Omstreeks half vier in de namiddag kom ik aan in Iddergem. Ik schrijf me in voor twee van de vier lussen (of 50 km van de 100km) die vandaag door André worden georganiseerd. De meeste wandelaars zijn gestart om 11u deze ochtend en hebben er dus al25 km opzitten.
Nadat deze laatsten een flink bord deegwaren à la bolognaise verorberd hebben gaan we van start. Het weertje is nog steeds zonnig en we kunnen zelfs in tshirt wandelen. We worden al meteen via een aantal paadjes en veldwegen naar Roosdaal Pamel geleid. Af en toe stappen we daarbij langsheen de Dender. Eens de kerk van Pamel in zicht komt draaien we via de Steenberg weg van Pamel. Dat wordt een beetje klimwerk. Bovenop de top aan een boerderij hebben we een wagenrust. Mooie locatie hier want we hebben een prachtig uitzicht. Beneden ons zien we de kerk van Pamel.
Tien minuutjes later zijn we weer op weg.We gaan nu naar Neigem en natuurlijk laten we het gelijknamige bos niet links liggen. Eigenlijk is het Neigembos meer in Meerbeke gelegen dan in Neigem zelf. Het bos is 65 ha groot en samen met het Zoniënwoud vormde het ooit het Kolenwoud. Het bos beslaat een hoogteverschil van 20 tot 90 m boven de zeespiegel en dit hoogteverschil overbruggen we via de langwerpige houten platform -treden.
Het bos staat vol eiken en essen en hier en daar kan men de witte bosanemoontjes reeds zien bloeien. Voor het paarse tapijt van boshyacinten is het nog wat vroeg op het jaar ; daarvoor zullen we over een paar weken nog eens moeten terugkeren .
Eens boven dalen we zoals steeds weer naar beneden en we komen zo in de bewoonde wereld van Meerbeke terecht. Kort daarna volgt een tweede wagenrust. André en de rest van de groep krijgen stilaan honger en dus wordt besloten om de terugweg naar Iddergem aan te vatten. Langs vrij rustige wegen maar ook langs heel watpaadjes en veldwegen passeren we terug langsheen Roosdaal. Aan het jaagpad langs de Dender komen we voorbij het standbeeld van de Dikke van Pamel, de beroemste inwoner van Pamel ooit (ik zou wel eens zijn geschiedenis willen kennen!). Langs een lang smal kronkelend pad beëindigen we deze lus en wandelen de startzaal binnen. Er wacht ons hier een heerlijk warme maaltijd, overvloedig en snel opgediend .
Het is al over half tien als we weer van start gaan. In het pikkendonker worden we langs een oneffen pad langs en over een patattenveld geleid. Wellicht heel leuk bij daglicht maar nu vind ik het toch iets minder leuk, temeer daar sommige boeren de grens van hun perceel blijkbaar niet kennen en zich ongegeneerd ook het pad toeëigenen. Gelukkig kunnen we na een tijdje op meer effen terrein lopen, al is het ook hier uitkijken , voor de voorbijrazende autos dan. Via Strijtem gaan we nu naar Pollare dat bij Ninove behoort. Hier hebben we een wagenrust. We gaan nu naar het centrum van Ninove. Het uitgangsleven is in volle gang. En hier en daar worden we zelfs aangemoedigd door het jonge volkje. We wandelen onder de Koepoort door.
Het is een oude stadspoort en een overblijfsel van de 14de eeuwse stadsomwalling van Ninove. Aan de buitenzijde van de poort zijn er schietgaten.
Even later wandelen we doorheen een park met enkele vijvers en gaan dan een makkelijk betonpad op terug naar Pollare toe waar we onze laatste wagenrust van deze lus hebben.
Bijna aan het einde van deze lus moeten we nog langs een aardenweg, hobbelig en hier en daar met plassen. Gelukkig is het de laatste dagen droog gebleven en is het dus niet al te modderig
en van de geurige belevenissen zoals een tweetal jaar geleden blijven we eveneens gespaard
Het is twee uur in de ochtend als we terug in de parochiezaal van Iddergem aankomen.
Ik neem afscheid van mijn vrienden, die na het ontbijt nog een laatste lus voor de boeg hebben.
Het was een variabel parcours en de verzorging onderweg was dik in orde
We gaan vandaag nog eens naar het buitenland. Omstreeks half acht vertrekken we naar Philippine. Neen niet om mossels te gaan eten maar wel voor onze zaterdagwandeling.
Inschrijving is in de chique locatie Hotel Au Port.
Philippine behoort tot Terneuzen en ligt dus in Zeeuws Vlaanderen. De stad staat bekend als mosselstad, een traditie die het overhoudt aan zijn vroegere haven die in verbinding stond met de Westerschelde.
Via een trapje komen we bovenop een dijk dewelke we enige tijd volgen. Na de waterramp van 1953 werd hier heel wat werk gemaakt om zoiets te voorkomen.
Overal dijken en grachten en overstromingsgebieden.
We wandelen doorheen de wijdse polders. Het is een heerlijk lenteweertje, een beetje fris wel maar zonnig. Overal op de akkers zijn boeren druk in de weer met bemesten en met zaaien
Een eerste controle is op een schapenboerderij. Er zijn heel wat nieuwgeboren lammetjes die dartel in het rond springen.
We wandelen verder langs eindeloze smalle betonwegen. Soms worden de berm ingedrukt door enorme traktoren op weg van of naar de velden. We komen voorbij een huisje dat volledig is overwoekerd door klimop
Op de tweede controlepost, eveneens een schapenboerderij houden we even halt voor een sterke kop koffie. En dan trekken we naar het eindpunt toe, terug door de eindeloze polders
Voor ons zien we in de verte reeds het kerkje Maria Ten Hemelopneming. Op het dorpsplein staat nog een authentieke grenspaal. Ziezo , deze tocht zit er weeral eens op. Een beetje eentonig maar toch eens wat anders.
En ik ben nog niet uitgewandeld. Vannamiddag ga ik nog wat eurodaxen in Iddergem
Ik ben annemie sterck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam daisy walker.
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/08/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, reizen, computeren,.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
