Circa 370 zou Amelgem ontstaan zijn als Frankische nederzetting.  De naam werd afgeleid van de Frankische stamvader Amalhari die er een heem of hoeve had.  De abdij van Lobbes had in de 9^de eeuw reeds eigendomsrechten in Amelgem.  In 1154 ontving de abt van Grimbergen tijdens een reis naar Premontré, de toelating van de hoofdabt, tot het installeren van een altaar in Amelgem.  Er bestond toen reeds een parochie met bidplaats ( kerk of kapel).  In 1179 zou de kapel tot parochiekerk worden verheven.  Zij werd bediend door eigen kannuniken van de abdij van Grimbergen.  In 1247 werd Amelgem opnieuw vermeld als zelfstandige parochie.  Ca 1300 valt de kapelbediening samen met die van Oppem.

Foto : Kapel van Amelgemxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De klok in deze kapel dateert van 1607 en draagt als opschrift : “Jan van de Gheyn heeft mij geghoten MCCCCCCVII”.

In 1793 was de Norbertijn pastoor Margé provisor van de abdij.  Hij wist via een dubbele boekhouding een gedeelte van de abdij – eigendommen te redden.  In 1794 (na de Franse revolutie) nam hij de benen in burgerkleren, maar vergat zijn witte kousen uit te doen.  Onderweg werd hij hierdoor tegengehouden door vier Franse soldaten, maar wist er zich uit te redden.  Verder op zijn vlucht ruilde hij zijn kousen tegen een versleten paar van een boer en gaf deze er nog een fooi bovenop.  Toen hij terugkeerde in 1797 werd hij door de vrederechter van Grimbergen echter veroordeeld tot het betalen van negen schellingen aan de boer en 7,5 schellingen voor verlet, doordat de boer beweerde de kousen te hebben geleend.

Onderpastoor Heylen schreef hierover dat de vrederechter nooit zulke dure kousen aan zijn fluiters van benen heeft gedragen.  Een schelling was toen meer waard dan een daguur loon.