|
Het is niet zo dat ik niet meer wandel, het ontbreekt me wel een beetje aan tijd om verslagen te maken. Maar hier is er dan toch nog eens eentjexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag zondag hebben we voor Waasmunster gekozen, gelegen in het Waasland of het terrein van Reynaert De Vos (lees de geschiedenis op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Van_den_vos_Reynaerde
Start is in deelgemeente Sombeke, in het parochiecentrum. We schrijven in voor de 26 km wandeling.
Het weer is nogal miezerig. Het regent wel niet zo hard maar echt aangenaam is het niet.
Al direct mogen we een padje volgen in het bos. Daarna stappen we langs de overstromingsgebieden van de Oude Durme en ook een tijdje over de dijk naast de Durme. Er zijn hier heel wat visvijvers te zien. Dit zijn wellicht oude rivierarmen van de Durme. We zien ook meerdere sluisjes die de rivier doen vollopen bij laag waterstand.
Verderop wandelen we langs paadjes in het bosrijke gebied rondom de Durme. Ook hier zijn heel wat waterpartijen aanwezig. Er bloeien hier massas gele dovennetel en pinksterbloemen en ook nog bosanemoontjes.
Na een goed uur komen we aan op de eerste controlepost in Elversele, waar we even verpozen bij een tas koffie
We verlaten de controlepost en gaan terug de dijk op richting Tielrode. Tielrode, een dorp dat in het verleden vaak geteisterd werd door overstromingen. Na de laatste overstroming van januari 1976 werd het Sigma plan opgesteld. De dijken werden tot 8m verhoogd. Als het water van de Schelde te hoog komt, stroomt het over de dijken in de lagergelegen potpolders. We wandelen nog langs een aantal bospaden tussen moerassig gebied en komen aan in Tielrode. Controle is er in de plaatselijke schrijnwerkerij die voor de gelegenheid helemaal opgeruimd is.
Van hieruit vertrekken we voor een langere lus doorheen het Provinciaal Domein Roomacker. We volgen het gelijknamige pad. Dit pad is afgeboord met jonge boompjes, aangepland bij de geboorte van iedere nieuwe Tielrodenaar. Hier in dit gebied werd vroeger klei gewonnen. Later vulden de putten zich met water. En nu is dit dus een natuurgebied, dankzij de milieuwerkgroep Ons Streven.
We lopen afwisselend hoog op de dijk waar we een mooi uitzicht hebben over de omgeving. Ginds in de verte ligt Temse, waar ooit de Boelwerf was. Soms lopen we benedendijks. Sommige van deze paden zijn niet bereikbaar in de winter door het hoge water in de overstromingsgebieden. Na een tijdje komen we in het centrum van Tielrode terecht. Nog een ommetje langs een aantal paadjes en we zijn terug in de schrijnwerkerij. Bij de koffie krijgen we suikerbonen, aangeboden door de kersverse vader Ronny, die we even later ontmoeten. Hij toont ons fier de foto van zijn dochter Elena.
We vatten de laatste lus aan en volgen heel even terug het Roomackerpad. We hebben een overzicht over de Durme waar de waterstand wel heel laag is. Aan de oevers is heel wat slib te zien. En dan volgt een leuke verrassing. We worden met het veer overgezet aan de andere oever van de Durme. Hier wandelen we op een hogere dijk tussen de meersen. We volgen de Miraroute en komen op grondgebied van Hamme. En mijn vermoeden wordt bevestigd : Vlak voor ons ligt de oude Mirabrug die ons terug naar de overkant van de Durme brengt. Velen onder jullie herinneren zich zeker de Vlaamse filmklassieker van Fons Rademakers : Mira, of de teloorgang van de Waterhoek. De film is gemaakt naar een boek van Stijn Streuvels. Het gehucht Waterhoek werd door de bouw van deze brug uit zijn isolement gehaald en niet iedereen was daar gelukkig mee. Hiermee zijn we aan het einde van onze wandeltocht gekomen. Even later bereiken we terug het stemmige dorpsplein van Sombeke. Van verre komt ons de geur tegemoet van versgebakken pannenkoeken en natuurlijk kunnen we niet aan de verleiding weerstaan. En het zonnetje is aangenaam gaan schijnen dus kunnen we terrassen. Deze wandeltocht is me over het algemeen goed bevallen al vind ik het een klein beetje jammer dat we ook geen stukje heide te zien kregen.
|
