Ik ben Letourneur Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam spitfire.leo.
Ik ben een man en woon in Wolvertem (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 22/01/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: eerste en tweede wereldoorlog, geschiedenis en zo voort.....
als een spitfire door de lucht
mijmeringen en andere gedachten
11-01-2009
Sterzingen voor de sloppenscholen in India
Sterzingen voor de sloppenscholen in India
Zaterdag 10 januari was de vastgestelde datum. Rond 9 uur s morgens ben ik aan het krabben; de ruiten van de auto zijn bevroren. Als de deur opengaat en het contact aanslaat, duidt de buitenthermometer - 11° aan. Brrr onzalige temperatuur om zo vroeg in rond te wandelen. We zijn dat blijkbaar niet meer gewoon. De kraag dus maar even verder opgetrokken en gestart zodat de airco zijn werk al kan beginnen en de voor- en achterruit een boost krijgen om ook binnenin niet aan te vriezen.
Om 10 uur heb ik afspraak bij Mariake om er de deeg voor de pannenkoeken af te halen. Mariaken zoals wij ze hier noemen moet eerst naar een begrafenis en komt dus later, maar ik Therèse oppikken en meenemen naar de refter van onze gemeentelijke school. Zij zal al beginnen bakken. Het zijn gistpannenkoeken en de beide dames en hun product zijn hier in ons dorp zeer gekend en zeer gegeerd. Wat een geluk dat we op beide kunnen rekenen!
We? Dat zijn enkele mensen, vanuit de eerste communiewerking die zich 4 jaar geleden geengageerd hebben, om in de periode rond Driekoningen (tweede zaterdag van januari) met de eerste communiecanten en hun vriendjes, te gaan zingen ten voordele van één of enkele projecten in India. Ook vanuit de plechtige communiewerking komt steun. Ondertussen groeit de bekendheid van dit gebeuren en brengen de kinderen andere (school)kameraadjes mee. In het dorp en in de gehuchten gaan ploegen van drie tot vier kinderen met een begeleid(st)er op pad. Ze bellen aan bij de mensen en zingen hun mooiste lied met hun mooiste stem. Hun collectebussen vermelden het doel van hun bezoek en een legitimatiedocument bewijst dat ze sterzangertjes zijn. Waar mensen thuis zijn, wordt zelden geweigerd om wat in de pot te steken.
Dit vraagt echt heel wat voorbereiding en de groep is dan ook versterkt met de twee godsdienstleerkrachten van de twee basisscholen van de gemeente: de Fusieschool en de Zonnebloem. De stratenindeling is al enkele jaren vastgelegd en naarmate de kinderen binnenkomen, wordt hen een of meerdere straten toegewezen. Wie eerst komt mag eerst kiezen en zo tracht men de kinderen dan ook zo dicht mogelijk bij hun eigen woning te laten gaan.
Rond halfeen komen de eerste kandidaten binnen al of niet verkleed maar geen nood er liggen nog heel wat spullen klaar: kleren, dekens, kronen, sterren en dergelijke meer. Onze kinderen zijn die dag immers allemaal koning of koningin voor een dag. Ze worden geacht om rond vier uur terug binnen te zijn, zodat ieder ploegje zijn opbrengst kan tellen en afgeven bij Gaby, die de zaak zowat coördineert. Daarna mogen ze genieten van een lekkere pannenkoek en een drankje.
Dit jaar hadden we net als verleden jaar voor iedere deelnemer een gratis pannenkoek en drankje voorzien. Dat men pannenkoeken kon bestellen om mee te nemen of om ter plaatse te smullen met koffie of choco of... een succes, maar.... voor ons min of meer een ramp, want nog warende twee laatste groepen niet binnen als al de lekkere pannenkoeken zo goed als op waren. Vlug wat opzij gehouden voor diegenen die nog komen moesten en naar de winkel om er een honderdtal bij te kopen zodat toch niemand op zijn honger bleef. Volgend jaar komt er een halve emmer deeg bij, zo werd al beslist door de dames! Nodig , want iedereen lust wel liever die versgebakken lekkernij!
Veel huizen bleken gesloten dit jaar. De winterse toestanden hebben velen naar buiten gestuwd om te skiën in de Ardennen, om te schaatsen op de plaatselijke vijvers en andere waters, ook om de wekelijkse boodschappen te doen .en toch was het resultaat van wat al die meisjes en jongens ophaalden met hun jeugdig enthousiasme echt wel goed! De exacte cijfers kunnen we begin volgende week geven als we de gemaakte onkosten van drank, pannenkoeken en andere noodzakelijke aankopen er allemaal af getrokken hebben, maar een ruwe schatting brengt me toch rond de 1000 euro. Toch niet slecht voor een kleine landelijke gemeenschap.
Het project werd 4 jaar geleden opgestart, onder impuls van Diana en Guido, rond de noden van India en telkens proberen we toch iets specifieks in het middelpunt van onze actie te stellen. Maar zoveel mogelijk centraliseren we rond de projecten van zuster Jeanne Devos. In mijn blog van 8 december kon u reeds een en ander lezen over deze missiezuster van de Jacht uit Heverlee (bij Leuven). Er was al een actie ten voordele van haar project rond de bescherming van het huispersoneel, daarna voor de gevolgen van de tsunami en de kinderarbeid en dit jaar dus rond het project van de sloppenscholen in India. Een project dat ook gedragen wordt door de Katholieke Universiteit van Leuven en dat onder het peterschap staat van de bekende kinderpsychiater Peter Adriaenssens. Zuster Jeanne Devos is ondertussen wereldwijd bekend omwille van haar werk in India en is dus de geschikte persoon om het opgehaalde geld te doen toekomen op de plaats waar het moet zijn. Diegenen die zich afvragen waaruit haar werk bestaat kan ik aanraden even door te surfen naar ( www.jeannedevos.org en ook op www.ndwm.org ) . Diana en Guido twee van de drijfkrachten achter ons sterzingenproject delen met ons hun geluk de zuster goed te kennen en zo weten we ook met zekerheid dat alles goed terecht komt en besteed wordt.
Dat het hier om een katholieke zuster gaat, mag geen bezwaar zijn omdat we er van uit gaan dat een dergelijk project niet religieus gebonden is, maar de kans moet geven aan iedereen die het ziet zitten om anderen te helpen waar mogelijk. Delen van zijn rijkdom is niet alleen een christelijk gegeven, maar heeft eveneens een humanitaire dimensie. Ieder kind van de scholen mag dus meekomen, eender welke levensbeschouwing de hunne is, want wat ons betreft is dit een multicultureel en interreligieus gebeuren.
Waarom is het sloppenscholen-project voor ons zo belangrijk? Net zoals vele landen is India een land van vele contrasten: er zijn heel rijken en er zijn heel armen en daartussen zweeft een grote menigte die eerder arm dan rijk is. De armen moeten op alle mogelijke manieren trachten te overleven en dit brengt onmogelijke en onmenselijke toestanden met zich mee. We zijn de mening toegedaan dat schoolse opleiding een zekere opstap naar ontvoogding, naar ontplooiing en zelfstandigheid kan leiden. Waarom zijn we daar zo zeker van? Omdat het in onze contreien niet anders is geweest! In vroegere tijden waren hogere studies uitsluitend voorbehouden aan de rijkere klasse. Mettertijd is daar verandering in gekomen omdat goede lui mecenassen van het onderwijs, leken en geestelijken zich ingezet hebben om minder begunstigde kinderen toch een opleiding te geven. Deze opleidingen zorgden voor het ontstaan van allerlei verenigingen die het lot van de mensen in handen ging nemen en zorgde voor sociale ontvoogding. Deze verenigingen waren van allerlei ideologieën en hebben ook daardoor gezorgd dat de nodige maatschappelijke diversiteit werd gegarandeerd. Men mag gerust stellen dat het verplichte onderwijs voor iedereen mee aan de basis ligt van onze welvaart en echt niet alleen meer voorbehouden wordt aan een rijkere klasse. Ook in de armere landen kan een dergelijk scenario baat brengen en zorgen voor de nodige ontplooiing. Dat het in verre landen gebeurt en blijkbaar een druppel op een hete plaat lijkt, mag hierbij geen hindernis zijn. Beetje bij beetje kan men daar werken aan een betere samenleving.
In een niet zo ver verleden was het hier ook nog niet allemaal rozengeur en maneschijn. Herinner u Emile Vandevelde, de grote socialistische voorman, die zich - in 1912! verplicht zag om de alcoholwet in te stellen waarbij men verplicht was om alcohol te kopen in een minimum hoeveelheid van twee liter en dit om te vermijden dat arbeiders al hun centen opmaakten aan drank. Ik ben de exacte datum vergeten, maar het is nog niet zo lang geleden dat deze wet werd afgeschaft en vervangen door het vergunningsrecht. Het zal zowat een kleine twintig jaar geleden zijn, nu. Ook bij ons is deze ontvoogdingsstrijd trouwens nog niet volledig gestreden. Ook hier heerst nog te veel armoede en zijn de verschillen nog te groot.
Dat een project zoals het onze moet gedragen worden door vrijwilligers is vanzelfsprekend en we hebben dan ook het geluk een kern te hebben die er echt mee begaan is. De kerngroep bestaat uit Diana en Guido, Yo en Lizzi en Gaby en ik. Maar met deze groep alleen komen we er echt niet. We zijn dan ook enorm dankbaar dat de directeur van de Gemeentelijke Fusieschool dit jaar de refter en het materiaal gratis ter beschikking stelde. Vorig jaar nam de Gemeenschapsschool 'De Zonnebloem' dit voor haar rekening. We zijn ook enorm dankbaar voor Maria en Thérèse, die gratis notabene het pannenkoeken bakken voor hun rekening nemen. Dat de leerkrachten voor catechese van beide scholen mee aan de kar duwen, is zeker een pluspunt die eveneens onze dankbaarheid verdiend. Maar vooral zijn we al die kinderen meer dan dankbaar, omdat ze in weer en wind toch de moed opbrengen om de straat op te gaan om in enkele uren Driekoningen-zingen geld bijeen te halen om kinderen in een ver land de kans te geven eveneens kennis te maken met schoolbanken. Men zegt soms dat kinderen kunnen wreed zijn, maar hier tonen ze volop hun groot hart en laat me zeggen dat ik dat hartverwarmend vind voor de toekomst. Daarbij mogen we uiteraard ook de volwassen begeleid(st)ers niet vergeten, de mamas en de papas en die andere volwassenen die een groepje onder hun hoedenemen en mee op stap gaan zodat alles in de beste orde kan gebeuren en de veiligheid toch gegarandeerd wordt. Want alhoewel de parochie voor een verzekering zorgt, hebben we liever geen incidenten mee te maken en de aanwezigheid van die bewuste volwassen is voor ons dan ook een grote geruststelling.
Ik ben met Guido op pad geweest om wat fotos te nemen van ploegen onderweg en we zijn er in ggeslaagd dat hier en daar te realiseren. Die fotos vind je terug op http://fotoalbum.seniorennet.be/spitfireleo onder sterzingen voor India. Ga er gerust eens kijken. IK heb ook enkele kleine filmpjes opgenomen met mijn digitale camera maar spijtig genoeg krijg ik die niet in mijn blog of mijn fotoalbum omdat het formaat (.avi) er niet erkend wordt. Diegenen die geïnteresseerd zijn kunnen mij een mailtje sturen en ik tracht ze dan door te mailen of indien iemand anders een oplossing heeft, laat het me maar weten.
Bij leven en welzijn willen we volgend weer sterzingen inrichten voor India, maar welk project hiermee gesteund zal worden, moeten we nog bepalen. We hebben nog echter tijd om dit zorgvuldig met zuster Jeanne Devos te overleggen. Hou deze blogrubriek in het oog en je verneemt er alles over i n de loop van het komende jaar.
Opmerking: Moest bij het lezen van deze blog een solidariteitsgevoel voelen opkomen, dan kan je nog altijd een bijdrage storten op rekening 088-2383233-35 van de Dexiabank op naam van Sterzingen federatie Wolvertem. Voor giften vanaf 30 euro kunnen we spijtig genoeg geen attest voor belastingsvrijstelling verlenen. Wil je een bedrag storten vanaf 30 euro, neem dan a.u.b contact op met info@jeannedevos.orgen vraag daar naar de procedure. Vermeldt dan op je overschrijving Sterzingen federatie Wolvertem en zo komen we ook te weten wie met ons solidair is.
Ik ontving volgende reactie op mijn artikel van Kris:
Uw opmerking is terecht. 1 correctie echter : Hamaz heeft de voorbije 24 maanden méér dan 2.000 raketten afgevuurd op Israël... Niet op militaire doelen, maar op burgers, onschuldige burgers. Dat lees ik nergens in uw epistel.
De opmerking is trecht inderdaad en zo kom ik tot de vaststelling dat woorden niet altijd zeggen wat ze willen betekenen. Ieder slachtoffer is er een teveel, laat dit duidelijk zijn en om toch wel even duidelijk te willen stellen wat ik bedoelde, nog even dit:
Beste Kris,
Je hebt gelijk uiteraard. De militie van Hamas treft hier zeker ook schuld, maar over de kwestie van aanleidingen en gevolgen moet men terugkeren naar 1947 als Israël de onafhankelijkheid verwerft (en het moet gezegd dat ze het na al de jaren wel verdienden om een plek op aarde te krijgen waar ze rustig konden leven) en al meteen begint met Palestijnse eigendommen te naasten en de inwoners er van bijeen te drijven in kampen. Ik denk dat ze daar een opportuniteit verloren hebben laten gaan om te werken aan een zekere vorm van samenleving met en naast elkaar. Nu hebben ze manifest een aantal vijanden gekweekt die alleen maar verder leefden op haat en wraakgevoelens.Het is tevens evident dat ze hiermee een voedingsbodem voor extremisten hebben aangelegd, tot spijt van wie het benijdt. Het drama van het kamp van Shabra en Shatilla waar o.a. Sharon niet vrij-uit gaat zit ook nog in het geheugen. Maar het is toch wel evident dat de huidige reactie buiten proportie is en geen enkel vrede alternatief biedt en dat is toch hetgeen elke mens recht op heeft. Waar ik wel de nadruk wilde op leggen - en sorry als dat niet voldoende overkwam - is dat de internationale mogendheden hier faliekant falen. Het deed me inderdaad denken aan de Volkenbond in de jaren dertig, die het aankomend probleem met Hitler ofwel niet zagen of niet wilden zien aankomen en dit met alle gevolgen van dien. Spijtig is ook dat de Arabische landen nu oorverdovend stil blijven en dat ook van daaruit geen maatregelen worden genomen om de bevoorrading in wapens en munitie voor Hamas en andere milities te stoppen. Ik ben er echter van overtuigd dat de huidige situatie meer bedreigend is dan indien een poging tot dialoog tussen beide partijen een kans zou gehad hebben. Nu kweekt men nog meer haat en wraak en de collateral damage is weeral niet te overzien en ook weerom ten laste van mensen die hierom niet vragen. Ik heb twee zoons met hun gezin en drie kleinkinderen en mijn verlangen is dat zij in de toekomst maximaal kansen tot ontplooiing en geluk krijgen. Ik hoop dat ook voor kinderen en volwassenen van Israël, maar ook voor de Palestijnen. Onze contreien hebben vaak bezetting gekend en onze voorgangers hebben heel wat ellende gekend; we weten dus min of meer toch wel wat oorlog met zich meebrengt. De Europese gedachte zoals ze door Monnet en andere werd gedacht en aangevat, moest een garantie bieden van vrede en welzijn voor alle volkeren (de Europese om te beginnen) en is dat niet wat we iedereen op deze aarde mogen wensen? Daarom dat ik de onzin van de oorlog wil aanklagen en zeggen: ga in godsnaam toch eens rond de tafel zitten en praat het eens uit als volwassen mensen met respect voor elkaar. Maak dat iedereen in vrede leven kan, het leven is al zo kort.
Ik ben echter blij dat je deze reactie had, want het toont me hoe fragiel geschreven woorden kunnen zijn en hoe vlug ze misverstaan kunnen worden. Ik ben geen anti-Israël maar ook geen anti Palestijn. Ik ben voor vrede en gerechtigheid. Hopelijk heb ik je hiervan op zijn minst kunnen overtuigen.
Alvast de groetjes en bedankt voor je alerte reactie.
We worden geconfronteerd met een nieuwe Holocaust! Hoe kan je anders denken over hetgeen nu al zo vele jaren aan de gang is tussen Israël en de Palestijnen en zich nu weeral concretiseert door een grondoorlog waarbij het Israëlische leger de Gaza-strook is binnengetrokken.
Als je de beelden op televisie ziet, dan kan je die best vergelijken met hetgeen er gebeurde in en rond het getto van Warschau tijdens de tweede wereldoorlog. Ik weet dat er mensen zullen zijn die mij hier verwijten naar de kop zullen sturen, maar ik wil ze wel trotseren met o.a. volgende argumenten:
Als kleine jongen leefde ik in de stad Antwerpen en bezocht er ook de stedelijke school aan de Belgiëlei. De school lag haast middenin het Jodenkwartier (Lange Leemstraat en zo verder) en het verschijnsel jood was me dus niet vreemd. Ik had ook het geluk bevriend te raken met enkele joodse schoolkinderen, waarvan er later enkele emigreerden naar Israël, en het leek me vanzelfsprekend dat ik mijn groeifase een en ander van hun geschiedenis tot mij nam. Het zou misdadig zijn de Holocaust en het lijden van de joden te ontkennen en ik ervaar nog altijd woede en onbegrip over het leed dat hen werd aangedaan. Zelfs de tijdsgeest waarin het allemaal gebeurde kan - naar mijn mening althans geenszins ingeroepen worden om toch maar een schijn van verantwoording te willen geven. Wat daar gebeurde hetzij met de joden, de zigeuners, de politieke en andere gevangenen is zo onmenselijk dat er geen verontschuldiging mogelijk is. Concentratie- en dodenkampen zouden niet mogelijk geweest zijn indien er geen mensen gevonden waren om er uitvoering aan te geven. Evenmin is het onbegrijpelijk dat men nog jaren na het einde van de oorlog met het joodse volk een lelijk spel gespeeld heeft.
Als de wereldmogendheden bij de aanvang van de tweede wereldbrand hun ogen dicht gehouden hebben of zich afgekeerd hebben van wat er toch duidelijk aan te komen stond, dan is dat in die tijd misdadig geweest en Chamberlain zwaaiend met zijn vredespapiertje, was dan de verpersoonlijking van een manifest verraad ten opzichte van de joden en o.a. het Tsjechisch volk. Wanneer op het einde van de oorlog de overlevende joden opgesloten blijven in hun kampen omdat de mensen zelfs in de eigen familie niet geconfronteerd willen worden met deze miserie, dan is dat manifest schuldig verzuim ten opzichte van de slachtoffers.
De confrontatie met de realiteit van de moderne tijden is echter eveneens ontnuchterend. Van slachtoffers zou men immers verwachten dat ze uit hetgeen hen overkomen is positieve lessen zouden trekken. Er mag niet vergeten worden! Dat is zeker. De geschiedenis kennen zou een aanzet moeten zijn om te werken aan een betere toekomst. Dat er niet moet vergeven worden, maar wel mag, is menselijk te verstaan. Maar dat men niet wil begrijpen dat geweld en uitsluiting geen oplossing zijn, dat gaat mijn petje te boven. Waar zijn wij, mensen (?), mee bezig?
In de bijbel staat geschreven dat wraak mag, want oog om oog en tand om tand. Wat nu gebeurt is echter een arm voor een oog en een leven voor een tand. De olifant Israël verplettert de mug Gaza met goedkeuring van het democratische USA en de afgewende blikken van de wereldpolitici. Dat er alsmaar meer burgerlijke slachtoffers vallen moet men er maar bijnemen, want een beetje collateral damage is nu eenmaal niet te vermijden bij een oorlog. Deze uitleg kan ik niet aanvaarden! Het is meer dan tijd dat politici hier ingrijpen op een doeltreffende manier. De Palestijnen, met Hamas op kop, moeten ophouden met geweld zodat er geen reden is om tegengeweld te gebruiken. Israel moet ophouden met het isoleren en het uithongeren van de Palestijnse bevolking. Een afzonderingsmuur bouwen en hierbij nog wat grond stelen van zijn buurman is onverantwoord. Het land van de buurman bezetten en zijn grond in beslag nemen, zijn eeuwenoude olijfbomen vernietigen en op die wijze een bevolking uithongeren, is ontoelaatbaar! Mensen die tot wanhoop gedreven worden en geen enkel alternatief zien, kunnen je vriend niet zijn noch worden!
Essentieel is dat men de Palestijnse bevolking alle mogelijke kansen zou bieden tot ontplooiing zodat ook zij zouden kunnen genieten van comfort en huiselijkheid. Iemand die zich goed voelt in zijn huis, in zijn zetel, iemand die voldoende eten en drinken heeft, zal niet zo vlug geneigd zijn op de straat te trekken om er oorlogje te gaan spelen! Gelijke kansen, dat is de oplossing!
Ook voor Israël zou dit een winwin-situatie zijn: geen extra leger, geen extra militaire bijdrage meer, geen onveiligheid meer. Tijd en geld om aan het gezin te besteden!
Zoals het er nu uit ziet is dat alles nog ver verwijderd van realisatie. Een oplossing zou misschien geboden worden bij een internationale controle. Het zoeken van een oplossing die vrede brengt, is de dwingende opdracht voor de politici van deze wereld. Onrechtvaardigheid wegnemen is een eerste stap tot het vermenselijken van de contactenen het verhogen van de levenskwaliteit. Gelijke kansen geven aan iedereen is een tweede stap en de vervulling er van kan alleen maar vrede brengen. Waarom kunnen mensen dat niet?
Alhoewel de medische wetenschap ver gevorderd is en de leeftijd alsmaar verlengd, toch moet men rekening houden met een gemiddelde levensduur van een zeventigtal jaren voor de moderne mens die geniet van een normaal leven. Deze periode is zo vlug voorbij dat hij volledig gewijd zou moeten zijn aan het verbeteren van de levensomstandigheden. Oorlog en geweld zijn tijdsverlies, nutteloos tijdsverlies waarbij niemand, maar dan ook niemand winnaar is.
Als je met oudere mensen spreekt, die de eerste en/of de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt, dan is een van de meest voorkomende opmerkingen dat hun jeugd voorbijgegaan is zonder dat ze een jeugd hadden. En dat is wat er ook nu gaande is in een groot deel van deze wereld. Waar geweld overheerst, waar oorlog woedt, wordt het leven van mensen verwoest, wordt de jeugd van mensen weggenomen. Het resultaat hiervan is het kweken van ontevreden, haatdragende mensen, die geen alternatief meer zien en het rijke westen gemakkelijkheidhalve als een vijand beschouwen.
Het resultaat was zichtbaar in New York op 11.9, in Londen, in Spanje, in Beiroet, in Bumbai, in Irak, in zoveel plaatsen waar onrecht, onvrede en ongelijkheid heerst.
De maarschalken Foch, Joffre en anderen, generaal Haig en zoveel andere bevelvoerders van den Grooten Oorlog worden heden ten dage beschouwd als slachters, beenhouwers, omdat ze zoveel mensen zinloos de dood injoegen. Zij konden het alvast in den beginne niet bevroeden wat een catastrofe de moderne oorlogsvoering met zich mee bracht. Ze hebben er echter niets uit geleerd. Ze bleven vasthouden aan hun eigen gelijk! Maar de moderne mens, de mens van vandaag, moet dit toch wel beseffen, de geschiedenis heeft voor genoeg afgrijselijke voorbeelden gezorgd en toch heeft het menselijk ras blijkbaar niets geleerd.
Wil men geweld bannen uit de wereld, dan moet men alvast beginnen met alle mensen waar ook gelijke kansen te bieden op onderwijs, persoonlijke ontplooiing. Moet men iedereen zonder onderscheid de basisbehoeften toekennen zonder uitzondering noch beperking.
Dan alleen zal er vrede kunnen heersen en zal het geweld beperkt blijven tot personen die echt ziek zijn in hun hoofd, maar die dan toch een minderheid zullen blijven.
Kan je niet altijd akkoord gaan met de ziens- en handelwijze van De Gucht - onze minister van buitenlandse zaken dan lijkt hij me nu toch wel een van de weinige politici die krachtdadig oproept tot oplossingen en waarschuwt voor mogelijke ernstige gevolgen. Het lijkt Churchill wel in zijn vroege dagen, terwijl Amerika me de moderne Chamberlain lijkt. De Verenigde Naties blijven eveneens zonder duidelijke en krachtdadige maatregelen, het lijkt de Volkenbond wel in de jaren dertig! Alle Charters voor de Rechten van de Mens ten spijt, blijft onze maatschappij schijnbaar hangen in kleinmenselijkheid. Daar kan geen iemand toch gelukkig mee zijn ? Ik alvast zeker niet!
Bezoek aan het Natuurhistorisch museum te Brussel op 30 december 2008
Al een hele tijd is onze kleinzoon van 8 jaar bezeten door dinosaurussen en bijgevolg heeft hij de reeks tekenfilmen over de dinos letterlijk grijsgedraaid. Geen minuut vrije tijd werd onverlet gelaten om de videos te bekijken tot grote wanhoop van mama, papa en zelfs oma en opa. Hier moest bijgevolg drastisch ingegrepen worden! Ik had al eens geopperd dat we tijdens een vakantie het museum van de dinosaurussen in Brussel maar eens moesten bezoeken, maar dit werd uitgesteld omwille van o.a. de werkzaamheden die men er recentelijk heeft doorgevoerd.
Dit museum herbergt o.a. de belangrijke collectie geraamtes van dinos die gevonden werden in Bernissart en geeft ook heel wat ruimte aan andere belangrijke fossielen en natuurwetenschappelijke informatie. Bovendien werd het museum ook voorzien van interactieve computers hetgeen voorzeker de interesse bij jongeren stimuleert.
Een beter ogenblik om een dergelijk museum te bezoeken was uiteraard de kerst- en Nieuwjaar vakantie: de strenge kou, het gebrek aan sneeuw en een opkomendeteeveeverslaving het waren allemaal redenen genoeg om zulk een bezoek te plannen. Zeer uitgebreide informatie vind je op de volgend website: http://www.natuurwetenschappen.be/institute/structure/geology/geotourism/musees/bxl_irsnb en je stelt onmiddellijk vast dat niet alleen de gebouwen en de tentoonstellingen werden aangepast, maar dat tevens gekozen werd voor een nieuwe naam: MUSEUM VOOR NATUURWETENSCHAPPEN. Het museum ligt in de Vautierstraat aan de rand van het Leopoldpark , in de onmiddellijkebuurt van het Schumannplein en in de nabijheid van de gebouwen van de Europese Unie. Het staat expliciet vermeld in de informatie op de website en ik kan het nu bevestigen: het vinden van een parkeerplaats is geen sinecure. De parkings van het museum zelf zijn niet zo groot en waren inderdaad: volzet. Het is dus kwestie van wat rondrijden en ergens een plaatsje te zoeken. Een aanrader is dan wel: neem een plannetje van Brussel mee en noteer zorgvuldig de naam van de straat waar je je auto achterlaat. Vooral in de winterperiode is dit aangewezen; de bezoekuren eindigen om 18.00 uur en dan is het al wat donker hetgeen de oriëntatie absoluut niet vergemakkelijkt en voorkom je nodeloze paniek.
Regelmatig worden thematentoonstellingen georganiseerd en je kan dus kiezen voor een bezoek aan museum en thematentoonstellingof hetzij enkel aan de thematentoonstelling , hetzij alleen voor het vaste museumgedeelte. Wij kozen voor dit laatste omdat je algauw drie uren moet voorzien voor dat deel; een tijdsoptie die nog verder uitdeint als je publiek echt geïnteresseerd geraakt door wat er te zien valt en de nodige tijd neemt om alle teksten te lezen. Met een kleinzoon van 8 en een kleindochter van 5 jaar oud hadden we ingeschat dat we maximum de drie uren zouden volhouden, maar het zijn er meer geworden. Om half zes hebben we het bezoek afgebroken om eerste even langs de cafetaria voorij te gaan voor en drankje en een hapje. Dit kon nog net omdat om 18 uur alles gesloten wordt. Met een ouder publiek kan je dus kiezen voor een langere periode en tijdens de middag iets gaan eten in de cafetaria of picknicken met eigen materiaal in de daarvoor voorziene zaal.
Het is al bij al een boeiende ervaring geworden die we een volgende keer verder zullen zetten. Dergelijk alternatief is immers uitstekend om dagen van slechte weersomstandigheden op te vangen en is bovendien nog leerrijk. Iedereen die al was het maar een heel klein beetje geïnteresseerd is in de natuur en de herkomst van fauna en flora, wil ik sterk aanraden het museum eens te bezoeken. De prijs is best dragelijk en zijn volle bedrag waard.
Ik hoop binnen enkele dagen de gemaakte fotos te kunnen toevoegen aan mijn fotoalbums op ditzelfde net, maar voeg er hier toch enkele bij zodat je je een klein idee kan vormen over wat er allemaal te zien is.
