Een rotweekend op weergebied hebben de geplande Kerstmarkten geen goed gedaan. Opapat was zinnens om op vrijdagde Kerstmarkt in Gerraardsbergen te bezoeken, maar overvloedige regen en teveel wind hielden hem thuis. Op zaterdag met volle moed opgestaan moest opapat al snel ervaren dat het nog slechter was op weergebied dan op vrijdag, sneeuw, gladde wegen en die nijdige wind voorspelden helemaal niet goeds, de planning was om de kerstmarkt van Roborst (Zwalm) te bezoeken, na een paar telefoontjes, en de wetenschap dat de autos in die streek aan slechts 5km pet uur aan het rijden waren, besefte opapat dat dit geen weer was om er zelfs een marktkramer door te jagen, en nochtans, die zijn wel het één en ander gewend, dus bleef opapat opnieuw thuis.
Achteraf bleek dat noch op vrijdag, noch op zaterdag, niettegenstaande de maandenlange inspanningen van de organisaties, spijtig voor hen, niet het verhoopte publiek konden aantrekken.
Op zondag 18 december waren de voorspellingen gunstig, en ze hadden terug gelijk.
Dus opapat in zijn tuf tuf gesprongen en weg richting Ename bij Oudenaarde.
Om 12u30 was hij al ter plaatse, achteraf bekeken véél te vroeg, en rond 15u was er de traditionele opening met toespraken door de voorzitter van het feestcomité, gevolgd door een toespraak van de burgemeester van Oudenaarde. Volgens opapat ook véél te vroeg, want buiten de verschillende aanwezige verenigingen en marktkramers waren er nog maar weinig bezoekers, verkeerde politieke timing van de burgemeester die de bezoekers bedankte die er nog niet waren.
Het voorgevoel van opapat dat het een flop zou worden bleek gelukkig al snel onterecht, in de loop van de volgende uren kwamen er zoveel mensen opdagen dat het tamelijk groot gemeenteplein plots overbevolkt leek, vanwaar al die mensen plots opdoken is opapat nog een raadsel. Na 17u en met de verlichtingen aan, de traditionele ijzeren vuurtjes met kolen, was het plots een Kerstmarkt van de bovenste plank. De speciaal neergepote kraampjes van de verschillende verenigingen met elk hun eigen specialiteitdrankje, wafelbak, en uiteraard het Ename bier vloeiden met beken. De marktkramers met andere waren deden ook goede zaken. Dit noemt opapat een geslaagde Kerstmarkt, hij was hier in het verleden ook al eens, maar deze tiende editie overtrof alle voorgaande. Opapat vond het zalig, maar sinds het bezoek aan Jean-Frederik en Betty in Franfrijk, moest opapat spijtig genoeg vaststellen dat al de organisaties geld aan het inzamelen waren voor hun eigen werking, wat uiteraard hun volste recht is, maar niet één kraampje ten voordele van de minderbedeelden te zien?
Misschien een tip voor de organisatoren, één kraam waar men kleren en andere zaken kan afgeven vóór men zich op de Kerstgeneugten stort zou toch moeten kunnen! Hier valt zeker over na te denken.
Klik op de foto. (sfeerbeeld op aan ander stuk van het gemeenteplein)
Opapat kon na het rotweer van de laatste dagen eindelijk terug naar een Kerstmakt tuffen. Hij koos voor de Kerstmarkt in Ename bij Oudenaarde. Morgen een verslag.
Klik op de foto. (een deeltje van de markt in Ename).
Wie is het nog nooit overkomen, men staat aan te schuiven in een lange rij, en men moet natuurlijk dringend naar het toilet!! Deze man heeft een eenvoudige oplossing gevonden, een "waterreservoirke". Onder kleren niet opvallend en toch efficiënt.
Overal lopen we in deze tijd van het jaar wel een Kerstman tegen het lijf. Één ervan is een beetje in de war!! Hij laat de Paasklokken luiden met Kerstmis, dat klopt niet he? Voordeel is, je zal er niet naast kijken als je hem tegenkomt.
Gisteren gezien op TV, er is een nieuw stuk over Pinokkio met zijn lange neus in première gegaan. Toevallig heb ik wel een foto gevonden van "de zus" van Pinokkio zeker! Die lange uitsteeksels zitten waarschijnlijk ergens in "de genen".
Achter iedere sterke man staat een sterke vrouw, dit is géén gezegde, maar een FEIT. Ook onze sterke "Belg in Frankrijk" heeft ook dat geluk, zoals meestal het geval, ergens in de schaduw van de man. Daarom wil ik Betty even uit de figuurlijke schaduw halen. Samen met Roos heb ik in Betty een zéér sterke vrouw gezien waar Jean heel trots op is, en met reden, Betty is één vat vol posiviteit, ook gedreven "tot en met" voor mensen in nood, een passie die ze samen met Jean deelt, maar ook een ongelooflijk plezierig iemand, ze kan ongelooflijk vertellen, plezant vertellen, tot gierends toe, Roosje is al zo wie zo een lachebek, maar ze heeft daar bijna "tranen met tuiten gelachen", en lachen kan ze als geen ander. En wat wij er nog zeker moeten bijvertellen, wij hebben daar héérlijk kunnen genieten van Betty haar kookkunsten, het was bijna kwijlen van genot. Geen twijfel mogelijk, wij hebben er een paar vrienden bij, en die zijn zó zeldzaam.
Opapat en Roosje zijn terug thuis uit het verre Saint Agnant. Ik weet het, velen dachten dit is een gekke onderneming, anderen verweten me zelfs een stunt, met de woorden, "zou je niet beter de kostprijs van de reis storten en thuisblijven". NEEN, want wat wij ervaren hebben in 36 uur, zullen de meesten nooit ervaren in hun hele leven! In die korte tijdspanne, en met wat km autorijden kan ik jullie verzekeren dat wij iets unieks ervaren hebben, wij zijn een ervaring RIJKER, en HOE! Mensen "van goud", die bestaan echt, ik zal nooit onder woorden kunnen brengen wat het gevoel geweest is om mensen zoals Jean en Betty in levende lijve te ontmoeten, het warm gevoel dat die mensen uitstralen, daar kan je enkel maar van dromen, maar ze BESTAAN. Ik ga hier verder geen woorden aan verspillen, want die heb ik niet meer, het zijn gewoon "mensen uit één stuk" en die zijn zeldzaam!!!!
Opapat zal terug wat méér roken tijdens de lange reis naar Saint Agnant, hij zal nu en dan eens moeten denken aan deze artistieke sigarettenpeukenfoto !
Beste mensen, Vandaag vetrekt opapat en Roosje richting Saint Agnant, de thuishaven van onze "Belg in Frankrijk" Jean-Frederik van het blog "la douce france". Als alles vlot verloopt zal Jean en Betty ons opvangen rond 17u. We zullen proberen een teken van leven te geven als wij aangekomen zijn.
Opapat is onverwacht opgedoken op de kerstmarkt van Lochristi op zondag 11 december.
Het is terug een jaar geleden dat men kon genieten van die aparte sfeer.
Lochristi , gekend als een bloemengemeente, was herschapen in een kerstsfeer die bewijst dat ze nog andere dingen kunnen dan bloemen kweken.
Vanaf 11u was iedereen druk in de weer om het de bezoekers zo aangenaam mogelijk te maken, ieder deelnemende zelfstandige uit de gemeente, verschillende verenigingen, aangevuld met een aantal marktkramers kregen het allemaal klaar om rond 14u de eerste bezoekers te ontvangen. Het werd al snel een drukte van jewelste, waar ze allemaal vandaan kwamen was ook voor opapat een open raadsel. Alles draaide op volle toeren, kraampjes met allerlei eindejaar hebbedingetjes, uiteraard een levende kerststal, en enkele zéér opvallende attracties, zoals een man die, gewapend met kettingzaag, hamer en beitel in een recordtempo eenkunstwerk te voorschijn toverde uit een enorme massieven blok ijs.
Ook een mand van een luchtballon met gasbranders bovenop welke regelmatig een steekvlam in werking brachten als publiciteit voor warmeluchtballon vaarten. Het was de enige plaats waar er regelmatig verwarming was, die steekvlam geeft toch heel wat warmte in de onmiddellijke nabijheid. De jeneverkramen deden gouden zaken, één enkel minpuntje is opapat opgevallen, hij die in deze koude perioden een gluhweintje lust, is hopeloos op stap geweest naar dat toch typisch kerstdrankje, maar niet gevonden, enkel een warm Kriekbier alternatief was er wel.
Opapat kan toch niets anders besluiten dan dat het daar een gezellige kerstmarkt was. Op de foto een algemeen beeld een paar uur vóór het donker was.
Ik mocht het niet zeggen, maar doe het toch. Dit is Jean-Frederik, onze "Belg in Frankrijk" van het blog "La douce France", een man die zich reeds jaren inzet, samen met zijn lieve Betty, voor de minderbedeelden onder ons, een groep die soms letterlijk in de kou blijft staan. Opapat en zijn vrouw Roosje wilden het eigenlijk stil houden, maar met rode wangetjes lezen wij hoezeer Jean en Betty onze aktie op prijs stellen. Nochthans is dat niet het belangrijkste van zijn bericht, véél belangrijker zijn de kleine lettertjes onderaan het bericht. "Wie een steentje wil bijdragen voor "Belgen in nood", kan dat door een kleine bijdrage te storten aan de vereniging. Voor alle verdere informatie verstuur je een e-mail via het blog van Jean." Roos en opapat hebben voor een minder eevoudige bijdrage gekozen, maar jullie, de bloggers en al de mensen die dit lezen, kunnen op een zéér eenvoudige manier ook een steentje bijdragen !!!! Klik op de foto en je bent in Frankrijk, mail op dat blog en vraag hoe u kan bijdragen, DOEN !!!
Klik op de foto en je bent op het blog waar u kan meewerken aan "een zéér goed doel".