En ik die dacht dat ongeveer alle nonnenrassen aan bod waren gekomen, dan duiken er nog een paar op midden in de woestijn onder de Paris Dakar deelnemers.
Ik zal ze maar de Woestijnnonnen dopen, maar wat die daar komen doen is mij een compleet raadsel, dat ze vroeger nonnen naar de zwartjes stuurden om hun zieltjes te winnen voor hun geloof, daar kan ik nog inkomen, maar in de woestijn?
De deelnemers aan de Dakar wedstrijd zullen ze niet kunnen bekeren, en buiten enkele nomaden en wat woestijnratten lopen daar niet veel levende wezens rond, hun missionarisrol zal weinig vruchten afwerpen volgens mij.
Wedstrijden heb je zowat over alles, miss verkiezingen en koninginverkiezingen kan je op alle niveaus terugvinden, van miss België,miss Lapscheure, miss een maatje meer, miss aardappel, druivenkoningin, miss ezel, en ga zo maar door. Ze hebben er zelfs nóg een bijgemaakt, miss muggenbeet.
Het komt erop neer dat ze de mooiste kleinste borsten kiezen, als je hier al over borsten kan spreken, het zijn inderdaad in vrouwelijke termen gesproken niets meer dan grote muggenbeten, of dat nu mooi is of niet maakt eigenlijk niets uit, mijn mannelijke muggenbeten zijn in elk geval volumineuzer. Ik stel mij de vraag of dergelijke vrouwen in staat zijn om borstvoeding te geven, ik vrees dat hun kinderen onvermijdelijk in Biafraanse toestanden zouden terecht komen, en mooi vind ik het helemaal niet.
Niet enkel de Schotten dragen rokken, dat weet toch iedereen, maar men zou bijna vergeten dat er nog andere mannen het leuk vinden om met een rok rond te lopen, anderen zijn het dan weer verplicht door een geloofstraditie daterend uit de tijd van Christus. Deze rokkendrager, die verdacht veel lijkt op een chef uit Rome, is helemaal niet bezig een dansje ten beste te geven, hij heeft net op tijd kunnen verhinderen dat de wind het al dan niet dragen van ondergoed onder de rok in het openbaar bracht, van de Schotten is het bewezen, hier moeten we voorlopignog op onze honger blijven zitten om de echte klokken van Rome eens te zien.
Spijtig tonen ze dit nooit op TV, worstelwedstrijden tussen vrouwen van kop tot teen ingesmeerd metolijfolie, kwestie van hun huid gezond te houden natuurlijk. Hier zien wij de dames in eenspannende muizenvalgreep, een greep waaruit ze moeilijk uitkomen, maar gezien het één van de minst pijnlijke situaties is nemen ze dan meestal hun tijd om even op adem te komen vooraleer de wedstrijd verder te zetten en hijgend het einde van de wedstrijd bereiken.
Toen ik als kind een vrouw zag die in verwachting was en aan mijn moeder vroeg waarom die mevrouw zo een dikke buik had, was haar antwoord steeds ze is tegen de hoek van de tafel gelopen, een beetje verwonderd dat men doordoor zo een grote buil kon oplopen, maar stelde mij verder geen vragen. Ondertussen weet ik wel beter, en bij het zien van deze foto moest ik plots terug denken aan die tafelhoek, je geraakt daardoor natuurlijk niet in verwachting, maar het kan wel een aanleiding worden tot verdere acties, zou mijn moeder zoiets bedoeld hebben destijds?
Het is te warm voor de tijd van het jaar, de natuur heeft last om zich aan die situatie aan te passen, zelfs bepaalde mensen beginnen moeite te krijgen om uit te maken of het nu winter of lente is, zie de warmbloedige dame op de foto, die gedraagt zich al alsof het bijna zomer is, terwijl de anderen er nog winters ingeduffeld bijlopen. De enige twijfel zijn de tepels, zouden die het nu tóch koud hebben, of moeten wij er ons iets anders bij voorstellen?
Soms kan een mens verstrooid zijn, iedereen kent wel dat gevoel iets vergeten te zijn als men op stap gaat, deze schoonheid had uren in de badkamer doorgebracht om zich zo toonbaar mogelijk te maken om naar een feest te gaan, en toch was ze wel haar topje vergeten aan te trekken zeker, bedeest als ze is probeert ze nog vlug die kleinigheden weg te stoppen, maar dat lukt haar duidelijk niet zo goed, als ze het mij zou vragen zou ik haar aanraden de armen te laten zakken en doen alsof er niets aan de hand is.
Roodkapje is groot geworden, haar grootmoeder is al lang naar de eeuwige jachtvelden verdwenen, de boze wolf verloor ondertussen zijn scherpe tanden en is op pensioen gesteld, en vervangen door een stier van een man.
Maar het grote bos is gebleven, en roodkapje noemt zichzelf nu roodcape, en speelt nu spelletjes met de boze stierman, zoals gisteren nog met Valentijn, haar rode cape openstellend roept ze de stierman uitdagend, Pak me als je kan, wat hij dan ook prompt gedaan heeft, en ze hopen nog lang en gelukkig te leven met heel veel spelletjes en stiermankindjes als logisch gevolg.
Nieuws uit de sluierwereld, een revolutionair ontwerp, de petsluier. Dit model heeft heel wat voordelen, de vrouw is gekleed van kop tot enkel, een pet als hoofddeksel met aangehechte sluier in één stuk die men rond het lichaam kan omvouwen naar believen, ook handig bij het uikleden, men rolt de sluier op en bergt hem in de pet, wat een aanzienlijke plaatsbesparing betekent in o.a. de kleerkasten, kastjes in het zwembad en eventueel in occasionele nachttafeltjes. Men moet nog een sluiting bedenken tegen felle wind, maar voor mij mogen ze het zo laten, laat de westenwind maar zijn werk doen zoals te zien op de foto.
Van Rock naar rok is eigenlijk maar een kleine stap, Leuven Marktrock is failliet, teveel concurrentie van andere Rock festivals naar het schijnt. Maar DE rok die blijft altijd bestaan, de mode ervan verandert wel om de haverklap, zoals deze op de foto, de zwaluwstaartrok, voor mij niet gelaten, ze kunnen er inspiratie uit putten om een nieuw soort Rockfestival uit de grond te stampen, Het birdrockfestival of vogelfestival met als tophit de vogeltjesdans als parendans of zoiets.
Soms haalt men grappen uit door in een wassenbeeld museum tussen de beelden één van die mimespelers te plaatsen die heel lang onbeweeglijk kunnen blijven staan. Als die plots gaat bewegen dan schrikken de omstanders zich een aap.
Een beeldhouwer probeerde iets dergelijks door tussen zijn naaktbeelden een levend model op een sokkel te plaatsen, het viel hem tegen, de bezoekers schrokken helemaal niet en hadden enkel nog oog voor dat ene levend beeld, hoe zou je zelf zijn, de vormen voelen dan ook véél natuurlijker en warmer aan dan de stenen exemplaren.
De computer begint stilaan overal door te dringen in ons dagelijks leven, surfen, elektronisch bankieren, bloggen, en de onvermijdelijke spelletjes.
Ze hebben nu ook consoles om de meest uiteenlopende spelletjes te spelen, zoals op de foto te zien heeft men reeds consoles om de linkerborst te bespelen, een voor de rechterborst, een navel navigatiesysteem en de vagina spelconsole.
Als oude Belg vertik ik het om met dergelijke apparatuur de liefde te bedrijven, mijn handen en mond zijn nog altijd even bruikbaar bij het borstenspel, mijn tong is nog altijd in staat om navel en omgeving te beroeren, en mijn klokkenspel zal ook nog niet moeten onderdoen in de lagere regionen, en bovendien werk ik draadloos, wel onder hoogspanning maar zonder 220 volt aansluiting, puur natuur is the best.
Door onze tennismeisjes Kim en Justine ben ik de laatste jaren meer naar tennis gaan kijken op TV. Als jonge gast heb ik dat ook een tijdje gedaan, witte short, Wimbledon truitje, tennissloefkes en raket met de Dvan Donnay, maar gezien het gebrek aan talent heb ik er vrij snel de brui aan gegeven. Wat ik mij altijd afvroeg is waarom het bijna altijd jongens zijn die de ballen moeten rapen, toen ik deze foto te zien kreeg begon mijn euro te vallen, wij zitten naar de TV beelden te kijken genomen van ergens boven in de tribunes, maar die mannekens zitten daar op hun knieën, bijna met hun neus tegen de grond uit een héél andere hoek naar de opslag van de meisjes te kijken, moest ik nu nog een tiener zijn, dan stel ik mij heel zeker kandidaat ballenraper.
Deze jongen ziet er een echte student uit, zo iemand die liever met zijn neus in de boeken snuffelt dan te spelen. Vandaag was hij de anatomie aan het bestuderen in zijn boeken met bijhorende afbeeldingen over het menselijk lichaam, tot hij plots een verloren boekje van zijn vader is tegengekomen waar de afbeeldingen en tekst gevoelig afweken van die uit zijn studieboeken, je ziet aan zijn gezicht dat hij nog moeilijk kan volgen, de anatomie uit zijn vaders boekje begrijpt hij nog niet. Dat komt later wel.
Het verhaal van het spiegeltje aan de wand kennen we allemaal, deze madam probeerde eens iets nieuws uit en vroeg spiegeltje, spiegeltje wie heeft het mooiste poesje van het land. Dat spiegeltje werd zo opgewonden dat het gewoon gebarsten is van wat het te zien kreeg, misschien zou ik ook wel barsten bij dat zicht, maar dan wel op een andere manier.
De ronde van Frankrijk start dit jaar in België, ook Waregem is erin geslaagd een startplaats te verkrijgen in de editie 2007. Iedereen zal wel al gehoord hebben van Bahamontes, Charly Gaul, Merkx en Van Ipme, bergkoningen uit vorige rondes met de fameuze bolletjestrui. Ontwerpers zijn druk in de weer om een nieuwe look te geven aan de bolletjestrui voor de ronde voor vrouwen. Ik vind het bijzonder geslaagd, vooral dat ze eraan gedacht hebben om een assorti string te ontwerpen, nu nog die mottige koersbroek uittrekken op het podium en de kijkcijfers bij de vrouwentour schieten zo de hoogte in.
Wat ze hier aan het doen zijn is toch duidelijk, ze leren de regendans aan. Dat ze overtuigd zijn om erin te slagen kan je zien aan hun voorzorgsmaatregelen, een regenscherm, laarzen en naakt om geen natte kleren te hebben.
Het is een jaarlijks terugkerend probleem, tijdens de wintermaanden zijn er minder kopers op de openbare markten. Het zou misschien geen slecht idee zijn dat het meisje van het snoepkraam haar snoepjes zou aanbieden in de straten, zelf naar de klanten toegaan, ik ben zeker dat de verkoop zou stijgen. Welk snoep zou ze aan de voorkant kunnen aanbieden?
Eindelijk nog eens een ander nonnenras gevonden, de kledij is hetzelfde als vroeger, behalve het voetgedeelte samen met hun uitbundigheid, ze lopen op basketsloefkes, turnsloefkes, balletsloefkes tot zelfs op woefsloefkes, daarom doop ik ze maar de de nonnen van sloef.
