Vandaag hebben wij weer mooi weer gehad maar in de polders stonk het verschrikkelijk. Er wordt weer gespoten, de grond moet verrijkt worden want er moet binnenkort gezaaid en geplant worden. De mest wordt uitgestrooid en wij moeten er mee leven, ons wordt niets gevraagd. Grote bomen worden gekapt maar jonge sprieten geklemd tussen twee houten stokken zien het licht en moeten binnen een tiental jaren al deze grote mooie bomen vervangen. Binnenkort staat alles weer in bloei en kunnen we weer genieten van onze wandelingen. De ellende is zo snel vergeten. Dus nog even geduld want de tijd staat niet stil en ze neemt haar tijd. Morgen is er weer een dag als wij het deze nacht halen.
De paus zou een lange doodstrijd gestreden hebben, zo vernam ik toch vandaag tijdens het tv journaal. Een strijd tegen de dood dus .... of met de dood. Wilde hij niet gaan ? Moest hij dan strijden ? Oud, ziek en moe verstond je hem niet en spreken was een hel voor hem en zij die hem hoorden. Vechten tegen de dood en het leven vasthouden. Niet willen gaan, hier willen blijven, maar wat als de wil er is maar het lichaam niet meer volgen kan. Wat als de paus heilig verklaar wordt. Van gewone priester en anti communist tot paus. Klimt hij als heilige een trapje hoger hierboven of blijft hij gewoon maar dood ?
