|
zou het kunnen
dat ik je kwijt
ben geraakt ergens aan de rand van de tijd
want net even buiten westen
ligt de dag uitgeteld in een hoek
met een rode handdoek
om de nek
de avond legt nu met een kille hand
een sluier over de huizen
de stad is ziek en kreunt
langs de gebukte gevels loopt bloed
en de straten liggen met serum
dit is het uur van de hyena
de huizen hebben meer daken dan ramen
en
nergens vind ik een plaats
waar ik mijn stilte warmen kan
of misschien toch in het wrakhout
van onze woorden
gesponnen uit de rafelmist
van loze en uitgespreide beloftes
we zien morgen wel
of schrijf ik vandaag met bebloede handen
het beknopt verslag
van mijn overlijden
zodat er toch iets van me blijftÂ…
|
