o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
13-05-2010
el hizjra
amsterdam is de meest vrije stad ter
wereld. amsterdam is numero uno op het gebied van levenskwaliteit, het
minumuminkomen is er het hoogst, de democratie is prima geregeld,
persvrijheid het hoogste goed en 27 procent van de amsterdammers voelt
zich vrij om atheïst te zijn.
we hadden op moederdag tickets voor
een reisje amsterdam. vermits ik besloten heb mij naar de toekomst toe minder als een grijze muis te gedragen en mij duchtig te profileren (cogito ergo sum!), publiceer ik op dit bericht toffe foto's van mezelf.
op deze schitterende take, dames en heren, ziet u mij plechtig zitten in de
intercitytrein naar amsterdam: mijn rechterhand is, vind ik, heel mooi en elegant, met die antieke ring en ik doe eerlijk gezegd een beetje giechelig over mijn andere hand, waarvan de vingers grappig boven het leuntafeltje komen piepen...
op deze foto, net voor het uitstappen in amsterdam centraal, werk ik nog even mijn oogschaduw bij, want dat heb ik ook besloten: ik wil voor de rest van mijn leven een superchique dame zijn. niet zo eenvoudig, want door onze levenswijze (wij hebben geen wagen) stappen wij heel veel in weer en wind en dan kan een streepje bleu chatoyant metalisé van bourgeois vlug vervagen...
eigenlijk waren we getipt over de feestelijke uitreiking van de el hizjra-literatuurprijs in het bibliotheektheater 't woord aan de
oosterkade aan de haven van amsterdam. de el hizjra-literatuurprijs is de belangrijkste prijs in nederland
voor literair talent van arabische afkomst. auteurs als mustafa stitou,
abdelkader benali en khalid boudou kwamen in het literaire circuit
terecht via deze prijs.
omdat ik door mijn job in een brusselse
school dagelijks geconfronteerd werd met tieners van buitenlandse
afkomst, die thuis een andere taal spraken dan op school, wou ik het
gehalte aan interculturaliteit van een bepaald deel van de amsterdamse jeugd toetsen aan mijn
eigen ervaringen betreffende het proces van taalverwerving en
integratie. en ik moet zeggen: in amsterdam is multiculturaliteit een
werkelijkheid, incontournable in de samenleving, alle geruchten van mislukking
en het met vreemdelingen te volle nederland ten spijt...
de
stedelijke bib van amsterdam is een reusachtig gebouw van zeven
verdiepingen, met een schitterend moderne architectuur en op het dak een
weids houten terras vanwaar je een panoramisch zicht hebt op de haven. op
dezelfde verdieping bevindt zich ook een restaurant, la place
genoemd.
hier ziet u ondergetekende, duchtig smsjes versturend,
in de prachtige hall van de bibliotheek
het was een interessante en bijwijlen hilarische voorstelling, die uitreiking van de el hizjra-literatuurprijs. op het gevarieerd programma stonden namen als lodewijk asscher (waarnemend burgemeester van amsterdam, die een welkomstwoord sprak), karim eharruyen met zijn band zharbia bedouin, die berbermuziek brachten, een wilde dansdame genaamd laila wiersma die tijdens haar optreden verwoed met appels gooide, marokkaanse bergmuziek door ghaita, enz.. natuurlijk was het voorlezen van teksten en het bekendmaken van de prijzen de hoofdbrok en ik moet zeggen: wat een verrukking!
met plezier zag ik die nederlands-arabische jonge en oude mensen (er waren trouwens winnaars van alle leeftijden!) het podium opdribbelen, met ontroering hun gedichten en verhalen voorlezen en hun prijzen in ontvangst nemen. ik moet hier trouwens een eresaluut brengen aan de olijke presentator mimoun ouleed radi, nederlands acteur bekend van de film shouf shouf habibi, die op een soepele en vrolijke manier de touwtjes van het feestgebeuren in handen hield. maar mijn grootste bewondering gaat naar schrijver khalid boudou, die het beruchte en bejubelde schnitzelparadijs schreef, en die op dit ogenblik meewerkt aan de verfilming van zijn jeugdroman pizzamaffia... khalid boudou was voorzitter van de jury en las op guitige maar erudiete wijze een puik juryverslag voor. boudou is een echte!
hieronder toon ik de bundel het leed van hedda, de verzamelbundel met de geselecteerde teksten, uitgegeven door van gennep*. de titel is ook de titel van het winnende verhaal van souad aabad, in de categorie van 16 tot 25 jaar. er waren trouwens heel veel categorieën: poëzie van 15 tot 18 jaar, van 18 tot 25 jaar en van 25 +. voor proza hetzelfde, dan nog eens alles overgedaan voor teksten in het arabisch en aanmoedigingsprijzen. sommige categorieën hadden dan nog gedeelde (dubbele) prijzen, zodat van de 121 deelnemers er minstens 32 deelnemers een prijsje behaalden... iedereen dus content!
een opvallend feit: ook echte nederlanders (alsof er onechte zouden zijn!), ik bedoel: nederlanders die geen arabische of andere buitenlandse roots hadden, konden meedingen voor een prijs (het publiek was trouwens zelf heel gevarieerd in leeftijd en kleur)... en waarlijk, twee hollandse snotapen sleepten een prijsje in de wacht, dok kunneman met gedichten over de liefde, zijn moeder en de dood, en pieter olde rikkert met een gedicht over de stad. ook een dame met de oerhollandse naam annemieke bergman schreef een verhaal, de kinderbijslagmeisjes en danielle dürst britt zegde: schilder mij...
een literatuurwedstrijd voor auteurs met een arabische achtergrond als opstapje voor beginnend nederlands talent? zou bij ons ook moeten kunnen. want sinds onze vlaamse minister van cultuur joke schauvliege
literaire subsidies aan kleine literaire groepen en tijdschriften heeft afgeschaft, zijn er weer enige opstapjes minder voor schoorvoetende debutanten. tja, haar argument is dat alleen 'professionelen' de moeite waard zijn in deze tijden van crisis. maar hoe kun je nu onmiddellijk professioneel bezig zijn als je eerst geen inlooptijd krijgt??? lees-en schrijfgroepen en andere kleinschalige literaire projecten zijn een kweekvijver voor talent. zo ook bovenstaande literatuurprijs. in vlaanderen zal het nog jaren duren voor een gezond intercultureel project als de el hizjra-litratuurprijs van start gaat*...
in een wereld waarin de interculturaliteit evenwichtig en menswaardig is uitgebalanceerd (en ook hier zal binnen tien jaar 30 procent van de bevolking van vreemde afkomst zijn) zou eigenlijk geen el hizjra-prijs moeten bestaan, gewoon: literaire prijzen. want is niet iedereen die in nederland woont eerst en vooral nederlander, zoals mijn lieve schoonbroer (schitterend vertaler, in tweespan met kees nijland, van arabische poëzie met wie ik op onderstaande foto vrolijk klink) met klem beweert, en dan maar pas afkomstig uit....
tot besluit citeer ik hier een strofe van een gedicht van bilal elkourafiti, dat hij in het arabisch schreef in de beste arabische traditie (met wijdlopende verzen) en waarmee hij een glorieuze tweede prijs behaalde:
laten we elkaar ontmoeten als twee zielen luchtig in waarvan wij houden en wat ons beweegt we lopen op het trottoir om onze wandeling van gisteren af te maken ik vind het heel prettig als zij haar hoofd omdraait om te denken en mij vergeet als ik afwezig ben een vlinder lacht om wat komt
* HET LEED VAN HEDDA, DE WINNAARS VAN DE EL HIZJRA LITERATUURPRIJS 2O1O, UITGEVERIJ VAN GENNEP, AMSTERDAM, 2O1O * lees ook het schitterend artikel van
Tom Van Imschoot op http://www.urbanmag.be/artikel/1467/naar-een-vlaamse-minderheidsliteratuur
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
