De lente is eindelijk in het land, de zon is van de partij, de temperaturen komen stilaan op een aanvaarbaar niveau, en een briesje zorgt terug voor de nodige anima, gejaagd door de wind.
Opapat is bij dit prachtig weer de markt in Gent op de Vrijdagmarkt gaan bezoeken, zoals kon verwacht worden zaten de terrassen eivol vandaag, een beeld dat reeds TE lang niet meer te zien was, iedereen genoot met volle teugen, letterlijk en figuurlijk, van de zon en de drankjes op een zonovergoten Gent. De marktkramers zelf genoten mee, want de eindeloze winter lijkt eindelijk achter de rug te liggen. Er werden terug wat meer grappen gemaakt onder de kramers, alhoewel het ongenoegen over de het ongelukkig verloop naar het nabije kustseizoen toe heel nadrukkelijk op de maag blijft liggen, praktisch iedereen is ervan overtuigd dat de genomen aanpak er een is van een ongekende naïviteit, verantwoordelijken van bonden worden geacht over een groter verstandelijk vermogen te beschikken dan de laatste tijd naar voor is gekomen. Problemen tussen bonden moeten in elk geval buiten de publiciteit worden gehouden, en zeker de (vrije) marktkramers niet misbruiken om druk uit te oefenen op hun concurrenten, dergelijke praktijken tarten elke verbeelding, enkel het principe laat dit zelfs niet toe, en toch?????
Op de foto een sfeerbeeld op de vrijdagmarkt vandaag 22 april in de namiddag.
Zoals vele mensen heb ik ook een hekel om in een ziekenhuis te verblijven, maar moesten alle verpleegsters er wat losser bijlopen in hun witte kleren dan zou het verblijf toch iets gemakkelijker te verwerken zijn, en zou de aandacht wat afgeleid worden van de nare dingen die men moet ondergaan.
Opapat kon het niet laten om even een bezoek te brengen aan de avondmarkt in Mariakerke bij Gent. Gezien de uiteindelijk gunstiger weersomstandigheden moest men toch kunnen genieten van een gezellige marktavond.
Opapat was nog nooit op deze markt geweest, en kon zich onmogelijk inbeelden hoe het verloop van dergelijke markt zou overkomen. Het eerste wat opviel was een tamelijk grote opgestelde kermis in de nabijheid van het centrum. Aan de andere kant van de Bruggesteenweg stonden de marktkramers keurig opgesteld.
Gezien opapat de meeste kramers kent, was het van kraam tot kraam goedendag zeggen, en een aangenaam weerzien op een van de eerste avondmarkten.
Gespreksonderwerp nummer één, de marktkramers kunnen het al raden, de onverantwoorde bondenoorlog die dan nog in het lang en breed uitgesmeerd, zonder rekening te houden met de stem van de kramers, twee paginas haalden in de krant. De meeste kramers waren écht ongelukkig met dit artikel, de journalisten in kwestie zien enkel door een dubieuze bril, ofin functie van een lucratieve bijverdienste, het gebeuren onder de marktkramers bonden, maar de slachtoffers van dat alles, de marktkramers zelf, werden genegeerd, niettegenstaande tal van getuigenissen van de kramers, de heren van de schrijvende pers moeten ook eens leren de JUISTE toedracht in hun krant te vermelden, en zich niet laten beïnvloeden door de hoofdrolspelers met hun hoge verdiensten, dit heeft NIETS te maken met de noodkreet van hardwerkende mensen. Foei heren of dames journalisten! Ik hoop dat jullie geschreven hebben uit onwetendheid. Zoals steeds, is dit NIET de persoonlijke mening van opapat, maar de mening van de marktkramers zelf, wat natuurlijk niet betekent dat opapat zich niet kan terug vinden in die meningen.
Opapat kon niet lang genoeg blijven om te evalueren of de markt goed of minder goed was, maar één zaak was terug duidelijk, de kramers zaten niet onder de stress van een duur standgeld, hier was het een normale bijdrage, die de kramer toelaat om nog iets over te houden na aftrek van het standgeld, hier hoeft men geen quasi onmogelijke omzet te halen.
Op de foto een sfeerbeeld van een jeneverkraam naast een snoepkraam, papa en opa hebben hun zin, en de kleinen kunnen een zakje snoep uitkiezen, iedereen gelukkig !!
Nog een voorbeeld van aangenaam meer blauw op straat.
Ik geef toe, die agente mag mij iedere dag doen stoppen, mag dagelijks mijn papieren vragen, ik zal het met de glimlach doen, ze mag mij zelfs fouilleren van kop tot teen. Het zou toch iets vriendelijker overkomen dan de dagdagelijkse agenten, gewoonlijk nog met snor, die meestal onzin uitkramen en hun macht gebruiken om, onnodig, mensen te intimideren.
Als men een deel van dezelfde foto als hieronder gebruikt als hieronder voor datzelfde merk van tandpasta, dan staat iedereen in bewondering voor die hagelwitte tanden van die meisjes.
Conclusie, men doet de mensen iets kopen door gebruik te maken van wat onze hersenen opvangen, in dit geval geen bloot om tandpasta te verkopen.
Dat een foto belangrijk is bij de reclamemakers weten wij al lang.
Een voorbeeld: als dit nu een foto zou zijn van een bepaald merk van tandpasta, dan hebben de meeste niet eens gezien dat die meisjes witte tanden hebben.
Een tijd geleden heb ik het nog gehad over de Flower power generatie uit de jaren 60 70, en vroeg me toen af wat er van de hippies van toen zou gebeurd zijn nu ze ook senioren geworden zijn.
Ik heb er nog een paar gevonden die zich aan hun idealen blijven vasthouden, het lang haar is weg, er zit er al een tussen met een waterzakbreuk, maar hun peace gevoel en totale vrijheid is gebleven.
Geen alledaagse titel, maar wel een om even bij stil te staan.
Verleden jaar heb ik via internet de organisatie "Belgen in nood" leren kennen via het internet.
Deze organisatie wordt geleid door een Belgisch koppel in de streek rond Bordeaux.
Hun doelstelling is om verarmde Belgen te helpen aan de nodige dagelijkse voorzieningen, zoals kleren, toiletgerief, eten, betalingen voor verwarming enz..
Hoe geraken er nu Belgen in nood in Frankrijk?
Meestal zijn het mensen die met de beste bedoelingen hun kans wagen om de een of andere zaak op te starten, de meeste slagen er gelukkig ook in, maar een aantal ervan falen, met alle gevolgen van dien. In Frankrijk kan men véél gemakkelijker geld lenen om een zaak te beginnen als in België, maar bij faling zijn ze dan ook meedogenloos, net die mensen komen in de armoede, velen verstoten door familie, anderen durven of kunnen voorlopig niet terug.
Roos en ikzelf hebben in december 2005 het initiatief genomen om, met een wagen vol met kleren, die organisatie ter plaatse te bezoeken.
Wij hebben daar een vriendelijk koppel leren kennen die zich al 19 jaar inzet voor die schrijnende gevallen. Dan pas begrepen wij hoe het er daar écht aan toe gaat.
Er bestaan daar ook organisaties die zich bezig houden met arme mensen, net zoals hier in België, maar met dat verschil dat buitenlanders (ook Belgen dus) pas op de tweede rij staan voor hulp, wat in de praktijk zoveel betekent als niets, het chauvinisme van een Fransman kennende.
Mijn vraag is om eens in jullie kleerkasten te kijken welke kleren overbodig geworden zijn, en kunnen geschonken worden aan Belgen in nood.
Het Koppel komt op 25 april naar België, en logeert bij ons tot 30 april, tegen die tijd zou ik graag zoveel mogelijk kleren, ook toiletgerief en alle nog bruikbare spullen die noodzakelijk zijn in het dagelijks leven van een mens, verzamelen. Voor West-Vlaanderen, en gemeenten langs E17 tussen Waregem en Gent, kom ik die aan huis ophalen, of op een makkelijk bereikbare plaats in uw omgeving, niemand hoeft zich te verplaatsen.
Hoop op een spontane reactie en dank bij voorbaat.
La Douce France, dit doet me ook denken aan die Franse toiletten waar je als jonge gast even raar van opkeek, maar er uiteindelijk geen probleem over maakte.
30 jaar later is op zo een toilet zijn behoefte doen een ware marteling voor de benen, om het evenwicht houden en ondertussen de nodige handelingen uit te voeren. Volgende week komen Jean en Betty naar België, ik denk eraan een Frans toilet te installeren, maar ook een beetje denkend aan onszelf, heb ik de oplossing gevonden, zie op de afbeelding.
Te mooi om waar te zijn, een huisrobot waar je alles mag aan vragen zonder mopperen. Door de spraaktechnologie, de bijhorende software en de mechanische mogelijkheden samen te voegen, moet men er nu al in slagen om een robot te creëren die zelfs in staat is om op eenvoudig bevel een fris pintje te brengen, vandaag nog niet commercieel, morgen een dagelijkse realiteit. Het uiterlijk van dat robotmodel moeten ze wel nog wat aanpassen.
Vandaag was opapat op bezoek op de Paasmarkt in Gent, eindelijk zat het weer eens mee, niet dat de zon de ganse dag van de partij was, maar het heeft eens geen druppel geregend.
De markt zelf was geen topper, maar gezien het standgeld, leefbaar.
Opapat is waarschijnlijk nog maar zelden zó aangeklampt geweest voor een gesprek als vandaag. Het énige onderwerp van de dag was het gekibbel tussen de marktbonzen aan de kust. Wat ik hier schrijf is niet de persoonlijke mening van opapat, maar de werkelijke weergave van wat leeft onder de kramers.
Hoe meer de kust avondmarkten dichterbij komen, hoe méér er nagedacht word wat men moet doen na de kinderlijke beslissing van de 2 (hoofdbonden) om, wat zij noemen, de vraag naar solidariteit, wat in werkelijkheid niets anders inhoud dan een dwang om hun eigen leden te verplichten HUN zin te doen, en de marktkramers hun zelfstandigheid aan banden te leggen!!! Zoiets wordt natuurlijk niet in dank afgenomen, integendeel, iedereen zal door een op kinderlijk verstand gebaseerde beslissing, niets anders dan verliezers teweegbrengen.
De marktkramers zullen de dupe zijn als ze geen verstandige beslissing van hun kant in petto hebben. De eerste verliezen voor de bonden in kwestie zijn al een feit, door alternatieven te zoeken om minder van die dure gevallen aan de kust te betalen, met onvermijdelijk gevolgen van dien.Het voorwendsel dat ze ons in bescherming nemen om de prijzen niet verder te laten stijgen door het systeem van openbare aanbesteding in de hand te houden, houd helemaal geen steek, enkel hun winst komt in het gedrang, en dat weten zij ook, de vraagprijs voor een standplaats heeft de limiet niet bereikt, maar reeds ruim overschreden.
De meeste goed nadenkende kramers beseffen maar al te goed dat zelfs met een hoger bod bij openbare aanbesteding door een derde die het goed meent met de kramers, een lager standgeld kan gevraagd worden aan de kramers, en dat is nu net de schrik van de hoofdbonden, hun rijkelijk monopoliepositie kan in het gedrang komen. Dit zijn de hoofdreacties van een héél groot deel van de gedupeerden die opapat kon opvangen, niet enkel vandaag, maar de laatste weken. Niet enkel onder de kramers roert er wat, zelfs de media begint de lont van het kruidvat te ruiken, een eerste bommetje kwam op het nieuws van VTM, er roet duidelijk wat, en waar er rook is, is er vuur. Wie zal er branden????
Opapat kan natuurlijk niet alle verhalen in detail neerschrijven, maar is toch benieuwd wie er nog kalkoen zal eten op Kerstmis volgens een van die verhalen, deze laatste houd opapat nog in petto.
Op de foto vandaag The best job, een prachtig uitgeruste wagen die verleden jaar zo maar even 18.500heeft moeten neertellen aan die 2 bonden aan standgelden, maar dit jaar geen over heeft door de ontwikkelingen in 2006, alternatieven genoeg volgens hem, besparen zal hij zeker, niet HIJ zal verliezen, en opapat vreest dat er nog velen zullen volgen die er zo over denken.
Wat men niet weet is dat de Paashaas, net zoals zwarte Piet, de stoute meisjes en jongens straffen met een pak rammel op hun blote poep als ze niet braaf geweest zijn. Of ze tóch een paar eitjes krijgen achteraf is niet geweten.
