Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
18-04-2013
Nog de helft vandaag
Nog de helft vandaag
Wanneer we gisteren nog schreven dat we dit jaar de lente hadden overgeslagen dienen we vandaag onze woorden terug in te trekken.
Vijftien graden voor de Charente geeft France météo aan in de krant en dat voor vandaag en de volgende twee dagen .
Vandaag en morgen zou het bewolkt, grijs dus, maar droog blijven. Dat is goed voor het baasje die zich gisteren in het zweet heeft gewerkt bij het uitspreiden van de compost over de akker.
De bloesem krijgt dus enkele dagen adempause met het open komen van de bloemetjes. Maar ook de bijen gaan bij die frissere temperaturen last hebben van de koude, en die kunnen spijtig genoeg geen trui of frakske bij aantrekken.
Dat het de volgende dagen wat frisser is daar zit het baasje niet mee, en dat het daar dan ook nog eens droog bij blijft is aardig meegenomen voor de slavenarbeid (zijn woorden) waar hij nu mee bezig is. Dat m overdrijft is klaar en duidelijk. Voor alles waar m mee bezig is heeft hij wel machienerie. Maar dat wordt dan weer ontkent want een mechanische schop, een gemotoriseerde kruiwagen en van die zaken ontbreken hem nog.
En dan zijn er ook nog vier Drenten die in de weg lopen, of op zijn pad liggen als hij daar met een propvolle brouette (franse kruiwagen) komt aanrijden.
Wij Drenten van onze kant denken dan, jij wou toch kilos kwijt, we zullen effe meehelpen zie en dat lukt ons nog aardig ook want s avonds is hij net als wij moe.
Ja , waar is de lente naartoe ? Niet dat het geen goed weer meer is in de Charente, integendeel het is zelfs te goed.
We zijn van de winter de zomer ingestapt en de lente gewoon overgeslagen dit jaar. En de natuur doet zijn best met een serieus inhaalmaneuver.
Zo hebben we een reeks fotos op verschillende momenten van hetzelfde onderwerp genomen en daar zie je dat in tien dagen de natuur er gans anders gaat uitzien.
Zo hebben we fotos van een knop van de notenboom die van een volledig gesloten knop op maandag acht april open komt tot bijna een blad. En zo gaat het de ganse tuin door. De kersenbomen gaan de grootste bloementuilen van de tuin worden en zo er geen nachtvorst meer komt, voorspellen we een goede kersen/kriekenoogst einde juni !
Ondertussen doet het baasje ijverig verder in zijn moestuin. Er diende nog een compostbak geledigd te worden en dat was nu eigenlijk geen werk voor de heersende temperaturen van vandaag. We mogen zeggen dat onze baas er aan gezweet heeft. Wij hebben het goed gezien want we lagen met zn vieren op het gazon naar zijn gezwoeg te kijken ! We werden er haast zelf moe van
De baasjes doen dan wel elke avond het poortje dicht tussen de koer en de tuin om te vermijden dat Belle of Heros s avonds /s nachts met egels zouden komen aandraven maar dat wil niet zeggen dat er dan niets meer te beleven valt voor ons Drentjes.
Zo ook gisterenavond opnieuw lawaai op de koer. Walter II (we hadden het al eens over hem in de puppenkrant van 27-03-2013) was back in town
Lucy had hem gevonden op zijn tocht over de koer. Walter II is zoals de vaste lezers allicht herinneren een pad die hier ergens in de buurt huist. Of het dezelfde Walter II is als op zeven maart weten we niet maar alsm het is dan heeft hij een goed lui en doorvoed leven geleid in die maand en half tussentijd.
Hij was namelijk eens zo groot als in maart, t baasje sprak van een goei hand vol pad en onze baas heeft geen kleine handjes ! Het baasje heeft Walter II dan maar op gepakt en hem buiten de tuin gezet. Padden hebben geen al te beste reputatie als het op giftigheid te maken hebben. Ze zouden honden goed ziek kunnen maken wanneer honden hen opeten. En voor de padden is het hun natuurlijk defensie systeem tegen lawaaierige Drenten en soortgenoten.
Overigens is het weer een stralend mooie ochtend in de Charente. Dat vinden ook onze buren landbouwers, die sinds een week hun groot alaam uit de schuren hebben gehaald en druk in de weer zijn op de velden. Zo moesten Belle & co gisteren nog een hele tijd aangelijnd blijven bij het begin van de wandeling,Buurman Serge was immers zijn veld aan het prepareren waar eerstdaags zonnebloemen zullen gezaaid worden. En dat wil je niet meemaken als eentje van de vier onder dat getuig terecht komt
t zag er niet goed uit want ons baasje was moe, zijn kaars was uit voor vandaag vertelde hij ons. Maar ook wij hadden het gevoel dat we er zwaar tegenaan gegaan waren. We hadden dan ook de ganse namiddag onze best gedaan om t baasje voor de voeten te lopen. En deze avond hebben we dan ook nog eens een grote toer gemaakt door de velden. Lucy trapte haast op haar tong bij de terugkeer en trekken aan de lijn was er al helemaal niet meer bij voor geen van de vier !
Na de inkopen van deze ochtend was er werk aan de winkel in de tuin. Er waren nog een reeks aardbeien te planten en dan was er ook nog het plantgoed aardappelen dat de grond in mocht.
Aanvankelijk wilde het baasje de aardappelen pas volgende maand planten maar een gesprekje met de tuinman van de buren heeft m dan toch overtuigd van de aardappelen nu al aan de aarde toe te vertrouwen. IJsheiligen of niet half mei, ons patatjes zijn aan het groeien.
Ons baasje denkt er nu aan van toch ook al maar nog een rijtje erwtjes tegen de hekkens te zaaien. Die zijn dan klaar om oogsten begin het verlof en dan kan er nog makkelijk boontjes na gezaaid worden. Het zijn wat de fransen erwtjes mangetout noemen. Wij noemen dat sluimererwten en onze baasjes zijn daar smoorzot van.
Morgen dus nog een zaai en plantdag want het baasje heeft gezien dat die grote Hollandse camion weer is komen leveren in de bloemen en plantenzaak in Ruffec. Hij wilde daarstraks al Broccoli plantjes meebrengen maar het was eerst even nakijken met de plaats en de planning. Maar waarschijnlijk is er plaats naast de aardappelen en toekomstige tomaten en nog aan te kopen prinsessenboontjeszaad .
t Ziet er goed uit deze lente in Ferret, en als het weer nu ook nog eens mee wil werken, gaan we weer veel steriliseerbokalen met allerlei lekkernijen in de schapraaikast kunnen bijplaatsen. De baasjes kijken er al naar uit !
Na een lange, vermoeiende werkdag neemt een vrouw plaats in de trein en sluit de ogen. De trein is nog maar net vertrokken uit het station als de jongeman die tegenover haar zit, zijn GSM toestel uit zijn zak neemt.
En hij begint luidruchtig te spreken :
- Dag schatje, het is Marc. Ik zit op de trein. - Ja, die van 18:30 en niet die van 17:30 want ik heb een lange vergadering gehad.
- Nee, niet met die idioot van Personeel, maar met de baas - Nee, schatje, je bent de enige vrouw in mijn leven - Ja, ik ben er zeker van, het is beloofd enz. enz.? En zo gaat dat een kwartier lang door.
De vrouw, die geïrriteerd is door dat aanhoudende luidruchtige gebazel, schreeuwt plots : "Hé Marc, stop met dat stomme telefoneren en kom terug in bed!?"
Sindsdien gebruikt Marc zijn GSM niet meer in het openbaar.
Onze baasjes zijn deze ochtend/voormiddag gaan shoppen. Gaan zorgen voor de inwendige mens op korte en lange termijn.
Voor de inwendige mens op korte termijn wil dat zeggen, vlees, groenten, melk, eieren en ook voor de honden wat brokken en een snoepje.
Daar gaan ze voor naar de Super U en de Lidl.
Voor de inwendige mens op lange termijn wil zeggen dat ze aardappelen gaan kopen zijn. Geen gewoon zakje pattaten maar een zakje plantgoed aardappelen. Aardappelen waarvan het baasje hoopt dat ze dit jaar een goede opbrengst geven waarvan we tot na Nieuwjaar 2014 van kunnen eten.
De keuze aan plantgoed is hier in de Charente enorm. Tientallen verschillende rassen liggen hier in de winkelrekken en dan nog in de verschillende verpakkingen naar grootte. Op grote affiches zijn dan de kwaliteiten van de verschillende rassen aangegeven. Lectuur waar je wel even mee bezig bent want een aardappel is hier ten huize zomaar geen patat. Daar discuteren de bazen over ! Is het een lekker ras ? Bewaren ze goed ? Hoe is de opbrengst ? Zijn ze vastkokend of bloemig ? Allemaal vragen die ter plaatse vopor de affiche moeten beantwoord worden .
Dit jaar gaan het de klassieke bintjes worden en een ras at we vorige jaren ook al hadden Rosabelle en dan was er nog een cadeautje van de winkel, vijf aardappeltjes in een zakje van een ras waar t baasje vanzeleven nog niet had gehoord Sarpo Mira. In juli zullen we weten te vertellen dat ze in de smaak zijn gevallen. En zo ja is het misschien wel een idee voor volgend jaar om te planten, goed onthouden hé baas Sarpo Mira zal het dan moeten wezen
Dat was het vandaag in La Magdeleine maar allicht ook in andere gemeenten in binnen en buitenland. Een explosie van bloesemdie openspringt. Een explosie die ook nog eens goed ruikt bovendien.
In gans de tuin hangt een geur van bloesem, je ruikt het hier beter dan waar ook omdat er haast geen luchtvervuiling van industrie is hier in de Charente. Alles is puur natuur door een alomtegenwoordige landbouw. Hoewel daarstraks het baasje een tractor over de graanvelden zag rijden waar wij nadien tijdens de wandeling aangelijnd moesten blijven. Je weet maar nooit wat voor spul er op die gewassen gesproeid is, pompwater zal het wel niet geweest zijn !
Het was weer een prachtige dag vandaag. Even leek het dat het zou dichttrekken maar dat is overgedreven.
De boom die het verst staat met de bloesem is een zeldzame perelaar. Van de schoonzoon van de vorige eigenaars weten we dat het een poirier de curé is. In t Nederlands is dat een perelaar van de pastoor. Die boom is op twee dagen bedolven geraakt onder de bloesem.
Het is een heel oud ras waar er naar het schijnt niet veel meer van zijn. De schoonzoon van de vroegere eigenaars is heel in het begin dat wij hier waren scheuten van de poirier de curé komen vragen om te enten en zo nog enkele perelaars te bekomen.
Ondertussen wachten we op de grote kerselaars tot die openbloeien, datis elk jaar goed voor een reuzeboeket. Fotos komen binnen enkele dagen want de weersvoorspellingen zijn heel goed voor de volgende dagen
En daar gaan wij en de baasjes nog eens goed van profiteren zie
Vandaag weer een puppenmagazine, het vrouwtje van Lennaert noteert zijn belevenissen samen met zijn pa Cartouche.
Het blijkt daar nog altijd prima te gaan tussen die twee, en waarom ook niet ? Wel is het vrouwtje eventjes mis als ze denkt dat een hond die niet uit de band springt daarom een grijze muis zou zijn. Je kan ook uitmunten in zonder extremen zijn. Diplomaten zijn zo, die kunnen water en vuur laten samengaan tot een behoorlijk geheel, maar dan moet je een erg goed diplomaat zijn, dus toch weer geen grijze muis niet meer.
Maar ze heeft dan weer gelijk als ze vertelt dat al de pups uit het L-nestje stoere hondjes geworden zijn. En dat geldt niet alleen voor de reuen, ook de teefjes zijn aardig uit de kluiten gewassen met katrakters waar de baasjes alleen maar lovend over zijn. t Zijn allemaal bandieten, maar dan lieve bandieten, en ons baasje zegt blij dat het zo is, t zijn dan toch allemaal echte Drenten
Belle & co
Lennaerts verhaal over de relatie met zijn pa
Mijn grootste vriend
Mijn grootste vriend is toch wel papa. We zijn heel erg aan elkaar verknocht, maar op een gezonde manier. Is hij eens een dagje weg, zoek ik hem wel, maar ik weet dat hij terugkomt en wacht ik geduldig. Hoewel mijn mannelijk hormoontjes beginnen op te spelen en ik mijn staart hoog draag doet papa nooit gemeen tegen me. Zelfs toen tante Hadise hier was had hij niets van wegwezen rot kind en rende vrolijk met mij door de tuin terwijl zij binnen zat. Baasjes zijn hier heel blij mee, want je hoort van die verhalen over reuen samen en dat er toch eentje het onderspit delft en zelfs dat ze herplaatst moeten worden. (papa dus J) brrrr.. moet er niet aan denken.
Het kiezen van mij was helemaal niet zo makkelijk omdat vooraf hier toch al rekening mee gehouden moest worden. Heel lang hebben mijn baasjes getwijfeld en ome Faes vond mij niet negatief of positief opvallen een grijze muis dus, hoe durft hij! Tijdens de terugkomdag hebben mijn baasjes ongemerkt alle reuen nog eens aandachtig bekeken van het L-nestje.
Stuk voor stuk, lekker ruige, prachtige, stoere jongens. Elke keus zou goed geweest zijn, maar ik ben dé keus en daarom kan ik het zo goed met papa vinden.
Samen rennen we als het vrouwtje niet kijkt achter de katten aan. Jongeman Christian wordt dan heel boos. Hij is meer voor de katten. Hij vindt ons te wild en we maken soms de boel smerig! Nou dat snap ik niet! Dan moet je eens ruiken als jij 2 deftige dames op de bak hebben gezeten, dat is pas smerig!
Het was niet alleen mooi weer, het was ook nog eens warm vandaag. Entoch heeft het baasje doorgewerkt om zijn moestuin in orde te krijgen !
En het is nog gelukt ook ! De Heras bouwhekken die hier al jaren in gebruik zijn om de bonen tegen omhoog te laten groeien zijn nu zo geplaatst dat er enkele Drentjes raar gaan kijken wanneer ze niet meer los door de moestuin over de groenten heen naar de andere kant kunnen spurten.
Het baasje heeft zelfs vandaag zijn aardbeiplanten nog kunnen planten. Drie verschillende rassen en van elke vijf plantjes. Vijftien import plantjes vanMijnheer Pelckmans uit Merksplas/Turnhout/Lommel (hou je der nu zelf nog iets aan over mijnheer Pelckmans ?) van de radio reklame. Maar morgen haalt het baasje er nog enkele plantjes bij in het lokale tuincentrum. Daar zijn het dan echte Franse plantjes (?) die met reuzengrote Nederlandse trucks geleverd worden !
Zo hebben we vroeg in de zomer al vanaf juni tot in september eigen verse aardbeien uit volle grond.
De rassen die t baasje nu geplant heeft zijn Charlotte, Cirafine, en Lambada, dat zegt jullie weinig of niets ? Wel ons baasje ook niet. De begeleidende kaartjes bij de plantjes beloofden wel hemelse smaken en opbrengst. Twee van de drie rassen blijven zelfs vruchten dragen tot aan de eerste vorst. Of het allemaal waar is weten we ook niet, maar we houden jullie op de hoogte, een ganse zomer lang.
Morgen geven we zoals beloofd ook weer fotos van de stand van zaken over de bloesem. Maar we kunnen zeggen het gaat snel dezer dagen in de tuin.
Stralend weer, geen wolkje aan de Charentaise hemel te ontwaren, rond de twaalf gradenen de vooruitzichten van de tuin plant/zaaiklaar te krijgen. Voor zo ver de vooruitzichten van t baasje.
Die heeft gisteren nadat hij de fotos van op de zitmaaier had gemaakt ook nog eens langs de bomen gelopen. De bloesem staat nu wel volledig klaar om open te bloeien. Veel bomen staan al in bloei, het zijn voornamelijk de grote bomen zoals de vier kersen en krieken bomen en ook de notelaar die nog iets langer op zich laten wachten.
De onmisbare helpers in de boomgaard, de bijen zijn ook al flink actief. Het is daarom, en voor de veiligheid van ons Drenten dat het baasje gisteren de madeliefjes heeft afgemaaid met de zitmaaier.
Lucy was constant bezig met naar de bijen te happen, en dat is wat t baasje niet wil meemaken, een hond die door een bij in de keel wordt gestoken. En dan zeker niet tijdens het weekend, de dierenartsen zijn hier immers niet zo dik gezaaid als in Belgenland !
Het baasje schreef het trouwens gisteren ook al, de bijtjes moeten zich maar gaan vermaken in de bomen, enkele verdiepingen hoger dan de madeliefjes. Dat is voor hen en voor de fruitkorf van de baasjes beter binnen enkele maanden.
Daar zou volgens Marian het baasje van onze Kiki, mogelijk Kiki in optreden. Zij liep namelijk in beeld tijdens de opname van het programma over een hondje dat diende herplaatst te worden. Wij kunnen hier in de Charente met TV Vlaanderen SBS6 niet ontvangen maar via het www moet dat wel lukken !
We zien wel of het lukt, want we zeggen zoals Emile Goelen destijds op TV zegde U KIJKT TOCH OOK?
Het is droog gebleven vandaag, het was zonnig en t baasje heeft er aan gezweet aan het hovenieren.
Vanochtend had hij al de bonenrekken opgeruimd en de grond op die plaats al bewerkt met de motoculteur. Toen na de middag ook het gazon opgedroogd was is hij er pas vol tegenaan gegaan.
Geen grassprietje of madeliefje in het gazon was nog veilig voor de baas en zijn machien. En het was niet moeilijk te zien waar m gebleven was. De scheiding gemaaid/nog te doen was meer dan duidelijk. Onze baas heeft er zelf een foto van gemaakt hoe hij het zag van op zijn zitmaaier.
Ondertussen kunnen wij terug droog rollebollen in het korte gras. Tot deze ochtend kwamen wij telkens kletsnat binnen als we weer eens struis met elkaar gespeeld hadden. De enige die aan de natte vacht gewoonlijk ontsnapte was Belle die het van op een afstand bekeek hoe haar nakomelingen zich nat maakten door hun tackles die hen dan over kop deden gaan.
Het baasje is meer dan tevreden over het gepresteerde werk. Ook in de andere tuinen van het gehucht ronkten de tuinmachines vandaag.
Wat één dag zonder regen toch met een mens kan doen was de bedenking die ons baasje vandaag maakte. Zeker na zo nlange periodse van koud en nat weer !
Het was gisteren al beter weer dan de dagen daarvoor en dus heeft het baasje het er maar op gewaagd van te beginnen hovenieren.
Alles wat er in huis is van machienerie stond al dagen startensklaar en dus was er al snel resultaat merkbaar. Eens de motoculteur gestart is gaat het bliksemsnel en het baasje gaat zelfs tweemaal de grond los leggen. De tweede maal mengt hij de compost door de grond. Hij krijgt zo een goed losliggende grond.
Want dat is ook een gevolg van de regen van de afgelopen week, de grond plakt momenteel verschrikkelijk. Het baasje leek wel vijf centimeter groter door de aarde die onder zijn schoenen kleefde.
Een nadeel van al het werk dat het baasje gisteren uitvoerde wij kunnen ons zo verschrikkelijk vuil maken op die omgewoelde akker. Het vrouwtje ziet dat met lede ogen aan en als we op de lichte vloer in de keuken gaan liggen laat dat duidelijk zijn vieze, vuile sporen na !
Vandaag zijn we opgestaan onder een grijze gesloten hemel maar nu, 09u30 is gans de hemel opengetrokken en schijnt de zon volop.
Onze baas heeft het voornemen van er eens zwaar in te vliegen vandaag, als nu ook het gazon in de tuin eens wil opdrogen dan hebben we eind van het weekend een gesoigneerd gazonnetje en een moestuin waar we naar hartenlust in kunnen planten en zaaien !
Dat zeggen ze zo als alle fut er uit is, en zo was het daarstraks ook voor Belle en Lucy. De eerste serieuze wandeling die zon naam mag dragen hadden we juist gemaakt deze namiddag.
De vorige dagen hing de wandeling af van de opeenvolging van de regen en hagel wolken, en dat waren er verdraaid veel, heeeel veeeel !
Dus we trokken er op uit twee aan twee. Eerst Hera en Heros en nadien Belle en Lucy
Met de eerste twee gaat het gewoonlijk prima wat luisteren betreft. Één, maximum twee fluitsignalen en ze zitten aan de baas zijn voeten. t Baasje heeft ze echter de volle vrijheid gegeven. Ze waren toch perfect te volgen in het graan dat nog maar goed een vijftien centimeter hoog staat. En ze hebben er nog uitgehaald wat er in zat, vooral Hera dweilde de velden af net alsof ze vanavond zelf voor haar eten moest zorgen.Maar ook Heros deed zijn duit in het zakje.
De tweede ronde met Belle en Lucy zag het baasje niet zo rooskleurig in. Van Belle weten we dat ze op verdere afstand jaagt dan wat aanvankelijk de bedoeling is met onder het geweer. En van Lucy weten we stilaan dat we beter vooraf de auto kunnen laten warm draaien om haar te gaan zoeken ! ! ! Maar niets van dit alles, Belle liep een vijftigtal meters rechts van t baasje in het graan te speuren.
Lucy ging als een kruisraket laag over de grond over de velden, mussen, vinken en merels voor zich opjagend.Heen en weer en terug ging ze aan topsnelheid, in mooi gestrekte loop door de velden. Een plezier voor het oog zoals ze ging. En als kroon op het werk kwam ze nog in zit voorop het fluitsignaal van de baas.
De eerlijkheid gebied ons wel te zeggen dat het NIET op het eerste en ook niet op het tweede fluitsignaal was dat ze kwam, maar de baas was al blij dat hij ze ditmaal niet moest gaan zoeken met de auto of met de fiets.
Bij thuiskomst zijn oma Belle en kleindochter Lucy netjes naast elkaar plat op hun buik op de koer gaan liggen uithijgen. Moe maar tevreden, net als de baas !
Er is beterschap in het weer deze ochtend. Af en toe, heel sporadisch toch nog maar, komt de zon eens door de dikke wolken kijken, maar we zijn tevreden, er is beterschap ! ! !
Met dat zachte windje dat er waait zal alles snel droog zijn voorspelt het hoofdbestuur en dan kan er in actie geschoten worden.
Het zal nodig zijn want gans het hoofdbestuur en roedel kreeg het danig op zn heupen met dat rotweer.
Het baasje kreeg deze ochtend al een mail uit Nederlands Limburg dat de rotzooi van weer nu ginds was aangekomen.
Wij van onze kant wensen het niemand toe zo n weer, maar wij zijn blij dat we er vanaf zijn.
Nu is dat regenweer voor ons Drenten ook weer niet zo erg, telkens we nat binnenkomen worden we afgedroogd. En laat dat nu toch aanvoelen als een stevige knuffel met een handdoek. Zeg nu zelf, er zijn ergere dingen in een hondenleven. Het vrouwtje ziet de zon nu dubbel zo graag schijnen, ze kan nu ook de hondenhanddoeken buiten op de waslijn drogen .
Straks hopelijk meer vrolijk nieuws, zeker indien de zon nog wat meer door de wolken komt piepen
Gisteren was het voor ons weer bedrog dag door de lachende koe. Een raadsel wat onze baas nu weer schrijft ? Helemaal niet, en nog simpel ook.
Het was de dag dat we terug onze periodieke ontwormingspil moesten krijgen. Lekker zijn die pillen niet en daarom bedriegt ons baasje ons door die pillen te verstoppen in een blokje smeerkaas van La vache qui rit, de lachende koe in t Vloms. In geen tijd zijn die dertien pillen in de hondenbekken verdwenen op die manier. Heros krijgt als enige vier pillen omdat hij met zn negenendertig kilo zon portie pillen nodig heeft. Elke pil is goed voor tien kilo hond, daarom krijgen de teefjes er elk maar drie.
En het is geen verbetering want het handelt om de regen . Het heeft vandaag maar éénmaal geregend en we weten zelfs niet hoelang het heeft geregend
Het regende zelfs al deze ochtend toen we de eerste maal buitenkwamen voor onze ochtendplas.
De inspectieronde waar we het in het ochtendrituelen bericht van deze ochtend hadden was in een mum van tijd afgerond. We hebben er niet echt op gelet maar het is zelfs goed mogelijk dat Lucy en haar koebeest niet voorbij het tuinpoortje is geraakt vandaag.
Ons baasje heeft zich met van die stomme jobkes bezig gehouden om zich toch maar niet te zitten vervelen of om gans de dag achter de laptop te zitten.
En dit terwijl al zijn machinerie klaar staat om in actie te treden. De zitmaaier is al gestart om zeker te zijn dat hij bedrijfsklaar is wanneer het droog genoeg is om het gazon af te rijden.
Ook de motoculteur staat klaar, heeft gedraaid en de messen liggen klaar om op de motoculteur geplaatst te worden. Want daar heeft het baasje al van geleerd. De eerste maal dat hij de motoculteur gebruikte had hij de messen al op de machine geplaatst en toen was alles te breed om door het poortje te kunnen ! Hij heeft toen eens heel goed met zichzelf gelachen en is toen maar herbegonnen. Nu monteert hij de messen pas aan de moestuin.
Maar ook de gewone, kleine grasmaaieris al tiptop in orde. Eén dag droog weer en de tuin is s avonds picobello in orde. Alleen willen de mannen van het KMI in Ukkel niet meewerken.
Spijtig dat onze tantes bij de arme klaren in Turnhout niet meer leven anders deden we kartons eieren met de tientallen naar het klooster met de vraag om voor goed weer te bidden. En dat begint er zo stilaan op te trekken dat zo iets het enige is wat uiteindelijk nog zal helpen.
Over de lever en de cholesterol van de weinig overblijvende nonnetjes mogen dan zeker geen vragen stellen met al die eieren
Zegt Bart Dewever tegen Elio : 'Ik heb enorme buikpijn!' Geen probleem.' zegt Elio. 'Ik zal een suppootje toedienen,buig je maar voorover.' Bart buigt voorover en Elio dient het suppootje toe ... schuivend in en uit tot het goed zit. Elio geeft hem een tweede suppo mee om 's avonds zelf op te steken. Die avond probeert Bart De Wever om de suppo op te steken maar slaagt er niet in. Hij roept zijn vrouw. Z'n vrouw legt één hand op zijn schouder en steekt de suppo in zijn gat. 'MILJAARDE!' roept de sukkelaar luidkeels. 'Wat is er, heb ik je pijn gedaan?' vraagt de vrouw verschrikt. 'Nee', antwoordt hij, 'Maar ik moet er plots aan denken dat Elio vanmorgen zijn beide handen op mijn schouders legde!' Zo zie je maar de Vlamingen worden altijd genaaid
Wijzelf Drenten beseffen het niet, maar gans ons leven hangt aan elkaar met steeds dezelfde weerkerende rituelen.
Neem nu s ochtends Elke ochtend laat t baasje of t vrouwtje eerst de oudste, Belle dus, uit de bench en die kan dan al buiten. In Vosselaar is dat de tuin, hier in Ferret is het de koer.
Dan komen gewoonlijk eerst Hera , dan Heros en dan pas Lucy aan de beurt om de sprint achter moeder en grootmoeder Belle in te zetten.
De baasjes gaan dan mee om het poortje, dat de tuin scheidt van de koer, te openen. Dat poortje sluiten de baasjes sinds een jaar s avonds omdat Heros vorig jaar een egel uit de tuin heeft meegebracht die stikte van de vlooien, en dat was op hondengebied met voorsprong de slechtste ervaring van vorig jaar
L ucy heeft bij het uitlaten steeds koebeest, haar knuffel, in haar bek. Het lijkt wel of ze kan haar ochtendplas niet maken zonder die knuffel die ze al sinds ze acht weken oud was overal mee naar toe zeult. En wat belangrijk is Koebeest blijft heel, die weerstaat de destructieve eigenschappen van de roedel ! ! !
Na ongeveer een half uur de tuin te hebben geïnspecteerd op nachtelijk bezoek van onverlaten als katten en egels komen de eersten terug om hun ontbijt te komen binnenspelen. Dat ontbijt bestaat uit gedroogd brood uit het droogoventje gemengd met wat gewone brokken. Wie graag eet die neemt het zijne, wie geen honger heeft wacht tot later en dat is voor negentig procent pas s avonds. De grootste eters zijn zowel s ochtends als s avonds grote dikke Heros en kleintje Lucy. Zonder te schrokken zijn zij steeds als eerste in de rij als er te eten valt.
Ikzelf Belle, durf al eens een ontbijt over te slaan. Geen erg zegt het baasje, dat spaart weeral op dure dieet hondenbrokken
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
L
