Ons eerste kleinkind Een klein wonderke ons klein engeltje.
02-12-2005
Oppassen geblazen
Gisteren avond was ik te moe om dit berichtje te plaatsen. Wij hebben besloten onze trouwe kameraad te laten inslapen. Daar hij al lang op de sukkel was,en nu vlug achteruit gaat,hij deed al zo raar. Maar gisteren deed hij toch wel heel lelijk naar de pedicure,hij had ontblote tanden en trok zijn lip op wat hij anders nooit doe,toch zal er wel iets zijn. Hij is onrustig en blaf iedere keer als er iemand binnen komt,ook naar mij en mijn gezin,iets wat hij nooit of nooit deed,dus oppassen geblazen hier in huis ook doe hij raar naar mijn andere hond.wij gaan hem niet verder laten aftakelen en hem zo vlug mogelijk rustig laten inslapen,nu nemen wij al afscheid van hem,we willen het beste voor hem en voor ons zelf.
Wat een vermoeiende dag was dit vandaag ik kon amper mijn oogjes open houden op therapie,was gisterenavond naar een afscheidfeestje geweest met mijn lieve schat om van het oud gebouw van Rode Kruis te oostende vaarwel te zeggen (binnekort wordt het oud gebouw afgebroken en een nieuw gebouw opgetrokken) zo na middernacht was het tegen dat wij weer thuis waren,ik kon dan ook de slaap niet vatten en bleef dan maar liggen draaien in het bed,ben gelukkig nog de dag doorgekomen,toch ga ik deze avond wat vroeger naar bed,heb mijn rust wel verdiend en nodig.Ook de pedicure is geweest voor onze teentjes en ja ik kon al voelen aan haar handen dat het wel echt koud is geworden buiten.Lekker avondeten binnen gespeeld en zei tegen Talina hoe lekker dit wel was.Ben dan effe voor de pc komen zitten,toch voel de moeiheid opborrelen,dus ga het echt niet lang trekken,toch voornaamste ik ben er even geweest.wens jullie nog een aangename avond nog toe en tot gauw.
Hoi lieve bloggertjes, ben wat moe vandaag, en ben juist thuis van de therapie, heb ook wat pijn in mijn onderbuik. In feitte is het al enkele dagen dat ik wat sukkel met wat gerommel in mijn onderbuikje.
De therapie viel goed mee,toch een zware sessie's gehad, het ging over zich hechten, en in welk soort type je zich zou kunnen voorstellen, onder de 4 categorie's die onze psyologe ons gaf,pfff zwaar hoor. dat zijn enkele opdrachten die wij kunnen krijgen, zodoende dat wij onszelf beter leren kennen wie we echt zijn.
Deze ochten eerst over onze schild gehad, hoe je zich daarin kan voorstellen en ook hoe je zich daarin uit. M'n deed een tekening (een soort schild gelijk iedere stad dit heeft) wel op onze manier, en elk voor zich. Daarin zet je de dingen die heel belangrijk zijn in je leven enz... Wel zeer leerzaam vond ik en vond er feitte ook mezelf weer erin. Tweede sessie was over zeker van jezelf, weer zo gesprek gehad die wat uitliep, maar wel zeer intersant. Dan gingen we eten en rustpauze nemen. Dan terug in de Sessie met de psyologe,en dan 1 uur pauze. Echt klink misschien eenvoudig, toch dit is zwaar denken en het positieve erin zien. En zeker veel praten over wat je voelt. Tenslotte ben ik er beter van geworden, toch het kan vermoeiend zijn. Dus lieve bloggertjes ik ga het effe rustiger aandoen. Ben nu wat moe.
Uit verveling heb ik dan ook maar meteen de grote bureelkast wat opgeruimd. Wat een hoop papierenwerk zeg! al de oudere papieren van voor 1999 de papierenhoop opgedaan. Weg is weg zeg ik. Zodat m'n weer deftig eens de kast konden onderhouden, ik kwam er maar niet aantoe met het mooiere weer buiten toen, maar nu het echt slecht weer is en bitter koud. Dus wist ik meteen wat gedaan. Want morgen komt Sander de beerput leeg halen. Moet ook eens gedaan worden om de zoveel jaren. Daar m'n dochter beneden naar toilet ging en als er iemand boven doorspoelde,werdt ons poep nat beneden in toilet, ook ons putje waar ik mijn vuil water weggiet was zo beetje te hoog gekomen. Dus keken wij even in onze beerput en ja hij begin vol tegeraken. En met dat het zoveel regend zouden wij hem maar beter leggen. Je weet maar nooit zou er proper uit zien.Dus toch maar laten doen.
Soms is het leven een beetje zuur En kijk je op tegen ieder uur En lijkt het geluk je in de steek te laten En wil je veel dingen achter je laten Maar ook in donkere tijden mag je niet vergeten Ik dacht, ik laat het je even weten Je staat er nooit alleen voor Ik ben dr voor jou, door en door In gedachte ben ik bij jou Wanneer dan ook, in dag en douw
Ik mis je als je er niet bent we vormen samen èèn geheel niet altijd de mogelijkheid maar je bent van mij een deel. Want als dit geen liefde is wat voelen wij dan? dit is echte liefde, die innerlijke verbondenheid die niemand verbreken kan En elke avond bid ik om de kracht het is het gevoel dat ons samen houd want ik hou zo van jou
Je streelt zacht door mijn haren sla je armen om mij heen jij bent de bron van al mijn liefde en de reden van mijn bestaan Je bent het water als ik dorst heb... Jij bent mijn schouder als ik eenzaam ben... Jij bent de hoop waar ik mij aan koester... Maar bovenal ben jij mijn allerliefste schat.
Jij bent altijd degene geweest die mij opving. Jij trok mij omhoog, toen ik boven de afgrond hing. Jij was er altijd toen ik verdriet leed. Ik weet dat ik dit nooit vergeet.
Jij bent degene geweest die mij in de goede richting blies. Toen ik ten einde raad was om mijn verdriet. In jou heb ik alle vertrouwen. Ik weet dat ik altijd op je kan bouwen.
Jou heb ik nodig. Iemand anders is dan op dat moment overbodig. Ik vindt het niet moeilijk om naar jou toe te gaan. Heb geen spijt om volop in het leven te staan.
Door al je lieve woorden. Ben ik zoals nu geworden. En met dit gedicht bedank ik jou, wil dat je weet dat ik van je hou..
Iedere dag zie ik jou slapend gezicht,zo zacht zo teder.
Iedere ochten jou lach,je kus,zo zoet en zo warm. Iedere dag jou ogen die mijn hart verwarmen. Iedere ochtend opnieuw een warm gebaar van jou. Medic ik hou van je Sweetheart
Liefde kan toch zo mooi en verwarmend zijn. Niemand is gemaakt om alleen te zijn,een band hebben met iemand is ook liefde. Liefde hang af van de simpelse dingen in het leven,een lief woordt en hand-knuffel een goede daad,alles en overal hang vol liefde.
Een hart voor dieren,dat zijn er heel wat,honden-poezen-vogels-zeeleven-wild enz... elk dier tel voor mij mee,al ben ik een vleeseter. Maar een hart voor dieren dat heb ik alvast,iedere dier heeft er nood aan,hoeveel dieren werden niet mishandeld of verwaarloosd of noem maar op. Als ik kon maakte ik grote schip en zou ik alle dieren aannemen,maar ondanks mijn ziekte kan dit echt niet en hou ik het maar bij de dieren die ik in huis houd,ook buitenhuis de vogels en poezen probeer ik zoveel mogelijk te voorzien van hun eten en dat is toch al goede daad.
Ik wil leven om gebruik te maken van het leven die mij aangeboden is. Ik leef ten eerste voor mezelf omdat ik er recht op heb en dat leven ook vreugde en deug met zich meebrengt. Zomaar niet doodgewoontjes blij ben ik! Echt gelukkig en blij dat ik leef. Dat ik hier nu ben,hier kan zitten praten-luisteren en lachen,blij dat ik leef en kan doen waar ik zin in heb,mijn kinderen zien
genieten en opgroeien. Zelf genieten van de simpel kleine dingen,genieten met mijn man van een avondje uit alleen genieten van een glasje wijn met een goeie film op de buis. Heerlijke geuren opnemen in de siezoenen van het jaar. Echt mijn uitleven voor m'n ware hobby ( de dieren en voor de natuur) Daarom beste mensen wil ik leven om alles te kunnen doen waar ik echt zin in heb in de positieve zin.
Opwaaiende bladeren, stille getuigen van iets dat voorbij flitst. De bladeren zwijgen, vertellen niets, geen enkel woord, wordt door hen verspild. Alles is er veilig en nooit weten ze dat er iets is gebeurd. Dus als je treurig bent en huilt en loopt door het stoffige bos, bedenk dan dat het veilig is, je mag hier jezelf zijn. Hier oordeelt niemand, of je goed bent of niet. Wees jezelf zo vaak je kan, huil maar om je verdriet.
Historie van de Roos De roos is al heel oud. Uit fossielen is vastgesteld dat er rozen waren lang voordat de mens er was.
De oudste fossiel is in North Carolina gevonden en is ruim 40 miljoen jaar oud.
Rozen drongen al zeer vroeg in tuinen door. Waarschijnlijk rond het jaar 2700 voor het begin van onze jaartelling is het beginpunt van rozen in tuinen begonnen in China.
In de oudheid kwam de roos ook al in Perzie voor . De Perzen waren bekend om de produktie van rozenolie.
In de 5e eeuw voor Christus dichtte Anacreon een ode waarin de roos geprezen werd.
" Laat ons van Eros' rozen
Omstrenglen vreugd van wijn;
Laat rozen schoongebladerd
Ons om de slapen zijn,
Bij drinken en bij lachen
In weelde van festijn.
Gij rozen, lente's liefsten
Rozen Gij, lust der goôn,
Gij, die om gulden krullen
U vlecht van Kupris' zoon,
Waar dartel hij ten rei gaat
Met Gratiën alschoon.
Kom en omvlecht ook mij thans,
En 'k zing U;- hel mijn lier!
Bij de kapel, Deunusos,
Met weelge deerne hier,
Wil dansen ik, - maar 't kransen
Van rozen ons omsiert."
Ook in Egypte werd de roos bekend en werd in vele tuinen gekweekt.Zo zien wij een ode van Horatius (65-8 v. C.):
" O Nijl, de Romeinse rozen zijn nu mooier dan de Uwe!
Uw rozen zijn niet meer nodig, maar zendt ons Uw graan."
In de loop der eeuwen is de roos bij de Perzen erg belangrijk geweest. De produktie van rozen en rozenolie en het verband tussen rozen en allerlei aspecten van geestelijke, culturele en handelsleven heeft eeuwenlang deel uitgemaakt van de Perzische traditie.
Veel rozenkenners geloven dat de rozen die nu gekweekt worden in het westen, oorspronkelijk uit Perzië kwamen.
Een belangrijke perzische dichter Omar Khayy`am (1020-1123)
is erg bekend geworden met zijn gedichten over de roos.
Ook werd hij door diverse andere dichters geeerd:
" Reign here, triumphant rose, from Omar's grave,
Borne by a dervish o' er the Persian wave;
Reign with fresh pride, since here a heart is sleeping
That double glory to your Master gave."
Na de ondergang van het Westromeinse Rijk (476 n C.) raakt de roos in de vergetelheid.Pas na 1200 is de belangstelling voor de roos weer groter geworden.
Pas in de zeventiende eeuw is de grote doorbraak van de roos.
Zeker door de Chinezen is de populariteit van de roos toen groter geworden. Doordat de bloei van de chinese rozen langer was dan de europese werd met in Europa gefascineerd door de roos en dit is zeker te danken aan de eerste vrouw van Napoleon, Joséphine de Baurharnais.
Zij ging zich interesseren voor planten, in het bijzonder de rozen.Voor haar werd er rosarium aangelegd. Bij haar dood (1814) stonden meer dan 250 soorten rozen in haar tuin.
De invloed van Josephine op het kweken van rozen in Frankrijk duurde na haar dood nog lang voort. Gedurende de 19e eeuw gold Frankrijk als het land van de beste rozen., die overal naartoe ge'exporteerd werden en over de hele wereld gekweekt.Pas na de Eerste wereldoorlog werden Engelse, Ierse en Duitse kwekers belangrijk.
Maar naast Frankrijk had ook China een belangrijk aandeel in de kweek van rozen.
Rozen zijn nu niet meer weg te denken in ons leven.
Overal kom je ze tegen en dan denk ik aan de politiek, kunst, cosmetica maar ook als lekkernij en vitaminebron. Op postzegels, in de muziek.
En dan denk ik nu aan het lied van Bette Midler, the Rose.
some say love, it is a river that drowns the tender reed some say love, it is a razor that leaves your soul to bleed some say love, it is a hunger an endless aching need I say love, it is a flower and you it's only seed
it's the heart, afraid of breaking that never learns to dance it's the dream, afraid of waking that never takes a chance it's the one who won't be taken who cannot seem to give and the soul, afraid of dying that never learns to live
when the night has been too lonely and the road has been too long and you think that love is only for the lucky and the strong just remember in the winter far beneath the bitter snows lies the seed, that with the sun's love in the spring becomes The Rose
Ik mis je als je er niet bent 
Iedere dag zie ik jou slapend gezicht,zo zacht zo teder..gif)
Liefde kan toch zo mooi en verwarmend zijn.
.gif)
