De living ligt bezaaid met blaadjes. Groene blaadjes. Bruusk afgesneden van hun levenssappen, mijn kamerplanten.
Verdachte numero één is mijn kat. Die heeft namelijk geen onbeschreven strafblad. In een vrij recent verleden had hij het namelijk op mijn manshoge bonsai gemunt. Niet alleen bestormde hij de kaarsrechte stam en klauwde naar de top, hij ontblootte ook de wortels en de potaarde vloog in t rond. Zo stel ik het mij voor, want ik heb hem nooit in volle actie op heterdaad kunnen betrappen. De cocktailprikkers, satéstokjes, de plantenspuit, de stofzuiger, enzovoort, niets hield hem tegen. Zelfs de kat-weg-spuitbus kon hem niet deren, alleen wij hadden last van de stank.
Het werd alleen maar erger want hij breidde zijn actieterrein uit. De ficus benjamino deelde ook in zijn gunsten (of zijn kunsten?) en binnen de kortste keren gaf ook mijn fuchsia de geest. Ach, ach, het moederdagcadeau van mijn zoon! Ik zie hem nog thuiskomen met een wuivende bloemenpracht in zijn ransel.
Op zekere dag adviseerde iemand me zilverpapier. Katten zouden schrik hebben van dat metalig geritsel. Dus tooide ik de basis van de planten met aluminiumfolie. Fraai was anders, maar het leek me het proberen waard.
En tot mijn grote verbazing bleek deze remedie te werken, nu toch reeds zon anderhalve maand.
Tot vandaag dus, vrees ik.
Minutieus onderzoek ik mijn binnenhuisflora. Dit lijkt toch geen poezenwerk, de blaadjes zijn precies afgesneden. Basketbalgeweld? Dan zou ik sporen moeten vinden van een omgevallen plant. Die bal heeft ook al heel wat op zijn kerfstok.
t Lijkt eerder een bladeramputatie met een zweep, vind ik. En dan gaat me een licht op. Het springtouw!
Elke trainingsvrije dag werkt hij aan zijn conditie en springvaardigheid. Zijn basketcoach had hem oefeningen opgelegd: 3 reeksen van zeven minuten springtouwen, afgewisseld met zoveel keer pompen en stretchen.
Daartoe worden zetels en tafel aan de kant geschoven om hem de nodige sportruimte te geven. Ja, mijn living is een polyvalente ruimte!
Mijn keukenwekker doet dienst als chronometer en is wat kaduuk uit een noeste trainingssessie gekomen. Een steeds terugkerend strijdpunt in onze communicatie: zijn oeverloze nonchalance
Maar diep in mijn hart vind ik het vertederend: zijn trouwe inzet en zijn ambitieuze streven om vooruit te komen in zijn geliefde sport
Reacties op bericht (4)
24-01-2007
beestenboel
Vorig jaar, toen de kerstboom eindelijk buiten was en de naalden geruimd, was ik aan het herschikken gegaan met de zetels en een paar kasten. Zo kwam er een mooie grote plaats vrij om een plantengroep te zetten, vlak in 't zicht als je binnenkomt. Ik ging me te buiten aan kuipen en kuipplanten en was apetrots op het mini-oerwoud dat ik zo had gecreëerd. Maar een paar weken later begonnen 3 van de 5 planten het moeilijk te krijgen en ik slaagde er niet in ze te redden. Had ik maar eens beter naar de potgrond gekeken! Dan had ik gezien dat die minder vast lag dan eerst. Toen ik de gesneuvelde planten uit de bakken verwijderde, vond ik tussen de wortelkluiten een steenharde pistolet, drie noten, 2 sokken van Venteke (geen paar) en een stuk kaas van zeker 3-400gr waar ik me zot naar gezocht had. Floor had zich blijkbaar de onheilsberichten op het nieuws wat te hard aangetrokken en vast een oorlogsrantsoen opzij gelegd. Dat ze dat zo keurig kunnen doen heeft zonder potgrond te morsen, daar moet ik haar eigenlijk nog altijd voor bewonderen...
24-01-2007 om 08:43
geschreven door affodil
23-01-2007
..
Ja, zo,n koord kan snijden als een zweep als ze er snel doorgaat. Voor de poes zilverpapier, voor je zoon, een gevaren driehoek voor de planten. BTW: Vijf jaar geleden waren we in Kenia. Groetjes.
23-01-2007 om 17:52
geschreven door Ludovikus
ach, ach
en die arme kat toch maar eerst de schuld krijgen! Arm beest!
Zeg Lieve, het is toch wel belangrijk hoor om die oogdruk na te laten kijken, want zelf merk je er niets van wanneer die niet goed is. Mijn oogboldruk is altijd aan de hoge kant en wordt dus regelmatig gecontroleerd en echt daar voel je totaal niets van. Dus maar gewoon laten doen. Groetjes Thea.
23-01-2007 om 10:12
geschreven door thea
*
Ocharme, en dat onschuldig katje maar betichten. Je zal maar zo'n baasje hebben,hihihi. Kusssss
23-01-2007 om 00:41
geschreven door huismusje/troubadoerke
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
