Van 18 januari tot zondag 2 februari 2003 stelden mijn twee dochters tentoon in de uitbreidingsruimte van onze nieuwe biblioteek. Ik was zo trots als een haan op de kerktoren en schreef prompt een gelegenheidsgedicht :

Waar kleur en klei
mekaar ontmoeten
en woorden vrij
maar vrank begroeten.

Aarde en pigment
raken in elkaar
verstrengeld met de taal,
genetisch afgestemd.

Van bruin naar zwart,
de zinnen tart
het oog mag strelen
op snaren spelen.

Het werd een groot succes. Ik was uiteraard van dienst in de loop van de week, want mijn dochters werken. Bij de bezoekers noteerde ik enkele onverwachte gasten. Zo daagde onze eerste laureaat van de Jules Van Campenhoutprijs voor schilderkunst 1981 op : Jos Decordier uit Asse. Zij was studente Engels bij Raymond Van Herrewege. Ik zei haar, ten onrechte, dat zij toen de laureate was van de Prijs Plastische Kunst van het Audiovisueel Centrum. Maar toen ik er de publicatie “Poëzieoogst 1981”, waar als illustratie haar bekroond werk in staat, op nasloeg stelde ik vast dat zij gelijk had. In de jury zaten toen Liline De Roy, Willem Rosiers (+), Jozef Plaskie (+) en Maurits Naessens (+). Naar deze laatste werd de prijs Plastische Kunst, zoals we hem later noemden, herdoopt op 22 maart 1991, tien jaar later. De laureaat was toen Sam Dillemans uit Borgerhout met “ Zelfportret” en “Sylvie Plessy”.
Wanneer krijgen wij eens een gelegenheidstentoonstelling over alle soorten hanen ?