Terugkeer naar Bali.

Het is een veeg teken als men na een aantal mededelingen in het Indonesisch en in onverstaanbaar Engels plotseling maaltijden begint uit te delen. Het was nogthans goed begonnen: rustig met een taxi naar de luchthaven van Palu, bagage afgegeven, ingechekt en wachten maar. Geen teken van leven op het moment dat we aan boord zouden moeten gaan, maar dat gebeurt hier wel meer op binnenlandse vluchten. Dus: blijven wachten. De luchthaven van Palu is heel modern en heel clean, met airco, dus we zitten hier rustig en we zien wel wat er gebeurt. Plots begint men met maaltijden uit te delen (nasi goreng, wat dacht je!) en niemand weet blijkbaar wanneer we vertrekken. Dan, vrij plots, ons eten is nog niet zolang op, mogen we aan boord voor een rustige vlucht naar Denpassar.

De bedoeling is om in de buurt van Denpassar te blijven. We weten in Seminiak een mooi hotel om drie dagen de verjaardag van An te vieren. Tijdens de taxirit merken we dat Seminiak heel erg veranderd is sinds we hier de laatste keer (twee jaar geleden) geweest zijn. Wat vroeger een rustig deel van Kuta was, met een paar hotels en resorts, blijkt nu plots volgebouwd te zijn met enorme buildings. Ons hotel is gelukkig niet veranderd: mooie aircokamer, prachtige tropische tuin, twee zwembaden, uitgebreid ontbijtbuffet .... Het kost ons wel een fortuin: € 25 per nacht!

Hier blijven we drie dagen. Ondanks de regen (het regent hier meer en harder dan in het vorige deel van onze reis) wordt er dapper gevierd, vooral met uitgebreide en lekkere uitheemse maaltijden: een keer Grieks (souvlakia) en een keer Italiaans (pizza). Een hele verandering na anderhalve maand rijst!

En dan weer verder. Met een shared taxi naar Padangbai, waar we een boot nemen naar Nusa Penida. Nusa betekent 'eiland' en dit eiland was vroeger een strafkolonie voor wie het niet eens was met de heersers van Bali. Het is hier totaal niet toeristisch: slechts één hotel, een paar guesthouses, geen restaurants, enkel 'warungs' en heel slechte wegen. Voor ons is dit eiland van belang, omdat hier nog een paar honderd exemplaren leven van de 'Balispreeuw', een uiterst zeldzame vogel.

In 1913, toen de soort voor het eerst beschreven werd, waren er op Bali ongeveer 2000 exemplaren. Wildvang, handel en bedreiging van hun natuurlijke omgeving zorgde ervoor dat er in 2005 minder dan tien wilde balispreeuwen rondvlogen. Door kweek in dierentuinen (er leven ongeveer duizend exemplaren in gevangenschap in diverse zoo's) en zorgvuldig terug uitzetten steeg het aantal lichtjes, maar het bleef (op Bali) een moeizaam project. Er is nog steeds veel illegale wildvang. Een gevangen exemplaar brengt vlot drieduizend dollar op op de zwarte markt (dat is ongeveer drie maal het jaarloon van de politieman die moet controleren of er niet gestroopt wordt)! Op het ogenblik zouden er ongeveer 24 vogels leven op Bali en (volgens de telling van 2015) tweehonderd op Nusa Penida. De reden waarom er op dit eiland meer vogels leven is dubbel: hier zijn minder stropers en men sloot een overeenkomst met de plaatselijke tempels. De vogels werden onder bescherming van de tempels geplaatst (ze zouden trouwens geluk brengen!) en telkens, na een ceremonie, in de nabijheid van de tempels vrijgelaten.

Nu is een vogel vinden op een eiland dat ongeveer zo groot is als Oost- en West-Vlaanderen samen geen sinecure. We hebben dus 'inside information' nodig. We gaan eerst naar het hoofdkwartier van de FNPF (Friends of National Parks Foundation), die de uitzetting van de spreeuwen coördineren. In de buurt van hun hoofdkwartier zouden er een paar nesten zijn. Na veel gezoek in een onmenselijke hitte (het is hier vijfendertig graden en het hoofdkwartier is verplaatst) vinden we de plaats. Pech: alle nesten zijn verlaten, omdat wilde bijen de nestkasten in beslag genomen hebben. Tussen haakjes: balispreeuwen zijn watjes. Als ze bedreigd worden (wespen, leguanen, slangen ...) laten ze hun nesten in de steek en trekken weg. In een gesprek vertelt de conservator echter dat er een koppel in de buurt een nest heeft en dat ze elke middag rond vier uur komen drinken in de tuin van het 'Ring Summaton-hotel', recht over de belangrijkste tempel van Nusa Penida. Na de middag dus twee motorfietsen (met driver) gehuurd om ons naar dat hotel te brengen. We arriveren er rond drie uur en men weet ons te vertellen dat de spreeuwen er inderdaad elke dag komen drinken, maar dat ze vandaag al om één uur geweest zijn. We vragen verder en het blijkt dat zij inderdaad ergens hun nest hebben in de tuin van het hotel. Onze redenering is: als ze een nest hebben, moeten er jongen gevoed worden. We vragen dus of we wat in de tuin mogen rondkijken. Ongeloofelijk geluk: na twee minuten zien we achter het zwembad ons eerste exemplaar! Mooie, spierwitte vogel met zwarte vleugelpunten en een blauwe huid, die zichtbaar is rond de ogen. We nemen een paar foto's tot de vogel ons in de gaten krijgt en een beetje verder in een boom vliegt. Hier zijn de lichtomstandigheden minder goed voor foto's, maar we slagen er in toch nog een paar goede beelden te schieten. Onze dag kan niet meer stuk!

De volgende dag terug met de 'slowboat' (ferry) naar Padangbai. Dit dorp heeft een kleine haven en leeft van toeristen die willen overgezet worden naar Lombok, de Gili-eilanden, Nusa Penida en van mensen die hier komen (leren) duiken. Het is klein, rustig en er zijn een paar goede restaurants. Alleen... de dag dat we er aankomen is er een grote 'ceremony', een Hindoe-feest. Dat betekent dat er veel zaken gesloten zijn. We vinden een kamer in het guesthouse waar we voor onze overzet al logeerden en gaan eens kijken hoe de ceremonie verloopt.

Alle Hindoes gaan tegen de avond naar de tempel, gekleed in de ceremoniële kledij: mannen lange rok, sjerp, wit hemd en hoofddoek, de vrouwen eveneens helemaal in het wit. De vrouwen dragen op hun hoofd manden met offergaven. Ondertussen speelt een gamelanorkest zijn eentonige, hypnotiserende muziek op de straat voor de tempel. De gevolgen blijven niet uit: mensen geraken in trance en vallen neer op straat, waar ze blijven liggen en door de omstaanders koelte toegewuifd worden. Eén vrouw wordt kompleet hysterisch (schokken en beven, roepen ....) en wordt door twee tempelbewakers weggebracht om al wandelend, weg van de muziek en de drukte, te kalmeren. Wij blijven een tijdje kijken, maar van de echte ceremonie zien we weinig: die speelt zich af in de tempel en daar kunnen wij niet binnen.

Dan wordt het tijd om Indonesië af te ronden. Met een taxi op een uurtje terug naar Ubud. Terug een hotel met zwembad (€ 10 - lang moeten afdingen). Hier gaan we onze kleren laten wassen, blog bijwerken, foto's op internet zetten...

Vrijdag verplaatsen we ons voor de laatste maal naar een heel chique hotel op tweehonderd meter van de luchthaven waar we zaterdag, om drie uur 's morgens moeten inchecken voor een vlucht naar Kathmandu via Kuala Lumpur.

Foto's : zie hieronder.

Dierenfoto's: http://observado.org/user/photos/50424

Groetjes en volgend bericht vanuit Nepal

23-02-2016 om 09:27 geschreven door Jos