Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
19-10-2005
Wild-Life
Vandaag wil ik nog een stukje wijden aan enkele opmerkelijke elementen in het schilderij "Gezworen Kameraden". Meerbepaald wil ik de vacht en de neus iets verder uitvergroten . Wanneer men op een schilderij een dier met een pels of pluimen ziet denkt men soms wel ten onrechte dat de schilder geen anatomische kennis van dit dier dient te bezitten. Wel niets is minder waar. Het is namelijk zo dat je bij het tekenen van dit soort dieren zeer goed op de hoogte moet zijn van de anatomie. Steeds als ik deze dieren tekenen onderzoek ik de skeletbouw. Dit is belangrijk omdat je door dit te doen zeer goed de vormen van het dier in de vingers krijgt . Ook is het belangrijk om al de specifieke eigenschappen en vormen te kennen , omdat de vacht steeds (meestal) de vormen van het lichaam volgt. Dit kun je op de foto goed zien doordat de haren in de nek van de wolf de lijnen en plooien van de nek volgen. Hierdoor krijg je een juiste weergave van het profiel en van de manier waarop de kop op de romp zit. De snuit van een wolf is ook weer zeer typisch voor dit dier omdat zij de sterkte van de kop weergeeft. Ook hier dien je de haren zeer nauwkeurig te tekenen om een geloofwaardig beeld te scheppen. Belangrijk is hier ook om het gevoel van een ietwat vochtige neus op te roepen en zeer goed de juiste contouren weer te geven. In zekere zin is dit ook weer een beetje eeen portrtet tekenen ik noem dit soort schilderijen ook meestal dierenportretten. Nattuurlijk is het ook belangrijk goed de verhoudingen en kleur in de gaten te houden om geloofwaardig te schilderen. Als laatste maar niet onbelangrijkste opmerking wil ik meegeven dat de licht en schaduwpartijen zeer goed moeten geobserveerd en weer gegeven worden. Want door middel van deze kleurnuances kan je weer het glanzen van een pels maar ook de doffere plekken of dieptes in een vacht meegeven. Ik hoop dat ik met de bespreking van dit schilderij weer wat meer duidelijkheid uit de wereld van de realistische schilderkunst heb kunnen brengen. Toch wil ik er aan toevoegen dat schilderen niet zo moeilijk is als men zich een gedachte voor ogen houdt "Realistisch schilderen bestaat voor drievierde uit goed kijken en observeren, en de rest is kinderspel (voor wie de knepen van het vak kent)". Mijn volgende bespreking zal handelen over het hoe en waarom van de guldensnede toepassing in een schilderij.
Vandaag ga ik ondanks mijn minder goede conditie verder werken aan de uitleg hoe komt een schilderij tot stand. Enkele dagen geleden heb ik verteld dat ik nog enkele elementen die zich op de voorgrond van het schilderij bevinden wilde bespreken. Hiervoor wil ik de voorste wolvenkop als uitgangspunt nemen. Als eerste element wil ik het oog bespreken. - wanneer men op een schilderij iets in het "oog" wil laten springen dan houdt men best rekening met de plaats, die dat element of onderdeel van een elemenet, op het schilderij inneemt. Wanneer je dit schilderij bekijkt dan wordt het oog van de toeschouwer automatisch naar de voorste wolvenvenkop getrokken. En in de eerste plaats naar het oog van deze wolf. Het was dan ook de bedoeling om dit oog echt als aandachts punt te laten fungeren. Om dit te bereiken heeft een tekenaar of schilder enkele hulpmiddelen ter beschikking. Een daarvan is om zulk aantrekkingspunt zo te plaatsen dat het staat volgens de regels van de guldensnede. Wat de guldensnede juist voorstelt ga ik vandaag niet uit de doeken doen. Maar in het kort komt het hierop neer dat je een bepaald punt zo plaatst dat dit punt op het snijpunt van twee mekaar kruisende lijnen (volgens een vastligggende methode ) ligt. Wat de gulden snede werklijk is ga ik in een van de volgende dagen uitlegggen aan de hand van dit schilderij. Als het wolvenoog in het brandpunt van het schilderij staat dan moet je ervoor zorgen dat dit oog alles van een oog heeft. Als je goed naar het oog kijkt zul je zien dat de vorm maar ook de kleur zeer precies is weergegeven. Het is belangrijk dat je ziet dat het oog bol is, in een oogkas zit, maar ook dat het vochtig is en daardoor zijn omgeving voor een welbepaald gedeelte weerspiegeld. Ik denk dat dit in dit oog allemaal aanwezig is.Gemakkelijk is dit niet zeker als je bedenkt dat de foto die je hier te zien krijgt de werkelijkheid 20 maal vergroot weergeeft. Dit betekend dat alles wat je hier zeer goed kunt bekijken zich in werkelijkheid (op het schilderij) afspeelt op een diameter van enkel mm. Maar ook zulke dingen hebben hun charme en betekenen steeds weer een uitdaging. Soms hoor je mensen zeggen dat schilderij heeft wel iets maar er ontbreekt iets aan wel meestal heeft dat te maken met de plaatsing van de "oogtrekker" en de uitwerking van het geheel. Dit is van toepassing op alle schilderijen maar zeker op realistische werken. Morgen bespreek ik nog de neus en de vacht van deze wolf .
Ik wil het vandaag hebben over het weergeven van elementen op de voorgrond. In de eerste plaats kan ik zeggen, en dat zal wel iedereeen vertrouwd in de oren klinken, dat alles wat je op de voorgrond wil plaatsen het meest gedetailleerd dient weergegeven te worden. Zo is dit ook met dit schilderij het geval. Je kunt denkelijk goed onderscheiden dat het onderwerp bestaat uit twee wolven die naar iets staan te kijken. Vandaag wil ik enkele onderdelen van deze wolven bespreken en uitleggen waarom en hoe deze elementen geschilderd zijn. Aan de hand van bovenstaande foto kan je de twee twee wolvenkoppen zien. Om enigzins te begrijpen wat de moeilijkheid van zulk onderwerp is wil ik je aanraden goed naar de verschillende onderdelen van deze kop, en om te beginnen naar de haren van de achterste wolvenkop te kijken. Belangrijk voor het gedeelte aan deze wolvenkop zijn de haren (en daar moet je het gehele portret vorr bekijken ) die in de nek staan. Deze haren en dat heb je meestal bij dit soort dieren zijn op bepaalde momenten in het jaar zeer warrig en doorelkaar gewoeld en klitten soms ook aan elkaar. Dit geeft een wollige structuur aan de pels die je meestal aantreft bij dieren die nog moeten ruiven of die nog hun winterpels bezitten. Wel in de nek van deze wolf zit nog de winterharen en dit heb ik proberen weer te geven door de structuur nogal wollig te doen overkomen. De vacht van de voorste wlovenkop die goed zichtbaar is op deze foto heb ik nog gedetailleerder weergeven dan de andere vacht. Hier kan je vooral letten op het feit dat de haren een bepaalde lijnstructuur volgen. Aan de hand van deze lijnen, kan je een bepaald patroon weergeven . Dit patroon volgt eigenlijk de contouren van de kop en zodoende dien je er goed op te letten dat je deze contouren juist volgt om een realistische kop te tekenen . Ook heb ik geprobeerd om een bepaalde glans aan de vacht te geven en door op een juiste manier te spelen met licht en schaduw krijg je de uiteindelijke vorm (in dit geval een wolvenkop ) die al dan niet gelijkend zal zijn. In dit geval kan je eigenlijk spreken van een portret van deze dieren. Morgen wil ik iets dieper inzoomen op de voorste wolvenkop en dan iets duidelijker het oog en de neus weergeven en bespreken.
Om een indruk te geven hoe de verschillende onderdelen geschilderd zijn heb ik een detail uitvergroot. Je kan hier goed zien dat ik om de boomstammen weer te geven redelijk wat registers heb moeten opentrekken. Ik wil nogmaals duidelijk stellen dat het niet eenvoudig is om met pastelkrijt zeer gedetailleerd te werken. Fijnschilders die meestal met olieverf werken doen dit door verschillende glacislagen over elkaar heen aan te brengen. Zij kunnen meestal een nog gedetailleerder onderwerp afleveren. Toch vind ik dat ik hier een redelijk niveau weet te halen zeker als je rekening houdt dat dit met pastel is. Als je de stammetjes en de twijgen bekijkt kun je vrij goed de textuur (de gladheid en ruwheid) van het hout bekijken.Ook de driedimensionaliteit van de stammen komt goed tot zijn recht. De twijgen zijn iets knoestiger maar zij zijn ook niet van dezelfde houtsoort als de stammetjes. Om de loslatende schors en de weerkaatsing op de stammetjes geschilderd te krijgen kan ik zeggen dat dit redelijk wat zweet en tijd gekost heeft. Ook het bestuderen van zulke onderwerpen dient grondig te gebeuren dit om later het geheel een redelijke geloofwaardigheid te geven. Aan de hand van verschillende foto's wil ik nog enkele details van dit schilderij de loop van de volgende dagen verder bespreken. Het zal dan voornamelijk gaan over de elementen die zich op de voorgrond bevinden of onderdelen van deze objecten.
Zoals afgesproken ga ik vandaag enkele woorden zeggen over de achtergrond in het schilderij "Gezworen Kameraden". Ik heb voor deze achtergrond gekozen omdat hij perfect aansluit met de voorgrond en zeker met het middengedeelte. De kleuren doen veronderstellen dat deze wolven ergens in een loofbos verscholen staan te loeren op een prooi. Ook doen de kleuren (warm bruin met een sepia ondergrond) vermoeden dat het reeds bij valavond is en denkelijk ook reeds herfst is.Op zo'n neutrale achtergrond kan je heel gemakkelijk verder werken met het middengedeelte. In het middengedeelte van het schilderij (het gedeelte waar de boomstammen zich bevinden) heb ik gekozen voor een aantal kleurvarianten op de kleuren van de achtergrond. Hierdoor krijg je een goede eenheid tussen deze twee verschillende onderdelen van het schilderij. Je kan goed zien dat de stammen en twijgen reeds veel meer gedetailleerd zijn dan de achtergrond. Een achtergrond die eigenlijk alleen maar uit een aantal bruintinten bestaat maar die als je het ganse schilderij beschouwt meer is dan die verschillende kleuren. Het is de logische verderzetting van het middelste gedeelte. En natuurlijk, de moeilijkheid bestaat erin om een goede mix te vinden van de verschillende tinten waaruit het schilderij zal bestaan.Met andere woorden je moet goed weten wat je gaat schilderen zeker omdat je met het verst afgelegen gedeelte van het schilderij begint. Over de details van de boomstammen kan je morgen veel meer zien en vernemen.
Vandaag wil ik het afgewerkt schilderij laten zien.Aan de hand van dit schilderij wil ik de verschillende onderdelen die voorkomen in dit werkstuk bespreken. Achteraf wil ik enkel details specifiek toelichten. Het afgewerkte schilderij bestaat in dit geval uit een drietal grote onderdelen: -een achtergrond die een bepaalde kleurstruktuur bezit die het schildereij kenmerkt -een middengedeelte waar er iets meer in detail gewerkt is - de voorgrond waar alles precies uitgewerkt is. Deze drie onderdelen zorgen ervoor dat een schilderij goed overkomt bij de toeschouwer Hoe ontstaat nu zulk schilderij (mijn werkwijze)? Meestal begin ik met een goede basistiekening. Deze tekening ontstaat nadat er reeds verschillende voorstudies gemaakt zijn. Wanneer de ontwerptekening erop staat begin ik met de achtergrond in te vullen. Een achtergrond dient meestal onscherp getekend te zijn vormen dienen vaag weer gegeven te worden en de kleuren mogen niet te royaal in het oog springen. Toch dient men er rekening mee te houden de de gebruikte kleuren achteraf als het schilderij voltooid is de juiste uitstraling aan het schilderij geven. Met pastel is het namelijk zo dat je niet verschillende kleuren gaat mengen op doek of op het papier maar eerder probeer je reeds de gepaste kleuren rechtstreeks te gebruiken. Bij fijnschilderen met olieverf gaat men verschillende glacislagen over elkaar heen aanbrengen, waardoor men een bepaald effect weet te creëeren..Maar pastel schilderen is een dekkende schildermethode wat wil zeggen dat de kleuren die men aanbrengt voor een groot gedeelte reeds op zich zelf bestaan. Zoals ik gisteren reeds zei is dit schilderij gemaakt op glasspapier 000 wat het tekenen en schilderen enerzijds moeilijker maakt maar anderzijds ook een veel beter resultaat geeft. De heel fijne glaskorrels (zand noem ik het) houden het pastel veel beter vast en hierdoor kan men ook een dikkere laag pastel aanbrengen waar dit nodig is. Het moeilijke is dat men zeer weinig kan corigeren (men wrijft gemakkelijk de korrels weg), waardoor er lelijke vlekken ontstaan. Dus men moet zeer goed weten wat men alds uiteindelijk resultaat wil bereiken. Wanneer de achtergrond klaar is dan ga ik meestal over naar het middengedeelte van het schilderij of tafereel en in dit geval zijn dat de stammen en de twijgen die duidelijker afgetekend staan tegen de achtergrond (zij staan natuurlijk ook voor de achtergrond). Tenslotte werkt men de voorgrond uit (hier wordt alles in detail weergeven) en in dit geval zijn dat de wolven. Welke details wil ik nu in de volgende dagen extra bespreken: 1) de achtergrond hoe komt die tot stand 2) het middengedeelte met de bomen, twijgen en bladeren 3) de wolven waarin ik extra aandacht wil geven aan de vacht, de ogen en de neus.
Vandaag wil ik starten met een bespreking over een schilderij dat mij nauw aan het hart ligt. Dit schilderij heeft voor mij een speciale betekenins omdat dit het eerste schilderij was dat ik maakte op zandpapier.Dit pastelpapier is van zeer goede kwaliteit en geeft ook een enorme gloed aan de pasteltekeningen die men erop maakt. De moeilijkheid echter bestaat hierin dat men praktisch geen correcties kan aanbrengen in het schilderij dit omwille van de fijne zand (glas)deeltjes die op dit papier aanwezeig zijn.Als men iets (drastisch) wil corrigeren zal men de ondergrond (zandkorrels noem ik het) beschadigen en daardoor lelijke vlekken veroorzaken in het schilderij. Het is dus van het grootste belang om zowel de tekening als het schilderwerk zeer nauwkeurig uit te voeren. Het schilderij dat ik hier bespreek is een onderdeel van een groter schilderij van C. Brenders. Door dit schilderij te maken heb ik geleerd om vacht en ogen van dieren maar ook boomschors en andere strukturen uit de natuur te tekenen en te schilderen. Ik wil hieraan toevoegen dat ik dit schilderij verschillende keren gemaakt heb als studie om de verschillende onderdelen die in het schilderij te zien zijn onder de knie te krijgen.. Het is dan ook mijn bedoeling om verschillende van deze onderdelen uitvergroot weer te geven en te bespreken. Als eerste foto heb ik gekozen voor een schets waarop reeds een aantal elementen te zien zijn die voor het totale schilderij konden dienen. Verschillende schetsen heb ik herwerkt en gewijzigd maar deze schets kon het beste dienen als voorontwerp voor het definitieve schilderij. Je kan hier reeds goed de twee wolven onderscheiden waarbij de voorste wolf nog in een schetsfase staat. Dit ontwerp was reeds het derde of vierde ontwerp maar wel het eerste op het zogenaamde "zandpapier". Toen ik voelde dat het papier mij wel lag en ik de intensiteit van de kleuren zag komen besloot ik om hiermee verder te werken. Een nieuw hoofdstuk ging voor mij open in de pastelleer techniek.Ik heb deze schets ook niet veel verder meer uitgewerkt en ben toen begonnen met schilderen aan het echte schilderij. Hoe dat in zijn werk ging leg ik morgen verder uit.
De voorbije week is niet zo prettig geweest. In de eerste plaatsomdat onze oogappel Pieterke ziek is geweest en eigenlijk nu nog ziek is. Hij heeft al de ganse week redelijk wat koorts en is daar door nogal moeilijk en hangerig. Als je van een goede kant mag spreken bij ziekte dan is het dat hij praktisch de ganse week thuis is geweest bij Bomma en Bompa; Maar we hopen dat zijn dubbele oorontsteking en hoest stilletjes naar de prullenmand wordt verdrongen en dat hij weer terug onze kleine bengel wordt. Door deze beslommeringen en nog enkele andere minder prettige ervaringen is mijn blog werk iets in de vergetelheid geraakt maar .........daar gaan we verandering in brengen. Vanaf morgen begin ik weer met enkele besprekingen van schilderijen die weer in verschillende fases hun uitleg zullen krijgen. Het zal in eerste instantie gaan over een drietal schilderijen en als eerste zal het ontstaan en afwerken van een Wild-Life schilderij te volgen zijn.
Deze akwarel is ook iets voor een kinderkamer waarbij ik geprobeerd heb iets te maken wat een kind aanspreekt; Dus zeker geen kunstwerkjes maar eerder iets om een kinderkamer op te fleuren en verhaaltjes rond te vertellen. En dat kan rond dit thema en met Goofy in de hoofdrol (of beter in de vallende rol)
Ik heb een aantal dagen niet kunnen werken aan mijn blog omdat we mijn kleinzoon hebben opgepast tijdens zijn ziekte. Hij heeft op een bepaalt moment meer dan 40° koorts gehad maar nu gaat het weer wat beter met hem. Zoals beloofd enkele akwarelletjes voor op zijn kamer; Enkele handelen over Donald Duck en eentje over Goofy. In de eerste zie je Donald op reis maar natuurlijk is hij verkeerd. Hij is namelijk op de renbaan terecht gekomen. Deze spreekt Pieter enorm aan vanwege de heldere kleuren.
In de volgende paar dagen wil ik enkele aqua's tonen die ik gemaakt heb voor op de kamer van mijn kleinzoontje Pieter. Het zijn natuurlijk geen grote kunstwerken maar ze zijn interessant om mij op een speelse manier terug een klein beetje te oefenen in aquarelle techniek. Een techniek die ik redelijk veel gedaan heb maar de laatste tien jaren minder aan bod is gekomen door het pastelleren. Ook geeft het de nodige afleiding voor de momenten van pijn die ik de laatste tijd heb. Soms vraag ik me af of ik nog wel kan blijven schilderen omdat mijn rechterhand door de reuma niet altijd even gehoorzaam mijn bevelen opvolgt. Maar en dat is belangrijk deze aquarelletjes vervullen hun rol in een kinderkamer. Ik kan in elk geval zeggen dat Pieter er gek van is. De kleuren spreken hem enorm aan en ja de bedoeling is in hoofdzaak dat hij ze graag ziet. Telkens als hij blijft slapen ga ik met hem de verschillende prenten af en vertel hem wat er op staat. Hij begrijpt wel niet alles maar toch........Bompa beleeft er evenveel plezier aan als de kleinzoon. Enerzijds door ze te maken en anderzijds door verhaaltjes te verzinnen en te zien hoe Pieter geniet van dit alles. Even ernstig, want daar draait het in het leven toch om, zeker als je wat ouder wordt, plezier beleven aan dat wat je doet en wat je maakt.
Natuurlijk is dit een realistisch schilderij maar een aantal objecten zijn volledig verzonnen. Of beter, deze objecten zijn schilderde ik vanuit mijn kennis en fantasie welke ik heb over deze objecten. Deze voorwerpen behoren niet tot mijn collectie zoals ze op dit schilderij voorkomen. Toch zijn ze weergegeven in een herkenbare vorm en kleur. In de eerste plaats is dit de oude melkkan. Deze heb ik gemaakt volledig vanuit mijn verbeelding. Het is nog een kan die de boeren vroeger gebruikten voor de melk te transporteren. Ook de schotel waar de verschillende groenten inliggen is gedeeltelijk verzonnen ttz ik heb de grootte van de schotel aangepast zodat deze beter paste in de compositie welke ik voor ogen had. En tot slot de locatie waar alles tentoon gespreidt wordt is helemaal ontsproten aan mijn verbeelding. Wat schilderde ik echt naar model: - de groente - het fruit - de terracotta bloempotten. Hiermee hoop ik nogmaals aan te tonen dat realistisch schilderen meer is dan slaafs na tekenen of schilderen. Ik denk dat hiermee genoegzaam bewezen is dat Realistisch schilderen niet alleen een grote vakkennis vereist maar dat men ook over de nodige fantasie, moet beschikken om een goed schilderij te maken.
In dit schilderij zijn enkele zaken verwerkt die men alleen kan ontcijferen als de toeschouwer het schilderij goed bekijkt. Waarom de titel" Het geluid van water" 1) aan de kleding kan men zien dat het model zich in een ruimte bevindt niet in openlucht 2) het gezicht van het model is niet hekenbaar, het kan dus iedereen zijn (natuurlijk geen man) gezien de anatomie 3) er is een blote borst te zien wat het geheel een licht erotische uitstraling geeft maar ook een zekere nonchalence welke men heeft bij een gevoel van veiligheid. 4) het model is omgeven door een soort nevel wat bij de toeschouwer de bedenking oproept dat het model bevindt zich in een badkamer of sauna 5) in haar rechterhand heeft het model een schelp symbolisch geeft dit water weer en meer bepaalt de zee weer Bij dit schilderij wilde ik "het geluid van water weergeven" aan de hand van een aantal zeer realistisch geschilderde onderdelen (hoofdrol voor de schelp). Vroeger zei men als men een schelp tegen zijn oor hield je de zee hoorde ruisen en dat is waar probeer het maar..
De foto staat bij Foto van Realisme met Suggestief tintje. Dit schilderij is een realistische weergave van twee zwaluwen. Het handelt enerzijds over het monogaam zijn van deze vogeltjes en anderzijds probeer ik een tragisch moment in een leven gestalte te geven. De titel van dit schilderij is "Klaaglied voor mijn Partner". Het geeft de ruwe wekelijkheid weer van de tragdie die hier heeft plaats gevonden. Je ziet een zwaluw zitten bij zijn overleden partner en hij/zij probeert zijn/haar partner weer tot actie te roepen. Met dit schilderij heb ik een maatschappelijk gegeven willen aankaarten. Een mens kan in zijn leven heel wat tegenslagen verwerken met hulp van zijn partner gaat dit nog gemakkelijker. Want zoals het spreekwoord zegt "Gedeelde smart is halve smart". Maar en dit is de kern van de zaak er komt een moment dat de hulp en toewijding van je partner je niet meer kan helpen. Dat die partner even hulpeloos is als jij. Dan kan je partner alleen en in stilte roepen. Er is een verschil met de vogeltjes die ik schilderde en de mens. De mens is een redelijk wezen (meestal toch), de mens kan kracht putten uit de mooie en prachtige momenten die hij/zij samen met zijn/haar partner beleefde. Wat ik hier wil aantonen is dat de toeschouwer, wannneer hij dit schilderij bekijkt, een realistische weergave ziet van twee vogels. Maar en dit is het subjectieve of bijkomende of het extra gevoel dat ik wil opwekken bij de toeschouwer je duidelijk de onmacht van het levende zwaluwtje ziet en voelt.
Vandaag wil ik mijn wederwoord op het tema " Waarom Realistisch schilder als de realiteit toch al bestaat en voegen zij zelf iets zelf toe aan het bestaande" afsluiten. Om deze tekst goed te begrijpen leest men best ook deel één en twee. Het vorige deel heb ik afgesloten met de vraag:"wat is kunst eigenlijk".
Ja, wat is kunst voor jou eigenlijk? Wat Kunst voor mij is kan ik je wel zeggen. Voor mij bestaat Kunst op zich zelf niet. Kunst is voor ieder mens verschillend en anders. Wie zijn wij " de zogenaamde scheppers van "DE KUNST" om mensen die zich aangetrokken voelen tot de een of andere strekking en niet tot datgene wat je zelf maakt te veroordelen als kunst analfabeten. Wat van de volgende onderwerpen kan men als kunst beschouwen: Jan Hoet bepaalt die wat kunst is, een machine die stront (namaakstront) produceert is dat kunst, ham tegen de pilaren van het SMAK in Gent geplakt is dat kunst, een hoop afval op elkaar gestapelt is dat kunst, 127 bh 's aan elkaar geknoopt is dat kunst, een plafond van een der zalen in het koninklijk paleis vol geplakt met groene kevers en die ook de initialen van de belgische koningin vormen is dat kunst, de David van Michel Angelo is dat kunst, de hele Sixtijnse kapel is dat kunst, het Horta huis in Brussel is dat kunst. Mijn definitie van kunst is vrij eenvoudig "Kunst is datgene waar het kunnen van de ene mens ophoudt en maar waar een andere medemens uitdrukking kan aan geven". Als je deze gedachte verder volgt en niet laagdunkend praat over mensen die een andere stijl beoefenen, dan is alles, zelfs jouw schilderkunst kunst. Uit eigen ervaring kan kan ik je zeggen dat een goed portret maken kenmerkend aan je eigen stijl, met een goede gelijkenis aan het model, gemaakt met veel liefde en vakkennis en soms komt er zelfs moed bij kijken, om iemand af te beelden zoals hij werkelijk is, niet eenvoudig is. Toch zal dit portret,zoals ik reeds zei door de eigen stijl en kijk van de kunstenaar iets unieks zijn en dat betekent voor mij een vorm van kunst. Want niemand anders zal nog zo eenzelfde portret kunnen schilderen. Maar honderden mensen zullen wel eenzelfde foto kunnen maken van een model, en toch zijn er ook weer mensen die dat ietje extra's aan een foto weten te geven waardoor je gaat zeggen "dat is uniek" dat vind ik Kunst". Vergeef me als ik denk dat mensen gek zijn om aan de schilderijen van bv Herman Broodt (schilderijen welke hij in een kwartier soms zelfs minder) klaar stoofde, duizenden spenderen, toch zeg ik dan, iedere zot doet met zijn geld wat hij wil en hij zal wel zijn kunst van een ander zijn kunst kunnen onderscheiden zeker. Maar men moet mij niet vragen om geld aan een Herman Broodt te spenderen en men moet mij zeker niet vragen om dit als kunst te ervaren. zeker. Tot slot zou ik nog willen zeggen als een aantal schrijvers en dichters die bv hun romans of gedichten in spijkerschrift schrijven en zeggen dat de schrijvers en of dichters die hun romans en of gedichten in de gewone gangbare talen schrijven minderwaardig zijn aan hun werk. Enkel en alleen omdat zij (de schrijvers inhet spijkerschrift) iets nieuws brengen in de literatuur. Ook al kan niemand het neergeschrevenen lezen (met uitzondering van enkele specialisten) en de gewone sterveling moet er een extra extra verhaaltje bij krijgen om het die roman of gedicht te begrijpen, wel ik denk dat er nogal een storm zou opgaan in de wereld van de literatuur. Dus mijn beste Ludo dit moest mij even van het hart, en bedenk alvorens je iemand of een groep in de vergeethoek wil drummen, je verdomd goed moet nadenken over wat je zegt en zeker over hetgeen je schrijft. En tot slot wil ik je dit zeggen, in alle eerlijkheid, ik kan jouw kunst goed waarderen, al zie ik liever dat wat de realisten en aanverwanten schilderen, en dat mag toch of niet! Voor de rest wens ik je nog een prettig schildersleven.toe en even goede vrienden hoop ik.
Het vervolg op deel 1 van gisteren (25/09/2005) over het Realistisch schilderen en of realistische schilders iets bijbrengen aan de schilderkunst. Om een goed idee te hebben waar het over gaat lees je best ook deel 1.
Je zal mij nooit horen beweren dat een schilder die, doormiddel van enkele zwarte of rode punten en deze punten te flankeren door dito strepen en klodders verf en dan zegt dat hij sneeuw heeft geschilderd, niet naar de werkelijkheid kan tekenen of schilderen. Met een aantal neuten op zou ik daar zelfs zwarte sneeuw in kunnen zien . Dus verkondigen dat Modernisten niet kunnen tekenen uit waarneming, zou een zeer bekrompen mening zijn, daar ik niet eens weet wat die man of vrouw werkelijk als tekenaar of als schilder waard is. Maar evenzeer vind ik het een domme stelling te zeggen dat het naar Realiteit schilderen minder kunstig is aan het schilderen van een hervormde en eigen interpretarie van de realiteit. Want hoe weet je waar de schilder zich bevond op het ogenblik dat hij een boompje of dat model of dat landschap schilderde. Was hij wel op die plaats waarvan jij denkt dat het geschilderde een voorstelling is, of was hij in zijn atelier of op een andere locatie. En als hij al op locatie aan het schilderen was, heeft hij dan niet nieuwe composities, nieuwe kleuren en kleurarrangementen gemaakt van de bestaande toestand. Door eventueel objecten weg te laten en ander dingen toe te voegen kan hij een totaal nieuwe realiteit gemaakt hebben waar geen enkele toeschouwer achteraf weet van heeft. Er bestaat zoiets als dichterlijke vrijheid in het maken van gedichten,en de vrijheid die een schilder heeft bij het maken van schilderijen laten we die dan de schilderlijke vrijheid noemen. Of denk jij mischien beste Ludo dat ik letterlijk alle stillevens zelf uitstal en opzet en dan alles netjes overteken en schilder. En indien ik dat doe, dan nog maak ik de compositie (samenstellen van het stilleven) zelf en zelfs jij zal begrijpen dat het niet perse een compositie is die je in de natuur vindt. Neen dat onderwerp heb ik dan zelf samengesteld en zelf gemaakt, dat is iets wat ik zelf creëer. En door het realistisch te schilderen laat ik achteraf de toeschouwers, via mijn schilderij, mee genieten van iets dat eigenlijk een kortstondig leven heeft gehad. Neen mijn beste vriend, en vergeef mij de ironie, ik heb redelijk wat stielkennis opgedaan in de afgelopen 25 jaar als schilder, veel van deze zogenaamde realitische schilderijen komen voor een gedeelte of soms helemaal voort uit mijn fantasie. Ik weet hoe het licht reflecteert in een fles of op glas, ik weet dat een schaduw indien het licht van rechts komt zo en niet andersom achter een welbepaalde schaal ,of op een achtergrond valt. Een schaal of achtergrond die ik dikwijls zelf bedenk, die ik zelfs niet in mijn bezit heb of dacht je dat ik honderden houten achtergronden en evenveel doeken en andere objecten bezit die ik in mijn schilderijen gebruik. Zelf heb ik zeker niet de wijsheid in pacht ook niet als het over schilderen of kunst in het algemeen gaat, maar ik verzeker je, en dat weet ik uit ervaring dat de toeschouwer slim genoeg is en voor zichzelf bepaalt wat kunst is. Voor de een is dat super realisme voor de ander Naïve kunst voor weer een ander is dat een Visionistisch schilderij en voor nog andere is dat het Kubisme of Surealisme of Modernisme met al hun onderverdelingen. Eigenlijk zou ik je willen vragen wat is kunst? Wel mijn menig hierover geef ik morgen en ik ben benieuwd om de jouwe te kennen. Lees ook de tekst bij de foto hieronder voor iets meer inzicht in mijn redenering
Dit olieverf schilderij is een 20 jaar geleden gemaakt in het begin van mijn schilders bestaan op academie. Het schilderij is volledig gemaakt met het schildersmes (paletmes) en geeft een zicht op een landschap met twee knotwilgen.,dit zou je in eerste instantie denken. Dit is ook wel zo maar dit schilderij is volledig gemaakt in het atelier van de academie en het is volledig verzonnen. Waarom? Omdat een van onze opdrachten was om een zelf gekozen object te transformeren naar een bestaand object in de natuur. Ik koos een landschap te maken en als object had ik een stukje boomschors waarop een klein zilverkleurig plantje vegeteerde en het geheel was in een sierpotje bevestigd. Dit soort kleinigheden was toen nogal in trek om een huiskamer op te fleuren. Wat vind je in mijn schilderij terug van het object dat ik meenam: eigenlijk heb ik alle onderdelen gebruikt in mijn schilderij "Landschap met knotwilgen" te weten: 1) de boomschors komt terug in de stam van de knotwilgen 2) het kleine plantje zijn de lange wissen van de knotwilgen 3) het mos wat aan de voet van het plantje in de pot stond is het gras aan de voet van de knotwilgen. Wat wil ik hiermee bewijzen? Wel zeer eenvoudig de theorie dat realisten niets toevoegen aan de waarde van een schilderij totale nonsens is. Dit is toch een realistisch schilderij, maar en dat is mijn punt dit schilderij is geheel verzonnen en is uit mijn eigen verbeelding ontstaan alle elementen heb ik zelf zelf gecreëerd (geen punten , geen strepen, geen klodders verf edm) maar bestaande voorwerpen uit de natuur. Dus beste Ludo dit is het eerste voorbeeld dat jouw theorie van "realisten voegen niets toe aan het huisje boompje landschapje"op losse schroeven zet.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag wil ik starten met een bespreking over een schilderij dat mij nauw aan het hart ligt. Dit schilderij heeft voor mij een speciale betekenins omdat dit het eerste schilderij was dat ik maakte op zandpapier.Dit pastelpapier is van zeer goede kwaliteit en geeft ook een enorme gloed aan de pasteltekeningen die men erop maakt. De moeilijkheid echter bestaat hierin dat men praktisch geen correcties kan aanbrengen in het schilderij dit omwille van de fijne zand (glas)deeltjes die op dit papier aanwezeig zijn.Als men iets (drastisch) wil corrigeren zal men de ondergrond (zandkorrels noem ik het) beschadigen en daardoor lelijke vlekken veroorzaken in het schilderij.
