De tenen van ons haantje kregen het koud in dit winters weer. Maar plots kreeg hij het toch te warm. Zijn pluimen gingen plat liggen op zijn rug en met de bek open verlaagde hij zijn temperatuur met ongeveer 1 graad. Meer is onmogelijk.
Hij riep : “On m’a mordu, dans mon qu !” Het was zo erg dat het er in het Nederlands niet uit wou.
Van waar al die heisa? Ondergetekende moest bewijs leveren van het 100 jarig bestaan van de K.M.G.S.B.L. Meise, ingevolge zijn vraag aan het schepenkollege om dit (wapen)feit gepast te vieren op 26 januari 2003. De beslissing werd uitgesteld, tot het bewijs geleverd wordt. Geloven zij hun eigen volk niet meer ? De aanvraag gebeurde nochtans op papier met hoofding, waarop duidelijk staat : “gesticht in 1903”. Bovendien staat in het boek “ “Meise, onder de toren van St.-Martinus” op pagina 57, dat de vereniging gesticht werd in 1903. Dit boek wordt als relatiegeschenk geschonken aan belangrijke bezoekers van onze gemeente. Het kan toch niet dat zij dat zouden schenken, als ze eraan twijfelen, dat wat erin staat correct is.
Dus toog ik voor de tweede keer, met de bewijsstukken, naar de zolder van Cultuur. Het is hoog tijd dat hier een lift geplaatst wordt, dit in het kader van de toegankelijkheid van de openbare gebouwen. Een fragment uit het historisch document “Reglement der Oud-Soldaten Afdeling Meysse”, met de datum erop, liet ik copiëren. Want als ze mij niet betrouwen, betrouw ik hun ook niet. In mijn achterhoofd dacht ik aan het lot dat de verdwenen klokken van onze beiaard beschoren werd, toen ze onder de hoede van de gemeente naar Wolvertem verhuisden. Een lidkaart kan ook als bewijs dienen.
 Foto Scan : Lidkaart
Toen ik onze oude pastorij verliet ben ik in het kantoor van de gemeenteontvanger de nieuwe haan gaan troosten. Want die staat daar nog altijd zielig in zijn hoekje. Hij was toch al afgekoeld.