Ik denk dat St maarten een eiland van extremen is. Prachtige villas en kleine huisjes gelegen langs de grote weg.Palmbomen en wrakken van autos die gesloopt worden. Honden die langzaam met open muil de straat overlopen en paarden die te mager zijn en toeristen in die grote hitte moeten vervoeren. Een prachtige baai, grote cruise schepen en lichte zeilboten en de toeristen die juwelen en elektronica taksvrij inkopen in de enige goed onderhouden winkelstraat. Het is er aangenaam om te slenteren, vers fruitsap te drinken of een ijsje te eten.
En dan heb je nog de markt met de bonte en kleurige kraampjes waar je voor een paar dollars zoveel kleine en onnodige spullen kan kopen.
Ook niet te vergeten zijn de geuren, van de frisse zeebries naar de warme zwoele wind wat verderop.Ik weet niet of de mensen er gelukkig zijn, ze zien er soms stralend uit en soms zo gesloten.
Mijn eerste indruk bij mijn aankomst was het gevoel niet in St Maarten te zijn maar wel in Los Angeles, de kleine gekleurde huisjes en de palmbomen.Veel bloemen heb ik niet gezien maar wel veel cactussen, verdroogd gras en geiten die overal om eten zoeken. In bijlage 2 fotos, één van de mooie boten en de andere van de geiten die op zoek zijn naar wat groen in de tuin van mijn dochter
