Heel wat jagers houden er aan om een trofee van het geschoten wild aan de muur te hangen, dit kan uiteenlopend zijn van geweien tot herten en everzwijnkoppen en noem maar op, deze jager gaar er wel heel ver in, hij heeft zelfs een afdruk als trofee opgehangen van een wilde boerendochter die hij geschoten had, gelukkig dat de vrouwenjagers dergelijke dingen van hun veroveringen niet in hun huis ophangen, de ruimte zou soms te klein kunnen worden.
Tijdens de paasvakantie beginnen, buiten de traditionele bestemmingen, ook de kuuroorden hun deuren te openen, zoals hier op de foto te zien bevinden wij ons in het modderbad, alhoewel ik mijn twijfels krijg of het wel modder is, ik vrees dat ze per vergissing cement in het water gekieperd hebben.
Die dame links op de foto ziet er al uit als een betonnen standbeeld en kan geen kant meer op, en die man rechts op de foto moet dringend naar het toilet aan zijn gezicht te zien maar geraakt niet meer uit zijn betonnen laagje, als dat maar goed komt.
Ik kan het mij al voorstellen, een reactie van wat krijgen we nu, twee kussende dames bij opapat. Helemaal niet, dit is toch geen kussen, maar likken. Wat er hier gebeurd is was eigenlijk bedoeld als grap, hun mannen hadden opdracht gegeven aan de vrouwtjes om samen aan een ijsje te likken met gesloten ogen en de smaak te raden, toen ze met hun tong het ijsje naderden hebben ze dat natuurlijk snel weggetrokken met deze foto tot gevolg, goed gevonden bij de eerste warme dagen als grap, of geloven jullie het niet?
Sinds de invoering van het systeem met dienstencheques heb ik nog nooit zoveel personeeladvertenties gezien met de vraag naar poetsvrouwen. Het systeem is in het leven geroepen om zwartwerk een beetje officiëler te maken. Deze blonde vrouw is net aangeworven voor privaat poetswerk, ze zag er sportief en lenig genoeg uit om in alle hoekjes en kantjes van een woning het laatste restje vuil weg te halen, ze weet ook haar beide handen vrij te houden door de spuitbus borstig op te bergen, en haar vingernagels zien er stevig genoeg uit om de hardnekkigste vliegendrek van de ramen te krabben. Hoelang ze dit zal volhouden is een andere vraag.
Op één april is het de traditie dat men iemand een poets bakt, of ergens naartoe stuurt, verzendertjesdag noemen ze dat bij ons. Of zoals die ijsbeer die ze letterlijk bij de neus nemen, of liever hem wijsgemaakt hebben dat hij met een pinguïnneus hij nooit zou opvallen tussen hen. Mij hadden ze lang geleden ook eens liggen, als jonge vertegenwoordiger kreeg ik van de directiesecretaresse de opdracht om met de directeur te gaan eten in een hotel, iets wat nogal eens gebeurde om de lopende zaken te bespreken. Groot was de verwondering toen zijn secretaresse op mij zat te wachten aan de bar, nog vervelender was het toen ze nog zeemzoet begon te doen als plots de directeur de bar binnenkwam en kwaad vroeg wat wij daar samen zaten te doen. Ben niet rap op mijn mond gevallen maar toen kreeg ik er echt geen zinnig woord uit, gelukkig begonnen ze nogal snel te schateren, ze hadden mij liggen, het was 1 april. De lopende zaken werden wel degelijk doorgenomen maar de jaren daarna heb ik nooit nog afspraken aanvaard op die datum.
Vrouwen zeuren soms over het feit dat ze steeds al dan niet volledig naakte vouwen gebruiken als publiciteit om producten te verkopen, en dat is ook zo. Neem nu deze foto, ze willen die halsketting promoten, ik zie hier natuurlijk ook wel die mooie ogen en bijna perfect gelaat van die dame, zonder nog over de rest te spreken, máár, willen of niet zie ik steeds opnieuw die halsketting, die trekt permanent de aandacht, en dat is nu net de bedoeling, stel dat ze een foto nemen van diezelfde halsketting die gewoon op een tafel ligt, geen mens zal er naar kijken, nu zit ik mij voor te stellen dat mijn vrouw daar eigenlijk ook niet mis zou mee staan, dus de publiciteit is geslaagd.
Die zal ooit Miss Havana geweest zijn in de jaren vijftig. Ooit verkozen omdat ze de mooiste sigaren op haar goedgevormde dijen kon rollen, iets wat ze in Cuba nu nog altijd doen. Maar zoals voor iedereen het geval is heeft hier ook de tand des tijd zijn werk gedaan,haar mooie blonde lokken zijn wat meer achteruit geschoven, haar zicht dient een beetje bijgestuurd door een sterke bril, haar borsten zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, en haar dijen zijn zowat plat en bruin gerold door de duizenden sigaren, van Miss Havana tot oma de sigaar, maar dat ze fier is op de sigarenstiel bewijst ze door er zelf nog te roken, de liefde voor het vak was te groot.
Ik stam nog af uit de tijd dat wij als jonge gasten nog makkelijk lijfstraffen kregen, tientalle keren heb ik mijn handen moeten uitsteken voor de een of andere leraar die er dan met plezier op sloeg met zo een houten regel van dertig centimeter, éénmaal ben ik erin geslaagd om vliegensvlug mijn hand om te draaien, de regel beet te nemen en hem in één ruk op mijn knie kapot te maken, ik denk dat het toen al zo een plastiek geval was, geen denken aan om het aan je ouders te vertellen of je kreeg nog de kans daar ook nog een draai om je oren te krijgen, nu vallen ouders de leraars aan op school als zoonlief denkt onterecht te zijn behandeld, maar TOEN, amaai!!Er is ook een tijd geweest dat men zijn broek naar beneden moest laten zakken om een resem slagen te incasseren na een kleine misstap, al dan niet met een zweepje met lederen riempjes, de martemanee zoals die bij ons genoemd werd, en dit op de blote poep tot die rood zag, dat is nu echt een foto die doet denken aan internaten uit die tijd, waarschijnlijk een van de uitzonderlijke momenten dat men mocht de broek laten zakken volgens mij.
Een oplossing om de co² uitstoten te beperken, die man heeft er genoeg van om aan negentig kilometer per uur te rijden op een autosnelweg wanneer de overheid dat oh zo nodig vindt, hij heeft het nieuwsbericht gezien en heeft onmiddellijk zijn motor uit de wagen gehaald, meer bagageruimte heeft hij al zeker, maar hij zit nu wel met een mega probleem, waar zal hij een paard vinden dat méér dan 90km/u loopt om zij wagen in beweging te brengen???
Ik moet duidelijk mijn mening herzien t.o.v. vrouwen met een paar maatjes méér. Ik dacht dat die met moeite nog konden bewegen, maar deze vrouw bewijst duidelijk het tegenovergestelde, een dikkerdje kan ook wel lenig zijn, zeker leniger dan ikzelf.
Alhoewel ik het waarschijnlijk ook nooit zou nadoen moest ik het kunnen, zie ja al een man in dergelijke houding zitten? Erg pijnlijk volgens mij, men zou er een omelet kunnen aan overhouden bij het neerkomen.
De bikini bestaat nu al zo een vijftig jaar denk ik, toen was het een schande dat een vrouw haar badpak inruilde voor de nieuwe mode. In het begin gebruikte men nog tamelijk veel stof, de BH en broek waren eigenlijk nog groot te noemen als men het vergelijkt met vandaag. Gezien we in een stadium gekomen zijn dat recycleren een begrip is geworden, krijgen ze nu het idee om zoveel mogelijk natuurlijke producten te gebruiken. En één van die ideeën is De koolkini, gemaakt uit bladeren van een verse rode kool en wat touwtjes, heel goedkoop en recycleerbaar tot meststof, enkel de kleuren zijn beperkt gezien het beperkt aantal bruikbare kolen zoals witte kool, groene kool en rode kool, bloemkool is dan terug iets te frivool.
De lente is in het land, of toch iets dat er zou moeten op gelijken, we gaan binnenkort terug allerlei manifestaties op ons dak krijgen voor alles en nog wat, van teveel co² uitstoot tot te weinig recycleren, van teveel racisme tot te weinig verdraagzaamheid.
Deze manifestatie is er waarschijnlijk eentje om de aandacht te vestigen op puur natuur bewegingsvrijheid. Alhoewel mij opvalt dat er sommigen een valhelm dragen, zo een onding die je moet beschermen als je op je kl , sorry, testikels valt, of het dáár dan minder pijn doet als je valt met zo een helm??? Ik vrees van niet.
Hier zitten we midden een bijeenkomst van Plastieken chirurgen, je weet wel, van die gasten die naar beneden gevallen borsten terug op hun plooi krijgen door er wat plastiek of andere rotzooi in te stoppen. Hier zie je hoe de man zo fier als een gieter zijn laatste werk laat zien aan collegas, de andere borst krijgen wij niet te zien, die moet hij volgende week nog oplappen.
Onder de dekmantel van Kunst kan er eigenlijk veel, dergelijke beelden worden toch openbaar opgesteld in parken, exclusieve Avenues, en noem maar op, zie je beelden van net hetzelfde op fotos van levende wezens dan is het plots een regelrechte schande, of hoe de mens soms hypocriet reageert op iets. Als men de foto bekijkt zou men zelfs kunnen denken dat het geen beelden zijn, maar van die geschilderde mimespelers, alhoewel? Ik vrees dat ze zo een pose niet lang bewegingsloos zouden volhouden.
Van kindsbeen af ben ik een echte vleeseter, zal waarschijnlijk in een vorig leven een roofdier of kannibaal geweest zijn, in elk geval komt het water mij in de mond als ik een beenhouwerij binnenstap en dat rouw vlees in de toonbank zie liggen. Toen ik deze foto zag was het net zo, ik kreeg het water in de mond maar ditmaal kan ik echt niet zeggen door welk mals vlees dat nu kwam.
Het zal je maar overkomen, op een hete zomerdag stopt er een auto en de zomersgeklede dame vraagt je de weg met wegenkaart in aanslag, mij is het nooit overkomen en over vrouwen en kaartlezen zal ik het ook niet hebben, maar ik denk dat ik een zéér lange uitleg zou nodig gehad hebben om haar op het rechte pad, of juist niet, te brengen. Door de komst van de GPS zullen dergelijke taferelen spijtig genoeg snel tot het verleden behoren.
Om nog eens op de modewereld terug te komen, meestal sluit men een modeshow af met het showen van een bruidsjurk. Als ik dit ontwerp goed bekijk dan zie ik daar een boodschap in, en ook het praktische van deze jurk,de vleugeltjes achteraan verwijzen naar de maagdelijkheid vóór het huwelijk, een maagdelijk engeltje, ik geloof daar zelf geen snars van maar laat ons daar vanuit gaan, de strik vooraan is dan het praktisch gedeelte van die bruidsjurk, als na het feesten het uur van de waarheid is aangebroken in de slaapkamer, dan hoeft de bruidegom enkel aan die strik te trekken om de bruid te ontdoen van alle kledij, vleugeltjes incluis, en het maagdelijk leven is verleden tijd.
Ik was zelf verwonderd toen ik bij deze foto opmerkte hoeveel soorten zichtener te zien waren. Men ziet duidelijk een verzicht, tevens ook een dieptezicht als men die bomen beneden bekijkt, eigenlijk is dit ook een hoogtezicht van bovenaf gezien, en bij die vrouw die toevallig hoogtevrees heeft en niet durft recht te staan zie ik als achterzicht, gezien haar voorzicht niet te zien is, en dat rood slipje is eigenlijk een tussenzicht tussen het achterzicht bekeken.
Waarschijnlijk hebben ze daardoor het woord zichtprent uitgevonden om niet in detail te moeten treden.
Dat vrouwen graag de mode volgen zal wel in hun genen zitten denk ik, maar om de nieuwe ontwerpen te volgen is het toch niet zo evident. De mode shows in Parijs en Milaan hebben terug veel stof tot nadenken gebracht, maar wel minder stof om aan te trekken. Neem nu het werk van deze ontwerper, die is bovenaan begonnen met een Retro mode, tot onder de kin toegesnoerd, maar vanaf de hals naar onder toe heeft hij zich bedacht en gebruikte wat lichtere doorkijkstof, hij had er net geen genoeg om de bloes wat langer te maken, met het rokje zat het helemaal fout, dat model was nog een paar kilo afgevallen zodat het rokje op een recordlaagte bleef hangen, nog een paar stappen verder op de catwalk en de mogelijkheid bestaat dat men ook kan zien dat hij vergeten was een bijhorend slipje te ontwerpen, niet te verwonderen dat de textielsector erop achteruit gaat in België.
Het ziet ernaar uit dat de politie zich wil aanpassen aan het bestrijden van de jeugdcriminaliteit door zich in te leven in hun wereldje. Zie je het al gebeuren? Ze zullen nu de achtervolgingen inzetten per skateboard, hun pistool en matrak zal vervangen worden door een gewone hamer, niet om ze ermee dood te kloppen natuurlijk, maar enkel om die gasten even op hun vingers te tikken. Of het veel aarde aan de dijk zal brengen valt sterk te betwijfelen.
