Een zekete Chris vroeg mij het gedicht (bundel)"In Memoriam" van Werumeus Buning. Nu dacht ik op Internet àlles te kunnen vinden, maar dat is erg tegengevallen. Ook in mijn poëzieboeken is dat gedicht niet opgenomen. Maar wij zoeken verder. Hieronder toch een kort fragment.
In Memoriam
Mijn lief, ik ben de droefenis gaan beminnen, / omdat geen andere meer uw oogen had. / Het was een duister, roekeloos beminnen; / Ik heb niet meer van haar dan u gehad. // En droefenis was, als gij waart in mijn leven; / om uwe oogen heb ik haar bemind. / Was zij van u niet liefde's eenigst kind? / Zij was als gij, zij is niet lang gebleven. // En droefenis, mijn lief, ging henen om het smeken / dat zij van u zou laten wat nog was: / de zachtheid die in mij gebleven was /als een oud nest, waarom de takken breken. // En droefenis, mijn lief, heeft mij verlaten / want ik was nimmer gansch met haar alleen / ik ben gelijk een boom, zonder een blad gelaten / gij waart de schaduw, anders was er geen. // En droefenis, mijn lief, heeft al het oude / gebroken uit de takken van het hart /......
Eerder bij toeval ontdekte ik gisteren niet alleen dat er ook een "gastenboek" bestaat, maar -en dat was erger-, dat er ook vriendelijke mense iets in hebben geschreven of iets hebben gevraagd. Ik heb dus niemand van deze mensen geantwoor en dat vind ik zonde. Senioren die mij iets willen vragen, zal ik graag antwoorden indien Ze mij in een mailtje hun mailadres bezorgen. Ondertussen probeer ik alsnog een antwoordje te vinden op een paar vragen. Nogmaals excuses en een leuke, ontspannen zondag.
De in 1923 in Boxtel in Nederland geboren en in Mei 1998 in Vught overleden Jan van Amelsfoort was een begenadigd kunstenaar in de edelmetalensmeedkunst, het familievak dat Ie van zijn vader had geleerd. Nadien zou hij nog meer kunde verwerven in de Academie voor Schone Kunsten in den Bosch en aan de Academie voor diezelfde Kunsten te Antwerpen onder baron Isodoor van Opsomer. Het verwerven -uiteraard mits nederige betaling- van een juweel van Jan van Amelsfoort was altijd een artistiek gebeuren, c.q. avontuur op zichzelf. Van bij de conceptie, de geboorte tot aan de naamgeving zat aan het juweel een vertelling vast van de Maker. Het omvangrijk oeuvre (sculpturen, chamotte en edelmetalen) van de Vughtse burger kreeg bekendheid door diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland. In een volgende faze van zijn leven ging onze man van deze week zich in sterke mate interesseren aan en bezighouden met het WOORD. De technisch prachtig uitgevoerde en inhoudelijk rijke gedichtenbundel die na zijn dood werd uitgegeven bevat een weelde aan korte verzen van mijmering en bespiegeling met als onder- en achtergrond een zeer bijzondere kijk op het leven, de mens, de natuur en de kleine dingen.
GELUK
Vandaag heb ik geluk gehad, niet veel, maar toch wel groot genoeg om het, met beide handen, vast te houden. Heb het eens goed bekeken, het was zo broos en breekbaar, dat ik het maar voorzichtig weer heb neergezet, hopend dat het morgen weer terug zal komen. _________________
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier zo maar drijven na het vliegen in de wolken drijf je hier met je kleuren die vervagen zonder zoeken, zonder vragen eindelijk voor altijd rusten en de bloemen die je kuste geuren die je hebt geweten alles kan je nu vergeten op het water wieg je heen en weer zo te sterven op water met de vleugels van papier.
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht wil ik sterven op het water maar dat is een zorg voor later ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemen, blaren wiegen maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen altijd ben ik voor het leven op de vlucht als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn om te vliegen heel ver weg van alle leven, alle pijn maar ik heb niet langer hinder van jaloers zijn op een vlinder als zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn jeugd bederven ik kan zonder vliegen leven wat zal ik nog langer geven om een vlinder die verdronken is in mei om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn.
