Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
06-03-2019
2019-03-06 Verkenning Lentetocht (1)
Club: WANDELCLUB DE PAJOTTEN HEKELGEM VZW (4038)
Verkenning Lentetocht (1)
Plaats: Ledeberg (Roosdaal)
Afstand: 14,8 km
Weer: Zwaar bewolkt af en toe enige druppels.
Deelnemers: 5
Vandaag het eerste stuk van onze Lentewandeling van 30 maart gaan verkennen met de pijlers.
We hebben de volledige lus van de 14 gewandeld. Vanuit Ledeberg daalden we door de velden af naar Strijtem en keerden dan langs de achterzijde van de Tuinbouwschool terug naar Pamel en de rustpost. Het tweede gedeelte ging langs de Oude Dender , de Pamelse Meersen en de Palitsebeekvallei. Via vele smalle boswegeltjes kwamen we dan terug in Ledeberg. Die "berg" moest dan wel eerst nog beklommen worden.
Ik heb de lus naar Kwatrecht en die naar Westrem gewandeld. Bij het vertrek zijn er een paar druppels regen gevallen maar voor de rest is het droog gebleven. Soms kwam de zon zelfs eens piepen. De lus naar Kwatrecht bracht ons bij de drukke spoorlijn naar Gent en kort bij de E40. Het was in de veldwegen op sommige plaatsen wel erg glibberig maar we konden ook genieten van de weidse zichten op de akkers en het kerkje van Kwatrecht. De tweede lus ging naar Westrem. Ook even langs de spoorlijn en dan draaiden we rond de kerk van Westrem. Achter de kerk konden we door een wild stukje natuur stappen. Het was een afwisselende wandeling met een goede balans in verhard en onverhard. In de vertrekzaal had ik dan nog even tijd om van een streekbiertje te genieten.
In de voormiddag regen dus minder wandelaars! Ik ben in de namiddag gaan wandelen en het was prachtig wandelweer. Het was ook nog een mooi afwisselend parcours met vooral het stuk door Neigembos wat de wandeling speciaal maakte. Ik ben wel al vaker door het bos gewandeld maar de combinatie met de terugkeer langs de Woestijnkapel maakt het speciaal. Ik heb wel eerst naar Denderwindeke gewandeld. We passeerden eerst Lieferinge en dat is toch even teruggaan naar de vorige eeuw. Zo'n piepklein gemeentehuis is nu - een eeuw later- niet meer voor te stellen. De wandeling naar de rustpost in Denderwindeke ging verder voornamelijk door de velden. Er was regelmatig een zicht op het Neigembos. Terug in de vertrekplaats heb ik dan nog genoten van een gratis hotdog. Eigenlijk een wandeling zoals er meer zouden mogen zijn.
Natuurwandeling door de Westelijke deelgemeenten van Geraardsbergen. Krakelingen waren er niet meer maar we kregen wel een wafel. Van boven op de velden hadden we een mooi zicht op Geraardsbergen. We stapten eerst door de landerijen naar de rustpost in Goeferdinge. Van daar ging het door een licht golvend landschap rond Zarlardinge en terug naar de rustpost. Voor de terugweg volgden we een heel eind de kronkelende Molenbeek.
GR Wezemaal - Testelt met als leidraad de Gewest GR Hageland
Plaats: Wezemaal
Afstand: 24,5 Km
Weer: Zonnig (10°C - 17°C)
Deelnemers: 28
Pajotten: 4
Onder een warme lentezon vertrokken we aan het station van Wezemaal. We hielden al vlug onze druppelstop om de jarigen te vieren. Daarna stapten we door het dorpscentrum van Wezemaal en kon het zwaardere werk beginnen. Eerst was ze de beklimming naar de beschermer van Wezemaal en daarna volgden de beklimmingen van de Wijngaardberg, De Eikelberg, 's Hertogenheide en de Kouterberg met de Orleanstoren. Met het mooie weer was het wel aangenaam stappen. De rustpost was in Aarschot in café "De Oude Tijd". Na het eten (en drinken) stapten we eerst door Aarschot en daarna door de dennenbossen van Gijmel. Beklimmingen waren er hier niet meer. We kwamen daarna in de Demervallei en stapten ook een stukje naast de rivier. We waren goed op tijd in Testelt en dat gaf sommigen nog de kans om met een trein vroeger dan voorzien te vertrekken. Anderen babbelden nog wat na in het café aan het station.
Vandaag ben ik in de gezonde buitenlucht gaan wandelen. Het was even zoeken om een plaatsje voor de auto te vinden. In de vertrekzaal was het niet zo druk maar er zaten wel vele wandelaars buiten van het zonnetje te genieten. Ik heb het parcours van de 18 km gewandeld maar dat bleken dan maar 16 Km te zijn. We stapten door de velden naar de rustpost in Nieuwenrode. De parcourmeester had wel zijn best gedaan om er zoveel als mogelijk stukjes natuur in te brengen en we mochten ook door een stukje privé-eigendom stappen. In Nieuwenrode moest ik dan een lus stappen. Die ging met een boog rond Nieuwenrode. Hier ook vooral veldwegen. We stapten ook nog langs de fraai gerestaureerde pastorie van Nieuwenrode. Het laatste stuk ging door de traditionele boomgaard en daarna door toch wel wat straten terug naar de vertrekzaal.
Ben na twee jaar nog eens met Euraudax gaan stappen. Ik had wel verwacht dat men naar het Zoniënwoud zou gaan stappen maar het werd Brussel stad. Het is wel meegevallen en er was toch nog heel wat groen om van te genieten. We stapten eerst door de parkjes met vijvers van Oudergem en Etterbeek. Als verrassing nam Raymond ons mee dwars door het nieuwe hospitaal van Brussel. Daar was er even paniek als de draaideur blokkeerde. We stapten ook nog langs het oude N.I.R.-gebouw. De caférust was in het centrum van Etterbeek. Na de rust stapten we dan Brussel binnen. Het echte centrum met de Grote markt lieten we links liggen maar we passeerden wel vele mooie gebouwen die Brussel rijk is. We stapten langs het Koningsplein, vele statige musea, het Centraal Station, het Parlement, het Koninklijk Paleis, het Warandepark veel ander fraais. Daarna stapten we langs de Troonstraat terug de Kleine Ring over en kwamen in Elsene terecht. We wandelden door de kleurrijke Matongowijk en daarna door de statige Europese wijk. Tenslotte kwamen we dan aan het majestueuze Jubelpark met het Legermuseum en Autoworld. Het laatste gedeelte bracht ons via het Woluwe-park terug bij ons vertrekpunt in café L'Arrosoir.
♥♥♥ Ik ben vanuit Leeuwergem vertrokken. We stapten traditioneel eerst langs het kasteel van Leeuwergem en dan langs de houtzagerij naar Oombergen. Voordat we aan de zaal waren mochten we nog een lus door een water- en bosrijk gebied maken. De weg van Oombergen naar Leeuwergem ging eerst langs Hillegem maar daarna stapten we toch door een niet zo bekend parcours naar de rustpost. Ik moest dan nog de lus in Leeuwergem wandelen. Die ging naar Elene en met een rondje door het centrum. Daarna stapten we langs een rij vijvers naar Grotenberge en met een ommetje naar Leeuwergem. De lus was bijna uitsluitend straten en de afstanden waren wel wat langer dan belooft. Misschien wilde de parcourmeester ons wat meer laten genieten van het mooie weer?
Hier ook een nieuwe wandelclub. Hun wandelingen steunen kansarme kinderen in Zuid-Afrika. Ook enthousiaste mensen maar de organisatie van hun wandeling is toch wat ondermaats. We stapten eerst langs het mooie pad naast de Zwalm en de Zwalmbeek en daarna naar Sint-Maria-Latem. Dan ging het door bosjes en velden naar de volgende deelgemeenten Meilegem en Beerlegem. In die laatste deelgemeente was de rustpost. Nu niet in de kerk maar in een zaaltje in de buurt. De terugweg was een heel stuk langer dan gepland. Eerst stapten we nog door veldwegen maar van Dikkele naar Hundelgem was het uitsluitend straten. Het laatste stukje bracht ons dan terug bij de Zwalm en daar konden we nog wat naast het kabbelende beekje stappen.
Weer een lentewandeling. De Witloofstappers zijn een vrij nieuwe club met veel enthousiaste wandelaars en helpers. De organisatie was weer perfect en met dit mooie weer was het dus extra genieten. We stapten eerst langs het natuurgebied "Torfbroek" en door vele draaipoortjes naar het "landgoed Ter Bronnen" en naar de rustpost in Nederokkerzeel. Hier mochten we al een lusje door het Silsombos maken - een stukje wilde natuur. We waren al snel terug in de rustpost en dan konden we aan de lange terugweg beginnen. We stapten terug richting Silsombos en daarna wandelden we door de dorpskern van Erps. Om vandaar terug in Berg te geraken moesten we de open velden doorkruisen. We hadden hier het gezelschap van talrijke zachtjes naar beneden glijdende vliegtuigen. Op het einde werden we door de voorzitter nog verrast met een jenevertje.
Het was een winterwandeling in de lente. Het parcours was traditioneel naar Vlassenbroek. De werken aan het Sigma-plan gaan onverminderd door en elk jaar zijn er wel wat dijken bijgekomen en wat bossen gekapt. Het blijft natuurlijk wel een mooi stukje natuur. De heenweg naar Vlassenbroek was dan ook best aangenaam. Spijtig dat de terugweg niet zo mooi was.
Ik ben volgens schema naar Wezemaal kunnen rijden en ook de terugweg was zonder problemen. Het parcours moest op heel wat plaatsen aangepast worden door wegen die afgesloten waren. Het is dan ook geen echte GR maar een aaneenschakeling van stukjes natuur. Van het station van Wezemaal stappen we door een klein maar mooi stukje natuur naar het centrum en dan is er een eerste beklimming naar het Heilig Hart beeld. Daarna krijgen we nog de Wijngaardberg en de Eikelberg. Het zijn allemaal korte maar soms wel steile beklimmingen. In Aarschot krijgen we dan nog voor de rust een laatste kuitenbijter te verwerken. Het tweede gedeelte is veel "platter". We zitten dan in de vallei van de Demer. Als we wat van de bedding afwijken gaat het nog wel wat omhoog en dan stappen we door de dennenbossen van deze streek. Het is een afwisselende wandeling en met dit mooie weer was het wel genieten.
Een wandeling door de velden, natuurgebieden van Lebbeke, Denderbelle en Wieze. We wandelden eerst naast de chocoladefabriek van Barry Callebaut en de aroma van zoete chocolade kwam ons daar al tegemoet. Daarna stapten we naar Lebbeke waar de eerste rustpost was. Het tweede stuk ging door de wijk Overnest en bracht ons langs soms drassige wegels in Denderbelle. Het laatste stuk van Denderbelle naar Wieze was wel het mooist. We stapten door het Bellebroek, het natuurpad naast de Dender, de Vossenwegelroute en op het einde wandelden we door het Kasteeldomein van Wieze.
Het vertrek was in Nijverseel. We stapten direct de grote baan over en gingen richting Baardegem. Door de boomgaarden en langs het veld wandelden we rond het centrum en dan mochten we kennismaken met de Faluintjesstreek tussen Baardegem en Meldert. We stapten meestal door brede aardewegen. Ze waren zelfs met dit weer goed begaanbaar. De rustpost bij Ingrid was al opgedoekt maar gelukkig was het café nog open. De terugweg bracht ons dan naar de rand van het Kravaalbos. Het was er rustig wandelen en het bleef gelukkig droog. Via Baardegem bereikten we terug de startzaal.
Wandeling door de natuur van Sint-Lievens-Esse naar Steenhuize-Wijnhuize en terug. Het was erg druk in het dorp en de vertrekzaal lag wat verstopt. Na het vertrek passeerden we de Sint Livinusbron en daarna doken we dan de velden in. Met de pas gesmolten sneeuw en de bijkomende regen was het op vele plaatsen er drassig en slijkerig. Je moest zien om in evenwicht te blijven om niet nog natter te worden. De terugweg was wel veel korten dan de heenweg en op het laatst kregen we dan langs het mooie paadje langs de brouwerij en de kerk stappen.
De nieuwjaarswandeling is dan wel een beetje in het water gevallen. Gelukkig waren er nog een 40 tal enthousiaste wandelaars die de regen niet liet aan hun hart komen. Na een uitgebreide koffie met cake in De Looierij vertrokken we dan langs een aangepast, minder slijkerig parcours richting Denderleeuw. De jarigen werden gevierd aan de houten brug over de spoorweg in Welle. Dan was het nog een klein uurtje stappen tot bij Koketina waar de patron ons al stond op te wachten met een welkomstdrankje. Na de soep was het dan aan mij om een toespraakje te houden met de nieuwjaarswensen en een vooruitblik op het toekomende GR-jaar. Daarna was het aan Piet die het voorbije wandeljaar samenvatte en me namens alle GR-wandelaar een mooie cadeau overhandigde. Van harte dank hiervoor. Na het varkenshaasje (of koude schotel) en het dessert was het tijd om terug naar Erembodegem te stappen. Het was al bijna donker en we hebben de kortste weg langs de Dender genomen. Gelukkig regende het niet hard meer.
Tussen mijn fotoserie staan ook foto’s van Martine, waarvoor dank.
Ook dank voor de fotoserie van Lucia welke je via onderstaande link kan bekijken.
Vandaag nog eens in de Vlaamse Ardennen gaan wandelen. Nu in Geraardsbergen bij de Padstappers. Het regende lichtjes en als je dan bij de Padstappers gaat wandelen weet je wel wat je te wachten staat. Eenmaal we de oever van de Dender verlieten was het al direct door de slijk stappen. We gingen richting Onkerzele en stapten een stukje door de Gavers. De eerste rustpost was in Onkerzele. Van Onkerzele gingen we terug naar Geraardsbergen en stapten door het park naar de Abdij en de tweede rustpost. Hierna was het dan tijd om een stukje van de Muur te beklimmen. Halverwege sloegen we af en volgden de vesten en daarna de Dender tot in Overboelare.We keerden dan terug naar het centrum en passeerden voorbij het beeldje waarnaar de tocht genoemd is. Tenslotte was er nog gratis bedeling in het oud hospitaal. De drankjes werden aangeboden naast het fraaie Hooghuys orgel.
Na 500 m was er een eerste rustpost in de Braets molen. We kregen er koffie en een wafel. Ik wilde de 21 Km stappen maar omdat het eerste gedeelte alleen maar straten was heb ik besloten om het bij 14 Km te houden. Na de tweede rustpost was het wel aangenaam wandelen in het Nieuwenhovebos. We volgden een stuk de kronkelende Rivierbeek en stapten door mooie stukjes natuur. In de wijk Nieuwenhove was ook de rustpost. Na de een tweede passage in die rustpost stapten we door bosjes en velden terug naar de vertrekzaal.
In de vertrekzaal was het niet zo druk, misschien lag het wel aan de hoge consumptieprijzen. Iedere deelnemer mocht in het oven-museum (achter de vertrekzaal) gratis een geuteling gaan halen. Er waren drie lussen van ongeveer 6 Km. Twee met veldwegen en één verhard. Ik had besloten om de twee lussen met veldwegen te stappen. In beide lussen waren er een paar stukjes met veel slijk. De afdaling langs het Wederspad was zelfs gevaarlijk en er moest uitgeweken worden naar de nabijgelegen weide. Het was wel een natuurwandeling door een mooi stukje Vlaamse Ardennen. Rond Zegelsem komt men dan op een stukje van de Ronde van Vlaanderen (van vroeger) en die kasseien doen me daar steeds aan terug denken. De eerste lus die ik wandelde bracht me voorbij 't Geutelinkske en daar kan ik moeilijk voorbijstappen zonder een bezoekje te brengen. Daarna stapte ik dan naar Zegelsem, over de Pottenberg en de Leberg. Korte maar vrij steile bergen (heuvels). De tweede lus ging richting Neder-Brakel met zichten op Brakel (in de nevel), langs de watertoren en over een paar heuvels en veldwegen terug naar Elst.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
