“ De meeste Limburgers zullen het niet weten, maar Leo Tindemans - voormalig premier van twee regeringen in ons land - heeft Limburgs bloed in zijn aderen. Betovergrootvader Cornelis Tindemans is afkomstig uit Nederweert. In de laatste jaren van de 18^de eeuw vestigde hij zich in het Land van Waas, te Kruibeke, als schaapherder. In 1791 trouwde hij een meisje uit de streek, Maria Catharina van Esbeke. Opa Tindemans was slechts één van de vele Limburgers die zich in die tijd vestigde in het Waasland.”

“ (…) Onderzoekers ( J. De Wael, M. Dewulf en R. Van Gerven) stelden vast dat minstens een dertigtal geslachten uit het Waasland een Limburgse stamvader hebben, die zich omstreeks de eeuwwisseling van 18^de en 19^de eeuw vestigden als schaapherders in het Land van Waas.

De meeste van deze Limburgers kwamen uit Weert en Nederweert. Anderen kwamen uit Heel, Heythuysen, Roggel, Hunsel, Grathem: allemaal dorpen in het huidige Nederlands-Limburg. Er kwam er echter ook een uit Lommel en een uit Kuringen.
Zeker uit Limburg afkomstig zijn Waaslanders met namen zoals Alofs, Berken, Bloemen, Cleiren, Faems, ‘s Heeren, Hoens, Koppen, Knapen, Lambers, Leten, Van Lierop, Matthijnssens, Niessen, Opgenhaffen, Puynen, Saelemans, Schaepherder, Sonnemans, Truyens, Stevens, Stultjens, Sybers, Thyssens, Soers, Thyssen-Feyen, Thyssen-Van Vlierberghe, Tilman, Verheggen, Verkoelen, Vogels, Vossen en Vleeshouwer. En er zijn er waarschijnlijk nog meer.
De Limburgse immigranten vestigden zich waarschijnlijk als herders op een of andere hofstede in het Land van Waas (en ook te Lebbeke) en niet weinigen trouwden met een dochter uit het gezin waarin zij terechtkwamen. (…) Een aantal families zijn tot nu toe in de volksmond “herder” blijven heten, zoals o.a. de familie van gemeentesekretaris Vleeschouwer te Kallo.

Waarom deze herders uit hun dorpen wegtrokken naar het Land van Waas is nog niet duidelijk. Wie nam het initiatief ? Wie was hun contactman ?
In een geschiedenis van het Land van Weert (door Mertens en Henkens) uit 1956 staan wel gegevens over het economisch verval in die streek na de 80-jarige oorlog, maar geen woord over de uitwijkende schaapherders op het einde van de 18^de eeuw.Een veronderstelling is dat er verband zou bestaan met een bebossing van Noord-Limburg in die periode, waardoor de oppervlakte beschikbaar voor weidegronden ineens gevoelig kleiner werd. Maar die bebossing vond pas goed plaats in de 19^de eeuw, dus na het vertrek van de herders … ”