Gerechtigheid is weer de verliezer!
Vandaag kwam de algemene aandeelhoudersvergadering van Fortis om te stemmen over de verkoop van de instelling aan BNP. Uiteraard kwam het tot incidenten, want velen zijn de dupe geworden van gedurende jaren door iedere kenner aanbevolen werd als een belegging van de goede huisvader.
Men kan zich inbeelden dat heel wat dramas zich hebben afgespeeld en tot op vandaag nog een nefast gevolg hebben voor een deel van de aandeelhouders. Vooral de kleine spaarder, die voor de toekomst een appeltje voor de dorst wou opzij zetten en nu al zijn centjes in rook ziet opgaan, moet dit een verschrikkelijke ervaring zijn. Men had dan beter kunnen profiteren van wat men aan kapitaal bezat, zou je dan kunnen denken.
De grote kapitalen zullen dit meestal wel overleven. Al hebben ze waarschijnlijk wel een groot gedeelte van hun spaarpot zien verdwijnen, toch zal hun reserve nog voldoende zijn om het hoofd te bieden aan deze tegenslag.
Mondrikamen en zijn aanhangers hebben verloren: is de algemene tendens en dit is uiteraard een waarheid die niet te ontkennen valt, maar de grootste verliezer is naar mijn mening nog maar eens de uitoefening van gerechtigheid in dit land. De blindhoek van moeder Justitia begint negatieve vormen aan te nemen en dit is wel angstaanjagend in een land waarvan de politici bij hoog en bij laag beweren dat het om een rechtsstaat gaat.
Het is duidelijk dat de ja-stemmen het hebben gehaald omdat de samenstelling van de kiesgerechtigde aandeelhouders niet juist was maar strookte met alle logica die men maar kan bedenken.
Een aantal speculanten die blijkbaar nog genoeg reserve hadden hebben van de deplorabele toestand van de bank en de fenomenale beurskrach van de aandelen hebben hen de mogelijkheid gegeven om zich in mindere of meerdere mate in te kopen in de Fortis-bank. Nu kregen ze de gelegenheid om mee te beslissen over de al of niet verkoop van de bank aan PNB, een beslissing die notabene door de regering genomen werd in een tijdvak dat lag voor dat ze aandeelhouder werden. Met andere woorden, ze mogen mee beslissen over iets dat absoluut buiten hun bevoegdheid ligt en enkel het gevolg is van hun speculatief handelen.
Ze hebben niets te verliezen, deze speculanten, ze hebben immers de aandelen gekocht aan bodemprijzen en kunnen alleen maar beter varen bij een aansluiting bij PNB. De Belgische staat geeft immers de garanties! Met belastingsgeld, wel te verstaan.
De verkoop van Fortis aan de Franse bank wordt door de meeste onderlegde economen afgewezen, maar de regering houdt voet bij stuk en de rechtbank is hierin meegegaan om een zekerheid vast te ankeren dat het voorstel zou aangenomen worden. Van gerechtigheid gesproken! Vooral de kleine spaarder is hiervan de dupe en het bewijst weerom dat Justitie inderdaad hetzij helemaal wereldvreemd is of hetzij totaal gevoelloos voor de sociale gevolgen van de feiten.
Ondertussen zijn bijna alle parels van ons land verkocht en hebben noch de regering noch de landgenoot nog enige zeggingsschap over de primordiale economische sectoren van ons land. De beslissingen over financiële zaken, over energie en andere autoconstructeurs liggen allemaal in de handen van buitenlandse eigenaars en dat kan alleen maar in ons nadeel werken. Wanneer we inderdaad vaststellen dat alle Europese lidstaten vooral maatregelen getroffen hebben ten voordele van hun eigen landgenoten, dan kan men zich wel indenken dat bij een volgende tegenslag de Belgische poot de eerste zal zijn om te verdwijnen of om extra inkomsten ten koste van wat? te genereren voor het moederland.
In de tijd van Caesar schreef men nog dat de Belgen de dapperste onder de Galliërs waren, maar onder de gegeven omstandigheden vraag ik me af of onze beleidsmensen nog echte Belgen zijn. De beslissingen die ze nemen, vallen niet op door hun moed, maar wel door hun gebrek aan staatszin en dàt eerder dan de communautaire verschillen en discussies zou wel eens de echte motor kunnen zijn die ons land ontmantelt en in de handen van andere naties brengt.
|