Voor onze zondagse wandeling trekken we nog eens naar het Pajottenland. Omstreeks half acht komen we aan in Kester. We schrijven in voor de 33KM afstand.

Het is nog duister als we van start gaan. De eerrste lus is er eentje van 6,5 km naar Pepingen toe. We starten langs de grote baan maar dan mogen we een donker pad op. Gelukkig heeft mijn schat een zaklampje mee. Modder is er niet maar het pad is door de bevroren mountainbikesporen toch soms moeilijk begaanbaar. Heuvelachtig is het hier ook. We hebben vaak heel mooie uitzichten. Ook de zendmast van St Pieters Leeuw komt regelmatig in ons vizier. Via de Mierenberg en plaatsjes als Gelling en Hoesnake komen we aan in Pepingen voor de eerste controle.

Na een koffietje maken we van hieruit een eerste lus van 10,5 km richting Halle. Aan de splitsing gaan we eerst rechtdoor. Opnieuw worden ons vele paadjes aangeboden en ook holle wegen. In een aantal populieren bemerken we maretakken. Parasieten zijn het al ogen ze mooi, vaak de ene bol na de andere in hoge bomen.

Aan het kerkje van St Augustinus te Beert leren we één en ander bij dankzij het bordje aangebracht door de organiserende wandelclub. Het kerkje dateert uit de tweede helft van de 18^de eeuw. Op het kerkhof eromheen is volgende tekst op de zuilen te lezen “Hodie mihi – cras tibi” (vandaag ik – morgen jij……..)

Van hieruit is het niet zo heel ver meer naar het centrum van Pepingen. Voor de tweede maal komen we in het zaaltje voor controle. We spreken er onze boterhammetjes aan en ik kan niet nalaten de heerlijk ruikende ajuinensoep te proeven.

Het eerste stukje van de derde lus is idem aan de tweede. Daarna mogen we afslaan en gaan we doorheen een mooi natuurgebied langs de Schamelbeek en de Geynsberg . Het is hier moerassig maar nu zijn de waterplassen bevroren. Er zijn in deze streek ook heel wat fruitkwekerijen en de laatste controle is in de opslagplaats van zo een fruitbedrijf.

We zetten de laatste lus in naar Kester toe. De pijltjes sturen ons tussen de vele appelen – en perenplantages en later langsheen een fitnessparcours. Via het Kestergat komen we in de wijk Brandwacht op het grondgebied van Sint-Kwintens-Lennik komen we voorbij een prachtige oude witte maar enorm grote hoeve. Deze vierkantshoeve met dubbele binnenkoer is de grootste in zijn soort in heel de streek. De oudste bron (1172) vermeldt Bree-Eik als roversnest. De hoeve behoorde tot het domein van de familie van Heetvelde en hun nazaten. In 1680 wordt de familie de Pape eigenaar met als pachter Pieter van der Elst en vervolgens Gillis De Smet en zijn nakomelingen. Sinds 1837 is de hoeve in het bezit van de familie 't Serstevens-Claes. Het monument geniet bescherming sinds 1981. Erna worden we nog even weg van Kester gestuurd en maken we een stevige klim. Via een aantal paadjes komen we dan uiteindelijk in de zaal waar we afscheid nemen van Kester na een koffietje

04-01-2009 om 00:00 geschreven door walking daisy

Het is al dagenlang barkoud. Toch besluiten we naar buiten te trekken. Vandaag is er oa een tocht in Hanbsbeke, een deelgemeente van Nevele,  en daar gaan we dus heen. Als we vertrekken voor onze tocht van 20km begint het stilaan te dagen maar er hangt een hardnekkige mist. Goed ingeduffeld trekken we over het dorpsplein richting Landegem. We stappen langs lange dreven afgezoomd met knotwilgen. Van het wandelen warmen we wel wat op maar het blijft koud aanvoelen in het aangezicht en de mist zorgt ervoor dat er een laagje rijm op onze haren komt. Ik ben zowaar als bij toverslag grijs geworden. We steken het Schipdonkkanaal over en bereiken zo de eerste controle in Landegem. Tussen de metalen brugconstructie bemerken we talloze bevroren spinnenwebben. Héééél mooi!

Na de controle in Landegem  trekken we verder door het Meetjesland. Over de oorsprong van deze naam vond ik op internet het volgende : “De oorsprong van de naam Meetjesland is voor heemkundigen al een mooie kluif geweest. De benaming werd voor het eerst teruggevonden in een achttiende-eeuws document. Rond de afstamming of etymologie ervan circuleren verschillende legendes en mogelijke verklaringen. Pastoor Duvillers  schrijft de herkomst van het woord toe aan Keizer Karel die op doorreis de oude, spinnende vrouwen uit Zomergem meetjes noemde. De twee meest voorkomende verklaringen gaan enerzijds terug naar de Middeleeuwse turfgraverij (waar de blokken land voor ontginning ingedeeld werden in maten of meten) en anderzijds naar de achttiende eeuw, toen de streek gekend was voor zijn lijnwaad (métiers-land: het land der weefgetouwen)

Als snel volgen we het Schipdonkkanaal (of het Afleidingskanaal van de Leie). Dit kanaal loopt vanaf Deinze tot Zeebrugge en mondt uit in de Noordzee? Af en toe duikt vanuit de mist een schip op. Heel feeëriek, zeker als na een tijdje het zonnetje stilaan doorbreekt.

Dit levert zeker een paar mooie foto’s op.

Aan de overkant van het kanaal zien we wandelaars de andere richting uitgaan. Dit is ons parcours voor straks……

We komen terug in de bebouwde kom van een andere deelgemeente van Nevele : Merendree. Controle is in de kantine naast de het plaatselijk voetbalveld.

Ik geniet er van een heerlijk soepje.

We vatten de laatste lus aan. Terug naar Hansbeke dus. Even na de controle steken we terug het kanaal over en wandelen nu de andere richting uit naast het water. Het zonnetje is ondertussen volledig doorgebroken en de lucht is prachtig blauw. In een weide bemerken we een wel heel vreemd soort ras van paarden. Het doet een beetje denken aan het Brabantse trekpaard maar deze soort lijkt kleiner in formaat. We eindigen zoals we begonnen zijn, langs dreven met knotwilgen. Voor ons is reeds de ajuinvormige spits van de kerk van Hansbeke zichtbaar. Alhoewel dit een “betonwandeling” was kon ik deze toch best smaken.

We verlaten het zonnige Meetjesland. Hoe meer we het thuisfront naderen, hoe dichter de mist en deze zal hier de ganse dag blijven hangen……..

03-01-2009 om 22:42 geschreven door walking daisy

31-12-2008 om 00:00 geschreven door walking daisy