Ik heb ondertussen nog drie grote strengen getwijnd breigaren gemaakt, en zal zeker toekomen om een prachtige en originele trui voor theo te breien, met een beetje geluk zelfs nog eentje voor mezelf.....

Stillekes aan wordt je de  komst van de winter gewaar, het is echt koud als je ,je bedje verlaat... en alles begint vochtig aan te voelen, ( de mist die aanwezig is, is daar natuurlijk niet vreemd aan)

Straks de volgende drie grote strengen wol eerst voorkrimpen en ze dan lekker aan de wasrek laten drogen in de zon, aan het gastenverblijf, ( wan daar zit de zon het meest)

Gisteren ook als tegenprestatie aan de buurman tegen mij een paar sokken beloofd, want dat is dus echt een natuurfreak, hij probeert zoveel mogelijk natuurlijk te verbouwen, te eten en te leven op de oude tradionele manier, en daar hoort natuurlijk ook zelfgebreide sokken bij, maar zegt hij , ze zijn hier nauwelijks te vinden  en als je ze dan vind, zijn ze peperduur... Dus vandaar mijn belofte die ik met veel plezier zal volbrengen... het eene  plezier is het andere waard.En dat blijft het langste duren...

Ik zie hem zelfs in staat om later spinlessen te komen volgen ( ik weet in Nederland verschillende mannen die echt prachtig spinnen, en volgens mij daar zelfs een broodwinning van hebben gemaakt)

Hier in Frankrijk ( toch de streek waar wij zitten) is handwerken niet zo een gangbaar iets, wel door de oudere dames, maar meestal laten hun ogen en handen door reuma hun in de steek.... en gaat al die mooie stielkennis verloren.

Handwerken, geeft rust!, en een trui, sokken of gelijk wat gebreid is vele warmer en degelijker dan goedkope spullen in china, bulgarije, of ver-weg-nie-stan gemaakt....

Het is gezellig om samen met verschillende vrouwen, aan een tafel te zitten breien, of in groep te spinnen, je kan lekker kletsen en de laatste nieuwtjes uitwisselen.... en uiteraard van mekaar iets leren.

Ik mis op dat gebied mijn grootmoeder, als ik donderdags bij haar ging poetsen, en het werk zat erop, dan hadden wij alle twee een werkje op de pennen staan... en bleef ik daar dan tot het tijd werd om huiswaarts te keren en eten klaar te maken.