794 Sibemol; is het logo van de autochtone Meisenaars.
Toen onze heemkring Berla stil lag, door intern gekibbel, nam ik het initiatief om een virtuele orde van autochtonen op te richten. De sibemol stond er als symbool voor. Waarom? Migranten die naar Meise komen beweren dat ze moeilijk kunnen integreren. Ze leggen de schuld bij de autochtonen. Niets is minder waar. Moesten zij zich wat nederiger opstellen en een toontje lager zingen, blijkt er geen probleem. Meisenaars houden niet van dikke nekken of mensen die zich beter achten dan anderen. Doe gewoon en de rest komt vanzelf. Van daar de filosofie achter de sib : zing een toontje lager in sib!
We hebben tijdens de beiaardfeesten een ritueel bedacht. Beiaardier Eddy Mariën en Kamiel De Vos zijn inwijkelingen of migranten. We namen ze publiek op in de orde van de autochtonen op de trappen van de kerk.
Reeds eerder had ik bij de voorstelling van het boek “De heren van Boechout en hun waterburcht” auteur Constant Noppen vereremerkt met een nogal primitief pinnetje met de Sibemol. En ook bij de Oud Soldaten bijeenkomsten tussen 1993 en 2003 (jaar waarin ze 100 werden) kwamen de autochtonen aan bod. Wij zongen elk jaar een nieuwe strofe bij ons lijflied.
Om de orde geldig te maken voor heel de gemeente Meise, kregen de 8 parochies van Meise elk een muzieknoot toegewezen. Bij de uitgave van mijn tweede streekboek kreeg Sint – Brixius – Rode het label re – bemol. Er zijn maar 7 noten op de notenbalk. Voor de 8ste parochie wordt dat noodgedwongen de hoge do.
Ondertussen hadden we een beter idee. Alle parochies krijgen het embleem Sibemol met elk een ander kleurtje.

12-05-2017 om 11:51 geschreven door Jef De Cuyper