We vertrekken om 8.30. uit Las Vagas.Het is 19° en veel wind.We moeten 260 km.rijden temeer daar we een omweg maken langs Red Rock Canyon.Het is een 19km. lange weg door een prachtig rood landschap.Er zijn diverse stopplaatsen vanwaar je de rode rotsformaties kan bekijken. Een korte zijweg, die na 7½ mijl begint, gaat naar een van de meest populaire plaatsen van het park.
Rond 13u. komen we stilaan in de omgeving van Death Valley.Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
Naast de Badwater Road strekt zich een enorme zoutvlakte uit, het Badwater Basin.
In Badwater komen wij aan rond 15u. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater.Het is hier 36° en heel veel warme wind.
Wij laten dan ook op deze plaatst een fotootje maken van ons beiden.
We nemen de 9 mijl lange eenrichtingweg Artist's Drive. De weg is smal, zit vol soms erg scherpe bochten, en heeft veel hoogteverschillen. Je kan dan ook niet sneller rijden dan ongeveer 15 mijl per uur. Je ziet rotsen in allerlei kleuren (roze, groen, paars, bruin, zwart), bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad.
De meest fotogenieke plek is Artist's Palette we vinden hier rotsen in heel veel verschillende kleuren
Daarna doen we een trailtje: Golden Canyon Trail (3,2 kilometer - heen en terug) Deze populaire trail biedt een geweldig uitzicht over het hart van Death Valley. We beginnen de wandeling bij de ingang van de kleurrijke canyon op 49 meter onder het zeeniveau, en klimmen dan tijdens de eerste anderhalve kilometer omhoog tot 91 meter boven het zeeniveau.
Als laatste bezoeken we Zabriskie Point.We hebben hier een adembenemend mooi uitzicht op een bijna onaards woestijnlandschap, badlands genaamd. Verrassend genoeg is dit landschap vooral gevormd door water! Het regent niet vaak in Death Valley, maar de weinige buien die er zijn, zijn vaak bijzonder heftig. Het water kan niet wegzakken in de bodem, en daardoor moet er in korte tijd heel veel water worden afgevoerd, waardoor diepe geulen ontstaan in het zachte gesteente.
Om 19u. komen we aan in ons hotel Furnace Creek Ranch.Daar er hier niks in de buurt ligt zijn we verplicht in het hotel te eten.Ria neemt lamskotelletjes met boontjes en wilde rijst.Zelf neem ik een Ribeye op een bedje van spinazie met brocolli en een gekookte aardappel.
Deze morgen toch maar om 6u. opgestaan en dan ons blog bijgewerkt.Om 7.30 naar onze Pa gebeld.Dat weet die ook een beetje wat we beleefd hebben.Daarna naar de metro gegaan en een dagkaart gekocht.Ja, ons hotel ligt op 1km van the strip.Best western Mardi gras.Dan op aanraden van Rieneke gaan ontbijten in de Excalibur.
We dachten dat we terug in Thailand waren.Daar heb je ook zulke buffetten.Daarna naar de Luxor gewandeld.
Ook het hotel New York New York lag hier in de buurt.
Het MGM hotel leek ons wel een van de grootste hotels van Las Vegas.En de leeuw van MGM hield binnen de wacht.
Daarna een beetje gaan shoppen in de Palazzo.
Op aanraden van Rieneke naar Treasure Island geweest met aan de ingang een heus piratenschip.
Het hotel Circus circus wou ik zien omdat het mij herinnerde aan de James Bond film Diamonds are forever.Het hotel is ook eigendom van MGM en werd geopend in 1968.
Ria wou gaan gokken aan de overkant van de straat in de Riviera.Met 1$ heeft ze uiteindelijk 12,38$ kunnen maken.
Deze avond nog gaan kijken naar the vulcano show aan het hotel The Mirage.Deze show wordt om het uur opgevoerd.
Daarna gaan eten in een Sushi en seafood restaurant.Sonja dit is een aanrader als je graag vis eet.Laat maar iets weten dan mail ik het adres wel door. Voorgerecht
Hoofdschotel
Nagerecht
Morgen ligt Las Vegas achter de rug en gaan we naar Death Valley.Las Vegas moet je gezien hebben.Kan best begrijpen dat Agnes hier ook graag naar toekomt.We hadden al documentaires en foto's van Las Vegas gezien maar als je er niet geweest bent kan je het onmogelijk voorstellen.Deze morgen bij het uitstappen van de metro hebben wij 10 minuten door het MGM hotel gewandeld voor we buiten waren.Ook die gokzalen,precies dat er geen einde aankomt.Het was een echte beleving.
Gisteren was het zo laat geworden in Las Vegas dat ik te moe was om mijn blog bij te werken.En dan nu het vervolg.Gisterenmorgen hebben we besloten om nog een beetje in Zion te blijven en de Hooverdam links te laten liggen voor een volgende reis.We waren om 7.30 al klaar en zijn dan terug met de shuttlebus het park ingetrokken Daar deden wij dan nog een trailtje Middle Emerald Pool Trail: Hoogteverschil Middle Emerald Pool Trail: 46 meter De Middle Emerald Pool ligt 25 meter hoger dan de Lower Emerald Pool. Er lopen twee verschillende paden naar deze kleine waterplas. We liepen eerst naar de Lower Emerald Pool , en nadat we onder de waterval waren doorgelopen via een 400 meter lang rotsachtig pad naar boven geklommen. Op verschillende plaatsen zijn treden in de rotsen uitgehouwen. De omgeving is hier veel minder groen dan rondom de Lower Emerald Pool Trail. Deze Middle Emerald Pool Trail is 3,2 kilometer lang, en is veel steiler dan de Lower Emerald Pool Trail. We klimmen hier 46 meter omhoog over een voornamelijk zanderige ondergrond. Als we dichterbij de waterpoel kwamen, werd het pad wat rotsachtiger. Vanaf de Middle Emerald Pool hadden we een erg mooi uitzicht over de zuidelijke helft van Zion Canyon.
Om 11.30u. vertrekken we dan richting Las Vegas.Onderweg stoppen we om te eten.Komen we toch wel in zo'n vreetschuur terecht.We mochten eten al wat we wilden voor 8.95$. In het hotel aangekomen ook weer direct de koffers gedumt en vertrokken naar de strip.Het moderne Las Vegas is niet in woorden te beschrijven, daarom zeggen foto's iets meer.We beginnen met een overzicht van de strip vanop de Eifeltoren aan het hotel Paris-Las Vegas. Bij binnenkomst van het hotel is het enkel gokautomaten dat je hier treft.Op een paar uur ben je hier blut als je uw verstand niet bijhoud.
Vanbovenaf hebben we eeen prachtig zicht op het hotel.
We zijn nog maar pas op de Eifeltoren als de fonteinen vnan de Bellagio hun kunsten laten zien, wel mooi en zeker s'avonds
We wandelen daarna verder over de strip en maken een fotootje van de Eifeltoren.
Daarna trekken we naar de The Venetian.Hier waan je je op het Sint Marco plein met gondels en alles erop en eraan.
s'Avond is de verlichting verblindend.Hier denkt men in het geheel niet aan energieverspilling.
En ja, we hadden s'middags ons buikje goed gevuld aan het buffet.Daarom gaan we nu bij Starbucks een koffietje halen met een stukje Cheese cake.
En we kunnen het niet laten hé.Vandaag voor we vertrokken eerst terug naar Bryce canyon gereden omdat de foto's aan Sunrise point gisteren te donker waren.
Daarna verder gereden richting Zion.Het was een ritje van 136 km.Dus goed te doen.Het is terug prachtig weer maar de morgen was koud in Bryce canyon vanwege de hoogte van 2700m. boven de zeespiegel. We komen voorbij Red Rock State park.De grillig gevormde rode rotsformaties, waar paden doorheen slingeren, maken Red Canyon een fantastische verlenging van Bryce Canyon
Stilaan komt Zion N.P. in zicht.De eerste rots heeft precies een pattern ingeslepen.
Even later komen we aan in Zion N.P.: Het meest bezochte gedeelte van Zion National Park is Zion Canyon. Dat is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen. Het ravijn is uitgeslepen door de Virgin River, en dankzij die rivier heeft Zion Canyon nu rijk gevarieerde flora en fauna. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande.
We parkeren de wagen en nemen de shuttlebus naar de scenic drive.Sinds een paar jaar mag men niet meer met de eigen wagen in het park rijden.De bus brengt ons naar de 1.347 meter hoge Temple of Sinawava.Hier doen we een rustige wandeling.Lengte : 3,3 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil : 17 meter Duur : 1,5 uur De wanden van het ravijn komen steeds dichter bij elkaar. We volgen de Virgin River via een verhard pad stroomopwaarts, tot we uitkomen bij de bekende Zion Narrows. Hier is slechts enkele meters ruimte tussen de ruim 600 meter hoge bergwanden.
Ook lopen hier heel veel eekhorntjes rond.Ze zijn echter niet zo schuchter als bij ons en lopen rustig tussen de wandelaars door.
Na 45 minuten komen we aan het eindpunt.Even verpozen.
Onderweg hebben we ook nog een groepje elanden tegengekomen.
Na de wandeling rijden we met de bus terug naar het hotel en vanavond eten we in het restaurant van het hotel.Zelf kies ik voor House special Steak.Een filet Mignon met scampis en bearnaisesaus op een bed van aspergers (3).Ria kiest voor een 10 OZ (300 gram) slow roasted prime rib of beef met een aardappel in de schil.En wij die dachten dat die Amerikanen niks dan hamburgers eten.
Vandaag rijden we van Capitol reef naar Bryce canyon.Ontbijten doen we bij een bakker met lekkere crossaints.De rit is 182km.en we nemen de Scenic Byway 12.Deze weg brengt ons naar het hart van het Amerikaanse Westen en voert ons langs geisoleerde landschappen van canyons,plateaus en valleien.Het weer zit ons vandaag niet mee, voor het eerst krijgen we hagel en regen.Er waait een strakke wind en het is maar 14°.Maar na een tijdje komt de zon er toch door,
Onderweg doen we nog een trailtje van 2km.Deze voert ons langs een grot en een waterval.
In Bryce Canyon aangekomen is het zo fel aan het hagelen dat we niet uit de auto kunnen stappen.Na een tijdje mindert het en we besluiten toch naar dit wonder van de natuur gaan te kjken. Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan.
En ja Rieneke, we hebben de Navajo Loop Trail gedaan. Lengte: 2,2 kilometer Hoogteverschil: 159 meter Duur: 1 à 2 uur We lopen zigzaggend naar beneden, Wall Street in. Dat is een smalle canyon waarin een aantal grote Douglassparren staan. Deze mooie trail komt o.a. langs de bekende rotsformatie Thor's Hammer. Het is een redelijk inspannende tocht. Hier zijn we aan het begin van de afdaling
Een natuurlijke ontstane brug tussen 2 hoodoos.
En daarna terug naar boven
Boven aangekomen hangt onze tong op onze schoenen
Daarna gaan we naar Inspiration Point
Vervolgens naar Rain divide
Bryce Point
Paria view
En als laatste naar Sunrise Point.Wel het verkeerde tijdstip want de zon gaat reeds onder.
Als afsluiter dachten we te gaan eten bij Rubby's Inn maar daar hadden ze juist 3 autobussen gedropt en er stond een line van 50 meter lang. Dan maar er recht tegenover naar een Fastfood.Is wel niet onze gewoonte maar wat doet een mens als hij honger heeft.
En Carine, je had gelijk van die blauwe vinger.Ria heeft vandaag 424 foto's getrokken.Maar het was wel een superdag
Om 6.30u. opstaan ,ontbijtbuffet om 7u. in het hotel en dan gaan we wandelen in de stad Salt Lake City.Het weer is zonnigmet een beetje bewolking.In juni 1847 arriveerden de mormonen onder leiding van Bringham Young na een lange reis vol ontberingen op de plek waar nu Salt Lake City ligt. Tegenwoordig is Salt Lake City een stad waar 200.000 mensen wonen. Het Mormoons geloof bepaalt nog voor een groot deel het stadsbeeld van Salt Lake City. We bezoeken als eerst het Historic Temple Square met de tempel van de Mormonen.Het grijze bouwwerk heeft zes torens en op de hoogste toren staat een met goudblad bedekt beeld dat de engel Moroni voorstel.
Ook het stadhuis van Salt Lake City is een zeer mooi gebouw.
Rond 11u. vertrekken we naar Capitol Reef, een ritje van 350 km.Omstreeks 15.30u. komen we aan ons hotel.Koffers in de kamer gedropt, hop en weg naar het Capitol Reef N.P.Het langgerekte Capitol Reef National Park bestaat uit twee delen. In het noorden ligt Cathedral Valley, een woestijnlandschap met daarin hoog uitstekende zandstenen rotsen die door hun vorm aan kathedralen doen denken. Het voornaamste geologische fenomeen in het zuiden is de Waterpocket Fold, een rechte, 160 kilometer lange plooi in de aardkorst. De immense wanden van deze plooi bestaan uit rotslagen die zijn gevormd tijdens verschillende geologische tijdperken.
Foto van The castle
De Navajo rots
We bemerken ook tekeningen in de rotsen.Wat is de natuur toch een kunstenaar
Daarna doen we nog de Grand Wash Trail: Lengte: 7,2 kilometer (heen en terug) Hoogteverschil: 60 meter Duur: 2 tot 3 uur Deze vrij vlakke trail loopt gedeeltelijk over de bodem van een 6,5 meter breed ravijn, Grand Wash Narrows. De steile wanden zijn aan beide zijden zo'n 150 meter hoog.
Soms komen de rotsen bijna tegen mekaar.Maar we hebben er van genoten.
Om 20u. zijn we klaar met onze wandeling en zoeken we en restaurant op.Het dagmenu is: Sirloin steak met bruine bonen, gekarameliseerde ui en champignons.Onze entrecôte heet bij de Amerikanen een Sirloin steak.Het vlees is malser dan bij ons en heeft een volle smaak.
Vanmorgen om 5.45u. opgestaan.We besloten om in plaats van direct naar Salt Lake City te rijden een omweggetje te maken langs Yellowstone N.P. en dan door het Teton N.P. te rijden.Dit bracht de rit wel op 640km. Wat we ons niet hebben beklaagd.Eerst de ruiten van de auto moeten ontdooien want het was -4° maar wel stralende zon.Hebben wij toch geluk hé.Toen we aankwamen aan de Upper geyser bassin zou juist de Old Faithful beginnen spuiten.
Old Faithful heeft zn naam in 1870 gekregen omdat de erupties steeds precies op tijd gebeurden. De gemiddelde tijd tussen de erupties is in de loop van de tijd wel iets langer geworden, als gevolg van aardbevingen en vandalisme, maar toch is het nog steeds een zeer betrouwbare geiser. De erupties vinden gemiddeld 1x per 91 minuten plaats. Elke uitbarsting duurt 1,5 tot 5 minuten; er wordt dan 14.000 tot 32.000 liter kokend water omhooggespoten tot een hoogte die varieert van 30 tot 55 meter. We wandelden verder in dit mooie park.De Upper Geyser Basin beslaat een gebied van 5 km², en bevat bijna een kwart van alle geisers in de wereld; een grotere concentratie is nergens anders te vinden.
Toen kwamen we voorbij de Castle geyser.Deze geiser heeft de grootste kegel (3,6 meter) en is waarschijnlijk de oudste geyser in het basin. Het patroon van de erupties is vaak veranderd, tegenwoordig vinden uitbarstingen plaats met intervallen van 10 tot 12 uur. Het water kan een hoogte van 27 meter bereiken. Een uitbarsting duurt 20 minuten, en wordt gevolgd door een lawaaierige stoomfase die nog eens een half uur duurt.
Onze wandeling duurde 2 uur voorwe vertrokken naar het Teton Nationaal park.De eerste stop was bij een watervalletje omgeven door sneeuw.
Vervolgens een meer nog gans bevroren met prachtige bergen op de achtergrond.
Bij de uitgang van het park kregen we nog een zicht op de mooie bergen die dit gebied rijk is.
Maar het werd dringend tijd om verder te gaan daar we nog 500km; moesten rijden om aan ons hotel te geraken.Iets voor 19u. waren we in Salt Lake City.De temperatuur was 26°. Heerlijk weertje om eens buiten op een dakterras te eten bij die temperatuur.Het menu:Roze zalm gekorst met pijnboompitten,rijst met kaas en groene asperges.Het was weer lekker.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Telkens wij iets bijvoegen op het blog krijgt U automatisch een verwittiging.DOEN DUS
