o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
25-10-2010
armoede, strafkolonies, holen
* op zondag 17 oktober in de kvs een schitterend optreden gezien: dure woorden, een geëngageerd programma over de armoede (in de wereld, in belgië). enkele cijfers: 1 op zeven personen leeft in armoede, 1/4 van de brusselaars idem dito, het maandelijks leefloon voor een alleenstaande ligt 158,68 euro onder de armoedegrens. mensen, we hebben het hier over een beschaafd rijk land, waar dure woorden worden gebruikt zoals alternatieve herverdelingsstrategie en deeltijds begeleide autoresponsabilisering en multifunctionele zefredzaamheidsprojecten, maar waar in de praktijk dikwijls niks van terechtkomt voor de mensen zelf...
erik vlaminck las voor uit zijn hilarische brieven van dikke freddy, vitalski las uit het zomert in barakstad van j.m.h. berckmans,, de dakloze schrijver lee stringer kwam helemaal uit amerika verhaaltjes voorlezen die hij schreef toen hij zelf op straat belandde, en gie van geel van de antwerpse sociaal-artistieke werkplaats tutti fratelli
(waar reinhilde decleir, zus van jan decleir de artistieke scepter
zwaait), las een totaalgedicht van hugo claus voor, de rillingen kropen over ons lijf! het programma dure woorden duurde tot zeven uur (start om vier uur!) en ik huilde toen aan het eind het lied Stand By Me | Playing For Change | Song Around the World* werd getoond én gezongen...
misschien lijkt het allemaal een beetje melige '68 nostalgie, maar de laatste tijd vraag ik me toch af of de armoede en de welig tierende uitsluting een toevallig item is, of het zoveelste logische gevolg van de zeer actuele hebzucht, hebzucht, hebzucht. de sluiting van fabrieken, werkloosheid, vluchtelingenstromen over heel de wereld, toename van illegalen, zichtbare toestroom van daklozen in de straten van onze grootsteden enz... zetten me aan het denken: is er een kilte binnengeslopen in ons hart? kiezen wij wel voor de juiste leiders, die bezorgd zouden moeten zijn over het welzijn van ons allen, of spelen wij de spelletes mee en klagen wij alleen maar over het feit dat onze buurman per toeval frans spreekt?
* 'in een tijd waarin sommigen koortsachtig proberen de macht van fracties te versterken en de stam tot hoogste vorm van sociale organisatie willen verheffen en daarbij de ene nationale groep ophitsen tegen de andere, zijn kosmopolitische dromen niet alleen wenselijk, maar ook een heilige plicht; dromen die de speciale band benadrukken die de vrijheidskrachten samenhouden.'
deze gevleugelde woorden komen van nelson mandela*, de man die, na jarenlange gevangenschap, mentale en fysische foltering, op de dag van zijn vrijlating in kaapstad een weergaloze toesprak hield, waarin hij iedere zuid-afrikaan opriep om nooit nog een andere persoon te discrimineren.
ik moest aan deze woorden denken, toen ik intekende voor een petitie
zeven jaar (?) geleden, toen iemand mij vroeg mee te ijveren voor de splitsing van bhv, voorspelde ik al het jarenlange gerommel dat dit politieke item zou veroorzaken en toen al had ik besloten niet meer te denken of te schrijven over politiek. maar toch wordt het tijd dat mensen eindelijk eens beginnen te reageren tegen de kille cinema die daar in de wetstraat en in de vergaderzalen van de politieke partijen wordt opgevoerd.
kosmopoitisch denken en dromen, dat is opnieuw broodnodig en vooral meer menselijkheid en warmte. let wel: politieke dossiers moeten geregeld worden, daar niet gelaten. dossiers lezen en behandelen en daarover helder, eerlijk en onpartijdig communiceren naar de mensen toe is trouwens de taak van alle regeringen.
maar veranderingen in een maatschappij gebeuren geleidelijk. het is niet omdat er aan een wet gesleuteld wordt dat mensen daar onmiddellijk beter van worden: sommige gevolgen zijn maar na enkele jaren voelbaar en ondertussen is de maatschappelijke constellatie ook al veranderd, zodanig dat weer een nieuwe wijziging nodig is.
de menselijke factor: geen wetten kunnen het menselijk gedrag tot in de puntjes regelen, anders wordt het leven als in een strafkolonie, waarbij mensen als robotten moeten meehuilen met de wolven. een regering is een algemeen kader dat het voortbestaan van een land moet garanderen, zonder de mensen te verplichten alleen maar 1 denkpiste te bewandelen: dat van het stamhoofd.
anders denken, anders voelen, dat noemt men misschien: creativiteit.
en cultuur is, zoals een van de ondertekenaars van de petitie het zo mooi verwoordt, niets anders dan de universele ziel van de mens.
* een onthutsend toneelstuk, dat het leven in een imaginare strafkolonie uitbeeldt is in de strafkolonie, het hol, twee kortverhalen van de sublieme franz kafka. ik knip en plak hier de intro van de website van de kvs:
Na een geslaagde Titus Andronicuspresenteren Toneelhuis en KVS een nieuwe coproductie: In de strafkolonie / Het hol, een regie van Bart Meuleman (Martens, The Bult and the Beautiful,...) naar twee kortverhalen van Franz Kafka. In In de strafkolonie
Krijgt een reiziger van een legerofficier uitleg over een vernuftige
executiemachine. Straks zal dit sinister apparaat een doodvonnis
uitvoeren en de reiziger mag het live meemaken. Waar bevinden wij ons?
In Afrika? Is de reiziger een westerling? En wil de officier met zijn
complexe redeneringen en technische kennis bewijzen hoe modern hij is?
De conversatie over beschaving en geweld verloopt zéér ongemakkelijk.
Deze novelle wordt voorafgegaan door een enscenering van Het hol, een intrigerend kortverhaal en de ultieme parabel over onze obsessie met veiligheid. * en tot slot: gisteren ook nog in theatre national naar het vrijheidsfestival geweest. ontluisterende kortflmpjes gezien over palestina:jeruzalem moments. palestijnse bouwvakkers die rondkruipen in holen, wonen in krotten, 's nachts hun leven riskeren door stiekem over de muur te klimmen om naar hun werk (woningen bouwen voor de kolonisten!) te kunnen....
toch ook leuke beelden gezien over palestijnse rappers die in vluchtelingenkampen een schitterende rapcultuur creëren (tsjonge, zij kunnen het!), maar toch: mensonterende toestanden, mensonterend, mensonterend. ach, israël, of all places....ook dit land kampt met een gigantisch armoedeprobleem: 30 procent van de israëli's leeft onder de armoedegrens!
* http://www.youtube.com/watch?v=Us-TVg40ExM
* In gesprek met mijzelf. Vertaald door Rob de Ridder, Lannoo, 2010 * http://www.youtube.com/watch?v=5P1ACAklfiY&feature=related
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
