Dit is Viviane die op haar gezellige blogje, de mooiste powerpoints heeft gezet Ga maar eens gauw kijken!
Dit is het blogje van Katrien,haar hobby,s zijn o.a. pps en psp.Ze is altijd bereid om te helpen, of iets voor een ander te maken,en zet ook andere bloggers in het zonnetje. Klik maar op het plaatje.
Dit is Leonie de Haan. klik maar boven op de bonbons, dan kun je genieten van haar smakelijke presentatie. En dit is haar weblog: http://www.tanteloe.com/weblog/
Kleindochter Melanie weer een dagje(en 1 nachtje)logeren.
Afgelopen vrijdag was weer een hoogtepunt voor mijn liefdevolle hart,want kleindochter Melanie kwam gezellig logeren tot zaterdag in de na-middag. Ze wordt 5 april al weer 6 jaar,en een mooie dame. Wat gaat dat toch snel allemaal( beetje erg snel)! Haar vrolijke karakter straalt ook weer van deze foto af. Ze zat hier met haar mam ,pap en andere oma en opa bij de Griek om de verjaarsdag van opa Hans te vieren.En dan kan ze zo heerlijk gezellig aanwezig zijn! Haar gezondheid laat gelukkig niets meer te wensen over, nadat ze alweer een hele poos geleden aan haar lever is ge-opereerd.Toen is er een cyste verwijdert,zo groot als een ganze-ei.Na een goed herstel is ze nu weer helemaal gezond .Mijn teckel Sjefke ging zoals gewoonlijk weer helemaal uit zijn teckelbolletje,toen ze met haar logeerkoffertje voor mijn deur stond samen met mamma Manon. En Kelly de oudste van mijn 5 poezen vleidde haar poezenvacht tegen haar aan,zodra ze lekker op de bank ging zitten.Wat een welkom !!!Ze had er zo,n zin in om weer eens bij me te zijn,en had zich er erg op verheugd. Mamma Manon ging weer naar huis en de spelletjes en knutselfreubels kwamen tevoorschijn. Terwijl we samen zaten te knippen en plakken vertelde ze dat ze met mamma en nog meer kinderen met mamma,s naar de geitenboerderij,,HET GEERTJE"waren geweest.En dat ze geitjes had gezien die net geboren waren, ze was er vol van.Na een uurtje knutselen en babbelen liet ik haar even zelf haar gang gaan,zodat ik voor de maaltijd kon gaan zorgen.Ze mocht wat later opblijven,dus na het eten gingen we samen met opa Peter memmory spelen,en we lachten ons suf hoe slim ze was.Maar ook dat werd ze weer zat(en ik ook),dus deed ik een leuke dvd in de recorder en ging ze heel rustig film kijken.Ze werd nu toch wel moe,en om 9 uur vond ik het wel tijd om het logeerbed op te zoeken.Na het bekende ritueel,waarbij ik ook nog een verhaaltje heb voorgelezen,ging ze moe maar voldaan slapen en gaf geen kik meer! De volgende ochtend om kwart voor 7 stond ze voor ons bed....Oma ik ben wakker....dat was duidelijk!!! Dus gingen we eerst lekker uitgebreid ontbijten,met alles erop en eraan.Daar genoot ze zichtbaar van,lekker veel chocoladevlokken een eitje,enz. enz. De hele verdere dag werd besteed aan knutselen,wandelen,pannekoeken bakken, naar de kinderboerderij gaan die open was,dansen en gek doen met oma.En lachen natuurlijk!!!HEEL VEEL LACHEN!!! Wat en heerlijk kind,ik werd er helemaal jong en vrolijk van. Mam en Pap moesten die zaterdag werken want de showroom van de garage was open voor klanten die auto,s kwamen bekijken,en Mam moest wat aan de administratie doen.Om 5 uur kwamen mijn zoon en schoondochter haar weer ophalen, en nadat we bij mij nog even heerlijk chinees gegeten hebben zijn ze weer huiswaarts gegaan. Hopenlijk tot een volgend keer!!!
Zij verstaat de kunst van bij me horen In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee In mijn ogen woont ze, in mn oren Ze hoort en ziet mn hele leven met me mee
Soms begint ze in mijn hart te zingen Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan En door haar weet ik dan door te dringen Tot de onvermoede schat van ons bestaan
Zo alleen maar wil ik verder leven Schuilend bij elkaar En als ik oud moet worden Dan alleen met haar
Zij kent al mijn dromen en mijn wanen Al mijn haast en al mijn honger en mijn spijt Als ik lach kent zij alleen de tranen Die daar achter liggen in de tijd
Zij is meer dan deze woorden zeggen In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee Maar wie weet een wonder uit te leggen En een wonder draag ik met me mee!
EEN HALF JAAR GELEDEN KOCHT ONZE ZOON, EEN GROOT WATERBED,HEEL GEWOON. SINDSDIEN LIGT ONZE OUDE KATER, ALLEEN NOG OP DAT BED VAN WATER. DOCHTERLIEF VOND DAT ZO JAMMER, DAT ZE GING SPAREN EN ZO KWAM ER OOK BIJ HAAR EEN WATERBED, ZODAT BASTET,GROOT EN VET, NU DE KANS HEEFT OM TE KIEZEN. ALLEEN IK ZIT NOG TE KNIEZEN, WANT REKEN MAAR,IK MIS HEM WEL, ZO DIK EN WARM EN ZACHT VAN VEL! DUS WAT KOOP IK,EER VROEGER DAN LATER? UITERAARD EEN BED VOL WATER!
Kun je de lucht beschrijven aan iemand die niet ziet de figuren en de schaduwen, van de dag en nacht, de glimlach van een kind de manier waarop het lacht.
Kun je aan iemand vertellen, die nooit voeten had wat wandelen is op straat. uitleggen wat vrijheid is, als je verlamd bent, denk je dat dit gaat.
Kun je aan een dakloze vertellen die slaapt onder bruggen, in wind en regen onder dozen, hem uitleggen over het comfort, van een warm bed, hoe het is daar te verpozen.
Kun jij, een hongerig kind vertellen, over het volmaakte gevoel, na het dineren in een restaurant, dat dit nooit heeft gekend dat amper eten krijgt, tussen modder en zand.
Kun jij, met eerlijkheid zeggen, aan een ander proberen uit te leggen. hoe dankbaar jij wel bent, dat jij zo niet hoeft te leven, dat je dit gevoel niet kent.
Ik weet niet meer wat mij deze week overwam,toen ik s,avonds laat tijdens dat noodweer de hond Sjefke ging uitlaten. We hadden er ook helemaal geen zin in en Sjefke keek me aan zo van: moeten we nou echt hierdoorheen?Maar het hoosde al heel lang,en ik wilde toch ook wel naar mijn warme mandje.Nadat ik mezelf had ingepakt als een brandweerman gingen we op pad met het verplichte poepzakje bij de hand. Binnen no-time waren we kletsnat ,dus renden we naar de poort aan de overkant om daar nog enigzins te schuilen.Toen Sjef wat plasjes had gedaan,wilde ik weer huiswaarts gaan.Opeens zag ik midden op de rijweg iets wits bewegen,en Sjef bleef stokstijf staan.Daar zat heel zielig ineen gedoken een knots van een zilvermeeuw!Zoiets verwacht je echt niet op dat tijdstip,dus ik moest wel even goed denken of ik niet liep te dromen.Mijn eerste reaktie was om de vogel naar de stoep te jagen, in verband met het autoverkeer.Hij liet zich gelukkig een paar meter verder rollen,uit angst voor mij en Sjef. Ik ben gelijk naar huis gegaan en heb Sjef achtergelaten bij het baasje.Die verklaarde me voor gek dat ik weer zonodig een beest moest redden,in dat noodweer.Hij zei:joh...dat beest is allang weer weg,blijf nou maar thuis!!!Maar als ik zoiets in mijn hoofd heb dan heb ik het niet in mijn kont...Dus nam ik een katten- vervoerbox en rende snel terug.En daar zat hij nog op dezelfde plek gelukkig!Met een grote badhandoek heb ik hem ingepakt als een rolmops,en in de box gelegd.Hij gaf geen kik,en dat heeft hij tot de volgende ochtend volgehouden.Want het leek mij het beste dat hij wat tot rust zou komen in de douche.Dat kon ook niet anders omdat mijn 5 poezenkinderen allang doorhadden dat er iets bijzonders aan het handje was.Ze liepen als een stelletje aanstellers naar elkaar te brommen en te blazen.De andere dag zijn we maar eerst gaan kijken of hij nog leefde,en gelukkig keek hij me aan vanonder de handdoek met zijn kraalogen .Het was zo,n komiek gezicht......net een boerinnetje met een hele grote neus!!!Manlief heeft hem zo vroeg mogelijk naar de vogelopvang gebracht,waar hij helemaal onderzocht werd.Het bleek niet zo ernstig te zijn als ik in eerste instantie dacht.Er zat een flinke wond aan de vleugel bij de borst,waardoor hij niet vliegen kon.Volgens de vrijwilliger die met hem bezig was,kwam het weer helemaal goed met de meeuw.Hij mocht blijven logeren tot hij weer vrij en met gezonde vleugels kon gaan vliegen.En zo kreeg de meeuw een tweede kans!!!
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
Ik ben een vrouw en woon in s,Gravenhage (Nederland) en mijn beroep is Moeder van een zoon en een dochter,en Oma van 4 heerlijke kleinkinderen. .
Ik ben geboren op 17/04/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bloggen en kontakt maken met medebloggers,natuurfilms,naar theater gaan in brede zin,en mijn vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis..
Ik weet niet meer wat mij deze week overwam,toen ik s,avonds laat tijdens dat noodweer de hond Sjefke ging uitlaten. We hadden er ook helemaal geen zin in en Sjefke keek me aan zo van: moeten we nou echt hierdoorheen?Maar het hoosde al heel lang,en ik wilde toch ook wel naar mijn warme mandje.Nadat ik mezelf had ingepakt als een brandweerman gingen we op pad met het verplichte poepzakje bij de hand. Binnen no-time waren we kletsnat ,dus renden we naar de poort aan de overkant om daar nog enigzins te schuilen.Toen Sjef wat plasjes had gedaan,wilde ik weer huiswaarts gaan.Opeens zag ik midden op de rijweg iets wits bewegen,en Sjef bleef stokstijf staan.Daar zat heel zielig ineen gedoken een knots van een zilvermeeuw!Zoiets verwacht je echt niet op dat tijdstip,dus ik moest wel even goed denken of ik niet liep te dromen.Mijn eerste reaktie was om de vogel naar de stoep te jagen, in verband met het autoverkeer.Hij liet zich gelukkig een paar meter verder rollen,uit angst voor mij en Sjef. Ik ben gelijk naar huis gegaan en heb Sjef achtergelaten bij het baasje.Die verklaarde me voor gek dat ik weer zonodig een beest moest redden,in dat noodweer.Hij zei:joh...dat beest is allang weer weg,blijf nou maar thuis!!!Maar als ik zoiets in mijn hoofd heb dan heb ik het niet in mijn kont...Dus nam ik een katten- vervoerbox en rende snel terug.En daar zat hij nog op dezelfde plek gelukkig!Met een grote badhandoek heb ik hem ingepakt als een rolmops,en in de box gelegd.Hij gaf geen kik,en dat heeft hij tot de volgende ochtend volgehouden.Want het leek mij het beste dat hij wat tot rust zou komen in de douche.Dat kon ook niet anders omdat mijn 5 poezenkinderen allang doorhadden dat er iets bijzonders aan het handje was.Ze liepen als een stelletje aanstellers naar elkaar te brommen en te blazen.De andere dag zijn we maar eerst gaan kijken of hij nog leefde,en gelukkig keek hij me aan vanonder de handdoek met zijn kraalogen .Het was zo,n komiek gezicht......net een boerinnetje met een hele grote neus!!!Manlief heeft hem zo vroeg mogelijk naar de vogelopvang gebracht,waar hij helemaal onderzocht werd.Het bleek niet zo ernstig te zijn als ik in eerste instantie dacht.Er zat een flinke wond aan de vleugel bij de borst,waardoor hij niet vliegen kon.Volgens de vrijwilliger die met hem bezig was,kwam het weer helemaal goed met de meeuw.Hij mocht blijven logeren tot hij weer vrij en met gezonde vleugels kon gaan vliegen.En zo kreeg de meeuw een tweede kans!!!
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
