't zijn de kleine dingen die het doen Welkom aan iedereen.
Hier staan reportages van wandelingen en evenementen.
Neem je tijd en blader eens door mijn blog.
Bedankt voor je bezoek. Marylou
Toen ik vanavond met de wagen huiswaarts reed zag ik in de lichtbundel van mijn auto. .padden de overtocht wagen. .Ik zette mijn wagen aan de kant en hielp hen veilig de overzijde bereiken.I in het riet aan de overzijde ondekte ik dit paartje.
In 1356 bouwde Reinhout van Waimes op een rotspunt een versterkt kasteel. Hij mocht dat doen door Wencelas de hertog van Luxemburg. "REINHARDTSTEIN" is een Europees feodaal kasteel. Hier leefden verschillende beroemde geslachten zoals De Nesselrode,Nassau,Scharzenberg maar vooral de familie Metternich.Het domein bleef 3 eeuwen in hun bezit. De burcht werd tijdens de Franse overheersing verkocht door de Graaf Frans van Metternich en bijna helemaal afgebroken. Deze Graaf was de laatste gevolmachtigde minister van de Keizer te Brussel en de laatste erfgenaam en burgemeester van Waimes. Hij was ook de vader van de beroemde Prins Clement Metternich. In 1815 voegde men de streek aan Pruisen toe en bleef het Duits gebied tot in 1919. Van in 1969 werd het kasteel het troetelkind van professer Overloop die het restaureerde en er ook woonde tot zijn dood in 1994. Momenteel woont er de Heer Defossa met zijn familie, een medebouwer bij het reconstructie werk sinds 1966. Na al die reconstructie in 1969 ziet men er een prachtig kasteel,nog altijd bewoond en te bezichtigen, ,Er is een prachtige collectie beeldhouwwerken,wapenuitrustingen,wandtapijten en liturgische ornamenten te bewonderen. Daar vertrekt ook de hoogste waterval van België om zich neer te storten in de diepte.
We hadden een wandeling gepland vanuit Bruyére naar het meer van Robertville. Afdalend in het dal om alzo te genieten van het prachtig zicht op het kasteel en de hoogste natuurlijke waterval in België. Door smeltende sneeuw werd die nu goed gevoed. We zouden terug keren langs Walk naar Waismes. De natuur besliste er helemaal anders over. Wandelen ging in het begin erg goed, maar de 1ste hindernis op onze weg was de houtkap.. De wandelwegen rond het meer van Robertville waren voor de helft versperd door gekapte bomen en de wandelweg was verdwenen , dus even langs de baan en een alternatief zoeken op de kaart. 2 de onoverkomelijke hindernis...spiegelgladde afdalingswegen naar de vallei. Eerste deel was er nog een kabel om je vast te houden, maar nadien niets meer , Alleen een beijzeld paadje met een gapende afgrond. Het bleek verstandig terug voorzichtig naar boven te klauteren. Toen, noodgedwongen de vallei laten liggen en andere route gevolgd door bossen weiden en dorpjes om terug aan te belanden na 12 km aan onze tent. We hebben de waterval dus niet kunnen aanschouwen. Vorig jaar was het maar een dun straaltje water dat naar beneden kwam ,dus hoopte we nu een waterval in vol ornaat aan te treffen. Geraakten we toch niet beneden zeker. Dus een beetje ontgoocheld.
De Venen zijn een desolaat gebied waar vaak een massa mist hangt en men gemakkelijk kan verdwalen. In de wintermaand januari 1871 gebeurde hier op de heide een drama. Marie Solheid een dienstmeisje en haar verloofde François Reiff gingen naar Xhoffraix de domicilie van Marie. Ze gingen er de nodige documenten halen voor hun gepland huwelijk. Ze namen een rustpauze in een herberg in Jalhay. Ze moesten 12km door de Venen stappen. Ze trotseerden een sneeuwstorm en wellicht ook massa's mistbanken. Ze hebben het niet overleefd, zijn verdwaald. Aan de grenssteen België-Pruisen, werd Marie's lichaam pas eind maart terug gevonden ,op minder dan 2km van de Baraque François die blijkbaar hulp was gaan halen vond men enkele dagen eerder op slechts 3km van Solwaster en dus niet ver van de redding. Een houten kruis gedenkt deze 2 verliefde mensen die door ontbering en kou omkwamen.
De Hoge Venen een heel lange geschiedenis.Hier vindt men, de zeer oude hoogste heuvels . Het Oosten van België, is bedekt met bossen en doorsneden met veenmoerassen. Wij kennen deze plaats beter als"De Hoge Venen". Het landschap bestaat er uit veen en moeras. Soms zijn er heidepartijen en wordt er herbebost. Na lang dralen hebben de "Venen"eindelijk het statuut van "Rijksnatuurreservaat" verkregen. Men vindt hier de hoogste toppen van ons land. De Botranje 693m,Hoscheit 600m en Spa-Malchamps 575m. Hier telt men 200dagen met neerslag per jaar. Sneeuw ligt er tussen de 10 en 70 dagen per jaar. Het kwik kan hier tot -20°c onder nul zakken,; het vriest hier gemiddeld 100 dagen per jaar 150 dagen per jaar hangt hier ook mist. Al bij al toch een prachtig gebied om te wandelen. Ik trek er dit weekend naartoe.
Nog een beetje zonlicht en ze barsten uit hun voegen Dan kan je ze niet alleen bewonderen om hun kleurenpracht, maar de bloesems verspreiden ook een frisse geur
bloesems van de kwee nog veilig verpakt..maar het is een kwestie van uren..; dan plooien de rose frele bloesems hun blaadjes open
Als je wil weten wat er op het menu stond..kijk dan hier
Even kijken naar een prachtige luchter.. sorry de opname is niet van zo'n beste kwaliteit
Waar men me vragen overstelde... Waarom men hier zoveel lasten moet betalen.. Waarom men daarbuiten in restaurants nog extra taxes moet betalen. Wat hen erg onverstaanbaar overkwam.. dat men WC bezoek hier dient te betalen Ze hielden van onze oude gebouwen en architectuur. Ze zijn verzot op onze wafels en chocolade. Ze begrijpen niet dat er zo'n klein land 3 landstalen zijn. Ze waren verwonderd over de "Smart" zo'n klein autootje.. dat zo duur is en waarvan ze denken dat het uit plastiek gemaakt is. Ze lusten onze bieren .;en weten niet te kiezen uit onze grote keuze. Ze hadden nog nooit een zelf reingend toilet gezien en maakten een filmopname van de wc bril die gereinigd wordt en rond draait. Maar ze hielden van België.
Vandaag zouden Amerikaanse internetvrienden met een cruiseschip aanmeren in Antwerpen.. Ik had met hen afgesproken op de "Explorer"naam van het schip. De kapitein himself ontving me ,waarbij ik voor de veiligheid een badge opgespeld kreeg. Ik werd vergast op lekker warme chocolademelk die was erg welkom na de frisse wandeling van het station naar de Schelde. Nadien werd er heel wat afgelachen en gepraat in de bar. Ik werd door Jerry en zijn vrouw uitgenodigd met hen te dineren in deze prachtige locatie. Wat een luxe aan boord zeg... Een onuitputtelijke keuze aan gerechten en desserts. Ik werd rondgeleid door heel het schip maakte meteen kennis met hun vrienden In de namiddag heb ik hen naar mooie en beroemde plekjes in Antwerpen geleid. Terwijl ze oog hadden voor onze architectuur, nam ik foto's van doodgewone dingen. Ik liet hen ook kennis maken met onze lekkere bieren en chocolade. Na nog wat uitwisselen van ideeën en beantwoorden van vragen; vertrok ik terug richting station en hun schip verliet Antwerpen om zo naar Nederland te varen. Ze waren wel een beetje ontgoocheld. Er was hen in Amerika verteld dat België en Nederland volop in bloei stonden . Zij dachten de mooie tulpenvelden in het Keukenhof te kunnen fotograferen. Afspraak is dat ik naar Amerika zou komen... ..maar dat is nog toekomstmuziek
Jerry en zijn vrouw..mijn Amerikaanse internet fotovrienden.
Ze hadden zich de temperatuur wel eventjes anders voorgesteld. U ziet een stukje van het dek waar men kan zonnebaden. De ligzetels bleven leeg.
Terwijl zij de architectuur bewonderen van "het Steen"en het" Tolhuis" trekken deze gekleurde boeien mijn aandacht. Morgen kruigen jullie nog meer speciale beelden van Antwerpen.
wat ik zie als ik in het glasheldere water van een beekje tuur
wat een kleurschakeringen.. het oranje rode van het ijzerhoudende water het grijzige blauw van te lang onderwater gelegen blaren het frisse groen van jong groen en alle mogelijke tinten daar tussen weerspiegeld in een bosbeekje
Langs Vlaamse wegen komt men heel wat dieren tegen
.
Men zegt wel eens dat wandelen met een hond sociaal contact bevorderen kan. .wandelen met een fototoestel bevordert ook dit contact. .een vriendelijke mijnheer nodigde mij gisteren uit om zijn hondjes ,duifjes en valkparkietjes te fotograferen ..wat ik dan ook direct gedaan heb
wandeling naar Wommelgem. "De Boomgaard" (witte plakkaten met rode pijl) Deze 5,5 km lange wandeling door akkers en velden heeft als hoofdattraktie "Fort 2" Ieder weet dat er een fortengordel loopt rond Antwerpen met om de 2km een fort. Gek maar het zijn deze forten die toen vernieling brachten door invasies de mens nu ongeschonden stukjes natuurgebied aanreiken. Een stuk groene long. We maken ook een ommetje om het mooi gerestaureerde kerkplein te bezoeken. Hier vindt je deSint -Petrus-en Pauluskerk met spitse toren en windhaan . .netjes in een nieuw kleedje gestoken. Een gemeentehuis uit 1887 staat als een wachter te pronken op het plein recht tegenover een schandpaal. We vinden er ook nog restanten van een pomp uit 1848. Verder staat er een reuze kastanjelaar die vroeger fungeerde als vrijheidsboom.
Een geasfalteerde kerkpad leidt ons de akkers en weiden in. We zie er de prachtige knotwilgen staan. Heel wat in onbruik geraakte serres gaven Wommelgem de naam van glazen dorp. We lopen een tijdje naast de rollerbeek tussen weiden en akkers. Dit is de eerste open plek voorbij de stad Antwerpen. Je hebt hier een weids uitzicht.
Er duikt een hellende weide voor ons op. Wij bereiken de mooie natuuromgeving van Fort 2 in Wommelgem. We steken grasplein over naast omheining en dalen af op de wandelweg naar de fort gracht. De grachten zijn een paradijs voor vissers ..er zijn speciale visplekken voor gehandicapten. Er wordt regelmatig vis uit gezet. Het is er ook een paradijs voor watervogels. Fort 2 is één van de 8 Forten rond Antwerpen.
Pad ,soort holle weg die naar Fortgracht en inkom van Fort leidt
Zicht op het visparadijs en de eerste tekens dat we het Fort naderen.
Via het parkeerterrein begeef je U via de brug,een tunnel en ringvormige straat naar het binnen fort. Dit bezoek is zeker de moeite waard..na de gracht en de heuvel is dat nog een verdedigingsgordel.
De ringvormige straat van het BinnenFort Nu we toch hier zijn bekijken we ook het uitgestrekte BuitenFort eens. Een oase van rust....getuigen van een stil verleden dat we nooit mogen vergeten.
1 van de koepels waar de kanonnen stonden
Op de binnen koer van het BuitenFort treft men deze overblijfselen van tanks aan.
Met dit dromerig tafereel. .de bewegingen van het water door de wind de paddelende eenden , geven deze foto een impressionistische uitstraling. Het was een mooie interessante wandeling. Goed te doen met kinderwagens en rolstoelers daar die aan de hellende weide even rechts af kunnen en dan gewoon weer kunnen aansluiten. Wij deden het dubbel van die 5,5 km omdat we ieder hoekje en heuvel hebben uitgepluisd. Ik stond er vol verwondering te kijken naar een bonte specht op slechts een meter van mij. Ik ontdekte de eerste huisjesslakjes. Het was zonnig maar koud. Laat de lente nu maar komen.
Deze wandeling werd gehaald uit de Dicht-Bij-huisgidsen ,uitgegeven bij lanoo. Mernsen die graag de uitgeschreven wandeling of het plannetje hebben,kunnen me mailen. Ik stuur je alle gegevens dan wel door.
De bekendste veenrivier is de Hoëgne, hij stroomt in een mooie ,mysterieuze en pittoreske omgeving.
Te koud voor hier te zitten mijmeren
de Hoëgne slingert zich al kronkelend door de vallei
een stukje bijna ondoordringbare wildernis
de snelstromende Hoëgne zoekt zich een weg in het dichte woud
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde het water gaat er anders dan voorheen de stroom van een rivier hou je niet tegen het water vindt altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen neemt de rivier mijn kiezel met zich mee om hem dan glad en rond geslepen te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten ik leverde het bewijs van mijn bestaan omdat door het verleggen van die steen het water nooit dezelfde weg zal gaan
Bram Vermeulen
het bruisende water van de waterval speelt een cantate,ik luister en glimlach.......... Het was een koude maar erg mooie wandeling waarop we ook niet 1 mens tegen kwamen. Door het af en toe klimmen,de gladde bruggetjes en ondergrond, in de winter niet te doen met ongeoefende wandelaars,kinderen en kinder of rolwagens. Aan het einde van de vallei is een drank en eetgelegenheid.
Hier dacht ik aan de plots overleden blogger en dichter Verdano. Als je hieronder verder leest ,zal je het beter begrijpen.
een gedichtje voor jou
ik hou ook stilstaand van het water
tussen maneschijn en laag getij huist een stil refrein een wederkerend schuiven van een zilveren rand het zachte schuimen van de golven een schuine glimlach van de maan
ik weet het wel, dit werd al meer dan duizend keer beschreven en toch hou ik van het schuiven van een zilveren rand de maan is er toch ook om zich te spiegelen in de ruimte aan de zon
geschreven door Verdano in mijn gastenboek op 30 november 2005
Deze foto doet me denken aan een kinderliedje van vroeger. Karekiet-kiet-kiet zingt in't riet-riet-riet maar ge vindt me toch niet karekiet in het riet
Wandelen naar Anderstad paradijs voor vogels en mensen.
Wandelen van Lier naar de sluis van Duffel. Door de Nete vallei,de polder van Lier en langs het natuurreservaat van Natuurpunt. Naar de droom voor de wandelaar "Anderstad". Kijken naar vogels,een gesprek met de conservator die ik onverwachts tegen het lijf loop. Die brengt me dan naar de plaats waar de ransuilen zitten(8 stuks) Erg goed gecamoufleerd in de wilgenbomen. Dansende konijnen die onvoorstelbare sprongen maken over beken. Ik stond er versteld naar te kijken. In een inham wat slapende jachtjes , wachtend op een warme lentezon om uit te varen. Luisterend naar de stilte en af en toe wat fotootjes maken. Heb na 12 km een zalig gevoel, ga tevreden naar huis.
Hier leeft het ijsvogeltje,maar ik heb het spijtig genoeg vandaag niet gezien.
Verscholen tussen het riet,hoor ik de Roerdomp.
De polder van Lier"Pallieterland"
De Nete bij laagtij.
Vogelreservaat van natuurpunt. Vanop een bankje kan je genieten van het uitzicht, kijken en luisteren naar de roep, schreeuwen of zingen van de vogels. De natuurconservator toonde me ook waar de kolonie uilen zat, die eind deze maand dan weer vertrekken. Ontelbare konijntjes kruisten mijn pad. Hier in dit stukje paradijs kan je komen onthaasten.
De zon stuurt even haar engelenstraaltjes naar moeder aarde maar dan wordt het donker, het gaat weer sneeuwen.
Zicht op het "Hof van Lachenen" nu eigendom van bekende mode-ontwerper.
Een reiger vliegt op en gaat een slaapplaats zoeken. De avond valt en ik....ik ga ook naar mijn warm nest.
Het had erg gesneeuwd maar het doorbreken van enkele zonnestralen , veranderde ons witte landschap in een gevlekt lapjesdeken. Wandeling van 6km door de wildernis. Vertrek aan de oprit van de autostrade Antwerpen _Eindhoven in Zoersel. De bewegwijzering is inorde. Volg de witte plakaat met rode letteres"hooidonkpad" Je wandelt door bossen , dreven met aan weerszijde natuurreservaat. Heel even door een villawijk en zo tot aan 't kasteel"Zoerselhof" waar je maar een glimp kunt van opvangen.. op je weg zie je het "groot boshuis"gebouwd in 1828. Doe je even een ommetje . .kom je ook bij het boshuisje ,waar de loteling zijn verhaal vertelde aan hendrik Concience. Het was een mooie natuurwandeling...maar...... Niet te doen met kinder of rolwagens. In dit seizoen ook niet te doen met kinderen. Het is erg erg modderig en drassig. Hele wegen zijn herschapen in moerassen. Droge voeten houden was uitgesloten, hier waren hoge laarzen op zijn plaats. Ik werd echter beloond voor al mijn geploeter, ik stond oog in oog met 2 jonge reeën, die me aankeken met van die grote verbaasde ogen en dan als een pijl uit een boog, het hazenpad kozen,sierlijk huppelend door het donkere bos.
Een open plekje
Kijk goed..daar kruist een ree mijn pad.. en rechts achteraan volgt er nog 1.
Gebouwd in 1828"het Groot Boshuis"
Toen had men geen last van lekkende kranen of bevroren leidingen. Men moest wel de techniek kennen om de emmer op zijn kop in het water te laten ploffen.
Ik ben marylou
Ik ben een vrouw en woon in Aan de rand van Lier (België) en mijn beroep is gepensioneerde kleuterjuf.
Ik ben geboren op 11/05/1945 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen,fotografie,schilderen op zijde,kano varen en kamperen,lezen en koken,tuinieren,computer enz.
Ik heb 2 dochters en schoonzonen ,5 schatten van kleinkinderen en 1 achterkleinkind
Ben reeds van in 1988 gescheiden.
Hou van de natuur,
van de wind in mijn haren en
van door plassen lopen..
Ik ben niet
op mijn mond gevallen
maar kan ook heel g
Ik ben marylou
