Onze haan schrok zich een kam, in zijn hoekje in het gemeentehuis onder de toren van St.-Martinus. Mgr Daelemans en Jan Van Gijsel keken omhoog. Want plots weerklonk het stamlied van de Oud-Soldaten van Meise vanop de toren met enkele krachtige Sibemols en luid gejubel van onze klok (nr. 5 en ’t is helaas een fa).
Eddy Mariën had het gepresteerd. Op mijn vraag speelde hij een passende beiaardgroet toen de feestelingen uit de kerk kwamen om het eeuwfeest van hun vereniging te vieren. Ana was erbij. Ik had haar zeker gevraagd om een onvervalste Portugese fado te tokkelen, ter ere van Miel De Knop, onze voorzitter, die twee dagen voor hij het welkomswoord wou uitspreken, plotseling overleed. Maar dat gebeurde zo onverwachts dat wij allen de kluts kwijt raakten op het uur H.
Er is een gelegenheidsbrochure met C.D.-rom beschikbaar over deze vereniging. Als het Vlaams Blok heden ten dage zijn drie V’s opvoert, houden wij het bij overkoepeling van tegenstellingen, plezier en ontspanning in eigen kring, verbondenheid, samenwerken en samen gaan.
De tiende strofe van ons stamlied luidt :

Nu is het ons eeuwfeest,
dat wij vieren saam.
In goed’ en kwade dagen,
feestten wij voorwaar.
Zij die ons verlieten zingen mee,
van ginder boven bij onz’ Heer.
En heerlijk klinkt het daar :
hoera, voor d’ honderd jaar. 26.1.2003

Manneke Pis, in Brussel, kreeg het uniform van de burgerwacht aan. We misten echter het gelegenheidkiekje. De kleuren zijn groen en wit, zoals de kleuren van het oude Meise. Een van de denkpistes over het ontstaan van onze vereniging is de burgerwacht van baron d’Hoogvorst. De twee andere zijn : de lotelingen en de oorlog van 1870.
    Foto : Manneke Pis
Onze haan geraakte er zowaar opgewonden van. Maar eenzaam en alleen kon hij enkel dromen van die prachtige hennen op de Brusselsesteenweg