o primavera
heerlijke bloemennaam,
betekent ook begin
Over mijzelf
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
Ik ben een vrouw en woon in Halle 1500 (België) en mijn beroep is gepensioneerde leerkracht Nederlands.
Ik ben geboren op 30/06/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, theater, oosterse cultuur, muziek en koken.
Ik publiceerde 4 dichtbundels (De dagen van de winter, Jagen, Sapkracht en De tuinen van Thevenet). In 2006 acteerde ik in 'De koffers zijn gepakt', een theaterproductie van het Masereelfonds, als eerbetoon aan Bertold Brecht.
een lief okerkleurig scharminkel
literatuur, cultuur, small talk
24-08-2014
john keats
deze zomer was werkelijk een opwindende, turbulente, vreemde zomer... een zomer van valpartijen, emoties, de zee, giechelafspraakjes met vrienden en vriendinnen, opmerkelijke leessessies...
argh! al een hele tijd stel ik me vragen over... herinneringen! is het zo dat het impact van het verleden op het nu veel groter is dan ik kan bedenken? ik heb een droom: leven zonder dat tegelijk fabuleuze en toch ook hinderlijke verleden. elke dag beginnen op punt nul... zou toch heerlijk zijn! en niet, zoals bij mij het geval is, bij het minste voorval overspoeld te worden door beelden uit het verleden. ik zeg wel: overspoeld! overwhelmed! ik draai rondjes in een chaos van herinneringen. op dit ogenblik wil ik over vele dingen tegelijk schrijven: mijn ervaringen op het platteland, op bezoek bij mijn grootouders, mijn politiek bewustzijn dat, ik geef het eerlijk toe, in de late jaren '60 (mei '68) ontstond, mijn liefde voor japan, een liefde die dateert van een decennium later en die altijd en altijd nog een rol speelt in mijn huidige leven. al heb ik perioden gehad dat ik enorm veel moeite deed om deze jeugd-fling van mij af te stoten...
vrijdag zag ik een film in galeries in brussel, winter sleep, een turkse film die de palme d'or van cannes 2014 kreeg. een heerlijk lange, wijd uitgedragen film, met ellenlange conversaties en monologen, dat alles met op de achtergrond bevreemdende sneeuwlandschappen in anatolië... ik werd zo meegezogen in de witheid en de woestheid van de setting, dat ik het koud kreeg en me een beetje verwilderd voelde, net alsof ik me ook in een in rotsen uitgehouwen huisje zonder verwarming bevond. mijn voeten waren ijskoud toen ik de cinemazaal verliet en ik had zin in een kopje warme, troostende chocolademelk.. en weer doemden beelden op... van die ondergesneeuwde nieuwjaarsnacht, toen ik samen met mijn ouders en mijn zus op de bus stond te wachten en wij het door en door koud kregen, want de bus kwam niet opdagen... we stonden te stampvoeten in de sneeuw aan de halte tegenover de bellingenstraat, net vóôr een reusachtige 19de eeuwse hoeve, de plek waar - weet ik nu bijna met zekerheid- mijn vader zijn eerste liefde, anna jacobi ontmoette...
maar o wonder! toen later op de avond de film bright star, een film van jane campion over de engelse romantische dichter john keats zag, sloegen mijn herinneringen weer een andere weg in. ik bevond me weer op school, we moesten van onze strenge, roodharige en sproeterige lerares engels ode to a nightingale vanbuiten leren... ach, ben nu al enkele dagen dol op john keats, lees alle gedichten in een bundeltje dat ik me aanschafte, weer zo vele jaren geleden, in londen, in hampstead heath (een wijk in het noorden van londen, de huizen hebben grote, kleurrijke tuinen) tijdens een bezoek aan zijn woning... en nu drummen weer beelden van londen, van hyde park, van de underground om een plaatsje in mijn hoofdje...
onderstaande openingsverzen uit hyperion, book 1, een episch gedicht over de strijd der titanen tegen de olympische goden, waaronder oppergod saturnus, vind ik schitterend...
Hyperion. Book I
Deep in the shady sadness of a vale Far sunken from the healthy breath of morn, Far from the fiery noon, and eve's one star, Sat gray-hair'd Saturn, quiet as a stone, Still as the silence round about his lair; Forest on forest hung above his head Like cloud on cloud. No stir of air was there, Not so much life as on a summer's day Robs not one light seed from the feather'd grass, But where the dead leaf fell, there did it rest. A stream went voiceless by, still deadened more By reason of his fallen divinity Spreading a shade: the Naiad 'mid her reeds Press'd her cold finger closer to her lips.
maar dit gedicht is wereldbekend:
A Thing of Beauty (Endymion)
A thing of beauty is a joy for ever: Its lovliness increases; it will never Pass into nothingness; but still will keep A bower quiet for us, and a sleep Full of sweet dreams, and health, and quiet breathing. Therefore, on every morrow, are we wreathing A flowery band to bind us to the earth, Spite of despondence, of the inhuman dearth Of noble natures, of the gloomy days, Of all the unhealthy and o'er-darkn'd ways Made for our searching: yes, in spite of all, Some shape of beauty moves away the pall From our dark spirits. Such the sun, the moon, Trees old and young, sprouting a shady boon For simple sheep; and such are daffodils With the green world they live in; and clear rills That for themselves a cooling covert make 'Gainst the hot season; the mid-forest brake, Rich with a sprinkling of fair musk-rose blooms: And such too is the grandeur of the dooms We have imagined for the mighty dead; An endless fountain of immortal drink, Pouring unto us from the heaven's brink.
de verzen deinen en deinen, sommige gedichten bevatten wel 2500 woorden en meer en een gedicht van 400 regels, daar draaide john keats zijn hand niet voor om. ... subliem vind ik dit!
Ik ben Van Overstraeten Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam yasmin.
