scheldevallei het laagste punt is. De Schelde stroomt door de deelgemeente Zevergem. De naam van de gemeente is afkomstig van een oude herberg, Het Pyntken (gelegen aan de huidige Pintestraat 69[5]), die reeds op een kaart van 1662 wordt vermeld. Het grondgebied bleef lang een uitgestrekt heidegebied van de Gentse Sint-Pietersabdij, het Scheldeveld genoemd. Vanaf de 13de eeuw was er, ten oosten van het huidig dorpscentrum, een ontginningshoeve gevestigd, doch begon men pas vanaf de 18de eeuw met een systematische ontginning. Op de Ferrariskaart uit de jaren 1770 is de plaats weergegeven als een landelijk gebied met verspreide gehuchten en landgoederen. Op de plaats van de huidige dorpskern toont de kaart nog het gehucht Pintestraete. In 1791 was er al een eerste verzoek voor het oprichten van een hulpkerk. De bouw werd gestart, maar werd door de Franse bezetting al gauw stopgezet. Bij de creatie van de gemeenten op het eind van het ancien régime behoorde het gebied tot de gemeente Nazareth. Het gehucht werd ook wel "Klein Nazareth" genoemd. Reeds in de Hollandse periode in 1829 werd een verzoek tot zelfstandigheid ingediend onder de naam "Willemsdorp", maar dit ging toen niet door. In 1838 werden nieuwe plannen voor een kerk goedgekeurd en in 1839 werd een eerste kerk ingewijd. In het midden van de 19de eeuw werd De Pinte door spoorlijnen doorsneden, namelijk de spoorlijn Gent-Kortrijk vanaf 1839 en de aftakking Gent-Oudenaarde vanaf 1857. Het station De Pinte werd geopend in 1839. Op 2 juni 1868 werd het gehucht afgescheiden van Nazareth en werd het een zelfstandige gemeente onder de naam De Pinte. Eind 19e eeuw komen er zich een aantal tuinbouwbedrijven vestigen, die later in de twintigste eeuw verkaveld werden.
De start van deze wandeling was vanuit de gemeenschapsschool, gelegen aan de Kasteellaan. Ook hier konden we kiezen uit verschillende afstanden. de grotere afstanden gingen richting het Speelbos en daarna verder richting het Parkbos en naar het kasteel Hemelrijk en via Mierengoed naar de sportvelden van Moerkesheide naar de rustpost aan het Polderbos. Hier maakten we een lus naar de Molenhoek, Hooglatem in St Martens Latem. Na de 2°rust via het station terug naar de startplaats.
Heel veel afwisseling tijdens deze wandeling. Ook het weer was prachtig.
Vandaag mijn eerste wandeling in het nieuwe jaar. Ik ging wandelen in Beernem.
Beernem is een dorp en gemeente in de groene rand rond Brugge (30 km ervandaan) in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 15.000 inwoners, die Beernemnaars worden genoemd. Beernem is bekend van het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, haar verenigingsleven, de gesloten jeugdinstelling De Zande Beernem waar meisjes tussen 12 en 18 jaar die misdrijven gepleegd hebben worden geplaatst door de jeugdrechter. Beernem bevindt zich op een knooppunt van verbindingswegen, wat ideaal is voor pendelaars. In 1977 werd besloten tot een gemeentelijke fusie tussen Beernem, Oedelem en Sint-Joris-ten-Distel. De gemeente bestaat naast Beernem zelf nog uit de deelgemeenten Oedelem en Sint-Joris (ook wel Sint-Joris-ten-Distel genoemd). Beernem zelf is de grootste deelgemeente, maar Oedelem telt slechts een grote 1000 inwoners minder. Op het grondgebied van Oedelem ligt nog een klein afzonderlijk gehucht en parochie, Oostveld genaamd. Het centrum van Beernem bestaat uit de oude dorpskern ten noorden van het kanaal Gent-Brugge, een nieuwer gedeelte ten zuiden van dit kanaal nabij de snelweg A10/E40 en een woonkern genaamd Vliegende Paard.
De start was vanuit de Vrije Basisschool De Regenboog. De wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Ik ging voor de langste afstand, wij wandelden samen met de 15km tot aan de rustpost, via de keersluis Gevaerts. Daarna een lus tussen de nieuwe en de oude vaart. Na de tweede rustpost gingen we over de spoorwegbrug en de brug over de autosnelweg langs het Blommeke terug naar de startzaal. Er was nogal veel beton voor deze wandeling.
De keersluis aan de Gevaerts is een fraai staaltje van hedendaagse waterbouwkundige architectuur. Bij hoge waterpeilen worden de schotten neergelaten die de watertoevoer richting Brugge afremmen om te verhinderen dat laag gelegen wegen en woonzones aldaar overstromen. Met neergelaten schotten is geen scheepvaartverkeer mogelijk. De waterafvoer kan dan worden geregeld met een regelbare stuw.
Nogal veel verhard en een hele poos langs de spoorweg.
Traditiegetrouw organiseert Hanske de Krijger hun jaarlijkse wandeltocht Oudenaarde in kerstsfeer op, 2° Kerst. Deze wandeling is het 3°luik van de 4kunststeden. Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telde op 1 januari 2021 31.650 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten[1] worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. Naast de stad Oudenaarde zelf behoren ook de deelgemeenten; Bevere, Edelare, Eine, Ename, Heurne, Leupegem, Mater, Melden, Mullem, Nederename, Volkegem en Welden tot de fusiegemeente Oudenaarde. Verder is ook het landelijke gedeelte van de vroegere gemeente Ooike nu een onderdeel van de stad. De dorpskern van Ooike is weliswaar bij de gemeente Wortegem-Petegem gevoegd. De wandeling start in het Bernarduscollege dat gesticht werd in het jaar 1844 door de “Congregatie der priesters van Onze-Lieve-Vrouw”. Van hieruit hebben we de mogelijkheid om verschillende historische gebouwen te bezichtigen die tijdens deze periode voorzien zijn van een prachtige kerstverlichting. De 5 – 10 km gaat rechts via de Hoogstraat naar de historische gebouwen van het vroegere Hospitaal die dateren uit de 13de en 14de eeuw en het Begijnhof (15e eeuw). We komen aan de “Ham” en steken de Schelde over om verder langs een rustig wandelpad langs het Spei (aangeplant in 1988) naar de rustpost “Het Sportkot” in Leupegem te wandelen. De 10 km maakt een lus in Leupegem via onverharde paden rond de Ladeuze. Dan keren beide afstanden terug via het wandelpad langs de Desire Waelkenstraat, de Bergstraat (oude rijkswachtkazerne), de Broodstraat (de straatnaam werd reeds vermeld in de 13de eeuw) en de Markt met het prachtige stadhuis (dat werd opgetrokken van 1526 tot 1536 in Brabantse laat gotiek) terug naar de startzaal. De 14 en 18 km maken eerst vanuit de startzaal een lus in de omgeving van de Donkvijver en volgen dan verder de 5 en 10 km naar de rustpost. Hier maken beide afstanden een lus rond de Ladeuze met zijn panoramische vergezichten en keren dan terug naar de startzaal samen met de 5 km.
Vandaag met de trein richting Brugge. Ik ging deelnemen aan de wandeling Brugge, binnenste buiten in kerstsfeer. Het ging een koude, maar droge dag zijn, dus warme kledij aandoen, mijn fototoestel in orde brengen en hups gaan wandelen.
Brugge (Frans en Engels: Bruges; Duits: Brügge) is de hoofdstad en naar inwonertal grootste centrumstad van de Belgische provincie West-Vlaanderen en van het arrondissement Brugge. De stad, gelegen in het noordwesten van het land, is tevens de hoofdplaats van het kieskanton Brugge, telt zelf vier gerechtelijke kantons en is de zetel van het bisdom Brugge en van een hof van assisen. Het historisch centrum is als middeleeuwse stad opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is eivormig en ongeveer 430 hectare groot. De volledige gemeente heeft een oppervlakte van ruim 14.099 hectare, waaronder zo'n 1.075 hectare gewonnen op de zee, bij Zeebrugge. De stad telt ruim 118.000 inwoners; ongeveer 20.000 daarvan wonen in de binnenstad. De inwoners van Brugge worden Bruggelingen genoemd. De economische betekenis van Brugge vloeit voornamelijk voort uit de zeehaven, Zeebrugge, maar ook uit de industrie, dienstensector en scholen op alle niveaus. Tevens is de stad een wereldberoemde toeristische trekpleister.
De start van deze wandeling was vanuit het St Lodewijkcollege, gelegen op een 500tal meter van het station. Door het mooie, historische centrum van Brugge in kerstsfeer. Van drukke pleinen naar smalle stille straatjes en terug. geniet even mee.
Hier en daar was het oppassen voor gladheid.
Het was een hele mooie dag en wandeling, op sommige plaatsen was het goed uitkijken voor wat ijsplekken.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
De Markt van Geraardsbergen. 
Mannenken Pis
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
