Het is dus gebeurd! De Verenigde Staten hebben een zwarte president. In een land waar de segregatie nog niet heel lang geleden werd afgeschaft en waar tot voor kort zwarte medemensen nog werden uitgesloten van goed onderwijs, deelneming aan culturele evenementen en andere openbare manifestaties, is het haast ondenkbare gebeurd. De Ku Klux Klan heeft dus niet overwonnen, maar wel de primaire gedachte dat ieder menselijk wezen evenwaardig is. Dat op zichzelf is al een verheugend feit uiteraard en hopelijk is het de inleiding naar nog meer integratie van medemensen die niet beantwoorden aan het patroon ‘blanke man’ in een samenleving die met moeite haar weg vindt.

Opmerkelijk in de toespraak van deze nieuwe president was vooreerst de verwijzing naar een tijd waarin zweepslagen voor slaven nog gebruikelijk waren en die nu gelukkig maar voorbij is, maar bovendien de aanspreekvorm ‘we’ die er duidelijk op zinspeelt dat niet enkel de president verantwoordelijkheid wil dragen, maar dit samen wil doen met de hele natie. Zou het mogelijk zijn dat we hier echt te maken hebben met een president die geen egotrippende politieker is? Het is echt te hopen voor het geluk van de Verenigde Staten zowel als van de rest van de wereld.

Alle hoop is duidelijk op deze nieuwkomer gericht en het kan niet duidelijker aangetoond worden dan door het spandoek ‘We have overcome’ dat na zoveel jaren het lied van hoop en verwachtingen ‘we shall overcome’ in de schaduw stelt. ‘We shall overcome one day’ is nu werkelijkheid geworden. Ook ik heb dat lied vele malen uit volle borst meegezongen, een met zo velen in de massa, gedragen door de hoop en de verwachting naar een betere wereld.

We mogen niet naïef zijn en er van uitgaan dat morgen alles anders zal zijn – ook bij de aanstelling van J.F. Kennedy leefden we met deze idee – maar er is, denk ik toch, een historische stap voorwaarts gezet en bijgevolg kan de opbouw naar een betere toekomst beginnen. Geen enkel huis is in een dag rechtgezet en ook hier zal er wat tijd overgaan, doch ben ik optimist en hoop ik stap voor stap, in kleine etappes, beterschap te zien.

Komaan, Mister President, geef de aftrap en zorg voor een mooie match!