Vandaag om 6u. opgestaan een tas koffie gedronken en weg.Alhoewel Death Valley de warmste plek in Amerika is hadden wij pech.Het was koud (8°) en heel veel wind.Daarbij kwam dan nog dat de Tioga pass nog gesloten was wegens 4m. sneeuw. Dus moesten wij omrijden via Bakersfield een ritje van 700km.Toch rijden we nog eerst naar de Eureke Sand Dunes.Dit zijn de hoogste zandduinen van Death Valley. De Eureka Sanddunes worden door omsloten door bergen, het duinenveld is 3 mijl lang en 1 mijl breed en sommige toppen bereiken een hoogte van ongeveer 200 meter.
Boven in de bergen rond Death Valley was vannacht sneeuw gevallen.
Daarna beginnen we aan onze zeer lange weg.In totaal hebben we 11.30u. onderwag geweest.
Nu zitten we in Mariposa kort bij het Yosemite N.P..Morgen gaan we dit park nog bezoeken.Rond 14u. vertrekken we echter terug naar San Francisco.De auto afleveren waarmee we 4601 Miles hebben afgelegd.Wat neerkomt op 7361 km.Daarna nog even slapen en om 6u. vertrekt onze vlucht.Woensdagmorgen landen we om 8.35 op Zaventem.Daarme zit onze reis erop.We hebben aan dit blog veel plezier beleefd omdat we hierdoor nieuws kregen van het thuisfront.En jullie reacties en tips deden ons veel deugd.We willen dan ook iedereen bedanken voor de interesse voor ons blog. Ria en Guido Oh Ja, De dagschotel Voor mij een Steakje en voor Ria roze zalm
We vertrekken om 8.30. uit Las Vagas.Het is 19° en veel wind.We moeten 260 km.rijden temeer daar we een omweg maken langs Red Rock Canyon.Het is een 19km. lange weg door een prachtig rood landschap.Er zijn diverse stopplaatsen vanwaar je de rode rotsformaties kan bekijken. Een korte zijweg, die na 7½ mijl begint, gaat naar een van de meest populaire plaatsen van het park.
Rond 13u. komen we stilaan in de omgeving van Death Valley.Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
Naast de Badwater Road strekt zich een enorme zoutvlakte uit, het Badwater Basin.
In Badwater komen wij aan rond 15u. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater.Het is hier 36° en heel veel warme wind.
Wij laten dan ook op deze plaatst een fotootje maken van ons beiden.
We nemen de 9 mijl lange eenrichtingweg Artist's Drive. De weg is smal, zit vol soms erg scherpe bochten, en heeft veel hoogteverschillen. Je kan dan ook niet sneller rijden dan ongeveer 15 mijl per uur. Je ziet rotsen in allerlei kleuren (roze, groen, paars, bruin, zwart), bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad.
De meest fotogenieke plek is Artist's Palette we vinden hier rotsen in heel veel verschillende kleuren
Daarna doen we een trailtje: Golden Canyon Trail (3,2 kilometer - heen en terug) Deze populaire trail biedt een geweldig uitzicht over het hart van Death Valley. We beginnen de wandeling bij de ingang van de kleurrijke canyon op 49 meter onder het zeeniveau, en klimmen dan tijdens de eerste anderhalve kilometer omhoog tot 91 meter boven het zeeniveau.
Als laatste bezoeken we Zabriskie Point.We hebben hier een adembenemend mooi uitzicht op een bijna onaards woestijnlandschap, badlands genaamd. Verrassend genoeg is dit landschap vooral gevormd door water! Het regent niet vaak in Death Valley, maar de weinige buien die er zijn, zijn vaak bijzonder heftig. Het water kan niet wegzakken in de bodem, en daardoor moet er in korte tijd heel veel water worden afgevoerd, waardoor diepe geulen ontstaan in het zachte gesteente.
Om 19u. komen we aan in ons hotel Furnace Creek Ranch.Daar er hier niks in de buurt ligt zijn we verplicht in het hotel te eten.Ria neemt lamskotelletjes met boontjes en wilde rijst.Zelf neem ik een Ribeye op een bedje van spinazie met brocolli en een gekookte aardappel.
Deze morgen toch maar om 6u. opgestaan en dan ons blog bijgewerkt.Om 7.30 naar onze Pa gebeld.Dat weet die ook een beetje wat we beleefd hebben.Daarna naar de metro gegaan en een dagkaart gekocht.Ja, ons hotel ligt op 1km van the strip.Best western Mardi gras.Dan op aanraden van Rieneke gaan ontbijten in de Excalibur.
We dachten dat we terug in Thailand waren.Daar heb je ook zulke buffetten.Daarna naar de Luxor gewandeld.
Ook het hotel New York New York lag hier in de buurt.
Het MGM hotel leek ons wel een van de grootste hotels van Las Vegas.En de leeuw van MGM hield binnen de wacht.
Daarna een beetje gaan shoppen in de Palazzo.
Op aanraden van Rieneke naar Treasure Island geweest met aan de ingang een heus piratenschip.
Het hotel Circus circus wou ik zien omdat het mij herinnerde aan de James Bond film Diamonds are forever.Het hotel is ook eigendom van MGM en werd geopend in 1968.
Ria wou gaan gokken aan de overkant van de straat in de Riviera.Met 1$ heeft ze uiteindelijk 12,38$ kunnen maken.
Deze avond nog gaan kijken naar the vulcano show aan het hotel The Mirage.Deze show wordt om het uur opgevoerd.
Daarna gaan eten in een Sushi en seafood restaurant.Sonja dit is een aanrader als je graag vis eet.Laat maar iets weten dan mail ik het adres wel door. Voorgerecht
Hoofdschotel
Nagerecht
Morgen ligt Las Vegas achter de rug en gaan we naar Death Valley.Las Vegas moet je gezien hebben.Kan best begrijpen dat Agnes hier ook graag naar toekomt.We hadden al documentaires en foto's van Las Vegas gezien maar als je er niet geweest bent kan je het onmogelijk voorstellen.Deze morgen bij het uitstappen van de metro hebben wij 10 minuten door het MGM hotel gewandeld voor we buiten waren.Ook die gokzalen,precies dat er geen einde aankomt.Het was een echte beleving.
Gisteren was het zo laat geworden in Las Vegas dat ik te moe was om mijn blog bij te werken.En dan nu het vervolg.Gisterenmorgen hebben we besloten om nog een beetje in Zion te blijven en de Hooverdam links te laten liggen voor een volgende reis.We waren om 7.30 al klaar en zijn dan terug met de shuttlebus het park ingetrokken Daar deden wij dan nog een trailtje Middle Emerald Pool Trail: Hoogteverschil Middle Emerald Pool Trail: 46 meter De Middle Emerald Pool ligt 25 meter hoger dan de Lower Emerald Pool. Er lopen twee verschillende paden naar deze kleine waterplas. We liepen eerst naar de Lower Emerald Pool , en nadat we onder de waterval waren doorgelopen via een 400 meter lang rotsachtig pad naar boven geklommen. Op verschillende plaatsen zijn treden in de rotsen uitgehouwen. De omgeving is hier veel minder groen dan rondom de Lower Emerald Pool Trail. Deze Middle Emerald Pool Trail is 3,2 kilometer lang, en is veel steiler dan de Lower Emerald Pool Trail. We klimmen hier 46 meter omhoog over een voornamelijk zanderige ondergrond. Als we dichterbij de waterpoel kwamen, werd het pad wat rotsachtiger. Vanaf de Middle Emerald Pool hadden we een erg mooi uitzicht over de zuidelijke helft van Zion Canyon.
Om 11.30u. vertrekken we dan richting Las Vegas.Onderweg stoppen we om te eten.Komen we toch wel in zo'n vreetschuur terecht.We mochten eten al wat we wilden voor 8.95$. In het hotel aangekomen ook weer direct de koffers gedumt en vertrokken naar de strip.Het moderne Las Vegas is niet in woorden te beschrijven, daarom zeggen foto's iets meer.We beginnen met een overzicht van de strip vanop de Eifeltoren aan het hotel Paris-Las Vegas. Bij binnenkomst van het hotel is het enkel gokautomaten dat je hier treft.Op een paar uur ben je hier blut als je uw verstand niet bijhoud.
Vanbovenaf hebben we eeen prachtig zicht op het hotel.
We zijn nog maar pas op de Eifeltoren als de fonteinen vnan de Bellagio hun kunsten laten zien, wel mooi en zeker s'avonds
We wandelen daarna verder over de strip en maken een fotootje van de Eifeltoren.
Daarna trekken we naar de The Venetian.Hier waan je je op het Sint Marco plein met gondels en alles erop en eraan.
s'Avond is de verlichting verblindend.Hier denkt men in het geheel niet aan energieverspilling.
En ja, we hadden s'middags ons buikje goed gevuld aan het buffet.Daarom gaan we nu bij Starbucks een koffietje halen met een stukje Cheese cake.
En we kunnen het niet laten hé.Vandaag voor we vertrokken eerst terug naar Bryce canyon gereden omdat de foto's aan Sunrise point gisteren te donker waren.
Daarna verder gereden richting Zion.Het was een ritje van 136 km.Dus goed te doen.Het is terug prachtig weer maar de morgen was koud in Bryce canyon vanwege de hoogte van 2700m. boven de zeespiegel. We komen voorbij Red Rock State park.De grillig gevormde rode rotsformaties, waar paden doorheen slingeren, maken Red Canyon een fantastische verlenging van Bryce Canyon
Stilaan komt Zion N.P. in zicht.De eerste rots heeft precies een pattern ingeslepen.
Even later komen we aan in Zion N.P.: Het meest bezochte gedeelte van Zion National Park is Zion Canyon. Dat is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande.
We parkeren de wagen en nemen de shuttlebus naar de scenic drive.Sinds een paar jaar mag men niet meer met de eigen wagen in het park rijden.De bus brengt ons naar de 1.347 meter hoge Temple of Sinawava.Hier doen we een rustige wandeling.Lengte : 3,3 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil : 17 meter Duur : 1,5 uur De wanden van het ravijn komen steeds dichter bij elkaar. We volgen de Virgin River via een verhard pad stroomopwaarts, tot we uitkomen bij de bekende Zion Narrows. Hier is slechts enkele meters ruimte tussen de ruim 600 meter hoge bergwanden.
Ook lopen hier heel veel eekhorntjes rond.Ze zijn echter niet zo schuchter als bij ons en lopen rustig tussen de wandelaars door.
Na 45 minuten komen we aan het eindpunt.Even verpozen.
Onderweg hebben we ook nog een groepje elanden tegengekomen.
Na de wandeling rijden we met de bus terug naar het hotel en vanavond eten we in het restaurant van het hotel.Zelf kies ik voor House special Steak.Een filet Mignon met scampis en bearnaisesaus op een bed van aspergers (3).Ria kiest voor een 10 OZ (300 gram) slow roasted prime rib of beef met een aardappel in de schil.En wij die dachten dat die Amerikanen niks dan hamburgers eten.
Vandaag rijden we van Capitol reef naar Bryce canyon.Ontbijten doen we bij een bakker met lekkere crossaints.De rit is 182km.en we nemen de Scenic Byway 12.Deze weg brengt ons naar het hart van het Amerikaanse Westen en voert ons langs geisoleerde landschappen van canyons,plateaus en valleien.Het weer zit ons vandaag niet mee, voor het eerst krijgen we hagel en regen.Er waait een strakke wind en het is maar 14°.Maar na een tijdje komt de zon er toch door,
Onderweg doen we nog een trailtje van 2km.Deze voert ons langs een grot en een waterval.
In Bryce Canyon aangekomen is het zo fel aan het hagelen dat we niet uit de auto kunnen stappen.Na een tijdje mindert het en we besluiten toch naar dit wonder van de natuur gaan te kjken. Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan.
En ja Rieneke, we hebben de Navajo Loop Trail gedaan. Lengte: 2,2 kilometer Hoogteverschil: 159 meter Duur: 1 à 2 uur We lopen zigzaggend naar beneden, Wall Street in. Dat is een smalle canyon waarin een aantal grote Douglassparren staan. Deze mooie trail komt o.a. langs de bekende rotsformatie Thor's Hammer. Het is een redelijk inspannende tocht. Hier zijn we aan het begin van de afdaling
Een natuurlijke ontstane brug tussen 2 hoodoos.
En daarna terug naar boven
Boven aangekomen hangt onze tong op onze schoenen
Daarna gaan we naar Inspiration Point
Vervolgens naar Rain divide
Bryce Point
Paria view
En als laatste naar Sunrise Point.Wel het verkeerde tijdstip want de zon gaat reeds onder.
Als afsluiter dachten we te gaan eten bij Rubby's Inn maar daar hadden ze juist 3 autobussen gedropt en er stond een line van 50 meter lang. Dan maar er recht tegenover naar een Fastfood.Is wel niet onze gewoonte maar wat doet een mens als hij honger heeft.
En Carine, je had gelijk van die blauwe vinger.Ria heeft vandaag 424 foto's getrokken.Maar het was wel een superdag
Om 6.30u. opstaan ,ontbijtbuffet om 7u. in het hotel en dan gaan we wandelen in de stad Salt Lake City.Het weer is zonnigmet een beetje bewolking.In juni 1847 arriveerden de mormonen onder leiding van Bringham Young na een lange reis vol ontberingen op de plek waar nu Salt Lake City ligt. Tegenwoordig is Salt Lake City een stad waar 200.000 mensen wonen. Het Mormoons geloof bepaalt nog voor een groot deel het stadsbeeld van Salt Lake City. We bezoeken als eerst het Historic Temple Square met de tempel van de Mormonen.Het grijze bouwwerk heeft zes torens en op de hoogste toren staat een met goudblad bedekt beeld dat de engel Moroni voorstel.
Ook het stadhuis van Salt Lake City is een zeer mooi gebouw.
Rond 11u. vertrekken we naar Capitol Reef, een ritje van 350 km.Omstreeks 15.30u. komen we aan ons hotel.Koffers in de kamer gedropt, hop en weg naar het Capitol Reef N.P.Het langgerekte Capitol Reef National Park bestaat uit twee delen. In het noorden ligt Cathedral Valley, een woestijnlandschap met daarin hoog uitstekende zandstenen rotsen die door hun vorm aan kathedralen doen denken. Het voornaamste geologische fenomeen in het zuiden is de Waterpocket Fold, een rechte, 160 kilometer lange plooi in de aardkorst. De immense wanden van deze plooi bestaan uit rotslagen die zijn gevormd tijdens verschillende geologische tijdperken.
Foto van The castle
De Navajo rots
We bemerken ook tekeningen in de rotsen.Wat is de natuur toch een kunstenaar
Daarna doen we nog de Grand Wash Trail: Lengte: 7,2 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil: 60 meter Duur: 2 tot 3 uur Deze vrij vlakke trail loopt gedeeltelijk over de bodem van een 6,5 meter breed ravijn, Grand Wash Narrows. De steile wanden zijn aan beide zijden zo'n 150 meter hoog.
Soms komen de rotsen bijna tegen mekaar.Maar we hebben er van genoten.
Om 20u. zijn we klaar met onze wandeling en zoeken we en restaurant op.Het dagmenu is: Sirloin steak met bruine bonen, gekarameliseerde ui en champignons.Onze entrecôte heet bij de Amerikanen een Sirloin steak.Het vlees is malser dan bij ons en heeft een volle smaak.
Vanmorgen om 5.45u. opgestaan.We besloten om in plaats van direct naar Salt Lake City te rijden een omweggetje te maken langs Yellowstone N.P. en dan door het Teton N.P. te rijden.Dit bracht de rit wel op 640km. Wat we ons niet hebben beklaagd.Eerst de ruiten van de auto moeten ontdooien want het was -4° maar wel stralende zon.Hebben wij toch geluk hé.Toen we aankwamen aan de Upper geyser bassin zou juist de Old Faithful beginnen spuiten.
Old Faithful heeft zn naam in 1870 gekregen omdat de erupties steeds precies op tijd gebeurden. De gemiddelde tijd tussen de erupties is in de loop van de tijd wel iets langer geworden, als gevolg van aardbevingen en vandalisme, maar toch is het nog steeds een zeer betrouwbare geiser. De erupties vinden gemiddeld 1x per 91 minuten plaats. Elke uitbarsting duurt 1,5 tot 5 minuten; er wordt dan 14.000 tot 32.000 liter kokend water omhooggespoten tot een hoogte die varieert van 30 tot 55 meter. We wandelden verder in dit mooie park.De Upper Geyser Basin beslaat een gebied van 5 km², en bevat bijna een kwart van alle geisers in de wereld; een grotere concentratie is nergens anders te vinden.
Toen kwamen we voorbij de Castle geyser.Deze geiser heeft de grootste kegel (3,6 meter) en is waarschijnlijk de oudste geyser in het basin. Het patroon van de erupties is vaak veranderd, tegenwoordig vinden uitbarstingen plaats met intervallen van 10 tot 12 uur. Het water kan een hoogte van 27 meter bereiken. Een uitbarsting duurt 20 minuten, en wordt gevolgd door een lawaaierige stoomfase die nog eens een half uur duurt.
Onze wandeling duurde 2 uur voorwe vertrokken naar het Teton Nationaal park.De eerste stop was bij een watervalletje omgeven door sneeuw.
Vervolgens een meer nog gans bevroren met prachtige bergen op de achtergrond.
Bij de uitgang van het park kregen we nog een zicht op de mooie bergen die dit gebied rijk is.
Maar het werd dringend tijd om verder te gaan daar we nog 500km; moesten rijden om aan ons hotel te geraken.Iets voor 19u. waren we in Salt Lake City.De temperatuur was 26°. Heerlijk weertje om eens buiten op een dakterras te eten bij die temperatuur.Het menu:Roze zalm gekorst met pijnboompitten,rijst met kaas en groene asperges.Het was weer lekker.
Vandaag was een van de toppers van onze reis door het westen.Om 6.30u. opgestaan, ontbeten in het hotel en om 7.55u. waren we al op weg. De ingang van het park lag om de hoek van het hotel.Nog maar pas in het park of we botsen al op Bizons waar Ria direct een fotootje van neemt.
We komen eerst aan de Norrit geyser basin.Tijdens deze wandeling zie we o.a. de grootste geiser ter wereld: Steamboat Geyser. De geiser heeft lange periodes van inactiviteit, je hebt dan ook geluk als je getuige kunt zijn van een van de enorme uitbarstingen waarbij het water tot 115 meter hoog kan komen. De Cistern Spring is sinds 1966 getransformeerd van een kleine, grauwe poel naar een grote, kleurrijke terrasvormige poel.
Dan verder naar de Mammoth hot springs.In deze omgeving bevinden zich onder de grond grote hoeveelheden calciumcarbonaat. Doordat het water onder de grond heet is, kan het, in tegenstelling tot koud water, gemakkelijk calciumcarbonaat oplossen en mee omhoog voeren. Boven de grond koelt het water echter af. Het calciumcarbonaat kristalliseert dan als witte kalksteen uit en vormt allerlei terrassen, waarover het water uitstroomt. Geschat wordt dat er in totaal per minuut bijna 2000 liter water uit de heetwaterbronnen van Mammoth Hot Springs stroomt. Per dag voert dit water ongeveer 2000 kg kalksteen mee omhoog. De terrassen veranderen dan ook voortdurend van vorm. Sommige van de terrassen zijn mooi gekleurd. Dit wordt veroorzaakt door de algen en bacteriën die in het warme water leven. Als er onder of boven de grond echter iets gebeurt, en er stroomt geen heet water meer over de terrassen, dan krijgen de terrassen de kleur grijs en verliezen hun schoonheid. Dit proces gebeurt continu. Sommige van de mooiste terrassen van vroeger zijn nu grijs en oninteressant.
We rijden verder en ontdekken prachtige landschappen waarvan sommige nog volledig onder de sneeuw liggen.
Dan komen we aan de canyons.Direct ten zuiden van Roosevelt valt het water van de Yellowstone River 40 meter omlaag. Deze bekende waterval heet Tower Fall. Je kan de waterval zien na een korte wandeling vanaf de vaak erg druk bezette parkeerplaats. Dicht bij Tower Fall ligt Calcite Springs. Je kan hier een korte wandeling maken over een houten boardwalk met trappen. Yellowstone River ligt hier diep beneden je; de rotswand aan de overzijde bestaat uit basalten kolommen die de overblijfselen zijn van een oude lavastroom.
De Yellowstone canyon verbaast ons door zijn schoonheid.Hier ook weer prachtige watervallen.Eentje van 30 meter en eentje van 100 meter.We moeten er wel iets voor doen om dit schouwspel te bewonderen.We dalen in de canyon van zo'n 300 meter diep.Naar beneden was niks maar terug naar boven...Amaai menne frak.
Bij het terugkeren naar het hotel zien we veel autos langs de kant van de weg.EEN COYOTE en nog een ongekend dier.Hebben wij geluk dat we dit kunnen aanschouwen als afsluiter van deze prachtige dag.
Moe na al dit moois en al dat klimwerk gaan we het eerste restaurant binnen en bestellen ons ribbetjes met frietjes.
Vandaag is het een reisdag geweest.Opgestaan om 6u.Gaan ontbijten in het hotel.Dan koffers pakken en om 7.45 waren we weg.Het was zonnig maar ook veel wolkjes en 16° in Vernal.Onze rit was 698 km. lang.Het landschap onderweg was steeds wisselend.De ene keer bergen de andere keer vlaktes.Het rijden op Amerikaanse wegen bevalt me enorm.Kunnen wij als belgen nog veel van leren.Iedereen houd zich aan de snelheid en bij een stopteken doet men wat men moet doen en dat is stoppen.Ook is het heel rustig op de wegen.De Cruise control komt hier dan ook goed van pas.Onderweg zagen we ook heel veel bergtoppen met sneeuw.
Om 18u. kwamen we aan in het hotel waar de sneeuw ook nog in dikke hopen tegen de gevel lag.
Koffers uitgepakt en onmiddelijk vertrokken naar de stad. Voor de lekkerbekken: het menu was Pasta Alfredo met kip.
Morgen hopen we jullie mooie plaatsjes van Yellowstone Nationaal park te bezorgen.
Vandaag blauwe lucht en 12°.Gedurende de voormiddag verandert het weer en komen er meer wolken.Opgestaan om 5.45u.In het hotel was ontbijt inbegrepen en daar profiteren wij van.Om 7u.15 zijn we klaar om te vertrekken.Op het programma Arches Nationaal park en daarna een rit van 380km. naar Vernal. Dus eerst het park: Nergens ter wereld komen zoveel natuurlijke rotsbogen voor, als binnen de grenzen van Arches National Park. Naast de vele bogen komen in het park ook allerlei andere grillig gevormde rotsformaties voor. Een groot deel van het park is eenvoudig bereikbaar via een 18 mijl lange weg en diverse wandelpaden,Wij maken verschillende wandelingen zodat we in totaal een 12 km.gewandeld hebben.Ja, Rieneke we hebben niet alles kunnen bekijken dat je had voorgesteld.Ons Riake had vandaag een blaar op haar rechterwijsvingertje.Meer dan 400 foto's zijn hier misschien de oorzaak van. Het was zo mooi dat we onze tijdsplanning vergaten en pas om 2.30u. naar Vernal vertrokken.Hieronder een paar van de vele fotootjes:
Om 19.30 kwamen we pas aan het hotel in Vernal aan en omdat we moe waren van al dat stappen en rijden gingen we recht over het hotel eten bij Winger's.Het werd een Ribeye met natuurlijk Frietjes.We zijn niet voor niks belgen hé.
We zijn zo blij met al die lieve reakties in het gastenboek maar helaas wegens tijdgebrek kunnen we iedereen niet beantwoorden.Moet je daarvoor op vakantie zijn om tijdsgebrek te hebben. Lieve groetjes uit Amerika Ria en Guido
Vandaag is het weer mooi weer maar koud (3°) dit veranderd wel in de loop van de dag.De rit is maar 289km. dus hebben we voldoende tijd om een bezoek te brengen aan het Mesa Verde N.P..Het park ligt slechts op 11 km. van het hotel en we vertrekken om 8u.Een eerste stop aan "Point Lookout".
Hier hebben we een 360 graden zicht van 130km. ver.We kijken over de Mesa en de 4 staten in de omgeving nl.:Arizona,Utah,Colorado en New Mexico. Vervolgens rijden we naar het visitor center en kopen kaartjes voor een bezoek met gids aan een klifwoning.De klif woningen liggen in een diep dal.
We kiezen voor het Cliff Palace.Dit is de grootste en waarschijnlijk de bekendste van de wereld.Cliff Palace heeft 227 kamers en er woonden 125 tot 150 mensen.
Om de klifwoning te bereiken moeten door smalle doorgangen met trappen en ladders.
Vervolgens rijden we verder en met een beetje omweg komen we bij "Newspaper Rock".Dit is de eerste verzameling van 'rock art'of rock kunst.Het kunstwerk is gemaakt door Fremont indianen.
Door de bergen rijdend komt er een hert over de weg geschoten gelukkig hebben we het kunnen ontwijken.
Onderweg naar Moab stoppen we nog even bij "Hole in the Rock".
Voor het eerst zijn we zo vroeg in het hotel (4.30u.) dat we eens in de stad kunnen rond wandelen.Tegen dat het donker is gaan we eten bij een Italiaan en wat kan dat anders zijn dan pasta.Maar eerlijk gezegd de pasta was om duimen en vingers af te likken.
Brrrr..Deze morgen 3°Celsius in Flagstaf.Denk dat het in België nog warmer is.Om 5u. opgestaan.We moesten om 8u. op het vliegveld van de Grand Canyon zijn.Tomtom vertelde ons dat het 1u.43 minuten rijden was, bleek maar 1u.en 10 minuten te zijn.Om 9u. vertrok onze vlucht.Er was heel veel turbelentie, een geluk voor diegenen die voor ons zaten hadden we geen ontbijt genomen.Iedereen had er last van.Maar het was prachtig.
Het weer was ook niet te best.Veel bewolking en mist.Maar zoals jullie op de foto's kunnen merken hebben we heel veel moois gezien.Ria had haar fototoestel omgetoverd tot een machinegeweer.Hoorde niet anders dan Taktaktak.Na de vlucht zijn we dan zelf naar al de uitzichtpunten gereden en nog meer foto's genomen.Ooohh wat is het toch ongelooflijk mooi.
Op een moment begon het zelfs te sneeuwen.Wat was het spijtig dat we door moesten.Vandaag werd er 612 km. afgelegd.Het was ondertussen al 13u. geworden zijn we rap in de Subway een broodje met Zwarte woud ham gaan eten en verder door naar Monument Valley.Hier waanden we ons terug in de tijd van de goede oude westerns.Wat een decor zeg.
Het was ondertussen al 17u. en er moest nog 200 km. gebold worden.Maar het landschap was onvergetelijk mooi.Het wisselden bijna bij iedere bocht.
Om 19u. waren we in het hotel.Bleek het 20u. te zijn want in Colerado is het 1u. later dan in Arizona.En voor de boergonderiers onder onze volgelingen heb ik er maar weer een foto van onze maaltijd bijgedaan.Ter verduidelijking:Zalm,3 scampis,3 Sint Jacobsschelpen en een bolletje kreeft op een bedje van wilde rijst.En als goede belgen hebben we er nog Frietjes bij gevraagd.
Ook willen wij iedereen bedanken voor de leuke attenties en opmerkingen in ons gastenboek.Het geeft ons moed om ons blog verder bij te houden. Groetjes uit Mesa Verde
Vandaag afscheid genomen van Marcelline en Jeff.We zijn zo gelukkig dat we ze in Florence ontmoet hebben.
Vandaag staat ons een rit te wachten van 389 km en het weer is zoals altijd stralend.Op aanraden van Marcelline doen we de Apache trail.De Apache Trail is een ruim 40 mijl lange toeristische route, dwars door het ruige landschap van de Superstition Mountains in Arizona.
Ongeveer de helft van de Apache Trail is geasfalteerd, de andere helft heeft een wegoppervlak van gravel. De trail heeft haar naam te danken aan het feit dat, lang voordat de huidige weg werd aangelegd, de Apache Indianen al gebruik maakten van deze route. Langs de weg liggen drie grote meren die zijn ontstaan nadat in de Salt River diverse dammen werden gebouwd. In 1904 werd begonnen met de bouw van de Theodore Roosevelt Dam,
en de huidige Apache Trail is aangelegd om de benodigde materialen te kunnen vervoeren. Op 25 augustus 1905 was het de eerste keer dat een auto van de weg gebruik maakte. Daarna trekken we verder naar de ruïnes van Montezuma Castle .De Sinagua, de naam die de Spanjaarden aan de Indianen gaven die hier schijnbaar zonder water leefden, bouwden het vijf verdiepingen tellende bouwwerk met zijn twntig kamers tussen 1100 en 1200. Ze vertrokken weer aan het begin van de vijftiende eeuw. De eerste pioniers dachten in eerste instantie dat dit lege `kasteel' door de Azteken was gebouwd, vandaar dat ze met de naam Montezuma's Castle op de proppen kwamen.
Als laatste rijden we verder naar Sedona.Sedona was eind 19e eeuw niet veel meer dan een boeren gehucht in een vruchtbaar landschap. Het landschap lijkt op een combinatie van Monument Valley en Arches. Rode felgekleurde buttes in een groene bosrijke omgeving.
In flagstaf aangekomen gaan we recht over het hotel een gewone steak eten.Het was wel wat minder dan gisteren hé.
Wow, vandaag was het een dag van genieten.Het weer was terug schitterend, 36°.We zijn naar het Casino Arizona gereden.
Hier hebben wij gebruncht.Aangezien hier ook moederdag gevierd werd moesten wij 3 kwartier aanschuiven voor in te schrijven. We begonnen met Champagne.
De chocolade toren was een succes.
Marcelinne en Jeff aan het dessert
Ria kan niet genoeg krijgen van het dessert.
Hierna ging Ria een gokje wagen wat geen succes werd.We moeten blijven geld afhalen aan de ATM.
Het was een heerlijk buffet en we hebben genoten
Morgen moeten we Jeff en Marcelline met spijt in het hart verlaten en om 8u.rijden we richting Flagstaf.We rijden dan wel langs de Apache trail op aanraden van Marcelline.
De warmste plek van onze reis op dit ogenblik.In Florence is het 36°.We staan op om 6u.15.Het huis waar Marcelline en Jeff wonen.
Ons onbijt nemen we in een Mexicaans restaurant in Florence.
We rijden 123 km. naar Old Tuscon.Onderweg zien we duizenden en duizenden cactussen van 12 tot 15 meter hoog.In deze mooie natuur maken we een paar foto's. Guido,Jeff en Marcelline
Guido,Marcelline en Ria
Ria bij een cactus van 12m.hoog.
Aangekomen in Old Tuscon Studios bezoeken we dit park. Hier zijn de opnames gebeurd van High Chaparral
en Little house on the prairie.
Na al dit moois gaan we lunchen in het restaurant El Parador in Tuscon. Schotel op foto FLAUTAS Tortillas gevuld met zeevruchten.
Opstaan om 6u. en valiezen pakken en reeds in de auto laden.
Om 7u. kunnen we ontbijten in het hotel.Daarna naar het Joshua Tree nationaal park.Hier kopen we onze jaarpas voorvan de al de nationale parken van Amerika.Het bijzondere van dit park is dat het door de grote hoogteverschillen kenmerken vertoont van allebei de typische woestijnvormen van Zuid Californië:van de Coloradowoestijn in het zuiden en de Mojavewoestijn in het noorden.De hoogte schommelt tussen 400 en 1500 m.. De eerste stop is aan de Hidden Valley waar we de trail lopen van 2,5 km.
Daarna rijden we door naar Jumbo Rock
Ook bij de Cholla Cactus garden maken we nog een stop.
Als laatste stoppen we bij de Smoke Tree Wash
Dan rijden we door naar Florence.Dit is nog een 500 km.In Phoenix loopt het echter mis.We staan 1 uur in de file waarna ze gewoon de Highway afsluiten en we de gewone weg worden opgestuurd.En Tomtom maar janken van KEER OM wat we natuurlijk negeren en zelf zo'n 10 km. naar het zuiden rijden waarna we weer naar Tomtom luisteren en op de goede weg terechtkomen.Met 1u. vertraging komen we dan bij Marcelline en Jeff toe.Hier worden we zeer hartelijk ontvangen en voelen ons direct thuis.
Vandaag was weer een prachtige dag op alle gebied.Opgestaan om 6u.30.Op verzoek van Sonja en Agnes zal ik terug vermelden wat we genuttigd hebben.Gaan ontbijten in de Subway, 9 granenbroodje met omelet met kaas en bacon.Daarna koffers pakken en uitgecheckt om 7u45.We reden naar Palm Springs maar...niet langs de highway maar langs de gewone weg.Eerst richting San Diego naar San Juan Capistrano.Daar bezochten wij een Mission met dezelfde naam.
Een pareltje van een mission.We waanden ons echt in Spanje.Daar hebben we dan ook een dik uur rondgelopen en alles bewonderd.
Bij Starbucks kochten we muffins voor onder de middag.Toen reden we langs Route 74.Dit gebied van de woestijn van Californië heeft 35O zonnige dagen per jaar en bijna geen vocht.
En toch is het de moestuin van Californië.Het landschap is onvergetelijk,besneeuwde bergen en een weelderige oase van alle soorten groen en bruin.
We zagen citroen- en sinaasappelbomen met vruchten,En veel soorten cactussen in bloei.Het meer van Hemet was ook prachtig.
De rit was 310 km. een omweg van 100 km. maar een echte aanrader.Om 3u. kwamen we aan in ons hotel in Palm Springs.De koffers neer gedropt en direct terug vertrokken naar de Aerial tramway.
Het is de grootste roterende kabelbaan ter wereld met een capaciteit van 80 personen.Ze vertrekt op 806m. en het bergstation is op 2596m..De temperatuur in Palm Springs was 32° en boven aangekomen was het nog 2O°.Het uizicht was grandioos.
Na dit avontuur reden we richting centrum maar aangezien dit afgesloten was voor alle verkeer keerden we terug naar het hotel en aten in de buurt van het hotel.Bij een Mexicaan.Het eten was lekker buiten de bruine bonen die gemixt waren en dan nog eens vermengd met gemalen kaas.
Zo dit was het weer.Morgen gaan we dan op bezoek bij Marcelline, een nicht van Ria.Wat ik nu niet weet of ik daar op internet geraak anders is het tot maandag Groetjes iedereen. Ria en Guido
Hey, We zijn een beetje verlegen dat het bij jullie slecht weer is en wij steeds moeten zeggen hoe mooi het weer hier is.Vandaag moest er niet gereden worden.Een bezoek van een ganse dag aan Universal Studios. De shusttle van het hotel bracht ons ernaar toe en kwam ons deze avond terug oppikken.Voor de rest kunnen we weinig vertellen daarom toch een paar foto's.
...
Foto van ons beidjes aan de ingang
Bij de studiotour liet men ons zien hoe men wagens kan doen branden en overkop gaan.
Het decor van Desperate housewives
Een vliegtuigcrash nagebootst.
In Waterworld kregen we een show te zien met veel vuur en aktie.
Ria op de motor van de film Terminator 2 Hier gingen we ook naar een show kijken.
Woody Woodpecker in de parade.
Na sluiting van het park wandelden we nog door de straten in de buurt van Universal Studios.
Grijs mistig weer.Onze les geleerd gisteren om 7u.15 uit het hotel vertrokken.Eerst naar de Starbucks voor het ontbijt.Ieder een Cinnamon Chip Scone en een koffietje en we konden er tegenaan.Dan naar de Wall mart een Tomtom gaan kopen want ik zou anders de weg in Los Angeles zeker niet vinden.Na dit al de weg op en de zon was ondertussen van de partij.Een eerste stop in Solvang.Een Deens dorpje zo lieflijk gelegen tuusen de berghellingen van Californië.
Daarna verder door een prachtig landschap en een meer tussen de bergen vol wijnranken.Regelmatige stop voor foto's en film.
Tegen de middag kwamen we aan in Santa Barbara.De stad die door haar omvang, ligging en stadsbeeld verenigt zich met Spaans-mediterrane cultuur.We wandelen dan naar de haven om te lunchen.
Nadien op weg naar Berverly Hills, de stad verboden voor ziekenhuizen, begraafplaatsen en begrafenisondernemers en ook voor peuken, reclameborden en restaurants van McDonald's.
Na een uurtje hebben we het hier ook bekeken en gaan naar Hollywood Boulevard.Zoeken naar een bepaalde ster is onbegonnen werk tuusen al die sterren die in de boulevard zijn verwerkt.
Als laatste gaan we op zoek naar the sign, wat met Tomtom geen enkel probleem is.Om 19u; komen dan aan ons hotel in de buurt van Universal Studios waar we morgen voor de ganse dag naar toe gaan.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Telkens wij iets bijvoegen op het blog krijgt U automatisch een verwittiging.DOEN DUS
