De wandeling.
In 2009 kwam de uitgeverij De Rouck Geocart wat onverwacht op de proppen met 6 mooi verzorgde wandelboxen. Onze inspiratie komt vandaag uit de box 8 Wandeltochten naar de Brabantse Ardennen en het Land van de Heuvels. Eén van de wandelingen in de wandeldoos heette La Hulpe: Een escapade in het Zoniënwoud. Wij kwamen uit aan net geen 25 km en we lieten de tocht niet vertrekken in La Hulpe maar omwille van de bereikbaarheid aan het gehucht Middenhut van de faciliteitengemeente Sint-Genesius-Rode. Dat had bovendien als voordeel - achteraf bekeken - dat het domein van het Kasteel van La Hulpe kon functioneren als wisselpunt in wat anders een uitsluitend uit bospaden en -wegen bestaand parcours zou zijn. Het zal wel niet verbazen dat de TWQ tegen de 100% aanleunt, al zijn sommige dreven in het Zoniënwoud over korte afstand verhard. Maar ze zijn gelukkig wel verkeersvrij. Het werd een stevige wandeling, met veel, veel bos en de parken en vijvers rond het kasteel van La Hulpe. We quoteerden 18/20 en dat wil toch wel wat zeggen over de kwaliteit van de route.
De wandeling is niet bewegwijzerd, maar het foldertje bevat wel een minutieuze beschrijving van de te volgen route. De wegwijzers in het bos, met de vaak feeërieke namen van de wegen en dreven, zorgen voor een zo goed als probleemloze route. Ik heb ze op één punt wel moeten aanpassen, omdat een weg die blijkbaar nog bestond in 2008 nu ondoenbaar (en verboden?) is geworden. En wat verder kwamen we een rood-wit politielint tegen, met op afstand blauwe zwaailichten, die er ons moesten van bewaren getroffen te worden door bomen die nodig neergelegd moesten worden. Voor het eerste probleem heb ik een alternatief uitgetekend op het kaartje, voor het tweede obstakel niet, omdat dat waarschijnlijk van korte duur is.
En nog dit: enkele weken geleden werd in de pers nog ingegaan op het verbod om honden niet aangelijnd door het bos te laten hossen. We kwamen er een tiental tegen, 7 absoluut niet aangelijnd. Van de 3 andere hing er één aan een lint dat gemakkelijk 10 m lang was. Het was een staffordshire - of een ander misbaksel. Een nieuw bewijs dat regels er vooral zijn om overtreden te worden…
En we kwamen ook nog 3 keer in het vizier van een twintigtal wandelaars met nordic walking sticks, die bijna zoveel lawaai maakten met hun stokken op de stilaan droge ondergrond als de soms erg nabije ring…

Kaartje en foto's.

Dit is een eerste, erg korte bloemlezing:

Het kasteel van La Hulpe

Een van de vele boswegen, die we in alle formaten vonden.

Het weer.
Opnieuw een ongelooflijk heldere lentedag met een aangename staptemperatuur (14°).

De stafkaarten.
31/7-8 Ukkel/Uccle (2020) en heel even ook 39/3-4 Waterloo (2021)

Hoe we er geraakten.
Voor ons was het veruit het gemakkelijkste om de voettocht te beginnen bij de Middenhut. Daar is een halte van de R36 (Alsemberg - Sint-Agatha-Berchem), maar bovendien stoppen daar tijdelijk "onze" bussen van lijn R55. Voor deze lijn vervangt de halte Middenhut de reguliere halte Zoniënwoud. Voor de terugrit voorzien we hetzelfde scenario, al is het ook mogelijk met de R36 tot de halte Fonteinstraat te rijden en daar over te stappen op die R55 die pas vanaf de halte Elvis Presley (echt!) vertrekken. Waar haalt die halte haar naam? Ik heb me laten vertellen dat men bij het ontplooien van de nieuwe lijn 155 niet zo meteen een naam vond voor deze halte, maar dat op dat moment een buschauffeur (met bus) passeerde die zich in zijn vrije tijd onledig maakte als imitator van Elvis Presley. En dat werd dus de naam van de halte. Si non e vero…

Een beetje geschiedenis.
Ik heb het al uitgebreid over lijn 155 gehad in een bijdrage uit 2017. Ondertussen is de basisbereikbaarheid ingevoerd. Bij de allereerste aanzetten tot de invoering zag het er erg slecht uit voor lijn 155. Een chauffeur zei me op een bepaald moment letterlijk: "Zal er nog wel een 155 bestaan?" En toen ik navraag deed bij De Lijn leek er inderdaad niet veel meer van de lijn te zullen overschieten, op een kort traject Essenbeek - Halle na, en wat schooldiensten op de rest van het traject. Gelukkig keerde het gezond verstand op tijd terug. De lijn kreeg in de logica van De Lijn een nieuw nummer (R55), de vakantiedienst werd uitgebreid, de bediening van een wijk in Sint-Rochus, die ik in de eerdere bijdrage wat nutteloos noemde, verviel, en de halfuurdienst bleef op weekdagen bewaard tussen Sint-Genesius-Rode en Halle, maar viel terug tot een uurdienst tussen Anderlecht en Sint-Genesius-Rode. Slaan en zalven dus… Op zondag werd het deel tussen Sint-Genesius-Rode en Anderlecht botweg afgeschaft, wat nu een redelijk efficiënte dienst Rode - Halle mogelijk maakt, tot scha en schand van de inwoners van Linkebeek.

De verbinding.

En wat we beleefden.
De bussen van zowat alle lijnen die van het station van Halle vertrekken kunnen al vele maanden in de eerste fase van hun ritten onmogelijk op tijd rijden. De aloude Bospoortbrug is al een hele tijd verboden en ondertussen afgebroken, wat een omleiding langs de nieuwe Misiabrug noodzakelijk maakt, wat steevast tot vertragingen van 2 à 3 minuten leidt. Zo ook onze bus, die ons met 4 minuten vertraging oppikt; aan de vervangingshalte Middenhut arriveren we met een overblijvend minuutje vertraging. In Halle staat carnaval voor de deur en dat leidt onvermijdelijk tot erg belangrijke omleidingen. Ik had de indruk dat die omleidingen nu in een nieuwe stijl geafficheerd worden én dat ook aangeduid wordt welke halten als vervangingshalten fungeren. Maar die vooruitgang is er lang niet overal: zoals de foto's van de halteborden bewijzen, is er niet eens ruimte voor de bussen van de TEC (W, 365a), maar verder is er ook geen enkele moeite gedaan om aan te duiden dat dit nu tijdelijk een halte van de R55 is. Niet aan de ene zijde, niet aan de andere zijde van de Waterloosesteenweg. Wanneer leren ze eens in de huid van de (toevallige) busgebruiker te kruipen?

Gelukkig is er de app; daaruit leren we dat er vandaag 6 (!) ritten niet gereden zullen worden. Ontbrekende rijvaardige bussen, gebrek aan chauffeurs en de diepe malaise bij Flanders Bus zijn daar debet aan. Wij rekenen vandaag op de bus die om 16:33 aan de Middenhut langs moet komen, maar dat is nu net ook een rit die regelmatig uitvalt. Tot het laatste moment lijkt de bus te zullen rijden, maar de app spreekt van geen tracking info. De ervaring leert dat de kans dan groot is dat de bus niet rijdt en inderdaad: de bus zal er niet doorkomen. Dan maar proberen om met een bus van R36 tot de Fonteinstraat te rijden, waar we op een R55 kunnen overstappen. Helaas is de aansluiting maar 5 minuten lang en heeft de R36 10 minuten vertraging. Vergeefse moeite dus en hopen dat de R55 zich alsnog laat zien. (Ik heb de laatste maanden wat enquêtes mogen invullen over De Lijn en daar wordt steevast ook een vraag gesteld over aansluitingen. Ik antwoord dan altijd dat er geen enkele strategie is om aansluitingen te verzekeren en dat ze bijna allemaal toevallig tot stand komen. Ik ken hier in de ruime buurt eigenlijk maar één locatie waar bijna stelselmatig op verlate bussen gewacht wordt en dat is de stelplaats van Leerbeek. Mogelijk zijn er wel meer plaatsen waar gewacht wordt, maar één ding staat vast: aan het station van Halle wordt nooit gewacht, niet op de treinen - Aribus is al maanden (jaren?) dood - en al zeker niet op de bussen onderling.)
Enfin, om het verhaal kort te maken: we hebben een klein uur op het bankje gezeten in het wachthuisje - wat een luxe! - en zijn uiteindelijk een half uur later dan voorzien thuis geraakt, samen met een vijftal andere reizigers die ook aan de halte Fonteinstraat wachtten op de bus die niet kwam. (Vandaag, een dag later, zal de bus van 17:05 evenmin rijden. Nu is dat wel al sinds de morgen expliciet af te lezen in de app.)

En nog een anekdote: ik was vandaag op stap met een ex-collega, toen ik plots mijn naam hoorde roepen en een oud-leerling van een dertigtal jaar geleden terugzag. Hij noemde me de beste klastitularis die hij ooit gehad had en vroeg of ik nog altijd zo met treinen bezig was. Ik kon alleen maar antwoorden dat ze daar eerst voor moesten rijden en hij besloot dat ik wel door een erg donkere periode moest gaan. Ik maakte me er met een grijnslach van af. Zo bevestigde hij de woorden van zo lang geleden van onze prefect die me ooit voorspelde dat mijn leerlingen niet aan mij zouden terugdenken om de romans, novelles, kortverhalen of gedichten, niet om de grammatica of de spelling, maar om de treinen en de bussen.

De treinlectuur.
Georges Simenon, De klasgenoot van Maigret. (Gekocht in 1969, toen ik 16 was.)
Philip HUFF, Wat je van bloed weet.

De spoorwegwegbonden gaan samenwerken. Meer invloed, minder stakingsvergoedingen en meer reizigers gekloot.

Uitgedrukt…
We zijn geskapeid. Denk aan het Engelse escape of het Franse escaper (minder gewoon dan échapper) en de betekenis wordt duidelijk. We hebben het gered, we zijn er doorgekomen. In het laatste geval kan het ook slaan op iemand die na een ernstige ziekte toch geneest, bijvoorbeeld als de koorts zakt.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.