Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    31-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn hond en ik

    -

    zeg, laten we flapuren zwenken
    over het weidse plein en dan
    geven we daar de trage duiven  
    maar de schrik van hun leven

    je roept er uitgelaten voor
    de dag is nog aan 't breken 
    het gras ook groeiend nat
    en tegen dat we huiswaarts
    keren is er geen zwarte vogel
    meer die het heeft gehad

    de schrik dus van een
    zwarte hond met het
    duivelsteken en een
    grote bek die blaft

    ---

    31-08-2005 om 13:32 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zo schreef plato in republica en ik nu

    andere tijden veranderen niet

    - en dan heb je de waarzeggers en de bedelpriesters -
    die lege zalen huren met veel volk maar hier gaan zij
    geen deur meer langs zij houden open met hun mond
    er is kleur genoeg uit zwart afrika en 'n nieuwe wereld

    zelfs mij durven ze aan te sporen, ik haal schouders
    op en schud van nee dat niet, het stoelgeld is te duur
    geworden en huilen klinkt niet goed in koor, daarvoor
    ben ik te weinig kuddedier gebleven, ik val niet meer

    aanbiddelijk neer, mijn kniën zijn versleten ze willen niet
    de benen laten buigen, zelfs niet
    voor een eerbiedwaardig doel

    ---
    eerste zin uit 'Republica' van Plato

    31-08-2005 om 11:33 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.welgemeend het beste
    jij moet wel heel wat vleugels slagen om toch zo vrij
    veel vrouw te zijn en dat je er zomaar los mag vliegen
    zonder dat iemand jou roept om hier te blijven en zijn
    dure huis te sieren of je op zijn plichten wijst

    en die anderen wijzen ook zo graag omdat ze zich
    hebben kortgewiekt en hun grenzen kennen ze
    denken ze voor jou, ze zijn zo deftig mevrouw
    dat menen ze ook, ze hoeven niet zo te zweven.

    ze hebben zich vast benoemd tot beter weten

    31-08-2005 om 09:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (3)
    30-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schilderwerk

    -

    soms wil ik wel eens wat koloriet verstrooien
    zoals kersenbloesem dat gedreven doet helaas
    duurt zoiets slechts een dag of drie en de kleur
    blijft niet standvastig rood, dan kan ik beter
    schilder wezen op een breed wit vlak en teken
    ik  best eerst contouren en vegen grijs om er
    diepgang aan te geven, reliëf misschien

    de kleuren laat ik dan kraken in zilverwit en
    glanzend zwart, het rood dient slechts om
    sfeer te geven aan het bloeden van een hart

    dus geef mij eens een kleur een onbenoemde
    maar het noemen waard, want in vadersnaam 
    wat heb je eraan als je enkel tinten van licht
    tot donker grijs kan zien, en dan zeg je dat je
    enkel grenzen hebt vernoemd, oogverblinden
    en duister niets en daartussen ‘n zonnewende
    een kanteling van licht misschien

    ---

    30-08-2005 om 23:19 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onbenoemde kleuren
    geef mij eens een kleur
    een onbenoemde maar
    het noemen waard, want
    in vadersnaam  wat heb je
    eraan als je enkel tinten
    van licht tot donker grijs kan zien

    en dan zeg je dat je 
    enkel grenzen hebt vernoemd
    het oogverblinden en het duistere niets

    en daartussen een zonnewende
    een kanteling van licht misschien

    30-08-2005 om 10:47 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtelijk vertier
    tussen de loop van de avond en de komst van de ochtend ligt er middernacht, ja maar dan met het waken en de slapeloosheid

    ik had geen dromen meer, zelfs een zinloze fantasie kwam niet ver genoeg in de buurt van een delirium, alleen het beven niet, nog niet.

    weer eens wou ik de verkleuring van de dag beschrijven, het uitdeinen van de mateloze wolken en de rode zon, die al het andere rood naar de verdoemenis stuurde.



    30-08-2005 om 09:38 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    29-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichteres op het podium
    er beeft weer iets hemels
    op het puntje van haar tong 
    zo van dat zachte schuiven

    en het schuren van de stem
    haalt ze woorden uit de buik
    ze lispelt slechts een ogenblik
    doordringendheid in 't rond

    want zij stelt de vragen en wij
    horen amper toe het antwoord
    kennen we niet genoeg daarvoor
    is onze mond te klein


    29-08-2005 om 11:55 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weer wat woorden
    er worden weinig woorden verspild aan alledaagse zaken zoals
    hoe je iemand je verontschuldigingen aanbiedt, je kijkt beteuterd
    en je haalt de schouders op, met dat eeuwige sorrie en daarmee
    is de zaak afgedaan, te weinig woorden dus en veel minder dan
    tevoren.

    29-08-2005 om 09:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    28-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtgedicht

    zij houdt dus van een bladerzacht bed
    het mocht gevuld met stro of droog gras
    de bomen verbeelden we daarbij en de
    vogels als ze zich maar afzijdig houden

    en het licht dat hoeven we niet zo fel
    alleen haar ogen, die mogen het blauw
    vertonen en ze is zo mooi in maanlicht
    geel, dat laat de bleke huid zo glanzen

    zo heeft ze kleurige liefde beschreven
    rood als karmozijn waren haar lippen
    daarom,  geloof ik haar

    28-08-2005 om 23:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bronwaterklanken


    -

    een bron wildwater sprong er
    te voorschijn in een bosrijk en
    houterig woud had het eerst

    gevonden en het ingekaderd
    met wortels en alle keien
    in het roestrood uitgediept

    en beschilderd zelfs de randen
    het woord opwellen, wond hier
    zijn betekenis en klonk weldadig

    er klaterden nog woorden waar
    ik in bewondering voor haperde
    spring en oorsprong en zo helder

    rode oker op zelfs mijn handen
    het water liep over, de rand en
    een hart boog voorover 't water

    ---

    28-08-2005 om 09:47 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    27-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.als in een roes

    -

    hij ademt, spannende lucht 
    blauwe rook en soms vurig
    een kruid waarmede hij zo
    heilig is en weerloos tegen

    het kruipen en glanzen
    van kevers en schaaldieren
    en ondersteboven hangt
    hun gezwollen buik

    hij draagt naakt een regenjas
    er onder niets zelfs de voeten 
    lopen pas, de ogen in een waas
    en hij aarzelt dus niet voor een
    waterplas


    hij ademt zijn zurige lucht uit 
    dampen waar de koude over 
    droomt en drie dagen later
    gaat hij dood

    hij was ooit god
    dat mag men nooit
    meer zeggen, dat
    wordt vergeten

    ---

    27-08-2005 om 15:17 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafschrift


    -

    ik beitel wanhoop in een gravensteen
    en maak het letterscherp dus tastbaar
    misschien een laagje goud om de zon
    wat te verdagen, want het marmer is
    zo zwart en altijd ongenaakbaar hard

    hier rust een ouder wezenlijk gedicht
    het vroeg slechts een waardering en
    was zoveel vager dan wat hier licht

    ---

    27-08-2005 om 13:27 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een dichtoefening
    misschien ben ik gefascineerd door de bedelaars in de stad,
    en tracht ik ze door middel van gedichten te doorgronden?

    dit is een eerder objectieve poging, ik tracht dan ook geen
    oordeel te vellen, ik ken ze niet persoonlijk, ik praat wel
    eens met hen.

    -

    hij is meer schaamloos dan zovelen
    hun luizig leven dat hij nu veracht
    en weet niet goed waarom hij lacht
    dus krabt hij maar zijn edele delen

    het tegen beter weten grijnzen is zijn
    simpelste verweer en meewarigheid
    laat hem onaangedaan het veinzen
    hij trekt beroerd de schouders recht

    waarom staart hij toch zo grondig
    naar de koude steen als de plavuizen
    zit hij laag gehurkt, te klein gemaakt

    nu kijkt hij enkel op wanneer er weer
    iemand een hateloze borst heeft opgezet
    zijn blik dient immers telkens afgekocht

    de straten dienen opgeruimd te wezen
    hier is geen plaats meer
    voor een bierblik
    op de grond

    ---

    27-08-2005 om 10:02 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    26-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.over woordarmoede
    er is geen blad, geen teek meer aan een tak
    ze liggen hier als bruine bonen op de grond
    ik voel me dan ook zo bloedarmoedig zwak
    er is geen woord, geen tong meer in mijn mond



    26-08-2005 om 15:35 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het podium
     -

    schoorvoeten
    ik plaats ze stuk voor stuk
    dit is een trage tred die ingetogen lijkt

    maar inwendig ben ik druk
    de wrakte zelf en ingetoomd
    de spieren houden 't lijf zo
    strak, het podium is mij hoog
    ik stap op stenen

    daar noem ik dan het woord
    een hoekig hart, een bronzen
    stem tot zelfs de breedste toren
    steunt, het stoerste houtwerk
    kraakt en als het slot laat ik
    de galmgaten hevig trillen

    de grijze duiven stijgen klapwiekend op
    ik buig dan, het beste van mezelf
    stapt terug, een houten trede

    dan ga ik weer op in 't volk
    schoorvoetend

    ---

    26-08-2005 om 10:34 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    25-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een aardigheidje
    de oestrogenen krijgen weer de schuld
    ze maanden haar tot geldingsdrang en
    ik ben weeral veel te lang gebleven

    geduldig hoor ik haar bezorgdheid aan
    het lamenteren om een kleinigheid
    ik ben haar te genegen om er tegenin
    te gaan, dus laat ik het maar zo

    25-08-2005 om 17:01 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de zwarte dood
    -

    het stof in de stad en het slijk in de goot
    en tussen zwerfafval zijn dagelijks brood

    ik zag het zwart onder een paar voeten
    en ook de handen en de puisten in het
    aangezicht, het haar leek nergens op

    en de ogen? die waren voor het laatste
    maal gesloten, ze keken nergens naar
    zo waart de dood weer door de stad

    ---

    25-08-2005 om 13:01 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    24-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.watersnood


    -

    er klonk water in het land, van het klotsen
    tussen rotsen tot het storten
    in een zwaaikom
    van een langgestrekt kanaal, waar
    normaal gezien de traagheid heerst

    en met het openen van de sluizen
    hemelwaarts, zijn die trage dagen
    weergekeerd, de aarde afgegraven
    en de bergen helemaal onteerd

    tot zelfs de kelders van de huizen
    ze liepen aan de grond en alles
    begon te schuiven en te kraken
    de muren zwierven dakloos rond 

    het puin bedekt altijd verbeten
    wat voordien nog bruikbaar was
    en de straten raken wel vergeten

    er is geen dorp meer aan het water
    we kunnen geen kant meer op

    ---

    24-08-2005 om 17:35 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    23-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dagen breken
    -

     De dag verraadt alweer de morgen

    en zij hebben het hoogste punt bereikt
    slechts schaduwen leveren achteraf
    nog slag tussen de nauwe straten
    waar men licht ter versterking roept

    want de smalle paden raakten overvol
    met kraters, we zagen stukgeschoten
    huizen, lijken op elkaar ze stuiten en
    elke doorgang werd versperd

    Geen mens, een bloedloos wezen
    heeft men er laten zien, het stof heeft
    niet al te deemoedig de sporen

    toegedekt en een stem beschrijft
    nauwkeurig het tellen van de doden
    terwijl een oog het zwaailicht volgt 

    de haat opschoont, de vuisten en
    terloops een afgeschermd verdriet
    in close-up vertoont, het razen

    maar de dag heeft zich weer losgerukt
    de nacht wordt toch atlijd vergeten
    en laat de zon het bloeden

    ---

    23-08-2005 om 14:29 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontwikkeling tot een gedicht (een breinstorm)

    Hoe kom ik tot een gedicht?

    ‘De dag breekt aan, de nacht valt’ Het zijn gewone zinnen en
    toch zit er een bijzonder aspect aan het samenspel van de
    woorden. Want hoe kan een dag ‘breken’ of een nacht ‘vallen’,
    het zijn louter tijdsbegrippen waar een bepaalde actie wordt
    toegewezen. Op dezelfde manier kan je spelen met de
    ochtenden, de middag, de avonden.

    De ochtend scheurt zich los van de nacht
    en laat de zon het bloeden
    .

    Hier is nog een bijkomend aspect, de ochtend brengt iets te weeg,
    hij breekt niet alleen. En ochtendrood voorspelt regen. Maar dat
    laatste schrijf ik dus zeker niet, dat mag je veronderstellen.

    Al te vaak wordt een zonsopgang tot in het detail beschreven, en
    eigenaardig genoeg hoe meer men het beschrijft, des te
    oppervlakkiger is het resultaat. Het beeld dat je uiteindelijk
    verkrijgt wordt overbelicht.

    De dag verraadt de morgen
    en heeft haar hoogste punt bereikt
    slechts de schaduwen leveren nog slag
    tussen de nauwe straten,
    waar het licht om versterking vraagt.

    En dan, wat doe je met zoiets? Het is soms moeilijk om een
    dergelijke omschrijving te koppelen aan iets anders. Tenzij je zou
    voortgaan met de strijd en het bloed beschrijft. Een openingszin
    moet immers openen, ontsluiten noem ik het. En niet te vergeten,
    de zon laat ik achterwege, dat is te evident, anders heb ik weer
    zinnen nodig om die verdomde zon te beschrijven en raakt mijn
    verbeelding weeral overbelicht.

    De straten vol kraters,
    de stukgeschoten huizen,
    ze lijken op elkaar ze stuiten,
    elke doorgang werd versperd.

    Dit is nog maar eens een beschrijving, haaks gemonteerd op de
    vorige zin van ‘de dag verraadt’, een afglijden naar iets sinisters.
    Het zoekobjectief werd verplaatst van de lucht naar de grond,
    maar ik heb nog geen bloed gezien, dat hoeft immers niet, want
    alles is bedekt met stof.

    Geen mens,
    een bloedloos wezen heb ik er toen gezien.
    Het stof heeft zo deemoedig alle sporen uitgewist.

    Dit is een krimpen in zichzelf, een innerlijke blik zonder oordeel
    (want dat past niet, men was er immers niet bij, men is nog steeds
    niet betrokken).

    Een stem beschrijft nauwkeurig
    het tellen van de doden,
    terwijl een oog de haat vertoont,
    de vuisten en een afgeschermd verdriet.

    En zo zoomen we uit, nemen we terug afstand van het gebeuren,
    we zijn en blijven immers toeschouwer, we kunnen wel verontwaardiging
    tonen, maar dat is aan de lezer.

    En tenslotte staan we terug aan het begin, de allereerste zin, die eigenlijk
    beter hier staat, omdat het een besluit is!


    Het gedicht,dat ik zo uitgesponnen heb, zou dus als volgt kunnen klinken:





    De dag verraadt alweer de morgen
    en heeft haar hoogste punt bereikt
    slechts de schaduwen leveren nog
    slag tussen de nauwe straten, waar
    het licht om versterking roept
    De wegen overvol met kraters
    de stukgeschoten huizen, lijken
    op elkaar ze stuiten elke doorgang
    werd versperd
    Geen mens, een bloedloos wezen 
    heb ik er toen gezien, het stof
    heeft niet deemoedig alle sporen
    opzichtig toegedekt
    Een stem beschrijft nauwkeurig 
    het tellen van de doden, terwijl
    een oog de haat vertoont, de vuisten
    en terloops een afgeschermd verdriet
    De dag heeft zich weer losgerukt
    de nacht werd weer vergeten en laat
    de zon het bloeden
    En zoals normaal is, heb ik er nog wat wijzigingen aangebracht, 
    zo blijf ik soms nog uren bezig.

    23-08-2005 om 11:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!