Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
03-05-2022
2022-05-03 Dinsdagavond wandeling Denderhoutem
Dinsdagavond wandeling Denderhoutem
Plaats: Denderhoutem
Afstand: 11,8 km
Deelnemers: 18
Pajotten: 10
Weer: bewolkt 13°C - 8°C
Het vertrek was aan de kerk van Denderhoutem. Buiten de belangstelling van de nieuwe wandelaars van vorige week mochten we ook nog een nieuwe wandelaarster van de Pajotten begroeten.
We stapten eerst door de bosjes rond de Oliemeersbeek. Na de bossen kwam een lang stuk zandweg op een wat hoger gelegen plateau met zichten op de wijde omgeving maar ook op het stof dat opwaaide van diegene die voor je liep.
De terugweg ging langs Lebeke en hier was het vooral langs de straat lopen. Op het einde (het was al bijna donker)stapten we langs de voetbalvelden terug naar onze vertrekplaats.
Gratis wandeling aangeboden door De pajotten Hekelgem. Ben vroeg vertrokken en het was dan nog heel rustig en donker in de vertrekzaal.
In de vroege morgend was het wat nevelig maar die nevel verdween al snel als de zon tevoorschijn kwam. We wandelden veelal door de kouters naar de rustpost in Woubrechtegem.
Daar is er wat fout gegaan want de lus was bij mij maar 6 km in plaats van 8,5 km. Achteraf bleek dat ik een verkeerde afslag genomen had. Die lus ging richting Aaigem en op de top van de heuvels had men mooie zichten op de omgeving. Helaas was er wel veel verharde weg.
De terugweg was wel wat mindeer verhard en dan stapten we door het park en natuurlijk ook voorbij "De burcht".
Vertrek aan de Bellekouter in Affligem.... maar ook aan de kerk in Meldert. Door een misverstand waren er twee adressen van startplaats opgeven. Bij patrick in Meldert waren nog 9 wandelaars present.
Onze dinsdagavond wandelingen zijn vermeld in het gemeentelijk informatieblad "Affligem Gespot” en een zestal enthousiastelingen stonden om 19u30 klaar om met ons door Affligem te stappen.
Het waren blijkbaar allemaal goede stappers want ze konden het tempo zonder problemen volgen. De wandeling ging van de Bellekouter naar Essene en terug.
Hopelijk is het eenieder bevallen en mogen we hem spoedig weer begroeten bij één van onze wandelingen.
Stationsstapper langs: GR 12, GR 512 Brabantse Heuvelroute, Streek-GR Groene Gordel, GR 126 en vele kleine wegeltjes.
Na twee jaar wachten was het onze eerste GR wandeling. Gezien de afstand en het golvend landschap was het voor de minst-getrainde al direct een zwaar parcours.
Eenmaal voorbij de werken in Groenendaal doken we het Zoniënwoud in. Het was prettig wandelen door de brede lanen. Het frisse groen versterkte nog het lentegevoel.
We profiteerden van de rustige omgeving om hier onze druppelstop te houden.
Na het bos kwamen we in de villawijken van Sint-Genesius-Rode terecht. Dat was maar voor even want na een pittige afdaling kwamen we in de kouters rond Linkebeek terecht. Het was er heuvelachtig en op de toppen hadden we een mooi zicht op de groene rand rond Brussel.
Na nog wat pittige beklimmingen kwamen we in onze rustpost in Linkebeek aan. We hebben ons op het terras van het café gezet maar achteraf bleek dat toch wat te koud te zijn.
We waren wat het "GR-pad" afgeweken maar via het park van Linkebeek en het Kleetbos vonden we het rood-wit teken al snel terug.
Het pad bracht ons naar de kerk (geen basiliek) van Alsemberg. Tussen Alsemberg en Dworp stapten we door talrijke holle wegen en langs kronkelende beekjes.
In Dworp hadden we nog even tijd voor een tussenstop en een plaspauze. Via de Steenbeekputvallei en het Krabbos kwamen we bij de ring rond Brussel en in de verte dook dan ook de basiliek van Halle op.
De wandeling ging richting Erondegem maar zonder de Gentsesteenweg over te steken. We stapen voornamelijk door de kouters. Er mochten ook enkele stukjes bos dwarsen waar het nog behoorlijk nat was.
Het vertrek was aan de kerk van Baardegem. Patrick had gekozen voor een wandeling tot aan het Kravaalbos. De afstand moest nog steeds wat beperkt worden wegens het snel donker worden.
Het was een traditionele wandeling met veel natuur en we konden ook vaststellen dat we belangstelling hadden van de reeên uit de omgeving.
We vertrokken langs het kasteel van Imde. Via de lange lanen kwamen we in Imde en wandelden dan langs het oorlogsgedenkteken van de eerste wereldoorlog naar Rossem.
In Rossem was de rustpost. Hier moest er een lus van 7 km gewandeld worden naar Steenhuffel. De wandelweg langs de Grote Molenbeek in Steenhuffel was wel een mooi stukje natuur.
Na de tweede passage in de rustpost stapten we door de kouters naar Meuzegem en Imde. Via het natuurgebied "De Wolvertemse Beemden" kwamen we terug aan ons vertrekpunt.
Het was de eerste wandeling dit jaar dat ik met schoenen zonder modder ben aangekomen!
Het was een herfstwandeling met vrij koud, miezerig weer met af en toe een bui.
We moesten ditmaal niet over de autoweg en konden langs veldwegels naar Imde stappen. Vandaar ging het naar Rossem voor de centrale rustpost. Het was er vrij druk en de co2 meter stond in de alarmfase. De lus die hier moest gestapt worden ging door de kouters tussen Rossem en Merchtem. Grotendeels verhard maar af en toe wat door het slijk ploeteren.
De terugweg ging langs het pittoreske Meuzegem, hier ook afwisselend verhard en onverhard.
Het was een afwisselende natuurwandeling door enkele deelgemeenten van Wolvertem.
Tot de middag heeft het geregend. Ik ben na de middag gaan wandelen. Het vertrek was klassiek langs de vijver en daarna was er de beklimming naar het bos. Het Zoniënwoud lag er op zijn kleurrijkst bij. Alle tinten bruin waren er te zien. Het was wel aangenaam wandelendoor de lange dreven en ook langs de smalle paadjes die door het bos slingerden. De rustpost was in Jezus-Eik. Nu mochten we binnen in De Bosuil en de zaal (zalen) was goed gevuld.
De lus die daar moest gewandeld worden was geheel door het woud. Hier stonden ook veel paddenstoelen maar in tegenstelling met gisteren waren er veel stuk gemaakt.
De terug ging niet door het bos maar langs een lange kasseiweg. We hadden wel mooie zichten op het lager gelegen Hoeilaart.
Club: Wandelclub "Vier op een rij" Groot-Zedelgem VZW
Plaats: Zedelgem
Afstand: 18,3 km
Deelnemers: 1343
Pajotten: 1
Weer: Zwaar bewolkt 11°C
Ben nog eens in West-Vlaanderen gaan wandelen- keuze was er niet veel. Had op de website van de club gezien dat het een wandeling van natuurgebied naar natuurgebied zou zijn en dat was het ook.
Heb mogen genieten van domeinen, parken, landgoeden en kastelen in de omgeving van Zedelgem. Die natuurgebieden werden verbonden door al of niet verharde wegen. Buiten het laatste gedeelte, welke ook gedeeltelijk voor de rolwagens was, was het een afwisselend parcours met voor mij verassend veel natuur.
Net zoals het Neigembos is de omgeving van het Donkmeer altijd een mooie plaats om een herfstwandeling te doen. Voor corona-tijden was het vrij druk in de vertrekzaal. De rustpost was in Uitbergen en we stapten steeds langs het water (soms in het water). Eerst langs het Donkmeer, dan langs de vele beekjes en de Schelde. De terugweg ging langs Nieuwdonk en het nieuwe survivalparcours.
Wandeling van de Diabetesliga in Neigem. De wandeling ging langs en door het Neigembos. Ik heb de originele wandeling wat aangepast en nog een voor mij onbekend wegeltje ontdekt. Door het Neigembos stappen is in alle jaargetijden prettig maar in de herfst is het toch het mooist.
Vertrek in de Don Bosco school in Groot-Bijgaarden. Voor mij een ongekende buurt. Bij het vertrek viel er al wat regen en de kleine wegeltjes waren al verandert in een slijkpoel. We stapten veelal in de buurt van de spoorweg naar de rustpost in het domein Castelhof te Sint-Martens-Bodegem. Vandaar werd er een lus door de omliggende kouters gemaakt. De terugweg naar de rustpost ging langs beekjes en stukjes bos. Mooi maar ook wel veel slijk. Het laatste stuk bracht ons naar Sint-Ulriks-Kapelle. We stapten hier weer door mooie herfstlandschappen en de zon kwam af en toe door de wolken piepen. Een mooie natuurwandeling met herfstweer.
Vertrek was in het patronaat van Boortmeerbeek. Waar nu de inschrijftafel stond was 60 jaar geleden de uitreiking van een jaarlijks cadeau aan de kinderen van de gemeente. Ik stond daar dus 60 jaar geleden en het podium is sinds die tijd nog niet verandert. Een beetje nostalgie dus.
De wandeling ging langs de spoorlijn Mechelen-Leuven naar "De Dreef". Men heeft daar vroeger een verbindingsstraat naar Sint-Adriaan willen van maken maar gelukkig is dat niet gebeurd. Het is een mooie onverharde dreef met aan beide zijden mooie natuurgebieden. Via de "Hooiberg" stapten we door de bossen naar het voetbalveld van K.R.C. Boortmeerbeek. Daarna kwamen we in het drassig gebied van de Leibeek en de Weesbeek. Mooi stukje natuur maar met vochtig weer kom je er niet droog door.
De rustpost was in het Parochiecentrum in Hever. De terugweg was minder natuurrijk. We stapten door kleinere stukjes veld en bos maar ook door de nieuwe wijken van Boortmeerbeek. Het was meestal een onverhard parcours.
De club heeft een nieuwe vertrekplaats. We startten vanuit de vroegere gebouwen van Douwe-Egberts. Het eerste gedeelte van de wandeling bracht ons van Strombeek-Bever naar Grimbergen en vandaar naar de eerste rustpost aan de kerk van Beigem. We wandelden door de velden en zagen al van ver de Sint-Servaasbasiliek van Grimbergen. We stapten niet tot daar maar gingen eerst de kouters van Beigem bewandelen.
Na de rustpost stapten we langs talrijke grachten en beekjes naar de tweede rustpost. Die bevond zich in een tent aan café Den Hert in Grimbergen.
De terugweg ging voor een deel langs nog een echte kasseiweg. Daarna gingen we richting centrum van Strombeek en het laatste gedeelte liep parallel met de Ring rond Brussel en een stukje A12.
Aan de ingang van de zaal was er controle op het corona safe ticket. Het was in de zaal wat minder druk dan vroeger en ik vond het Halloween-toneeltje ook wat simpel.
De wandeling en de "spoken" waren wat kindvriendelijker dan vroeger en de meeste waren "brave" spoken. Het waren wel verzorgde toneeltjes met goed verklede personages.
De wandeling was traditioneel door de Gentbrugse meersen en rustpost aan de kerk van Gentbrugge. De 9 km (10) werd weinig bewandeld en meestal liep ik alleen in het donker. Op sommige plaatsen was het pikdonker en dat geeft wel een speciale sfeer.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
