Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
04-09-2021
2021-09-04 Vurste
17e Scheldevalleitocht
Club: Wandelclub Scheldestappers Zingem vzw
Plaats: Vurste
Afstand: 19,7 km
Deelnemers: 922
Pajotten: 3
Weer: Eerst nevelig daarna bewolkt 18°C - 21°C
Ik was in de verkeerde richting naar de vertrekzaal gegaan en daarom eerst het parcours van de 6 km gedaan. Die lus ging eerst door het domein van het kasteel Borgwal - een mooi domein.
Vanuit de vertrekplaats in de voetbalkantine kon dan de eigenlijke wandeling beginnen. We stapten door de kouters van de Scheldevallei naar de rustpost in Dikkelvenne. We kregen hier regelmatig gezelschap van Mountainbikers die ook gebruik maakten van de (gelukkig) brede veldwegen. Terugkeren deden we wat dichter bij de Schelde, maar de waterloop kregen de 15 km-stappers niet te zien. We stapten wel door Semmerzake en konden niet naast de koepel van het militair luchtvaartcontrolecentrum kijken.
Het was een afwisselende wandel, half verhard en veelal door veldwegen.
Het vertrek was aan het Provinciaal domein De Schorre. Het is al wat jaren geleden dat ik hier nog was en het is toch nog mooier geworden. Mooie wegjes en altijd indrukwekkend uitzicht op de festivalweide. Ook de aanwezigheid van trollen maken het domein aantrekkelijker. Langs Terhagen verlieten we het domein, stapten door de dorpskern en dan naar de oevers van de Rupel. We kwamen ook al voorbij wat restanten van steenbakkerijen en het museum Rupelklei.
Met het miezerige weer was het langs de Rupel rustig. Het tweede gedeelte van de wandeling bevond zich aan de andere zijde van Boom en we moesten de drukke verkeerswegen hiervoor dwarsen.
We kwamen dan in de wijk Noeveren en stapten voorbij het Steenbakkerij museum 't Geleeg welke men aan 't renoveren was. We wandelden dan ook nog voorbij de vergane glorie van enkele steenbakkerijen.
Dan was het terug tijd voor een mooi stukje natuur. Natuurreservaat Walenhoek is weinig bekend maar het is het ontdekken zeker waard. Het vormt een mooie combinatie van bos en water. We stapten door het bos langs de uitgestrekte vijvers.
Voor de terugweg moesten we wel terug langs de drukte om aan de andere zijde van Boom geraken!
Ondanks de regen was het een mooie afwisselende wandeling.
Dit was de laatste van een reeks knooppunten wandelingen welke ik samen met mijn wandelkameraden gestapt heb. Vanaf volgende zondag ga ik terug de buurtclubs sponseren.
Club: The American Legion Flanders Field Post BE02 (6023)
Plaats: Heuvelland (Kemmel)
Afstand: 18,6 km
Deelnemers:
Pajotten:
Weer: Zwaarbewolkt, regenbuien 18°C
Wandelen in de Westhoek staat meestal in verband met de "Grote Oorlog". Wandelsport Vlaanderen organiseerde samen met de 2 mansclub The American Legion Flanders Field Post BE02 een wandeling ter ere van de Amerikaanse gesneuvelden van de eerste wereldoorlog. Op talrijke plaatsen kregen we informatie over hetgeen er hier meer dan honderd jaar geleden in deze streek gebeurd is. Buiten de talrijke oorlogskerkhoven zijn er in het landschap ook nog vele kraterputten te zien. Ook overblijfselen van de loopgraven zijn nog zichtbaar.
Alhoewel het meestal verharde wegen waren, was het toch ook een natuurwandeling. We stapten door het typisch landschap van het Heuvelland met vergezichten op de nabijgelegen heuvels. Die heuvels werden niet beklommen maar we stapten langs de vijver van Dikkebus, door Voormezele en langs Wijtschate. Op het einde mochten we nog een stukje op de Kemmelberg stappen maar de bezichtiging van de commando bunker van Kemmel was beloofd maar kon niet doorgaan.
Wandeling met vertrek aan de parking van de zwemkom in Liedekerke.
De wandeling bracht ons door de mooiste stukjes natuur van de Palitsebeek in Liedekerke, het natuurreservaat De Pamelse Meersen en de Zavelberg in Ledeberg.
Onderweg hadden we nog een onverwachte ontmoeting met een vriendelijke alpaca. Het was een vrij lange wandeling en tegen het einde was het al behoorlijk donker.
We stapten eerst voorbij de voetbalvelden en daarna grotendeels door de velden naar de wijk Dries en richting Lebeke. Dan kwamen we in het bos van Helinckhove en dat was een bijna ondoordringbare hindernis. Met enige moeite zijn we daar met z'n allen doorgeraakt. Terugkeren deden we langs een donker maar goed begaanbaar paadje langs de Oliemeersbeek. Bij aankomst was het bijna donker.
Vertrekken doen we aan de Grotte Monfort in La Houppe. Eerst is het een vlak parcours maar als we de steenweg verlaten zitten we midden in de heuvels van de Vlaamse Ardennen. We stappen door het Bos Ter Rijst en door een wisselend landschap van bossen en velden. Van Schorisse stappen we door het Muziekbos en keren dan terug naar Ellezelle. Hier zijn er veel smalle wegjes en er is meer wilde natuur. De beklimming van de Pottelberg is wel het zwaarste stukje van de wandeling.
In La Houppe was het dan nog prondelmarkt en het was er heel druk. Het was een stevige maar ook mooie wandeling.
Sorry geen kaart en gps-bestand. De wandeling ging geheel door de Kalkense Meersen. Sinds mijn laatste bezoek is het al veel veranderd. De begroeiing is diverser geworden en er staan meer soorten planten. Zonder veel bomen was het op vele plaatsen wel al erg warm maar op de dijken konden we tocht van een fris briesje genieten. De afstanden waren ruim bemeten en we waren blij dat we de rustpost in de kantine van een vissersclub konden bereiken.
De terugweg door het natuurgebied Weimeers bracht wat afwisseling en koelte mee. Het was een mooie, toch wel afwisselende wandeling door een groot natuurgebied in ontwikkeling.
Er waren heel wat oude bekenden aan de startplaats en heel wat deelnemers.
De wandeling ging voor een groot gedeelte op het parcours van onze Abdijtocht. We konden vaststellen dat met de regenval van de laatste dagen een wandeling door het Kluisbos niet mogelijk is. We zijn met wat acrobatentoeren met de groep door de rand van het bos kunnen stappen.
We vertrokken aan het Scheldepark in Temse. Eenmaal door het park waren we op de Steendorp Wandelroute. We stapten dan langs de rand van het Schouselbroek naar het Fort Steendorp. De smalle wegeltjes waren op sommige plaatsen nog behoorlijk modderig. We wandelden heel het fort rond en hadden van boven mooie zichten op de overblijfselen van het fort van de eerste wereldoorlog.
Via het Gelaagpark kwamen we dan in Steendorp. Het is een uitgestrekt park met meerdere vijvers.
Eenmaal door het dorp waren we in het centrum van Rupelmonde. Daar zijn we Mercator een goeden dag gaan zeggen en dan waren we aan de oever van de Schelde. Lichtjes zagen we niet maar wel een donkere wolk. Even later kregen we een douche.
We stapten op de dijk naar Temse, met links de Schelde en rechts de broeken met talrijke visvijvers. Het was weer een mooie natuurwandeling.
Men beloofde een landelijke en rustige wandeling en dat was het.
Men beloofde ook vele onverharde wegels, maar sorry daar heb ik niets van gemerkt. Op een paar 100 meter na was het overal verhard. Zelfs in de natuurgebieden stapten we over tegels. Alleen het vlonder pad was natuurlijk op hout, maar nieuw was het niet.
Misschien heeft men het parcours moeten aanpassen, maar een natuurwandeling was het mijns inziens niet. We vertrokken op 100 m van de Leie en ik heb ze niet eens gezien!
Voor de namiddag werd er regen voorspeld, daarom in de voormiddag gewandeld.
De wandelaars kregen allemaal een stuk peperkoek van de sponsor. In de vertrekzaal was het erg donker.
We stapten eerst door de kouters van Lebbeke naar het kasteel van Wieze en de rustpost. De terugweg ging langs de achterzijde van chocoladefabriek Callebaut en terug door de kouters naar Lebbeke. Op het einde stapten we door het centrum.
Eenmaal uit het centrum van Haaltert stapten we door de velden tot de wijk Vondelen. De terugkeer ging dan door het immense domein van wijlen Willy Michiels. Veel bos hier en een mooie vijver waar we even pauzeerden. We eindigde de wandeling langs de typische smalle steegjes van Haaltert.
Langs de bronnen van het Burreken - Knooppuntenwandeling.
Vertrekplaats: Schorisse
Afstand: 14,3 Km
Weer: Zonnig 25°C
We zijn vertrokken aan de kerk van Schorisse. Het ging langzaam omhoog en kregen boven al een zicht op de omgeving. Door het centrum van het natuurreservaat Burreken stapten we niet. We dwarsten de Krombeek en draaiden rondom het centrale gedeelte van het natuurgebied. We waren dan bijna terug in Schorisse maar we mochten dan nog eens de andere zijde van het dorp verkennen. We beklommen de"Kaperij" of Bosgat en hadden boven vanop een nieuwgebouwd platform een mooi zicht op dit gedeelte van de Vlaamse Ardennen. Dan was het nog afdalen naar Schorisse. Onderweg konden we nog de overblijfselen van een watermolen bezichtigen.
Het vertrek is aan de kerk van Welle. Eerst stapten we richting spoorweg door de niet zo bekende Molenbeekvallei. Op sommige plaatsen was het er nog drassig. Via de wijk Keelman bereikten we dan de expresweg. Die volgden we tot in Iddergem en door de velden keerden we terug naar Welle.
Aan de kapel op het kruispunt van 6 wegen maakten we nog een ommetje en uiteindelijk kwamen we via een smal wegeltje direct in het centrum van Welle.
Bij aankomst was de veerpont juist vertrokken daarom de wandeling in omgekeerde richting gedaan. De Schelde lag er op deze zondagmorgen vredig bij.
We stapten eerst door de bosjes van Heikant en Branst. Van daar volgden we het beneden pad langs de Schelde tot aan de overzet naar De Drie Goten. In tegenstelling tot het drukke fietspad was het daar beneden rustig stappen.
Aan de veerpont was het wel erg druk maar konden gelukkig allen mee naar de overkant. We stapten daar eerst langs het Lippenbroek en daarna over smalle dijken richting Moerzeke. Daar hebben we nog een ommetje gemaakt langs een visvijver en daarna was het even zoeken om aan de veerpont te geraken die ons terug naar Sint-Amands moest brengen. Na wat zoeken (er waren wat verdwenen wegjes) is het gelukt.
De wandeling bestond uit een lus van 9 Km en één van 6 Km.
Het parcours van de 9 Km bracht ons naar het mooie gemeentelijk park Neromhof. Na dat doorkruist te hebben stapten we door een lange wegel richting centrum Niewenrode. Tot aan de kerk kwamen we niet maar we stapten dan langs de rand van het natuurgebied "Birrebeekvallei". Spijtig dat we er niet door mochten stappen.
In de rustpost was het erg druk en ben dan aan het parcours van de 6 Km begonnen. Het was afwisselend verhard en veldwegen. Het enige stukje bos vonden we in "De varkensputten".
Vertrekken deden we aan het station van Erpe-Mere. We volgden twee spoorlijnen en die bracht ons in Erondegem. Door de velden en langs de Erpebeek stapten we dan naar Erpe-dorp. Vandaar volgden nog wat de Erpebeek (op afstand) en via de nieuwe fietsautostrade Zottegem-Aalst bereikten we ons eindpunt.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
