Niettegenstaande iedereen hetzelfde zal denken, neen, dit is geen seks ! Het is enkel een natuurlijk gegroeide aardappel met een eigenaardige vorm. Zal moeilijk te schillen zijn.
Dit weekend zijn er enkele opmerkelijke jaarmarkten. Op 11 novemner: -Aalst (jaarmarkt) vanaf 7u30 -Antwerpen St.Jansplein (jaarmarkt) 8u tot 18u (info 0475640531) -Sint Pieters Leeuw (jaarmarkt) vanaf 8u (info 02/3712253) Op 12 november: -St. Lievens Houtem (jaarmarkt) vanaf 8u (info gemeentebestuur)
16 oktober (3): Opapat had dus Les Vans achter zich gelaten, hij kon natuurlijk zo snel mogelijk de snelweg opzoeken, maar wou daar nog wat mee wachten, hij tufte richting Aubenas om dan via Privas de snelweg te nemen. Dus nog een héél stuk weg via gewone baan die zich in dat bergachtig landschap slingert. Er dient wel gezegd dat die banen er mogen zijn, Frankrijk verdient hier wel een dikke pluim voor het wegennet, en wat opapat terug opviel, was de gezwinde rijstijl van "iedereen" hier, in file langs dergelijk slingerende wegen bergop, bergaf, met een snelheid van 90/km waar het mag en kan, dat zie ik in België nog niet zo snel gebeuren, er zullen er wel tientallen tussen zitten die met de "Rem" zullen rijden aan 50/Km, en zo ellenlange filles maken, ze moeten hier nogal vloeken tijdens de zomermaanden met die "slak toeristen". Ik weet niet wat onze "Belg in Frankrijk" Jean Frederik daarvan denkt, maar al jaren valt dat op, hier kunnen ze écht auto rijden. De weg is natuurlijk een om van te genieten, mooie landschappen en dorpjes volgen elkaar op, dit zijn stukken dat men als toerist niet snel neemt, nochthans zijn ze de moeite waard, opapat reed jaren geleden het grootste gedeelte naar het zuiden via de "National 7", zeg maar de vroegere hoofdbaan nog vóór de snelwegen. Nu is dat ondenkbaar geworden door het enorme verkeer van vandaag, opapat heeft het ook nog tijdens de nacht afgereden, en dan kan het wel, op die "National 7" kan men s'nachts aan relatief hoge snelheden rijden, en op die manier tolgeld uitsparen, maar te vermoeiend geworden aan zijn leeftijd. Eenmaal terug op de snelweg richting Valence was de reis eigenlijk al voorbij, de heenreis is ook een stuk vakantie, de terugweg is dat al stukken minder. Opapat reed nog door Lyon tot in Macon, waar hij terug hetzelfde hotel opzocht als in het heenrijden. Een Campanille hotel, die vind men praktisch aan de meeste hoofd afritten, en zijn ideaal als stop voor een nacht, hotelkamers in een blok met veelal bewaakte parking en een afzonderlijk restaurant met uitgebreid buffet en aan de kaart gerechten, aangenaam vóór het slapengaan! Op de foto een zicht op die baan ergens in de omgeving van Privas. Morgen of overmorgen "De thuiskomst", het minst prettig gedeelte.
Mannen, geef toe, het kan toch heerlijk zijn tijdens een zomervakantie ! Een rustig plekje zoeken op het strand, en genieten van het zicht op de "golven"!
Men kan nog altijd inschrijven voor de samenkomst op 20 november. Via e-mail patrickvincke@telenet.be Voor méér info kijk op het forum bij meetings - bloggers meeting.
16 oktober (2): Net niet zat geworden van al dat bochtenwerk langs de bergwanden van de "Gorges de l' Ardêche", tufte opapat Vallon Pont d'Arc" binnen. Hier was opapat vroeger een paar maal op camping met de caravan, toen de kinderen nog mee reisden, Vallon ligt in een vallei, en de meeste campings zijn dan ook te vinden langs de rivier, ondiep en dus een plezier voor kinderen. In de zomermaanden is het hier meestal snikheet, ze noemen de Ardêche ook wel eens "de oven van Frankrijk". Vanaf Vallon trok opapat richting "Les Vans", een eerder onaangename baan, met veel rechte stukken, en heel wat minder mooi dan het vorige stuk in de bergen. Uiteindelijk tufte opapat "Les Vans" binnen, eigenlijk de eerste ontgoocheling van de reis, men verwacht er een aangenaam dorp, maar men komt in een stad terecht die opapat doet denken aan de steden in Frankrijk 30 jaar geleden, Les Vans ligt zo een beetje verloren in die streek, het krioelt er ook van allochtonen, niet dat ik er iets tegen heb, maar er kwam toch een spontaan gevoel van onveiligheid op, en werdt later nog versterkt door een voorval. De wagen achtergelaten op een parking, en op stap richting Rue du Temple, een omhooglopende straat vanuit het centrumplein naar een soort tempel(tje). Gezien dit alles niet voorbereid was, wist opapat enkel de naam van de Stad, de straat en de naam van het restaurant van Piet Huyzentruit. Op een bepaald ogenblik zag opapat een politie staan in een smalle zijweg, hij daar naar toe natuurlijk om te vragen naar het restaurant. De agent beet hem nogal nerveus terug dat hij het niet kende, hij keek voortdurend omhoog naar die grauwe gebouwen, opapat dus ook, en men zag er niets anders dan mensen die van achter versleten vensters en balkonnekes de agen t in het oog hielden, niet pluis vondt opapat en spoede zich terug naar de hoofdstraat. Net aan de hoek gekomen stoven er 3 politiewagens vol met agenten dat straatje in, opapat vondt het geraadzamer om zich uit de voeten te maken. Slecht een honderd meter verder viel zijn oog op een naam, "Le Luttin Gourmand", hij had het gevonden, ferme gesloten natuurlijk, duidelijk al een tijdje, gezien het er een beetje verwaarloosd bijlag. Opapat kan zich goed inbeelden dat het er hier tijdens de zomermaanden misschien anders aan toe gaat, en dat het restaurant culinair hoogstaand zal zijn, en er veel toeristen die in de Ardeche verblijven eens deze stad en restaurant bezoeken, maar opapat en zijn echtgenote waren hier nu duidelijk de enige toeristen, en het voelde niet goed aan. Darrom werdt besloten om hier zeker niet te overnachten en de terugweg verder te zetten, blij dat de enige auto met Belgische nummerplaat er nog stond, de motor gestart en "Vaarwel Les Vans". Morgen of overmorgen een vervolg. Op de foto het restaurant met het grappige opschrift "Gesloten wegens jaarlijks verlof, terug open in 2006."
16 oktober: Zoals dagelijks zag de ontbijttafel er terug zéér aantrekkelijk uit. Tijdens het ontbijt besloot opapat, samen met zijn vrouw, een dag vroeger te vertrekken met als doel een omweg te maken op de terugweg. Tijdens een losse babbel rees het idee om eens het restaurant van Piet Huyzentruit op te zoeken gelegen in de "Ardêche". Gezien opapat absoluut thuis moest zijn op 18 oktober, moest hij wel een dag vroeger vertrekken, dus na het ontbijt tufte hij, met een beetje pijn in het hart, Saint Raphaël uit richting snelweg. Na enkele uren nam hij de afrit in Bollène, vandaar richting "Gorges de 'l Ardêche", een prachtig stuk ongerepte natuur door het gebergte, waar de rivier l'Ardêche in de diepte tussen de bergen slingert, in de zomer ziet men hier honderden kano's de rivier afvaren. Opapat was hier vroeger dus ook al, maar nu in oktober en kon hij rustig deze nogal gevaarlijke baan nemen en toch eens genieten van de uitzichten, hij kon vooral overal eens stoppen op die relatief kleine stopplaatsen en oeverloos genieten van het uitzicht en de stilte. De weg tot in Vallon Pont d'Arc is een aaneenschakeling van klimmen, dalen, haarspeld bochten, afgronden, en duurt lang, héél lang, soms benauwelijk als men eraan denkt dat men op deze tijd van het jaar slechts sporadisch eens een andere auto tegenkomt, men heeft er best geen pech. Morgen of overmorgen het verder verloop vanaf Vallon Pont d'Arc. Op de foto één van die ongelooflijk mooie zichten op het gebergte.
Men was het beu om alles te moeten opkuisen. Men leerde de olifanten op een aangepast toilet hun behoefte doen, en het lukte nog ook. Een nieuw idee voor de Zoo in Antwerpen??
Gelukkig staat de winter voor de deur? Want met al dat vrouwelijk schoon op de stranden zou een man er bijna zijn hoofd bij verliezen!! Voor deze man op de foto was het zover vorige zomer.
-Een speurhond heeft het ook niet altijd gemakkelijk. -Aan de reactie van deze hond is duidelijk te zien dat hij deze speuropdracht écht niet ziet zitten !!
15 oktober: Na terug een stevig ontbijt in het hotel ging opapat terug op stap met zijn tuf tuf, ditmaal richting Cannes, één van de mooiste stukken weg, slingerend rond de baaien langs het gebergte dat op dat stuk baan meestal tot in de zee reikt.(zie foto12 oktober). Het meest opvallend is de kleur van die rotsen, rood bruin met wat goen ertussen, de azuurblauwe lucht en het blauw ogend water van de zee, een prachtige mengeling die het zó mooi maakt. In dat gebergte is het ook een paradijs voor wandelaars, je kan er verschillende wandelpaden volgen, en hoe hoger men gaat, hoe indrukwekkender het uitzicht op de zee en de verre omgeving.Vóór Cannes maakte opapat rechtsomkeer, Cannes is veel te druk, zelfs zonder filmfestival is het daar een grote stad, niettegenstaande het oude stadsgedeelte wel de moeite is om ens te bezoeken. Op de terugweg nog gestopt aan een Bistro Restaurant op het strand gelegen, op de terras genieten van de zee vlak voor u met een drankje, heerlijk was dat.Daarna bracht opapat nog een bezoek aan Fréjus, de stad wel te verstaan, want die ligt een heel eind van de zee, een stad met veel overblijfselen uit het Romeinse tijdperk, zelfs de goed bewaarde arena wordt hier nog gebruikt voor o.a. stierengevechten. Op de foto een beeld van het centrum met het schilderachtige stadhuis en een deeltje van de basiliek.
