De media - foei - hadden hierachter een poging tot onorthodoxe adoptie gezocht en bijgevolg was er heel wat commotie ontstaan bij de verenigingen die zich bezighouden met legale adoptieformaliteiten.
Ook verenigingen van kandidaten adoptieouders waren verontwaardigd. Zij moesten een lange lijdensweg afleggen vooral hun kinderwens in vervulling te zien gaan en mevrouw de sneatrice kon dit dan maar op basis van een visum. Foei mevrouw de senatrice!

Zij begreep al die commotie niet! Tenslotte had ze maar gedaan zoals vele andere politieke mandatarissen, namelijk gebruik maken van een toch al geplande militaire zending om even mee over en weer te vliegen. Kon zij er aan doen dat ze daarbij geconfronteerd werd met een doodziek jongetje? Tenslotte had ze toch maar haar genereus moederhart gevolgd bij het aanvragen van dat visum en het transporteren van dat kindje naar ons land. En was tenslotte deze humanitaire daad niet eerder toe te juichen dan te veroordelen?

Ook de heer Van den Driessche, voormalig krantenredacteur en tegenwoordig senator uit roeping (?!) vond al die heisa maar niets, neen, hij was zelfs fier dat mevrouw de senatrice hem gevraagd had peter te worden van het jongetje!

Laten we welwezen: het leven redden van een mens is uiteraard een lovenswaardige daad, maar....is hier alle essentiële deontologie niet overschreden?

Dat militaire vliegtuigen zendingen uitvoeren naar verre buitenlanden waar tal van onze soldaten met een humanitaire missie aanwezig zijn, is de meest normale zaak ter wereld. Ook zij moeten kunnen genieten van normale logistieke bijstand en ook post en pakketten moeten kunnen uitgewisseld worden met het thuisfront.

Maar dat iedere politieke mandataris - zonder welbepaalde opdracht ter plekke - zo maar op de vlucht kan stappen, lijkt me niet logisch. Kan u dat? Kan ik dat? Neen, alhoewel we allemaal met onze belastingen bijdragen tot het in standhouden van de miltiare machine, kunnen we niet genieten van dit voordeel. Als we willen op reis gaan naar die verre bestemmingen dan moeten we sparen om zelf te reis te betalen! Mevrouw Schelfhout en andere mevrouwen en heren met haar statuut van verkozene, hoeven dat niet! Buiten hun goede wedde en allerhande financiële voordelen die ze genieten om vooral in de pas te lopen van de opgelegde partijtucht, genieten ze bovenop nog eens van de mogelijkheid van gratis vervoer naar verre landen. Als gewone burgers - geraakt door de miserie van mensen - hieraan willen verhelpen om te zorgen voor een efficiënte verzorging, dan moeten ze diep in de geldbeugel tasten.

Van gelijkheid is hier dus allerminst sprake. De weldoende daad van mevrouw de senatrice werd dus verricht op een tamelijk goedkope en vrijblijvende manier. Of ze hiermee aan de adoptiereglementering wou ontsnappen of niet, doet hier weinig ter zake.

Men kan zich bovendien de vraag stellen wie de verantwoordelijkheid zou dragen indien het vliegtuig zou crashen en het jongetje bijvoorbeeld zou komen te sterven. Het was immers geen officiële zending en de passagier was dan ook niet verzekerd. Wat zou men dan gedaan hebben? Alles toegedekt met de mantel der liefde?

Eerder dan een nobele daad lijkt me dit dan een onverantwoorde daad. Spijts wat mevrouw de senatrice en haar beschermheer Van den Driessche er ook mogen over denken of zeggen.