Kerstvrede?

Het is december 1915 en in de loopgraven in Vlaanderen en Frankrijk zijn soldaten mijmerend begaan met wat henzelf treft en hun dierbaren die ze achterlieten in de ‘heimat’. Alle politieke en militaire overheden, hierin gevolgd door een algemeen euforisch gevoel bij de bevolkingen, waren er van overtuigd geweest dat de oorlog vlug achter de rug zou zijn en wel voor kerstmis 1914. Het was dus wel even anders uitgedraaid. Het was nu een jaar later en de vooruitzichten waren niet zo denderend. Iedere dag haast bracht zijn doden, gewonden en vermisten en het uitgraven van de stellingen beloofde geen beterschap.

Uit de loopgraven van de Duitsers klonken zachte kerstgezangen en de geallieerden luisterden – eerst met verwondering en later met heimwee – naar de eeuwenoude liederen die vertelden van vrede, vreugde en vervulling. Wie was de eerste? Wie deed de eerste stap? Was het een Duitser, was het een Brit, een Belg, een Fransman of een of ander exotische krijger uit een ver land? Het doet er weinig toe, maar opeens was er wel de wil tot verbroedering, de wens naar stilte en vrede. Duitsers spraken Engels en Belgen spraken Duits en zelfs zonder spreken verstonden ze elkaar. Het was haast een kopie van het Bijbelse pinksterverhaal. Drank, voedsel, sigaren en andere kostbaarheden werden uitgewisseld en men vertelde over de familie, de gewoontes en het vroegere leven. Beduimelde foto’s werden bovengehaald en men wees elkaar de ouders, de vrouw, de kinderen…aan. Men speelde zelfs voetbal in een vroege Europacupsfeer…Men droomde weer van vrede, men verzuchtte naar het gewone leven, naar de stilte! Men vroeg zich af wat men mekaar wel misdaan had om elkaar zo maar wild weg neer te maaien?....Het mocht allemaal niet baten…de hogere militaire leiding wou van geen verbroedering weten, de vrede was geen alternatief, hogere officieren bevolen terugkeer in de loopgraven en herneming van de oorlogsactiviteiten. Enkele van de officieren die het moment van vrede hadden toegestaan, werden gefusilleerd…als voorbeeld…als aanmoediging verder te strijden: DE VREDE KAPOTGESCHOTEN!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We zijn nu vele jaren later en blijkbaar heeft  de mensheid nog niets geleerd. In Congo word lustig verder gemoord, verkracht, geroofd…en desondanks de gerechtvaardigde woede van onze Minister De Gucht, weigert Europa op te treden. In Azië liggen veel potentiële vuurhaarden zo niet te branden, dan toch te smeulen… In het Indiase Mumbay werd onlangs nog maar veel blind terreur oorzaak van vele – weeral – onschuldige slachtoffers…In de Gaza-strook heeft Hamas aangekondigt een einde te maken aan het wapenbestand en stuurde al onmiddellijk enkele raketten naar Israël, de reactie liet niet lang op zich wachten: helikopters maakten wat slachtoffers als weerwraak.
DE PRILLE VREDE KAPOTGESCHOTEN!

Onze regering is gevallen, gestruikeld over een blijkbare inmenging van de politici in de rechtsmacht. De oppositie roept om nieuwe verkiezingen…de aandeelhouders van Fortis zijn geneigd te triomferen omdat de rechter hen blijkbaar gelijk geeft en de beurzen? Die zijn stijgende! Joepie. Terwijl het land te lijden heeft onder de mondiale recessie, terwijl dagelijks bedrijven sluiten of herstructureren en werknemers op de straat worden gezet, terwijl de energieprijzen de pan uitswingen en de hoeveelheid aankopen in het mandje alsmaar verkleind tegenover een stijgend bedrag….terwijl mensen ongerust zijn over de toekomst van hen en hun familie, terwijl………terwijl van alles misgaat, spelen de politici spelletjes omwille van hun prestige of hun financiële vergoeding!

Aan de vooravond van Kerstmis zal onze koning zijn kerstboodschap nog maar eens via de media verspreiden. Op de buis zal hij het waarschijnlijk hebben over solidariteit, compassie met de medemens en zal hij meer dan waarschijnlijk oproepen tot wat meer gemeenschap. De kroon mag niet ontbloot worden en ieder boodschap – ook die van kerstmis – moet gesteund worden door een of andere minister, zo niet zelfs door hem geschreven. Welke minister zal deze boodschap nu schragen? Er is immers geen regering meer, alleen een ontslagnemende die enkel het hoogstnoodzakelijke mag doen.

Verkiezingen zijn eigenlijk onwettelijk omdat Brussel-Halle-Vilvoorde nog niet gesplitst is zoals dit door het Grondwettelijk Hof werd voorgeschreven. Politici zullen hier wellicht ook wel weer een achterpoortje vinden, want daarin vooral zijn het kampioenen.
Door de arrogantie, de onkunde of de onwetendheid van politieke mensen zijn de verwachtingen van vele mensen nog maar eens de grond ingeboord.
VERZUCHTINGEN EN VERWACHTINGEN VOOR VREDE KAPOTGEMAAKT!

België is een land met veel ervaring van bezettingen en weet als geen een hoe ongelukkig dit allemaal is, maar we hebben er blijkbaar niets van onthouden. Het zal dus waar zijn wat de professor vertelde: we zijn slechts in staat om een periode van hoogstens acht jaar te onthouden!

Terwijl worden de (e-)brievenbussen overladen door wensen van alle kanten en in alle vormen, kleuren en muziek. De mensen hunkeren dus naar vrede……maar te veel beleidsmensen zien het niet!

De vrede wordt dus nog altijd letterlijk en figuurlijk kapotgeschoten……en de boer hij ploegde voort..

Desondanks dit negatief gevoelen, met toch nog een beetje hoop in mijn hart, hoop in de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen, niet alleen een wens, maar een gebed:

Maak dat mensen met open ogen gemakkelijk in eigen hart kunnen kijken,
maak dat mensen met een open hart gemakkelijk de weg vinden naar hun medemens,
maak dat mensen in hun hart kunnen voelen hoe goed het met mekaar kan zijn,
en maak dat ze daardoor werken aan een wereld waar iedereen zijn plaats kan vinden op de weg van geluk en vrede!

Aan u beste lezer wens ik uit het diepste van mijn  hart
dat je de meest menselijke warmte moge ervaren van mensen rondom jou,
dat dagelijks iemand tegen je zegt – met woorden of in gebaar –
IK HOU VAN JOU! Meer dan van mezelf: IK HOU VAN JOU!