Dag 11  ’t Harde - Hilversum

dinsdag 25-06-2024

Wat hebben we zalig geslapen. Plots komt de gastvrouw met ons ontbijt. “Jullie moeten zelf koffiezetten en ik wil onmiddellijk afrekenen” krijgen wij als morgen begroeting te horen…Toch wijzen wij Marion erop dat wij ons onderkomen prima vinden doch dat onze ontvangst en het eten helemaal beneden peil is. We vinden dit niet fijn. Zij trekt haar schouders op en verdwijnt…we zien haar niet meer terug! Wat zouden wij hier misdaan hebben.  Later komen wij teweet dat we hier in de bijbelgordel zijn, met protestantse en gereformeerde gemeenschappen.  Zou het daar iets mee te maken hebben? We hopen van niet …. We hebben heel andere en aangename ervaringen en uitstekende herinneringen uit het verleden. Allé raar toch dat we zoiets moeten beleven hier! Inpakken, fietsen beladen en weg dan maar zonder afscheid of foto….

Het dorp van ’t Harde zijn we zo voorbij na enkele kilometers zijn we aan de rand van de Veluwse bossen. Het is prachtig fietsweer met een aangename temperatuur, toch is het frisser in de bomendreven. Langs een moeilijk paadje komen we bij het stuifzandgebied De Haere. Het is een kwetsbaar natuurgebied waar zeldzame planten en dieren voorkomen.

De zandvlakte wordt afgewisseld met heide en bosjes met jeneverbesstruiken. Na een tunnel onder de A28 kruisen we een dubbelspoor. Hier voelen we ons opnieuw echt in de Veluwe. Dicht bij Nunspeet moeten we door het Zandenbos. Een aangeplant bos waar vroeger stuifzand was, staan nu grove dennen. Die bomen hielden het zand tegen en maakten dat er heuveltjes ontstonden. Na de Zandenplas een recreatiegebied, rijden we evenwijdig met de autosnelweg en een golfterrein. Gelukkig verlaten we aan knooppunt 13 de autostrade, gedaan met het erg storen verkeersgeluid. Na het bruggetje kruisen we een wildrooster en zijn nu echt terug in de natuur.

Tussen Elspeet en Vierhouten is het afwisselend heide en bos.  In dit Vierhouterbos zouden er diverse dieren leven…Niets van gemerkt natuurlijk. Geen van de aangewezen soorten zoals herten, wilde zwijnen, vossen of dassen lieten zich zien! Bij knooppunt 73 Stakenberg buigen we rechtsaf richting Harderwijk. Toch blijven we door natuurgebieden rijden zoals de Leuvenumse Bossen, het Hulshorsterzand eer we in de bewoonde wereld komen.

Bij kilometer 32 zijn we in Harderwijk stad aan de Veluwerand en vroeger gelegen aan de Zuiderzee. Deze Hanzestad heeft talrijke monumenten bewaard we rijden langs een oude versterkingsmuur met de Vischpoort en de strandboulevard. Hier plots een telefoontje. Ik had oude gekenden, van op onze Bodensee fietstocht 2019, verwittigd dat wij Harderwijk zouden doorkruisen vandaag. Nel en Ab de Haas, hebben wij ontmoet fietsend langs de Rijn op 29 mei 2019. Ergens bij en gezamenlijke rustpauze rond Rheinfelden. Ab de Haas is al jaren radiomaker en bezieler van Wereldmuziek zender El Mundo. Ik bleef hem jarenlang volgen. Zowel Nel als Ab waren altijd benieuwd naar de fietsavonturen van “De bende van Bob” en bleven met mij in contact hierover!

Op het einde van het Zeepad op de LF22 aan Knooppunt 9 staan onze vrienden ons enthousiast op te wachten. Wat een ontvangst na al die jaren….Op hun zonnig terras met zicht op het Wolderwijdmeer geraken we maar niet uitgepraat. We worden getrakteerd met drank en taart. We blijven maar genieten van dit onverwacht weerzien echt uniek zoiets moois te beleven.

Het afscheid van onze leeftijden- en fietspassiegenoten is moeilijk. We worden lang en hartelijk uitgewuifd. Bedankt vrienden het gaat jullie goed. We blijven het randmeer volgen tot aan de sluis van de Ankervaart. Vanaf hier wordt het druk op het fietspad langs het Nijkernauw.

Op 55km zijn we in Spakenburg. Vanaf hier zouden we in de provincie Utrecht moeten zijn. Spakenburg opnieuw een van die kleurrijke havendorpen lijkt wel een openluchtmuseum. We dokkeren traag door het historische hart met een pittoreske kern. Je voelt nog steeds het visserijverleden wanneer je langs de oude platboden kotters komt. Ze zijn niet te tellen en men werkt er nog steeds aan op de scheepshelling.  We krijgen er dorst van, op een van de vele zonneterrasjes vlijen we ons neer, wat doet die frisse trappist deugd zeg! Ondertussen worden we getrakteerd op een voetbal Oranje gekke voorstelling. Men zou wel vergeten dat het EK-voetbal bezig is, en Oranje er nog bij is!

Op het einde van een kaarsrechte weg in Bunschoten buigen we rechtsaf richting Eembrugge. Langs de Eem een rivier belanden we in Baarn. Hier houden we een in de zon samen met de schoolverlatende jeugd, een ijsjespauze. Ondertussen komen we teweet dat de vroegere koninklijke residentie van koningin Juliana “Soestdijk” hier dichtbij in deze gemeente ligt.

Wij zijn amper het dorp uit en duiken opnieuw een bos binnen. Het is het Baarnse Bos op een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug. Aan knooppunt 63 plots een plaat Hilversum en iets verder “Welkom in Noord-Holland”. Met de GPS is het nu op naar ons Vrienden op de Fietsadres in de Mediastad. Maar we hebben geluk we moeten de stad niet binnen onze VOF ligt aan de zuidrand in een groengebied. We worden meer dan hartelijk begroet door Eelco. Wat verlegen volgen wij de erg sportief uitziende man in het prachtige huis. We krijgen op de verdieping een heel ruime kamer met bijhorend sanitair ter beschikking. Onze gastheer had ons iets later verwacht en gezien wij bij hem deze avond souperen, stellen wij voor eerst iets te gaan drinken in de omtrek. “Bij de Zonnestraal in het bos hierachter is er een drank-terras” stelt Eelco ons voor…Enkele minuten later genieten we van een trappist op het zonneterras van de Zonnestraal. Het is een gerenoveerd paviljoen van een instituut-zorghotel “Professor Henri ter Meulen.”

Samen met ons gastgezin genieten we van een prachtig smakelijk souper. Eelco heeft ons culinair verwend. We blijven nog uren babbelen met het erg sportieve en reislustige paar Katja en Eelco. Na het bekijken van hun vele fotoalbums van ettelijke verre reizen worden we allen moe, hoog tijd om onze bedjes op te zoeken. Slaapwel!

17-10-2024 om 18:43 geschreven door Via de la Plata

Dag 12 Hilversum – Maarssen

woensdag 26-06-2024

Vandaag iets vroeger op dan anders omwille van de beroepsbezigheden van ons gastgezin. ….Geen probleem voor ons, wij passen ons aan. Na een heerlijke rustige nacht, ontbijten we samen met Eelco en Katja. Het sportieve stel zijn benieuwd naar ons dagprogramma. Ze vinden het uitstekend dat we vandaag door het Gooi en langs de Vecht zullen rijden….”jullie zullen het zich niet beklagen” krijgen we van beiden te horen. Bedankt vrienden jullie deden het uitstekend, we zijn hier echt verwend geworden. Katja is als eerste weg per fiets en enkele minuten later nemen wij afscheid van Eelco, een foto en weg zijn wij!

Na 3 kilometer zijn we in het centrum van Hilversum. Ik wil absoluut het toch wel gekende stadhuis zien. Dit gebouw “Het Raadhuis” een hoogtepunt uit de vele ontwerpen van architect Willem Dudok. Het gebouw geniet internationale bekendheid en is een gebouw uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een toren. Het geheel is gemetseld met gele lange bakstenen. Het is een streng eigenzinnig en individualistisch ontwerp van de jaren 1930.

Even verderop duiken we het Corversbos in. Nu voorbij Landgoed Gooilust, één van de vele landgoederen die ’t Gooi rijk is. Het is de moeite met dit prachtig fietsweer hier nu voorbij deze mooie siertuinen te kunnen rijden.  Bij knooppunt 10 zijn we midden in het Spanderswoud met hier en daar bunkers. We belanden na dit bos op een groen weids boerenland met veel rechte beken.  Na wat kronkelen staan we aan de stervormige vestingen van Naarden. Maar het lijkt wel een dubbele omwalling met grachten. We rijden rond het stadje en toch willen we ook het centrum zien. Bij de kerk houden we samen met de talrijke toeristen een zonnige koffiepauze. Naarden is een van de best bewaarde vestingsteden en onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.

Na het kruisen van een drukke autosnelweg de A1 fietsen we op een dijk naast het Gooimeer. Dit is een groot randmeer dat ontstond bij de inpoldering van zuidelijk Flevoland, dit meer was vermoedelijk vroeger de Zuiderzee? Heel vlug moeten we opnieuw onder een nog drukkere autosnelweg de A6 en zijn in Muiderberg. Opnieuw langs het water maar nu noemt dit het IJmeer. We houden een pauze op de dijk waar de talrijke watervogels van dichtbij te bewonderen zijn. Verder in het water liggen er een reeks groene eilandjes, het zijn paradijzen voor trek- zang en watervogels en ontoegankelijk.

Op een 2 kilometerlange kaarsrechte Polderweg ontmoeten we enkele stappers. We worden door de heren herkend als die “Gekke Belgen” van de reeks “Dwars door de Lage landen”… Het is een echte tv-hype, wordt ons met veel enthousiasme verteld. Maar onze maag begint te rammelen, op naar Muiden.

Maar eerst komen we aan het Muiderslot. Het Muiderslot is de oudste waterburcht van Nederland. We rijden door het poortgebouw en bewonderen met ontzag het fameuze slot. Grote dorst doet ons een plaatse zoeken op het overdrukke terras van Ome Ko bij de sluisbrug. Maar het personeel kan de drukte niet aan. We peddelen het stadscentrum binnen over het grote oude sluizencomplex. Dit is de verbinding tussen de rivier de Utrechtse Vecht en het IJmeer. De sluizen zouden 350 jaar geleden gebouwd zijn. ’s Zomers stroomt het water van het IJmeer naar de Vecht. Maar als het water in de Vecht te hoog staat stroomt het andersom. In de winter staat het water in de Vecht en het IJmeer normaal even hoog.

Na enkele kilometer komen we langs de Vecht in Weesp hier hebben we meer geluk.  Op het zonnige terras van ’t Helletje langs de kade genieten van een koude schotel en een trappist. Ondertussen worden we uitgebreid gebrieft hoe Oranje het doet op het EK. Een groep leeftijdsgenoten willen weten wat fietsende Vlaming hier uitspoken…na een lange babbel moeten wij kost wat kost verder en worden door hen luidruchtig uitgewuifd. Wat een gezellige boel! Vlug zijn we bij het Torenfort aan de Ossenmarkt. Het is een van de laatste torenforten waarmee de waterlinie werd versterkt. Het is in baksteen uitgevoerd rond met een diameter van 34 m en de muren zijn 1,8 m dik. We verlaten Weesp en blijven nu langs de Vecht. De tocht gaat door veengebied en langs akkers en plassen. We komen langs molens en gemalen die het gebied al eeuwen drooghouden. Dit gebied konden ze in een oorlog onder water zetten. In en rond het water is het overal groen met veel soorten waterplanten. Na het verlaten van Weesp zijn we op de andere oever. Vanop de dijk hebben we een prachtig zicht op de rivier. De woonboten bij het gehucht de Horn zijn niet te tellen!

Na een grote meanderende bocht komen we na een sluisje bij Fort Uitermeer. Het fort beschermde de ’s-Gravelandse Vaart, en de schutssluis. Het is ook een onderdeel van de Oude en Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Stelling van Amsterdam. Na de Spiegelplas duiken we een bosje binnen op een eng zandpaadje. We fietsen hier op een smal eiland in de Ankeveense Plassen.

Volgens aanwijzingspanelen zouden we in dit bijzondere landschap, het gezang van de snor en de kleine karekiet moeten horen, ook het hoempen van de roerdomp is mogelijk. Maar we kennen er te weinig van! Ook al houden we ons een tijdje stil, enkel het geluid van zwemmende jongelui kunnen we thuiswijzen!

Bij kilometer 45 moeten we samen met een groepje leeftijdsgenoten wachten op het pontje. Hier kruisen we de Vecht met een elektrisch fietspontje naar Nigtevecht. De jeugd van het dorp houdt op het graspleintje aan de oever een zwem- en duikdemonstratie. Wat een ambiance met dit zomers weertje, we houden samen met de andere fietsers een rustpauze.

Kronkelend op de Eilandseweg tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en de Vecht belanden we in Vreeland. Na het kruisen van de rivier houden we koffiepauze. Vanaf Breukelen wordt het heel wat drukker op de dijkweg, vermoedelijk wordt deze mooie fietsweg als sluipweg gebruikt...Ook hier is er weinig eerbied voor het fietstoerisme publiek, we worden bijna van de weg gemaaid! Wat een toestand en dit in het absolute fietsland Holland! Hier op de oever staan er verschillende monumentale herenhuizen, eentje ervan wordt vermeld als Kasteel Gunterstein.

Op de Vecht blijven de kleine pleziervaartuigen met zwaaiende bemanning richting Maarssen ons begeleiden. We kunnen het ons voorstellen hoe zij genieten van op het water van deze betoverende schoonheid van de Vecht tijdens hun rondvaart! Wat een pracht langs deze groene oevers, met oude kastelen en statige landhuizen die een rijkdom uitstralen. Blij dat we van deze bijzondere historische waterweg met alles wat erbij hoort hebben kunnen genieten……

Na 65 kilometer zijn we ter bestemming, de gps-track stopt, jawel net voor het huis van onze Vrienden op de Fiets. Het gastgezin ontvangt ons met open armen. Na een drankje en een praatje met Piet en Tia krijgen we de 2° verdieping ter beschikking. Een prachtige slaapplaats met eigen sanitair, wat een luxe. Piet bezorgt ons enkele eetadressen en raad ons aan het wandelpad langs de rivier te nemen tot in het dorp. Toch is het verder dan gedacht we slenteren zeker 2km langs de Vecht. Langs de oever ligt het vol plezierbootjes met souperende bemanningen…. Het is een plezier om iedereen te begroeten en hun blijgezind te zien genieten van de avondzon.  We krijgen er honger van! Zelfs op voorbijvarende sloepen is men aan ’t eten en drinken….  

In het dorp bij de brug is het precies feest. We gaan kijken en op het terras van eetcafé “De Dorpsgek” is er veel ambiance. We vleien ons neer tussen de plaatselijke bevolking en voelen ons onmiddellijk zoals thuis. Hier draait blijkbaar alles om een warme gezellige sfeer. De patroon komt ons met een humoristische kwinkslag begroeten, heerlijk zo’n warme ontvangst! Het is op deze warme avond werkelijk genieten van een heerlijk menu met enkele Quadrupel La Trappe. Met een flink gevuld buikje stappen we langs het overpad terug naar ons slaapadres. Na nog wat praatjes met buiten zittende plaatselijk mensen bij hun prachtige typische huizen, zijn we zoals afgesproken goed op tijd terug. Wat een heerlijke dag, Slaapwel!

23-10-2024 om 11:52 geschreven door Via de la Plata

Dag 13 Maarssen – Woudrichem

donderdag 27-06-2024

Als we op het afgesproken uur komen ontbijten genieten we van de stralende zon. Tia verwent ons met een overvloedig ontbijt, terwijl Piet zijn werk heeft met voederen van de dieren. Toch willen ze beiden weten hoe wij de avond in het dorp beleefd hebben. Grote hilariteit, als wij vertellen dat wij bij de Dorps Gek soupeerden…Piet raadt dit eetadresje telkens aan bij zijn gasten en iedereen is steeds vol lof! Na nog een hartelijke babbel nemen we afscheid van dit prachtige Vrienden op de Fiets gastenpaar….

Vandaag rijden we zuidwaarts, op naar de grote rivieren! Toch houden we eraan om nog eens door Maarssen te fietsen. Maarssen bestaat uit twee delen, het oude gedeelte ten noorden van het kanaal Maarssen-dorp, aan de andere zijde van het kanaal, een relatief nieuw gedeelte Maarssenbroek. Toch lijkt Maarssen groter dan wij dachten, na 5km zijn we aan de Haarrijnseplas, een zandwinningsplas. We rijden dwars door dit meer tot bij “Kasteel de Haar” Dit wordt aangewezen als het grootste en meest luxueuze kasteel van Nederland! We moeten er omheen fietsen en toch hebben we het gevoel dat al dat groen hier bij dit fameuze kasteel hoort.

Op de Breudijk net vóór Harmelen zijn er kersen te koop…zonder aarzelen rijden wij het erf van de “kersen boerderijwinkel van familie Oosterom" op. Het is hier precies feest. Een grote groep van een nabijgelegen zorgboerderij, met mentale beperking, zitten samen met hun begeleiders en een accordeoniste te zingen op het terras. We kopen kersen en snoepen die samen met de zich kostelijk amuserende bende op!

Tot een van de begeleidsters ons uitnodigt om mee te zingen. “We zijn Vlamingen” vertellen we haar. “Dat maakt niets uit, zing dan in jullie taal”! De olijke accordeoniste is onmiddellijk mee als we het Brugs lijflied neuriën….. En daar gaan we dan in duo:

Zie 'j van Brugge zet je vanachter

Je moe' van voaren in de reeke nie' gon stoan

Zie 'j van Brugge zet je vanachter

Mé zowwe zot van voaren zoed da' toch nie' goan

Want ze zeggen damme zot zin

Mo dat is dwoaze proat

Me zyn verdrooid zo zot nie' ofdat onze mutse stoat

Mo zie' van Brugge zet je vanachter

Je moe' van voaren in de reeke nie' gon stoan

Zie 'j van Brugge zet je vanachter

Of héél d'n boel zoe kennen no d'n knoppen goan

Ons publiek is uitzinnig en we worden met gejuich en applaus bedankt. Toch houd ik eraan in mijn mooiste Nederlands uitleg te geven bij de tekst van dit lied. Het refrein refereert naar de geschiedenis van Brugge onze stad. ’s Avonds werden de poorten van de stad gesloten en aan de Bruggelingen werd gevraagd om achteraan in de rij te staan wachten bij het Oud Sint-Janshospitaal. Dit om de zieken van buiten de stadspoorten te laten voorgaan. Feitelijk een barmhartige bedoening toch! 

Als dank krijgen we nog een ijsje van de familie Oosterom. Elke dag een goede daad was vroeger de leuze bij onze zeescoutsgroep…en we zijn dit niet vergeten! Maar nu vlug verder, we hebben nog maar 12km en het is al 11h…

In Harmelen dwarsen we enkele keren de Leidse Rijn om door een groen boerenland in Montfoort te arriveren. Langs de Hollandse IJssel fietsen we naar Oudewater. Dwars door een polderlandschap met grote boerderijen.

In Oudewater is het wat kronkelen langs grachten en over bruggetjes. Oudewater ligt aan de monding van het riviertje de Lange Linschoten en de Hollandse IJssel. In het historische centrum nemen we een kijkje in de Grote of Sint-Michaëlskerk. Het is een gotische hallenkerk. We worden hartelijk begroet door de dominee en houden een gezellig praatje met hem. De kerk was eerst een katholieke kerk en is sinds 1572 in protestantse handen.

Door een dunbevolkt veenweidegebied, het Polsbroek komen we in Schoonhoven. Jaja het dorp van Frank en Corrie de stappers, welke wij ontmoet hebben in Ootmarsum. We willen hier middagmalen in het stadje. Op de Oude Haven bij “de Blauwe duif” hebben we prijs, we kunnen niet voorbij dit drukbezet zonnig terras.

Samen met vele leeftijdgenoten genieten we van een deugddoende trippel en een lunch. Schoonhoven is een charmant en idyllisch stadje, de Zilverstad genoemd aan de rivier de Lek. We verlaten de stad via de Veerpoort. Deze poort is onderdeel van de waterkering en wordt bij hoog water met houten deuren gesloten. Met het veer belanden we op de andere oever van de Lek.

Na dit toch wel heel drukke veer met heel wat zwaar verkeer zijn we vlug in Nieuwpoort. We kruisen dit minivestiging stadje langs vestingwallen. We vinden het absoluut een mooi en goed bewaard stadje met typische Hollandse huisjes. Maar we zijn er in een wip voorbij! Nadat we de Lek verlaten hebben is het kilometers door een groen landschap met lage weiden en landbouw. Arkel is het eerste dorp nadat we het Merwedekanaal gekruist hebben. Nu fietsen we tussen het kanaal en de Linge tot Gorinchem…..of is het Gorkum?

Gorinchem een belangrijke vesting in de Oude én de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De vestingwallen of stadswallen lopen helemaal rond de stad met uitzicht over de rivieren. Op die dijkwallen staan imposante kanonnen en molens. We moeten door erg gezellige en levendige winkelstraatjes. Voorbij de Lingehaven en het sluis komen we aan de veersteigers. Hier moeten we toch wel even opletten er liggen meerder veerboten, na wat vragen worden we doorverwezen naar de juiste boot naar Woudrichem. Betalen moet met een App maar dat lukt ons niet hopelijk kunnen we straks pinnen. Maar aan boord vinden ze het toch lastig, voelen we duidelijk! Het is een eindje varen op dit imposante water waar Waal, Afgedamde Maas en Merwede samenkomen, met verschillende tussenstops.

We hebben 70km op ons tellertje als we van het veer stappen en door de Gevangenpoort van Woudrichem rijden. Deze poort is de enige overgebleven waterpoort als onderdeel van de vestingwerken. In de Middeleeuwen had Workum een ommuring met vijf poorten. Maar deze poort diende later als gevangenis.

Op aanwijzen via mail van onze VOF-gastvrouw, gaan we eerst onze souper avond vastleggen. Ook hier hebben ze moeilijkheden met horecapersoneel volgens Emmy. En het is nog waar ook, als we bij restaurant “de Stroming” willen reserveren, worden we eerst afgewezen. Na wat aandringen bij de baas kunnen we toch een plaatse voor 2 bemachtigen tegen 19h. Maar nu eerst naar ons verblijf voor deze avond. Wat een prettig weerzien bij de familie Van Strien. Verleden jaar waren we hier ook maar toen met vier nog…Na een lange babbel met veel uitleg over onze afwezige vrienden en in ’t bijzonder over de toestand van Antoine, moeten we ons spoeden om te gaan avondmalen. Op het terras van het drijvend restaurant van “de Stroming” bij de haveningang, genieten we bij deze warme rustige avond van het gevarieerd souper met het nodige vocht…Alles duurt wat lang maar wij hebben tijd in overschot! Tevreden van onze prachtige fietsdag kruipen we onder de dekens…Slaapwel.

30-10-2024 om 13:48 geschreven door Via de la Plata

Dag 14 Woudrichem – Breda

vrijdag 28-06-2024

Een rustige nacht is een absolute zaligheid hier. Op het afgesproken uur wagen wij ons naar buiten. En ja de weergoden zijn ons gunstig gezind. Er wordt een mooie dag aangekondigd. Emmy heeft de tafel in de tuinpergola al klaargezet. Het lijkt een schilderij, hier worden we uitzonderlijk verwend met al het lekkers wat je maar kunt bedenken. Ons gastgezin mag echt fier zijn, hier is het werkelijk een droom om gast te zijn. Toch moeten we na een wel heel lange babbel net zoals verleden jaar, opnieuw afscheid nemen van Jan en Emmy.

Op de Groenendij fietsen we terug naar Woudrichem. We willen absoluut nog eens op de vesten van de oude stad fietsen. De vestingwerken zijn nog authentiek, zoals ze in opdracht van Willem van Oranje zijn aangelegd. Halverwege de 20° eeuw werd de militaire functie officieel opgeheven. De visserij is heel belangrijk geweest, zo is er hier nog een Visserijmuseum. Ook de robuuste Martinuskerk en de molen zijn prachtige bewaard. Slot Loevestein ligt iets verder op een soort eiland. We volgen de Afgedamde Maas tot Rijswijk. Deze rivier is een oude tak van de Maas en eindigt bij Woudrichem waar de Waal overgaat in de Boven-Merwede. We fietsen westwaarts richting Werkendam, maar eerst zien we Fort Altena. Een van de vele verdedigingswerk van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Deze forten moesten het rijkere Nederland beschermen tegen invallen van buitenlandse legers.

Op de Sasdijk van Werkendam heerst er grote bedrijvigheid, het is oppassen geblazen. Na de kruising van de Steurgatbrug zijn we aan de Biesbosch bij de Selevia Hoeve. We hebben geluk samen met een groepje fietsers kunnen we mee met het klein pontje naar de andere oever van de Steur.  We blijven de mooie groene dijk langs het watervolgen en genieten van de betoverende schoonheid van de Biesbosch.

De waterlopen waarlangs we nu fietsen krijgen bij elke splitsing een andere naam. Na de Steur komen we aan het Gat van Paulus en iets verder bij Gat van het Zand of Loopgauw. Bij knooppunt 14 aan de Aakvlaai, zijn we op het meest zuidelijke van de Biesbosch. Het is een wildernis van struiken, waterplanten en wilgenbosjes. Op de indicatiepanelen wordt vermeld dat dit gebied vol reeën, bevers, hazen en talloze zeldzame vogels zit. Op de vele eilandjes hebben wij enkel wilde paarden kunnen spotten!

Bij Keizersveer kruisen we de Bergsche Maas en buigen af naar Waspik. Dit is een rustig liefelijk dorp met een merkwaardig versierde kerk. Onze dorst lessen doen we in een cultuurcafé. We volgen een waterloopje de Donge het is een typische laaglandbeek. Dit is een verzameling van beekjes met bronnetjes van regenwater uit zeer lage gebieden.

We rijden Dongen binnen om een kleinigheid te eten, maar het is ietsje telaat enkel in een frituur geraken we nog aan wat friet en drank. Na het kruisen van het Wilheminakanaal duiken het bos “Boswachterij Dorst” binnen, wat een verademing na al dat druk verkeer. Dit uitgestrekt bosgebied bevindt zich tussen Rijen, Oosterhout, Teteringen en Dorst. Het gebied bestaat voornamelijk uit grove dennenbos dat op een heidegebied is aangeplant. Vroeger noemde dit gebied de Seterse Heide.

Zonder dat we het goed en wel beseffen zijn we aan de grens met Breda.  Nu is het opletten, we moeten gelukkig maar, op een afgebakend fietspad de rijksweg volgen. Bij de brug over de Mark is het op gps tot aan ons verblijf. Zonder enig probleem staan we na 65km bij ons Vrienden op de Fiets adres van Yvonne. We moeten onze fietsen achteraan in een weelderig binnen tuintje stallen. “Maar eerst iets fris drinken” beveelt onze vriendelijke dame. Yvonne heeft blijkbaar nood aan een praatje. Maar we blijven meer dan één uur aan de babbel…Wanneer we onze gastvrouw om de wifi vragen om het thuisfront op te roepen, is ze heel verwonderd. We moeten er erg mee lachen…Yvonne was er bij de aanvraag om bij haar te verblijven, van overtuigd dat wij een stel waren! Ze vindt het stom en wij wuiven haar gedachten weg. Ze zoekt de aanvraag op en ziet inderdaad dat wij fietsvrienden zijn! Dat zal ons lang bijblijven, verzekeren we haar lachend.

Na een wasje en een plasje staat we te popelen om de stad te verkennen. Maar Yvonne toont ons hoe wij morgenvroeg moeten tewerk gaan. Alles zal mooi in de koelkast te vinden zijn en koffie maak je zelf maar. Deelt zij ons mee, ik sta heel laat op en jullie zullen al weg zijn. We rekenen af en bedanken haar voor het prettig en gastvrij verblijf…

Ver geraken we niet, de drukte bij Biercafé De Beyerd doet ons halthouden. Hier kan je niet enkel souperen maar ook proeven van meer dan 125 verschillende bierspecialiteiten. We houden van de sfeer van het typisch “Bruin café” en met onze vriend Antoine in gedachten, bestellen we onmiddellijk een Paix-Dieu, zijn lieveling bier. De patroon heeft zelfs een souper suggesties op basis van Val-Dieu bier, dat kunnen we niet afslaan toch!  En het heeft ons gesmaakt. Onze wandeling in de stad Breda sluiten we af met een ijscoupe.

01-11-2024 om 11:50 geschreven door Via de la Plata

Dag 15 Breda – Antwerpen

zaterdag 29-06-2024

Veel vroeger op dan gewoonlijk. Het is onze laatste fietsdag en Pol moet in de namiddag thuis zijn…We zijn blij wanneer we na het koffie zetten, in Yvonne haar koelkast ons ontbijt vinden. Feitelijk hebben we geen al te beste nachtrust gehad, het bed was echt wel heel klein voor twee mannen!

En toch zijn we vliegensvlug klaar, fietsen beladen en daar gaan we dan voor onze laatste fietskilometers. Spijtig we hebben, heel uitzonderlijk, geen foto van onze vriendelijke gastvrouw.

Hoe rustig kan het toch zijn op een zaterdagmorgen. Zonder enig verkeer verlaten we de meest Bourgondische stad van Nederland. Na 3km komen we aan de Mark, hier laten we Breda achter ons en volgen deze rivieroever op een zalig fietspad. De Mark ontspringt bij de Zandvenheide in Merksplas. Via Wortel en Hoogstraten stroomt de Mark naar het noorden en in Nederland wordt het de Bovenmark tot Breda. Het is dus een grensrivier met vergezichten, boerderijen en bomen en struiken. Na het kruisen van de autosnelweg A58 rijden we aan knooppunt 43 over de grens naar Meersel-Dreef. In dit dorp loopt de grens over de weg en tussen de huizen. Maar daar merken we helemaal niets van natuurlijk. Wat wij wel merken…de tegenliggende fietsers begroeten ons niet meer! Iets wat bij onze Noorderburen wel het geval was. Hoe kan dat nu toch? Wij blijven koppig iedereen begroeten maar worden als abnormaal bekeken of genegeerd!

In Meer verlaten we de Mark, nu is het een landbouwgebied tot Minderhout.

Minderhout zou feitelijk “minder bos” betekenen…Vanaf hier rijden we dichter tegen de E19 tot Sint-Lenaarts. Tussen Brecht en Sint-Lenaarts komen we aan het kanaal Dessel – Schoten. Oppassen, hier zijn de groepen snelle cyclotouristen de baas. Met grote snelheid vliegen ze ons voorbij op de kaarsrechte trekweg.  Na Sint-Job-in-'t-Goor belanden we in Schoten aan de rand van Antwerpen. Nu over het Albertkanaal naar het Provinciaal domein Rivierenhof in Deurne aan rivier Grote Schijn met Kasteel en Vijvers. We besluiten bij het station Berchem nog door te fietsen tot het centraal station Antwerpen, hier zijn liften om op het perron te geraken. Omstreeks 15h30n zijn we in Brugge en is onze “Dwars door Nederland Fietstocht” ten einde.

Epiloog Dwars door Nederland Fietstocht 2024

Ook al hebben we een pracht tocht beleefd. Voelen we ons wat ongelukkig. We hebben onze trouwe fietsvrienden Antoine en Robrecht erg gemist…Ik kan het niet genoeg benadrukken, Nederland is ons absolute favoriete fietsland! Nogmaals hebben we heel wat verdoken troeven op deze tocht ontdekt! Het was een ware aaneenschakeling van verrassende natuurgebieden.

Spijtig, ‘t is alweer voorbij! Klagen over het weer kunnen we altijd maar de eerste week was een week waar we ettelijke keren uitgeregend en als waterratjes op onze overnachtingsplaats toekwamen…Maar de tweede week maakte alles goed met zon en warmte is het vlug vergeten.

Dank aan de stichting “Vrienden op de Fiets” bijna alle bezochte adressen waren tiptop en bij iedereen werden we als huisgenoten ontvangen. Meestal waren de ontbijtstonden onvergetelijk en heel spontaan.

Tot een volgende keer Groetjes Bob!

02-11-2024 om 17:02 geschreven door Via de la Plata