Ma,veel te vroeg ben Je pa en ons ontnomen. En na zeven jaar kwam Pa Je achterna. Hij zag Je toch zo graag. Waak nu samen met Patrick over ons.
Rust zacht.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
**** Wie het eenvoudige verzaakt,is geluk hebben niet waard****
02-02-2012
Verandering.
Stap voor stap ga ik vooruit niet erg snel maar rustig aan.
Leren niet geleefd te zijn, hef in eigen handen nemen, eisen stellen,gehoord worden.
Niet te snel van stapel lopen, traag maar zeker kunnen staan, achter ieder "simpel" besluit, kleine dingen doen en proberen, verzekerd met kans op slagen.
Stilaan voet bij stuk houden, mijn gedacht op tafel brengen, gevoelens beschreven,gehoord worden, geen schuld gevoel laten voelen wanneer ik niet de fout was.
Aanvaarden dat ook anderen, eens dingen mogen/zullen doen voor mij, begrijpen niet alleen te zijn, dat er meer is dan gehoorzaam zijn, meer mag dromen van een toekomst.
Langzaam maar zeker trekt het daglicht zich terug. De avond doet zijn intrede Mijn gevoelens liggen overhoop weet niet goed meer wat ik voel. Waarom zit mij alles zo tegen, Waarom vecht ik en bereik er niets er mee. Langszaam trekt het daglicht zich terug, de avond doet zijn intrede. Mij gevoelens liggen overhoop, weet niet goed meer wat ik voel. Ik weet niet waar de gevoelens hun intrede hebben gedaan. Weet alleen dat ik mij een tijdje zo voel. Ik kijk naar de eerste sterren, ze blinken aan de hemel. Langzaam maar zeker trekt het daglicht zich terug. Langzaam maar zeker gaan mijn gevoelens weer aan de slag. Ze dwalen door mijn hoohd, laten mij niet meer met rust!!!
Er komt een tijd dat je zult denken ik sta helemaal alleen, en dan ben je niet zo jong meer joh wat vloog de tijd toch heen.
Je trekt je terug in je huisje je scheldt op alles en iedereen je vraagt je af is dit nu leven je voelt je zo verdomd alleen.
Maar alleen jijzelf kunt uit het huisje komen alleen jizelf bezit de sleutel van je huis en op de dag dat jij de deur opent besef je pas ik hoor op deze wereld.
En dan ook pas ben je niet meer alleen weer want de open deuren trekt de mensen aan en dan pas zul je niet meer denken dat je heel alleen in het leven staat.
Je moet zelf ook liefde willen schenken want anders gaat die aan je deur voorbij. Je moet zelf ook tevredenheid uitstralen en dan pas maak je jezelf en anderen blij.
Ik leun op jou, Jij bent mijn kracht, Mijn gedachten, En al mij gevoel.
Jij bent de draad,dat mij ontspant. Maar nu de dreiging van mijn zorgen.
Ik leun op jou, Ji bent het voorbeeld van wie ik wil zijn, Het voorbeeld van een goed persoon, Het voorbeeld van hoe je kan leven. Het voorbeeld van omgaan met alle pijn.
Ik leun op jou, Jij bent de kracht, Al mijn gevoel, Maar nu de hel in mijn dromen.
Nu voedt ik nog mijn gedachten dat met jou alles goed zal komen Zo blijf ik sterk Zo kan ik staan.
Sommige mensen zijn nooit kontent Zijn te veel aan weelde gewend Ze hebben al het nodige Tot zelfs het overbodige toch zjn ze niet tevreden verwachten altijd meer van het leven alles moet geld opbrengen. Aan de mindere willen ze niet denken alle streken zijn voor hen goed als het de kassa maar rinkelen doet. Vriendschap kun je van hen niet krijgen om van de liefde nog maar te zwijgen. Ze kunnen het niet op brengen aandacht aan de anderen te schenken het enige wat voor hen telt is de waarde van hun geld. Maar op een dag zullen ze zich berouwen omdat ze niemand hebben om van te houden worden ze oud alleen met zichzelf zitten ze daar met al hun geld. Ze kunnen dan wel liefde kopen want op meer moeten ze niet hopen.
Neem je met je mee Verweg van deze wereld Sluit je hart licht tegen het mijne Laat je volledig leiden Langs het licht Naar boven Neem je met je mee En laat mijn zorgen verdwijnen Neem je met je mee Naar de nieuwe wereld Vol met liefde.
Wat een vrouw moet doen, moet ze tweemaal zo goed doen als een man om half zo goed te worden gevonden. Dat is gelukkig niet moeilijk. (Charlotte Whitton)
Een gedicht is een vers vol leven. Een vers diep vanuit je hart geschreven. Het is als een dagboek vol vragen, eenzaamheid,ontroering en geluk. Het zijn woorden vol inspiratie. Ze zitten diep in mij en gaan nooit stuk.
Het mooie van gedichten schrijven, is dat al je gevoelens boven drijven. Je kan je heerlijk laten gaan. De fantasie,je dromen laten bestaan.
Gedichten schrijven is een vlucht, een uitweg in je dagelijkse sleur. Het betoverd je gedachten in een kleur. Een beetje rood en groen erbij, de woorden netjes op een rij.
Soms schrijf ik ze uitbundig, het zijn mijn gedachten,ik ben ik. De reinste gedachten die me beheersen op dat ene ogenblik.
Ik ben bang, versteend. Vele nachten liggen, denkend. Het was niet verkeerd Ik groeide sterker, leerde ermee omgaan. Deurtje van binnen Moet ik langzaam openen De sleutel van vergrendeling Is nog altijd aanwezig. Moeilijk om de stukjes van mijn, beschadigd hart te lijmen. Maar ik zal het redden. Iedere dag van mijn leven, is er een om te leven. Onzeker maar met heel veel liefde, zal ik ooit de weg hierin vinden!!!
