Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
15-12-2019
2019-12-15 Ninove
Club: WANDELCLUB DE MARKTROTTERS HERNE VZW (4114)
Eindejaarstocht
Plaats: Ninove
Afstand: 11,1 Km
Weer: Licht bewolkt (8°C)
Deelnemers: 1798
Pajotten: 31
♥♥♥♥
Deze namiddag ben ik een korte wandeling in Ninove gaan doen. In de vertrekzaal was het erg druk en er zaten nog veel Pajotten. We stapten eerst over 't Oeverstekske de Dender over en kwamen zo aan de sportvelden van Ninove. Dan nog even langs het voetbalveld en we waren in de open velden van het Pajottenland. Wat heuvelachtig met rustige wegjes. Met de regen van de laatste dagen was het op sommige plaatsen wel slijkerig maar minder erg dan in Geraardsbergen. De rustpost was in Denderwindeke.
Na de rust gingen we parallel terug naar Ninove. In Scheldewindeke kregen we eerst nog een pittige beklimming maar daarna was het bijna vlak terug naar de vetrekzaal. De terugweg was wel wat minder mooi dan de heenweg.
Ik ben vertrokken aan het Sint-Pieters station van Gent en in het Koning Albertpark op het parcours van de wandeling gekomen. Ik ben dus eerst door het Klein-Begijnhof gestapt met zijn vele kleine verzorgde huisjes met in het midden de nogal vervallen kerk. Dan was het nog even door de straten stappen en ik was aan de rustpost in de Sintbavo-school. Het was er nog rustig maar het personeel was klaar om de grote massa te ontvangen.
Na de rust was ik al snel in het centrum van Gent en aan de winterfoor. Het was er al erg druk. Ik stapte langs het reuzenrad en had mooie zichten op de drie torens van Gent. Via de Vrijdagmarkt ging ik dan naar de wijk Rabot en de vertrekzaal. Er waren al meer dan 4000 wandelaars vertrokken.
De terugweg ging eerst door het Elisabethbegijnhof en langs het Gravensteen welk prachtig verlicht was. Dan stapte ik een eind langs de Leie en had een mooi zicht op de oude huizen van de Graslei. Dan stapte ik uit het centrum en kwam terug aan het Koning Albertpark. Nog even langs het Citadelpark en ik was aan het station.
Wandelen bij de Padstappers in Geraardsbergen is garantie voor een 100% natuurwandeling maar ook voor pittige beklimmingen en zeker in de winter de (on)nodige modder. Zelfs de rolwagens mochten deze keer mee door het slijk.
De wandeling bestond uit drie lussen van elk ongeveer 7 Km. Ik ben in Onkerzele vertrokken en zat direct op lus 2. Ik kreeg hier al een kennismaking met het glibberige parcours en vooraleer ik in Geraardsbergen was had ik al een paar heuveltjes moeten overwinnen. In de vertrekzaal heb ik dan mijn gratis wafel kunnen proeven, gratis dus nog lekkerder!
Daarna ben ik aan lus drie begonnen, de langste en de zwaarste. Het parcours was wat aangepast maar er waren nog voldoende modderwegjes over. We stapten door een rustig golvend gebied tot in Moerbeke.
De lus 1 was voor rolstoelgebruikers en ging door de stad, langs het station naar Overboelare. Langs de molenbeek konden we dan genieten van een mooi stukje wilde natuur vlakbij de huizen. Terugkeren deden we langs de Dender.
Zo hou ik van Wolvertem! We moesten niet de A12 over en kwamen direct in het natuurgebied De Wolvertemse beemden. 's Morgens had het geregend en het was op sommige plaatsen wel wat drassig. Na het natuurgebied kwamen we in de velden van het gehucht Slozen en ook in het mooie zaaltje van de rustpost.
Van hier moest er een lis naar Londerzeel gewandeld worden. Hier was er wat minder slijk maar het was met het zonnig weer wel aangenaam wandelen.
De terugweg ging langs de Boskapel en de mooie laan er naar toe. Het was een mooie winterwandeling. Het was voor ons (De Pajotten) gratis , het was mooi weer en een afwisselend parcours.
Na de vertrekplaats langs de achterzijde verlaten te hebben stapten we al direct door de velden. Eerst maakten we lusje en dan ging het naar Scheldewindeke. Hier wandelden we ook rond het dorp alvorens de rustpost in de Parochiezaal te bereiken.
Na de rust maakten we nog een ommetje rond Scheldewindeke, dan even door de wijken en de rest stapten we door de velden. Na 5 wandelingen bij Land van Rhode mocht ik een fles Delirium Tremens in ontvangst nemen.
Door Brussel stappen is altijd wat speciaals en zeker voor GR - stappers. Het is ook geen echte GR want we ontmoeten maar eventjes de GR 12 die van Amsterdam over Brussel naar Parijs loopt. Van Brussel-Centraal stappen we door de Hortagalerij naar de grote markt welke al in kerstemming was. We stappen daarna voorbij onder andere de bekendste burger van Brussel, de Kunstberg, het Waranda park, het koninklijk paleis, de Matonge wijk, de Europese wijk en het Jubelpark. Dan is het de beurt aan de natuur en stappen we door de parken naar de rustpost. Daarna gaan we via de parken van Watermaal-Bosvoorde naar het Zoniënwoud en naar het station van Groenendaal.
"Marche ACHO (remise des récompenses). Marais de Montroeul, Parc éolien de Dour-Quiévrain, Parc Naturel des Hauts Pays". dat was wat men beloofde! Helaas was de wandeling minder spectaculair. De 20 Km was 18 Km en de twee rustposten moesten twee keer bezocht worden. Die lagen dan nog in het centrum van twee dorpen. Dus veel straten en af en toe een stukje natuur. Op het einde mochten we wel nog door een stuk bos stappen, ik vermoed dat dat het moeras van Montroeul was. Buiten wat plassen op de weg heb ik er niet veel van gemerkt. Het mooiste vond ik nog de vertrekplaats. Die was in een gedeeltelijk gerestaureerde vierkanthoeve met paardenstallen.
Wandeling door het Kravaalbos en het achterliggende Pajottenland. De wandeling bestond uit drie stukjes. We stapten eerst door het Kravaalbos naar Meldert. Daar werd een korte lus naar Affligem gemaakt. Voor de terugweg werd er weer voor het Kravaalbos gekozen en daar bleven we doorlopen tot bijna aan de startzaal. Met het mooie weer was het wel aangenaam wandelen door dit uitgestrekte bos.
Met had regen voorspeld maar het was prachtig wandelweer. Met de treinen viel het ook mee en we waren mooi op tijd in Sinaai. Het was even stappen en we zaten in de dennenbossen van Waasmunster. Ideaal plekje om onze jarigen te vieren en van het zonnetje te genieten. Om 12 uur waren we in het centrum van Waasmunster en konden we in café 't 4 Scheirke onze boterhammen verorberen.
Na de middag volgden we de Durme. We volgden mooi de meanders en kwamen zo in de buurt van Lokeren. In Lokeren maar nog niet aan het eindpunt. De GR bracht ons nog in het Molsbroek. Met de ondergaande zon gaf dat mooie zichten over het broek. Het laatste deel bracht ons aan het natuurgebied De Buylaers en het centrum van Lokeren. De terugweg verliep iets minder goed dan de heenweg maar om even na zeven uur waren we terug in Aalst.
Klassieke wandeling. Over de A12, richting Neerhof, een stukje door het domein en dan naar de steeds mooie Birrebeekvallei. Na de rustpost in Eversem stapten we door de velden naar Sint-Brixius-Rode.
Vandaag dan door een ander stukje Vlaamse Ardennen gestapt. S'morgens hing er veel mist en soms scheen de zon erdoor wat speciale lichteffecten gaf. We wandelden eerst lang Grimminge door de velden naar Zandbergen waar de eerste rustpost was. Het was nog vroeg maar al gezellig druk. Tijdens het tweede stuk stapten we wat meer door bos en bracht ons in de rustpost van Idegem. Het laatste stuk bracht ons bij de Dender welke we tot aan de Gavers volgden. Dan nog een stukje rond het meer en we waren terug in de vertrekzaal.
Een wandeling door een heuvelachtig parcours-typisch Vlaamse Ardennen. We stapten ook over stukjes van De Ronde van Vlaanderen. Het parcours was ofwel straat ofwel slijk. Soms wel door smalle wegjes maar niet echtontoegangkelijk.
De rustpost was maar enkele honderden meters van de vertreklaats verwijderd. Het was wel spijtig dat het einde en het begin van de lus over lange stukken dubbel moest gewandeld worden.
Ik had zin om eens langs de Leie en de natuurgebieden in de omgeving te wandelen. In de folders stond dat we door de Blaarmeersen en Bourgoyen zouden stappen. We zijn door geen van beiden mogen wandelen. We zijn wel door de "Hoge lake" en rond "De Assels" gestapt. Helaas was dat bijna uitsluitend verhard parcours. Het grootste stuk wandelden we langs De Leie , De Oude Leie of De Noordelijke Leie. Omdat de rivier nogal kronkelt was het niet vervelend. Het was ook een verschillend landschap. De rustpost was in Drongen centrum. Het was er erg druk en om twee uur was er geen eten meer te bekomen. Als ik om vijf uur in de vertrekzaal toekwam was het enige wat ik nog kon kopen, water.
Na wat zoeken het vertreklokaal gevonden. In het kleine lokaaltje was het nog gezellig druk. Het was al namiddag en ik kon nog juist de 12 Km wandelen. Die afstand ging naar Sint-Martens-Bodegem. Eerst wat straten maar daarna kwamen we in een mooi stukje Pajottenland, heuvelachtig en smalle wegjes. De rustpost was in een loods even buiten de dorpskern van Sint-Martens-Bodegem. Erg warm was het er niet. De terugweg ging voornamelijk langs de velden en enkele stukjes bos.
Het was zonnig maar flink koud, dus goed voor een flinke natuurwandeling. Ik had gekozen voor het parcours van de 12 Km en dat ging richting Heldergem. De velden lagen er nu kaal bij en dat leverde vaak meer zicht op de omgeving. Die omgeving was een golvend landschap met weiden, velden en bosjes. Eenmaal de kerk van Heldergem in zicht wisten we dat we de rustpost naderde. De terugweg liep tot Landlede parallel met de heenweg. Daarna staken we nog even de steenweg over om langs achteren de vertrekzaal terug te bereiken. Weer een perfecte wandeling.
Weer: Licht tot zwaar bewolkt, soms wat tegen (8°C 10°C)
Vandaag ben ik onze GR van november gaan verkennen. De streek -GR Reynaertland is samen met de Durme de leidraad voor deze wandeling. Van Sinaai tot Waasmunster volgen we wel een alternatieve route en ook op het einde verlaten we soms de GR. Omdat we laat vertrekken is de rust al in Waasmunster. Daarna volgen we dan de kronkelingen van de Durme. Soms op de dijk en soms door de meersen. In Lokeren wandelen we rond het Molsbroek en daarna door het natuurgebied "De Buylaers". Eindigen doen we in het centrum van Lokeren.
Vandaag was het ook herfstweer maar dan het omgekeerde van gisteren. Veel regen en wind. Ondanks dat gure weer was het toch goed wandelen in de bossen rond Deurne. De wandeling bestond uit twee lussen van 10 Km. Ik heb eerst lus B gewandeld. Het eerste gedeelte ging voornamelijk door vrij nieuwe bossen met berken, dennen en eiken. De terugwegging langs de rand van het bos en vaak over straat. De tweede lus was meer afwisselend en we stapten door en langs bosjes en velden. Hier en daar ook een holle weg. Hier standen veel eiken en veel in mooie herfstkleuren. Spijtig van de regen want het was een mooie herfstwandeling.
Ik ben vandaag nog eens in mijn geboortestreek gaan wandelen. Wat nostalgie maar toch ook verrast van wat er allemaal veranderd is. We stapten eerst door de bossen en langs de Leibeek, Hollaken en de Dijle naar Rijmenam. We volgden nog een stukje de Dijle en dan ging het door de vochtige beemden van Hever. Na bijna 10 Km waren we aan de rustpost aan de vissersclub Ravenstein. Het was zonnig buiten en binnen heel druk, vele wandelaars zaten dan ook buiten van de zon en een drankje te genieten. De 24 Km-stappers moesten hier een lus van 4 Km stappen. Die ging voor een groot stuk langs de Dijle. Na die lus stapten we samen met de andere afstanden naar Hever waar we rond het Pastoriehuis met bijhorende vijver konden stappen. Daarna ging het naar de tweede rustpost in de zaal Kalleberg. De terugweg naar Boortmeerbeek ging langs de spoorweg en de nieuwe woonwijken van het Heiken. Gelukkig mochten we op het einde nog door de bosjes langs de Weesbeek stappen.
Deze namiddag ben ik in Oudegem een stukje van de Filosofentocht gaan wandelen. Zoals alle jaren was het weer erg druk in het parochiezaaltje van Oudegem. De 12 Km bestond uit een lus van 5 Km en één van 7,3 Km. De eerste lus ging richting Schoonaarde. Het was een afwisseling van veldwegen en straten. Na de rust in de startzaal gingen we langs de indrukwekkende fabriek van VPK en verder langs de Dender naar Appels. Dan keerden we terug en stapten langs de straat terug naar Oudegem. Het voordeel van al die straten was dat we maar weinig modder aan onze schoenen hadden.
Na wat verkeersproblemen was iedereen toch in Melle geraakt. Jean-Pierre gaf een korte toelichting en om even na negen uur waren we vertrokken. In tegenstelling met de wandelingen van Land van Rhode gingen we direct de Schelde over en verkenden we zo de streek rond Heusden en Wetteren. Eerst stapten we over de dijk van de Schelde en daarna doken we de polders en bosjes in. We stapten vaak door een echt herfstlandschap met bomen in alle kleurschakeringen van groen tot bruin.
De rust was in café Melle Rose Place aan het dorpsplein van Melle. Na de middag stapten we terug langs de Scheldedijk naar Wetteren Ten Ede en Ombergen. Hier ook weer veel natuur.
Het was de laatste maandagtocht van het jaar en de plannen liggen klaar voor volgend jaar. Eerste wandeling in maart 2020.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
