Weeral vroeg wakker, 6u30. Het zonnetje scheen weeral volop en het beloofde een prachtige dag te worden. Onze volgende bestemming was Bridgeport aan de voet van het Yosemite NP, één van de mooiste en drukst bezochte parken van de USA. Na ons heerlijk ontbijt, alles ingepakt en om 8u30 over de brede en rustgevende autostrades de bergen in voor een ritje van een 350 km. Het eerste deel was redelijk druk en saai maar eens we het NP van Sonora bereikten, was de weg schitterend en aangenaam rijden. Door de km's lange dennenbossen, met ook al veel kleine sequoia bomen, zagen we nog veel besneeuwde plekken langs de baan en kolkende riviertjes die zich vormden door het smeltwater. De Sonora pass klom steeds hoger en op hoogtes van boven de 9000 voet lag er nog meer dan een meter sneeuw langs de weg. Skiërs waren hier nog volop actief en sneeuwscooters hoorden we met hels lawaai optrekken. Opeens sprong over de weg, juist bijna boven ons, een sneeuwscooter over de weg !! Drie jonge gasten waren hier kunstjes aan het doen terwijl één van hen het filmde. Een beetje verder draaiden we terug want dat moesten we toch nog eens zien. We gingen naar de cameraman toe en vroegen hem of er nog een "jump" kwam. Eerst verontschuldigde hij zich en vroeg hij of we niet teveel geschrokken waren, ... , neenee ... doe het nog eens een keer dan kan ik het ook filmen. Geen probleem voor die waaghals en nadat hij de sneeuw terug wat deftiger had gelegd aan de weg, vertrok hij voor een volgende sprong. Die rijweg was toch 2 rijbanen breed met dan nog 2 zijpanden, gemakkelijk 8 meter breed ! Met de camera in de aanslag hoorden we de scooter terug vertrekken. Na een lange aanloop en volle gas (40 miles/u) vloog hij weer over de weg en landde aan de overkant met een smak in de sneeuw, wat een adrenalinestoot moet dat zijn !
We gingen terug naar de auto maar die "crazy boy" wilde nog wat foto's hebben van hem tijdens een volgende sprong. Zijn maat met de camera kon 8 foto's per seconde nemen, dus vooruit maar. Dit was een gelegenheid om voor mij ook nog eens te filmen vanuit een andere positie. Deze keer was het de andere collega die vertrok en de sprong over de baan waagde. Vol van vreugde reed hij in onze richting en was zeer opgewonden dat hij dit op zijn 32 jaar nog durfde en dat op Vaderdag zei hij nog (dit is hier vandaag). Wij waren vooral blij om toch eens iets unieks meegemaakt te hebben. De route werd nog mooier en mooier en we naderden Bridgeport waar we al een hotelkamer hadden geboekt van thuis uit. Bridgeport is een mini-dorp en we moesten daar niet teveel van voorstellen, een klein cowboydorp en ons hotel was Ruby Inn. Een gezellige madam en een even gezellig motel met alles erop en eraan. Nog voor het eten even in de "hot tub", een warm klein openlucht zwembadje van om en bij de 35°C en daar een aperootje bij, ... meer moet dat niet zijn ! Om te gaan eten hadden we al onze keuze gemaakt, er waren maar 2 restaurants, en dit viel zeer goed mee. Een lekkere rib-eye steak van 350 gram en een stevige pint daarbij. Oei ... het is al na 21 uur dan gaan we maar slapen zeker ? Waarschijnlijk wordt het morgen een nog mooiere dag, het knappe Yosemite NP ! (hopelijk zien we beren !)
4 uur 's morgens en iedereen was al wakker ! Toch maar blijven liggen tot 6 uur en dan maar opgestaan. We konden ontbijten vanaf 6u30 en om 7 uur waren we zeker niet alleen in de eetzaal. Buffet zoals beloofd, maar met kartonnen borden en plastieken vork en mes ! En dat voor een Best Western ? Het ontbijt was perfect niks op aan te merken en met volle maag trokken we richting San Francisco, Fishermans Warf, waar we de gekende wijk nog eens hebben verkend. Om 12 uur konden we voor slechts 15$/pp met een vissersboot uitvaren tot onder de Golden Gate Bridge en rond het eilandje Alcatras waar de beruchte gevangenis van Al Capone opstaat.
OK deze gelegenheid laten we niet voorbij gaan en vermits het weer vandaag veel beter was dan gisteren, de zon scheen prachtig maar er was wel veel wind. De schipper waarschuwde ook dat het in de namiddag meestal winderiger en mistig wordt, dus was het ideaal om de trip om 12 uur te nemen. Indrukwekkend is die brug als ge ziet dat een containerschip er met gemak onderdoor kan varen, dan zijn de autotjes die erover rijden maar kleine miniatuurvoertuigjes. Daarna met de auto alle straatjes van Chinatown eens doorgereden en dan terug afgezakt naar de haven om te eten. Er was inderdaad meer mist opgekomen en de temperatuur zakt dan ook snel. Op een verwarmd terras gingen we eerst een aperitiefje drinken. Dit was toch iets speciaals want we zaten op een wijnproeversterras ! Ieder van ons zijn eigen voorkeur : champagne, witte wijnen, zoete wijnen en ik rode wijnen. Van elke soort kregen we 3 glazen wijn van verschillende herkomst en dat met een stukje brood en een kaastafeltje, niet slecht, de prijs was ook niet min ! Een beetje verder gingen we een restaurant binnen en André trakteerde voor zijn verjaardag. Lekker gegeten en voldaan keerden we via de vele winkels naar ons hotel terug. Het is nog vroeg maar we gaan eens vroeg slapen (22 uur)
Eindelijk zijn we op onze bestemming aangekomen ! In Brussel mooi op tijd vertrokken met onze Airbus van Air-Canada. De vlucht verliep rimpelloos via Londen en Ierland de grote plas over. Het vliegtuig was maar goed voor de helft gevuld en de middelste rijen (2-4-2) waren al direct ingenomen om languit te slapen, Carine was er één van natuurlijk ! Een dekentje en een hoofdkussen en ze heeft maar 2 "tukskes" gedaan zei ze, maar dan wel van 3 uur elk. Eten en drinken allemaal gratis met rode en witte wijn, de dames elk 2 fleskes natuurlijk. In Montreal hadden we 1,5 uur de tijd om verder te vliegen naar Toronto met hetzelfde vliegtuig. Maar ... alle bagage moest eruit, wij terug door de controle, bagage ophalen, bagage terug afgeven, door de imigratiedienst van Canada en verder terug door de scanning. Dit heeft bijna 1,5 uur geduurd en konden we terug vertrekken voor een vluchtje van nog geen uur.
In Toronto echte chaos, slechte organisatie en lange wachttijden. Gelukkig hadden we hier meer dan 2 uur dus dat moest lukken. Ja watte .. hier was het precies stiptijdsactie van de imigratiedienst van de USA, hetgeen we later in de krant ook lazen, was er staking geweest en die was vandaag juist opgelost, oef ... Hier werden we al opgeroepen voor de "last call" want ons volgend vliegtuig stond te wachten naar San Francisco. Nu was de vlucht volgeboekt en alhoewel het ook een Air-Canada was moesten we hier eten en drinken extra betalen; 2 sanwiches en een biertje voor 20$ ! Om 19:40, mooi op tijd geland en dan zoeken naar de Alamo rent-à-car shuttle. In San Francisco is dit prachtig opgelost met een treintje dat u voor de deur van de autoverhuur afzet en alle terminals afdoet. Hier werden we vriendelijk onthaald door een blonde dame en we kregen zelfs de keuze uit 2 auto's, een grote hoge Dodge SUV of een Grote Toyota Sienna monovolume, de keuze was snel gemaakt en we kozen voor de Toyota, splinter nieuw (3500 km) en veel zuiniger waarschijnlijk dan de SUV. Het hotel ligt vlakbij de luchthaven dus geen probleem om daar te geraken. Hier liggen we nu op de 8ste verdieping van de Best Western en gaan we slapen want we zijn al meer dan 24 uur onderweg, het is nu 22:40 (Belgische tijd is dat 7:40) Slaapwel allemaal !
Reisduur : 17 juni tot 14 juli De geplande route loopt door 10 staten van de USA ! Van San Francisco Californië -->Nevada -->Arizona -->Utah -->Idaho -->even in Montana (West Yellowstone) -->Wyoming --> South Dakota -->Nebraska -->aankomst Denver Colorado.
We beginnen onze reis weer aan de westkust in San Francisco, waar we enkele dagen blijven, omdat we dit zo een aangename stad vinden en het aan de kust ligt. Vermits we in 2008 de tegenslag hebben gehad dat de pas door het Yosemite NP, één van de prachtigste parken van de USA, door de hevige en vele sneeuwval in dat voorjaar nog gesloten was in april/mei, hebben we besloten deze dit jaar helemaal te doen. Het Sequoia NP staat eveneens op het programma en natuurlijk nog eens proeven van Las Vegas by Night !
Daarna trekken we door Arizona de Indianen reservaten meer in detail bekijken via Flagstaff en Page. Omdat we nogal Eagles fans zijn mogen we natuurlijk Winslow niet vergeten waar de beruchte song "Take It Easy" (Winslow Arizona) op slaat. Het stuwmeer, Lake Powell, aan de Glenn Canyon hebben we vorige keer ook links laten liggen en komt dit jaar ook aan de beurt om met de boot af te varen. De Grand Canyon, Bryce Canyon en Zion NP, prachtige natuurparken, hebben we al gedaan dus rechtstreeks richting Salt Lake City, Teton NP en Yellowstone NP.
Vermits het hartje zomer is en dit de drukst bezochte parken zijn, hebben we uit voorzorg hier zeker al enkele hotel overnachtingen geboekt om zeker te zijn van slaapplaatsen in dit drukke vulkanisch gebied ! (vandaar West-Yellowstone, in Yellowstone was alles al volzet !) We hopen dat in juli de temperatuur aangenaam zal zijn want we bevinden ons hier bijna altijd boven de 2500 m hoogte en zullen we zeker geen temperaturen boven de 30°C meer hebben !
Hier hebben we ruim de tijd om de prachtige omgeving en de vulkanische activiteiten van geisers waaronder de bekendste "The Old Faithfull" te kunnen aanschouwen en de nodige film aan te spenderen, ook rodeo's en mooie panorama's zullen hier niet ontbreken. Om dan de laatste dagen door het "Rocky Mountains" gebied te rijden van Colorado en rustig naar ons einddoel in Denver af te zakken.
Dit is onze basisroute voor de reis USA 2011 !
