kom bij me, zei ze wellustig, kom bij me, mijn parelhoen, zie je niet hier brandt de lamp kijk, zo iets maakt me onrustig en bezorgt me even de kramp ik blijf wel haar kampioen maar nu wilde ik net het licht uitdoen ...
en na de haan de hen en na de bok de geit heeft hij haar hangend aan de tijd op het duin nog nat van dauw in haar volle schoonheid uitgespreid en trommelend op de borst de allereerste kreet geslaakt de zee ontwaakt
eerst stuurde ze me met het spreekwoordelijke kluitje in het riet maar drie dagen later heeft ze me professioneel om de tuin geleid en achter diezelfde tuin je gelooft het niet hebben wij de stukken eraf gevrijd eigenlijk mag je ook "gevreeën" zeggen maar voor 10 voor taal hadden we toen geen tijd
op het laatste nippertje gaf ik jou toch nog een zoen en dat was misschien wat te laat ik had het waarschijnlijk vroeger moeten doen maar ik weet niet of er een eerste nippertje bestaat ...
Vanmorgen vertelde ik een aanleunende dertiger dat ik gisterenavond naar een optreden van Zjef Vanuytsel was geweest. Ken ik niet, zei hij. Allez, jong, de zanger van "De zotte morgen..." Hij is ook van Meerhout afkomstig zoals jij en ik. Hij is weliswaar ouder dan jij, maar even oud als ik. Ik ken hem niet, zei hij. Hij zal van voor mijnen tijd geweest zijn.
Het weze hem vergeven, want de uitverkochte zaal zat eivol (uiteraard) met uitgezakte vijftigers en zestigers, die zich weer helemaal in hun wilde jaren waanden. De "OUWE MAKKERS"?, zoals ook Zjef zijn voorstelling noemde, waren weer lotgenoten. Hun Zjef was weer opgestaan: vrolijk, intiem,teder, rebels. Weer, weer,weer... Zoveel dankbaarheid en bewondering uitte zich in een minutenlang staand applaus. Een avond, die ik niet vlug zal vergeten evenals het feit dat mijn dochter mij de inkomkaartjes cadeau deed. Zij weet als geen ander hoe ze haar papa gelukkig kan maken. Meer nog: zij weet wie Zjef Vanuytsel is !
