Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
20-09-2013
Eventjes wachten
Eventjes wachten
We zijn
een dagje naar het buitenland sommigen zeggen Kezenland andere dan
weergewoon naar Holland.
Na dat
voordeel van gisteren met het graven kwam er vandaag weer een voordeel
aanwaaien. Nu ja aanwaaien is wat veel gezegd. Het werd gebracht met een Audi
met Duitse nummerplaten. Dat was hier klein Europa op de oprit deze middag .
Een Duitse Audi, een Franse Mitsubishi en een Belze Citroën Berlingo.
En dan
kwam ozze Dré hier ook nog langs met zijn nieuwste aanwinst, een oeroude
Honda Camino bromfiets uit de 80er jaren van vorige eeuw
En nu het
voordeel Uit de koffer van de Audi kwam een grote grijze plastic stapelbak met
drie plastic zakken in En ondanks dat die zakken goed dichtgeknoopt waren
roken die verdacht veel naar de moeder van Bambi !
Luc, die
dat vlees voor ons meebracht vanuit Trier in Duitsland was gaan jagen en hij
brengt dan voor ons het vlees mee dat niet verwerkt kan worden. Hart, afsnijsel
van beenderen, kleine stukjes spiervlees en zo, legt hij voor ons op zij. Het
baasje kookt dat vlees en verwerkt het naar een soort gehakt dat hij dan in de
diepvries bewaart of steriliseert wanneer de diepvries weer eens proppekes vol
zit.
Meestal
bewaart hij dat vlees in bakjes die een gewicht hebben van 400 gram wat juist 100 gram vlees per hond en
per dag is. Dat komt bovenop bij de brokken die we elke dag krijgen.
En haast
elke dag is er variatie in vlees. Zo krijgen we onder andere kip, maar ook
everzwijn en ree en/of hert. En wij wij lusten dat allemaal.
Vandaag
heeft het baasje een ganse namiddag gewerkt om het vlees te koken maar ook
heeft hij urenlang staan reepjes vlees te snijden die in de schotels van, het
droogapparaat terecht zijn gekomen. Lekkere snacks, puur hertenvlees zonder
toevoeging van eender wat. Vannacht, ergens rond drie uur moet het
droogapparaat stilgevallen zijn. Dan heeft het vlees acht uur gedroogd op 70°C en omdat het vlees nog
licht bevroren was toen het baasje het sneed heeft hij er heel dunne plakjes
van kunnen snijden. Vanaf straks mogen we er al van snoepen is ons beloofd.
Als dat geen
extra voordeel is , bedankt hé Luc voor de lekkere hapjes.
Het is wel
een voordeel voor ijverige Drentjes zoals wij van terug in de Kempen te zijn
ipv van de Franse Charente
Zo hebben
wij gisterenavond, toen het hoofdbestuur ijverig bezig was om nog iets eetbaars
op tafel en in onze kommen te krijgen, alvast de eerste steen gegraven van wat
terug een nieuwe tunnel richting China moet gaan worden.
Er zijn
tal van voordelen aan s avonds in het donker te werken, zoals:
-het
is frisser, dus het werkt ontspannender
-De
baasjes merken het zo snel niet op, we kunnen dus goed doorwerken, zonder
directiegezaag
-En
in die zandgrond met een fijn gazonneke overheen is toch makkelijker dan dat
stenig Frans gedoe !
Vanochtend
heeft het baasje het al opgemerkt vanuit het slaapkamervenster. Dat was de
eerste blik op de tuin na drie weken Frankrijk. Het baasje had gehoopt dat het
gazon, dat hij voor de Xte keer had ingezaaid, terug wat aan het opkomen was .
En
inderdaad tot gisterenavond, plus/mius negen uur was dat ook zo ! WAS want
toen is de verwoesting van dat prille gras terug ingezet door de Verenigde
Internationale Graafwerken aent Grotenhoutbosch, divisie Vosselaar
Veel
langer dan een kwartier kunnen ze er niet aan bezig zijn geweest, want toen was
het eten voor baas en werkvolk klaar.
Als dat zo
verder gaat dient onze baas toch eventjes naar de Chinese ambassade te gaan om
die brave Chineeskes te verwittigen. Ze dienen die Belgische Drenten ,
weliswaar van Hollandse origine, onmiddellijk terug te sturen langs de zelfde
weg als langs waar ze gekomen zijn. Het baasje wil niet verantwoordelijk zijn
wanneer ze onder muren beginnen graven (Chinese of andere muren) of Chinese
pleinen en paleizen beginnen ondergraven.
De
Chinezen moeten maar zeggen dat ze keuze hebben, terug naar België of de
kastrol in en eindigen in Loempia au chien nummelke 64 op de menukaalt, met
of zondel Cullysaus. De keuze zal snel gemaakt zijn ons gedacht
Een
vlekkeloze rit van acht uur en een half, brave stille Drentjes, geen herrie ook
niet naar de motorrijders op de Parijse périférique die als gekken tussen de
verschillende rijen autos doorknallen.
We kenden
één opstropping, maar dan wel een serieuze Elf kilometer harmonika file op
de A1 voor Lille. Ons baasje heeft een hekel aan harmonikafiles. Moord noemt
hij dat, dan sta je stil, om even later terug mee te moeten met de rij tegen
zon 110 km/u en dan terug vol in de remmen te moeten gaan. Werfreserve voor
koetswerk herstellers,ambulanciers,politie en
verzekeringsmakelaars en noem maar op.
Ons baasje
zijn tactiek is dan meer afstand te houden met de voorliggers en dank zij de
grote Masjebashiwaardoor hij makkelijk
over de eerstvolgende autos kan heen kijken kan hij makkelijk vroeg genoeg
reageren.
Maar
sommige medeweggebruikers zien dat zo niet en willen dan, kost wat kost die
plaats voor ons innemen en gaan dan weer zotte onnozele kuren uithalen om toch
maar één plaats in de file te winnen !
Weet je
hoe een file ontstaat ? Wel door zulke kiekens op de baan zegt ons baasje. Maar
van de ECHTE Kiekens hebben wij nog nooit zo n kuren gezien.
En zo
hebben we dan ter hoogte van Lille luchthaven, Lesquin zeg maar, goed drie
kwartier verloren.
Voor ons
Drentjes niet gelaten, wij hebben het meeste van dit verhaal maar van horen
zeggen want eigenlijk hebben we 90% van de weg geslapen.
Wat ons
baasje wel is opgevallen dat Lucy dezelfde eigenschap heeft zoals Bas destijds.
Die sliep ook gans de tijd maar vanaf het moment dat ons baasje de afrit nadert
is ze klaar wakker en legt zich niet meer neer tot we de oprit van thuis
opdraaien. Straf hé haast 800
km slapen en 2 km voor we thuis zijn aanvoelen dat de rit
ten einde is ! Geen domme hoor die Lucy
Straks
zijn we terug onderweg naar Belgenland, de baasjes hebben de weerberichten voor
de volgende dagen en goed bekeken en de voors en de nas tegen elkaar
afgewogen.
Omdat het
einde van de week nog erg druk gaat zijn vertrekken we straks uit La
Magdeleine. Zoals we gisteren al schreven vergaderingen, training, feestje,
afspraken. Dan kunnen we beter een dag vroeger vertrekken dan hier door t
venster naar de regen te zitten kijken .
Al de
voorbereidingen waar we voor gekomen zijn, hebben we afgewerkt. Met
uitzondering van het begin van de dakrenovatie van de schuur. Maar ook daar
liggen de benodigdheden klaar. Hout voor het onderdak, de folie voor tussen
hout en pannen en ook Monsieur Plisson heeft de pannen geleverd.
Hout voor
de kachel is geleverd en netjes weggestapeld, en gisterennamiddag is men de
mazoutketel van de verwarming ook komen vullen.
We mogen
zeggen dat we klaar zijn voor de winter
Ook met
tuin en planten is alles OK, de geraniums gaan mee terug naar t Belgikske, zij
staan nog te mooi om ze hierte laten verkommeren zegt het vrouwtje. Zij staan
tussen de bakken huisvlijt op de aanhanger. Onder huisvlijt bedoelen we de
potten confituur en de potten gesteriliseerde fruit waar de baasjes zich mee
geamuseerd hebben de laatste weken.
We zijn de
schenkers van de Weckpotten eeuwig dankbaar. Bij hen stonden ze in de weg in
kelders en zolders. Hier zijn ze prima van pas gekomen !
Na regen
komt zonneschijn zegt het spreekwoord (of is het een gezegde ?) en dat was maar
al te waar vandaag.
De baasjes
zijn dan ook druk in de weer geweest. Midden deze week gaan we immers terug
naar regenland . We hebben nog enkele afspraken af te werken voor hetterug weekend is.
De baasjes
gaan donderdag avond nog naar een voordracht van de firma Bayer in de
dierenkliniek Sanimalia te Diepenbeek bij onze Dr. Nelly. Daar mogen wij niet
mee naartoe, maar ons baasje gaat waarschijnlijk dan ook een afspraak maken om
portretjes van Lucy haar binnenkant te maken. We hebben iets horen vernoemen
van HD, ED, en SD en dat zou over Dysplasie te maken hebben van heupen,
schouders en ellebogen .
Ook zal
dokter Frankenstein er weer mee te maken hebben want ze gaan weer een glaasje
bloed aftappen om de von Willebrand dissease te onderzoeken. Dat heeft dan
weer te maken met bloed dat snel moet stollen .
En dan
mogen we de dag nadien mee naar de Hollanders. Daar gaan we een jachttraining
volgen met een beroemde, boekenschrijvende jager/leraar. Het baasje weet nog
niet goed wie er gaat meedoen, Hera of Lucy, of misschien wel alle twee. Belle
en Heros gaan mee om aan te moedigen (of kabaal te maken omdat ze ook willen
meedoen)
Hier in La
M. was het vandaag werkendag na de buien van gisteren. Onder de perzikenboom
leek het wel perziken te hebben geregend. Veruit alles wat er nog aan de boom
hing lag tegen de grond. De baasjes hebben dan een emmer vol van de mooiste
geraapt en nog effe snel 6 bokalen perziken gesteriliseerd.
Ook de
hoogwerker is veilig en droog opgeborgen in de schuur. Die gaat de volgende
maal dat we komen aan het werk worden gezet om het dak te herstellen. Daar
hebben we dan toch minstens een week bestendig weer voor nodig.
Je ziet,
we vervelen ons zelden, zeker niet als t mooi weer is
Regen,
regen en nog eens regen de ganse dag zonder ophouden. Alle soorten regen
hebben we gehad.
Motregen
in de ochtend, lichte regen waar je flink nat van wordt, en buien waar je geen
hond door krijgt gestuurd, zelfs geen Drent
De
waterput stroomde al snel over, en waar er vroeger een overloop was die goed
dienst deed is er nu een barst in de vloer van het hok dat ons baasje gebruikt
als pomphuis voor het zwembad en waar destijds in gesteriliseerd werd toen
alles nog op gas gebeurde .
Nu stond
in een mum van tijd de ruimte onder water. Zonder veel erg want een deel van de
vloer waar heel vroeger een stookplaats was is nog zand en er is ook nog een
afvoergootje naar de hangar.
Op weg
naar het boodschappen doen spoot het water aan beide zijden van de auto meters
hoog. Dat deed het belletje rinkelen dat het schuifdak nog opengeklapt stond.
Dat schuifdak van de auto was in weken niet meer dicht geweest, de auto staat
toch altijd droog onder de hangar getald Maar nu kreeg het hoofdbestuur een
lading water in hun nek toen ze stopten aan het kruispunt.
TV kijken
naar de aankomst in de Vuelta was er vandaag ook niet bij. Te veel regenbuien,
stortbuien tussen de satelliet en de ontvangstschotel, is dan gewoonlijk de
oorzaak. Dan is het ook nog flink beginnen waaien in de avond zodat er niemand
nog aan dacht van zijn neus nog aan de deur te laten zien !
Door al
die nattigheid en wij met zn vieren met onze natte vacht was het in huis wat
te vochtig geworden en heeft het hoofdbestuur voor de eerste maal in maanden de
kachel nog eens aangestoken.
Daar
hadden we wel zin in en Heros was de eerste die zich languit gestrekt
neervlijde voor de kachel.
Intussen
is het droog geworden vandaag, de zon hebben we nog niet gezien maar de
groentetuin hoeft deze week alvast niet meer gesproeid te worden.
Voor de
baasjes in elk geval, voor ons gaat het een slaapdag worden voor zover we
kunnen zien.
Het is
grijs en het regent, het regent afwisselend motregen en pijpenstelen, het enige
dat zeker is het regent aan één stuk door tot nu toe.
De baasjes
zien ons liever niet naar buiten gaan want we komen telkens kletsnat terug
binnen en de hondenhanddoeken zijn al kletsnat van één voormiddag honden
afdrogen !
t
Vrouwtje is een reuzenpompoen aan het verwerken naar pompoensoep die het baasje
straks gaat steriliseren. Dat zijn fittamientjes voor de winter zegt m dan,
en we geloven hem op zijn woord.
Straks
gaat onze steriliseerspecialist ook een poging wagen om perziken te
steriliseren. Het vrouwtje heeft al zoveel perzikenconfituur gemaakt dat we het
volgende jaar meer dan één pot moeten soldaat zien te maken. Die één pot is
geen probleem, maar als je ziet dat er ook nog eens zoveel confituur gemaakt is
van kersen en pruimen de slager gaat niet veel commerce met ons kunnen doen
wat boterhambeleg betreft.
De
perziken die t baasje gaat steriliseren gaan dan weer een toepassing vinden in
gebak allerhande. De vermageringskuur van t baasje gaat weer een stap terug
moeten zetten als we al die zoete dingen op ons bord gaan krijgen.
We hebben
wel een voordeel dat die voorraad aan gesteriliseerd fruit na de bewerking
niets meer kost in tegenstelling van bewaren in een diepvriezer. En het blijft
ook langer goed dan diepgevroren.
Maar er is
nog hoop voor het dieet. Enkele dagen terug begaf ons baasje zich op het pad
van nichtje en aangetrouwde neef Gert en Anke van bakkerij Willems in Turnhout.
Hij ging tarte tatin maken. Je weet wel, die vriê lekkere tondersteboven
gebakken appeltaart. We kunnen melden dat buiten een geschroeide vingertop van
t baasje door de gloeiende suiker , alles goed gegaan is behalve het
eindresultaat. TV koks en kookboeken schrijvers Huyzentruut en Meeus kunnen in
t vervolg bij onze baas de pot op ! Alles vertellen ze behalve de plaats waar
je dat toekomstige gebakpronkstuk in de oven dient te zetten ! Een stuk vlees
dat een uur te lang op de BBQ op een hoog vuur heeft gelegen zag er tegenover
de baas zijn tarte tatin nog heel fris uit !180° drie kwartier in de oven, volgens t vrouwtje is dat stand 3-4 op
de ovenknop Maar dan moet dat baksel wel bovenaan in de oven staan, en niet
onderaan zoals t baasje deed. Zievereers, dat vertellen ze er dan niet bij hé
! En wat hebben we vandaag geleerd ? vraagt Piet dan Wel, we hebben geleerd
dat het allemaal zievereers zijn, die koks van den televies !
Goed 14
jaar kennen we hem ondertussen , Pierrot Plisson van de gelijknamige firma in
bouwmaterialen, transport en brandstof leverancier.
Vandaag
was hij nog eens bij ons op den hof voor een levering van een pallet pannen
die ons baasje gaat gebruiken bij de dakrenovatie van de schuur.
Gisteren
middag waren we bij hem en minder dan twintig uur later staat het netjes
geleverd op de plaats die jou het beste uitkomt.
Wij werken
graag met hem, steeds vriendelijk en voorkomend, waar je hem ook tegenkomt of
met wat hij bezig is. Misschien iets duurder dan de concurentie maar altijd
comme il faut. Zo gaat het bij de firma sarl Plisson.
Veertien
jaar terug , in juli 1999, wilden we heel overmoedig beginnen aan een zwembad
te graven. Na drie pogingen om een schop in de grond te krijgen zagen we het al
niet meer zitten. De grond in La Magdeleine bleek van een andere structuur te
zijn dan de Vosselaarse zandgrond. Dat de buren er al van in het begin
grijnslachend bijstonden van in den beginne verklaarde veel.
Van hen
kregen we de raad van eens langs te gaan bij mister Pliessen (engelse buren
weet je wel) die zou ons tegen een zacht prijsje wel kunnen helpen met zijn
graafmachine. Zo gezegd zo gedaan, in twee dagen was de kuil gegravenen de betonnen vloer waarop het zwembad zou
komen gegoten. Twee weken later namen we onze eerste duik !
Toen het
baasje vroeg of de brandweer ook hier het zwembad kwam vullen in ruil voor een
bak Belgisch bier antwoordde hij heel duidelijk dat het in de Charente niet de
gewoonte was ! De reden waarop hij daar zo duidelijk op reageerde werd ons
duidelijk toen in het najaar de spuitgasten van Villefagnan met de kalender van
de pompiers sapeurs van deur tot deur gingen. Te midden van de manschappen op
de foto pronkte een fiere brandweer commandant die erg veel leek op de man die
ons zwembad had uitgegraven
Duiveltje
doet al Pierrot Plisson was hier vanmorgen, en maandag komt hij terug om de
fioultank oftewel de mazouttank te vullen. Maar daar heeft m een andere
vrachtwagen voor nodig
Kardinaal Danneels voelt zijn einde naderen en nodigt vanop zijn sterfbed
Lippens en Votron uit.
Hij verzoekt hen om snel te komen.
Bij hun aankomst leidt een bediende hen naar de kamer van de kardinaal en
ze moeten links en rechts van het sterfbed plaatsnemen.
De kardinaal kijkt hen elk een tijdlang doordringend aan en richt dan zijn
blik naar de hemel zonder een woord te zeggen.
Gedurende enige tijd durven Lippens noch Votron iets te zeggen.
Ze zijn wel verrast en eigenlijk blij dat de kardinaal in zijn laatste uren
aan hen gedacht heeft maar toch ook verwonderd.
Uiteindelijk kan Lippens het niet meer uithouden en vraagt stilletjes "
Excuseer, Monseigneur waarom moesten wij zo absoluut afkomen?"
"Wel", zegt
de kardinaal met zijn laatste krachten, " Jezus is gestorven
tussen 2 dieven
Ze krijgen
niet meer of niet minder te eten dan anders , er zijn er maar twee die nog
altijd dieetbrokken R/D van Hills in hun kom vinden en toch vreten ze de oren
van de baas zn kop !
Belle en
Herazijn nog de makkelijkste op dit
moment, Belle is steeds de moeilijkste eter geweest en sinds Lucy er bij
gekomen is wil ze enkel nog eten wanneer de andere drie al klaar met eten zijn.
Hera die juist op snee is volgens de bazen mag je een normale eter noemen,
maar Lucy en Heros zijn haast onverzadigbaar. Het zijn ook die twee die nog
steeds op dieetvoeding leven.
Blijkbaar
komen ze (volgens henzelf) steeds tekort met wat ze in hun kom vinden. Geven we
hen meer te eten dan is ook het vermageringseffect van hetstinkend duur voer te verwaarlozen.
Op dit
moment zijn beide al twee kilo aan gewicht verloren en je ziet het er aan. Je
voelt ook terug (met wat goede wil) hun ribben, want dat was even anders bij
het begin van de maand juli.
Vanaf
oktober krijgen ze alle vier terug hetzelfde eten, dan kunnen ze hun
wintervoorraad vet aanleggen want hongerlijden is er bij ons niet bij. Zeker
niet wanneer we terug gaan trainen bij de jachttraining en we ook in het
ijskoude water onze apporten gaan afwerken.
Wat later
als normaal maar wij kunnen nog niet typen en ons baasje had zijn handen ook
nog eens vol.
Deze
ochtend is onze plaatselijke houtboer even langs geweest met zijn tractor en
aanhanger vol gestapeld met brandhout. Niet de hoeveelheden van andere jaren
maar toch goed 5 m³brandhout dat goed veertien jaar heeft liggen
drogen.
Hout van
bomen die in de nacht van 28 op 29 december 1999 tegen de vlakte zijn gegaan in
de hevigste storm die men toen in honderd jaar gekend had.
Het is een
mengeling van eik, beuk, acacia, kastanje en nog wat kleinere houtsoorten.
Al meer
dan 10 jaar nemen we van deze man brandhout af en we krijgen steeds prima
materiaal voor een behoorlijk prijsje.
Waarschijnlijk
hadden we het nog wel gered met de overschot van de vorige jaren maar bederven
doet het niet dat hout, en goedkoper worden zal het ook wel niet.
Dus heeft het baasje deze voormiddag zich staan uitsloven aan de eerste keer
deugd hebben van zijn brandhout. Iedereen weet immers dat je van brandhout 3 x
warm heeft !
De eerste
maal is wanneer je het hout binnen brengt (bomen omleggen, verzagen, thuis
opslaan)
De tweede
maal krijg je het er warm van wanneer je het hout gaat klieven (kloven zeggen
de Hollanders)
De derde
maal heb je er warm van wanneer je er uiteindelijk de kachel mee aansteekt
Met het
hout dat vandaag geleverd is, samen met wat er nog lag hoopt ons baasje twee
winters toe te komen. Als de winter niet te koud is of te lang duurt, moet dat
volgens hem haalbaar zijn.
We zijn
benieuwd denken wij heel stilletjes en wachten af
Ze hebben
dan wel geen actieve jachtervaring, ze hebben ook geen ronkende veldwerktitels,
maar wat ze moeten doen, daar zijn ze verdomd goed in !
Zo hadden
we het er enkel dagen geleden over dat Heros weer eens een egel meebracht uit
de tuin voor t baasje zijn verjaardag. Die werd netjes geapporteerd en in de
(gehandschoende) hand van het baasje gedeponeerd. Zo kon het baasje het mooie
diertje (al eens een egelsnuitje van dichtbij gezien ?) veilig terug in het
veld gaan zetten waar hij/zij zich te goed kon doen aan lekkere dikke vette
slakken.
Vandaag
was het de beurt aan Hera die een cadeautje aan het hoofdbestuur kwam
presenteren. Aan het hoofdbestuur is wat veel gezegd want we wisten niet dat
ons vrouwtje nog zo rap kon zijn om weg te komen van dat cadeautje.
Hera kwam
hier doodleuk met een heuse king size rat binnen getrippeld. Dat de rat nog
warm was bleek toen het baasje haar aannam toen Hera in een perfecte zit voor
de rat in zijn handen legde. Maar ze was wel morsdood en de zachte beet van
Hera had niets gekwetst aan het kadaver.
Vakkundig
de nek gebroken door Hera. Toch wel raar dat ze met een vogeltje dat uit het
nest is gevallen voorzichtig komen aandragen en dat ze dan die rat zonder
pardon naar de rattenhemel helpen. (in de praktijk was die rattenhemel de
vuilcontainer waar ze in is verdwenen).
Na al die
schoonheidsprijzen en kwalificaties die onze pups en honden de laatste weken
hebben verzameld hebben, was het vandaag de beurt aan broer en zus Heros en
Hera om zich te onderscheiden.
t Baasje
was weeral dik tevreden en fier over zijn Drentjes !
Hij is
deze morgen aangekomen. Hij is de hoogwerker die het baasje eind juni kocht
bij een veilingfirma die faillissementen, overstocks e.d., openbaar verkoopt.
Toen
betrouwde het baasje het niet om onvoorbereid met die sleep van 1,5 ton zwaar
dadelijk de 800 km
naar La Magdeleine aan te vatten. hij belandde dus voor twee maanden in de
hangar bij ozze Dré in Beerse.
Daar heeft
hij al tweemaal dienst gedaan. De eerste maal toen ozze Dré hem gebruikt
heeft om op een hoogte van zon zes meter te liggen zonnen met een frisse pint
in de hand en van niets of niemand gestoord op die hoogte !
De tweede
maal dat hij gebruikt is in de familie was toen Hans, de zoon van ozze Dré
gipsplaten naar de tweede verdieping van zijn vorig jaar aangekochte woning
moest krijgen. Het ging heel wat eenvoudiger met de hoogwerker dan de
gipsplaten één voor één langs twee trappen omhoog te brengen.
Gisterenavond
kregen we van de repatriëringsfirma die hem zou meebrengen melding dat de
hoogwerker op transport gezet was en dat hij deze ochtend rond acht uur kon
afgehaald worden op de parking les Groies langs de N10 te Ruffec.
Ons baasje
en de vrachtwagen kwamen te 07u45 haast gelijktijdig op de parking aan en een
goed half uur later was het baasje onderweg richting La Magdeleine met de
hoogwerker achter de Mitsubishi.
Hier in La
Magdeleine gaat m dienst doen om alle materiaal naar het dak te brengen
wanneer het baasje het dak van de schuur gaat renoveren. De aankoopprijs van de
hoogwerker was de helft van wat het bestek was wanneer het baasje het werk liet
uitvoeren door plaatselijke ambachtslieden.
Het baasje
redeneerde, als ik die hoogwerker koop, dan kan ik het werk zelf ook wel aan
en voor minder eurocentjes, en dan houd ik er op t eind nog een hoogwerker aan
over ook !
Volgend
jaar is het dus goed mogelijk dat de ladders op stal blijven en dat de kersen
gaan geplukt worden op een veiligere hoogwerker !
Na de
dakwerken gaat ook de lindeboom onderhanden genomen worden voor een
aanvankelijk eenvoudige snoeibeurt, en ook voor de isolatiewerken aan de
binnenzijde van het dak in de garage is hij het ideale gereedschap.
We zien
wel waar we hem nog overal kunnen inzetten, de mogelijkheden zijn onbeperkt als
het maar om werken in de hoogte is !
En we
houden jullie op de hoogte, letterlijk en figuurlijk !
Vanochtend
stak er nog een bericht over de reuendag van de Nederlandse Drenten vereniging
in onze mailbox. En ook dit verslag laten we jullie lezen. We hadden de uitslag
en hoe het er aan toe was gegaan al uitgebreid vernomen via Skype maar toch
is het heel plezant als je het zo nog eens uitgeschreven kan nalezen.
Lennaert
verhaalt hier op de onderstaande regels zijn visie op gans het gebeuren en net
als Lando, waren de beide nakomelingen van Hera en Cartouche het unaniem eens,
niets dan lof over de beide dames keurmeester en hoe de keuring professioneel
was aangepakt.
We laten
Lennaert hier zelf zijn verhaal doen
Belle
& co
Hallo roedelaartjes in Ferret,
Ja wat moet ik nog vertellen na al de lovende en trotse woorden van Ome
Faes en mijn broer Lando?
Soms kunnen emoties en gevoelen binnen één paar dagen van links naar
rechts slaan zoals het ritme van mijn trotse Drentenstaart.
Heel vroeg vertrokken we gisteren richting Dieren waar een belangrijke
keuring Lando en mij te wachten stond. De baasjes waren best wel zenuwachtig en
er werden vragen gesteld als komt dit niet te vroeg en zijn ze er al
klaar voor.
Dit was meer dan een examen. Samen met 56 reuen werden we gekeurd door 2
keurmeesteressen die geen enkel detail ontging en het bestuur van de
Nederlandse vereniging keek geïnteresseerd mee en werden er vele sneeky fotos
van ons gemaakt. Ademloos luisterde mijn baasjes naar de uitleg die bij
iedere reu werd gegeven over hoofd, snuit, lippen, vacht, oog, bone, borst,
staart, belijning, vriendelijkheid, gebit, pigment, hoekingen, ribben,
voorborst, ellenboog, karakter enz. Als je de waslijst zou zien werd je
al zenuwachtig.
Lando was eerst aan de beurt en vriendelijk en dapper trad hij de ring
binnen. Door vlugge, grijpgrage handen werd hij betast en broerlief onderging
alles super. Toen Nico rondjes moest draven liet Lando zien dat wij echt nog
wel tot de jongste honden van de grote groep behoorde en haalde allerlei
zottigheid uit. Ik stond netjes te wachten en voelde via de lijn de spanning
bij vrouwtje groeien.
Tijdens de clubmatch waren toch wat zaken fout gegaan en dat nam
vrouwtje zichzelf kwalijk omdat ze mijn temperament en speelsheid onderschat
had. Toen was ik aan de beurt en kwamen de keurmeesteressen naar me toe
gelopen. Ik deed snel 2 passen naar voren en omhelsde ze letterlijk. Mijn
vrouwtje schrok en dacht ooh oh minpunten. Maar deze goedlachse, maar toch
serieuze, keurmeesteressen konden dit juist waarderen en prezen mijn
vriendelijkheid. De tandjes laten zien begon moeilijk maar opeens lachte ik
mijn tanden bloot en kreeg direct een compliment over mijn grote sterke gebit.
De rest van de keuring verliep in tegenstelling tot de clubmatch vlot en
gecontroleerd. Ik maakte wel een paar rare bokkensprongen maar liet daarna zien
dat ik net zo mooi en krachtig kan draven als oma Belle, mama Hera en Ome
Heros.
De 2 keurmeesteressen gaven na de keuring per microfoon precies aan wat
wel en niet goed was. Ze hadden het beste voor met alle honden, maar waren wel
streng en rechtvaardig. Met alleen maar schoonheid kwam je er niet. Je moest in
die korte tijd ook blijk geven van een open en vriendelijk karakter en niet
elke hond slaagde voor dit examen!
Door de goeie en leerzame uitleg van de keurmeesteressen vloog de dag
voorbij en konden we om 16.15 uur ons rapport ophalen. Bij mijn karakter staat
onstuimig! Ja mag ik! Ik ben pas 1.5 jaar en ben pas echt volwassen als ik 3
jaar ben en heb me goed geweerd in deze open leeftijdsklasse met allemaal
bekende en beroemde namen in de catalogus.
Nummer 8 en 9, Lando en Lennaert, de kortste namen in de hele catalogus
met de laagste inteelt coëfficiënt en met de kortste fokkersnaam hebben hun
visitekaartje afgegeven .
Ons baasje
heeft de ganse dag onrustig zitten wachten op de uitslag die de twee reuen
Lennaert en Lando, pups van Hera en Cartouche zouden behalen tijdens de
reuendag te Dieren in Nederland.
Het is een
hééél goede uitslag geworden. Lennaert heeft een U behaald en Lando heeft een
ZG behaald.
En daar
zijn we als fokker van die twee reuen heel fier over. Temeer omdat tijdens de
clubmatch van de BVDP ook vier van de vijf ingeschreven pups van Hera elk nog
eens winnaar werden van hun categorie. Ook daar waren onze pups aan de winnende
hand.
Maar al
die schoonheid wedstrijden zijn eigenlijk niet onze grootste hoofdzorg. Wij
focussen ons voornamelijk op de gezondheid van de pups en gaan in dat streven
ver, heel ver zelfs.
Zo zijn
tijdens de loopvan de voorbije maanden
PRA oogonderzoeken via de DNA methode gedaan bij Cartouche, Hera, Hadise, Lucy,
Lobke, Lando en Lennaert. Zo n onderzoek op dat niveau in het labo Optigen te
Ithaka in deUSA is bij de Drentsche
Patrijshond een wereldpremière. In de toekomst plannen we ook een zelfde
onderzoek volgens de DNA methode naar epilepsie. Dit om de grootst mogelijke
zekerheid te verkrijgen dat onze pups vrij zijn van deze erfelijke ziektes.
Ook de
inteelt coëfficiënt van Lando en Lennaert, berekend door het Zooeasy
programma,bleek nog eens bij de laagste
te zijn van alle deelnemers !
We mogen
dus fier zijn op de uitslagen van onze twee reutjes die zich dus kandidaat
stellen om als dekreu te fungeren zowel in Nederland als in België.
Het opzet
van de NederlandseDrentenvereniging is
dus al deels geslaagd. Met Lando en Lennaert krijgen ze dus nieuw bloed
afkomstig uit Vosselaar !
Ook Hunter
van de Krikheide was daar aanwezig en kan dus helpen met het opzet van de NL
Drentenvereniging !
Belle
& co
Dag lieve
Faes-familie,
sèg, wanneer zijn
jullie eigenlijk nog eens thuis in Vosselaar want Lenaert en ik willen graag
ons rapport eens komen laten zien dat we vandaag behaalden.
Samen waren we op de
Reuendag in Dieren (NL). Om 7u30 gingen we al op pad. We werden n.l. op tijd
verwacht want er waren maar liefst 56 reuen die moesten gekeurd worden.
Het begin was
heeeeeeeeeeel nat. We bemachtigden snel een plaatsje onder de tent met onze
bench en hielden een plekje voor broer Lenaert vrij die even na ons arriveerde.
Onze zenuwen dienden niet zo lang op de proef gesteld te worden want we waren
nummer 8 en 9. Ikzelf heb vooraleer ik aan de beurt was maar toch al in de ring
mocht gaan klaarstaan laten zien dat ik een echte Faes-drent ben: ik plaste
lekker tegen mijn baasje zijn been! De gekke kuren van ons mams Hera dus, hihi.
In de ring gedroeg ik me gelukkig dan wel goed. Ik liet me goed betasten, mijn
tanden mochten ze zien en bij het rondjes lopen deed ik maar een klein beetje
gek. Resultaat: zeer goed.
Toen was mijn broer aan de beurt. Weet je wat die
keurmeester bij hem deed? Ze ging op zijn staart staan maar ze werd gelijk
gestraft want ze gleed uit en viel boenk op haar gat, hihi. Lenaert bracht zich
heel goed voor en kreeg dan ook een uitmuntend! Toen onze beurt voorbij was
hebben we naast elkaar in de benches een dutje gedaan, een wandelingetje, een
dutje, .. 56 honden duurt dan ook heel lang. Wat zeer positief was, was het
feit dat na elke hond er gelijk feedback van de keurmeesters kwam. Heel leerrijk.
Een pluim namelijk voor de 2 keurmeesters. Zij hebben hun werk van de eerste
tot de laatste hond zeer zorgvuldig gedaan, oog voor elk detail, met het nodige
vleugje humor en toch een enorme rust uitstralend over de deelnemers. Het was
voor mij en mijn baasjes een nieuwe ervaring en een hele leuke dag!
Deze
ochtend toen we naar de bakker reden verraste de Masjebashi ons. In plaats dat
de automatische airco de binnenruimte op temperatuur bracht kregen we voor het
eerst sinds lange tijd weer warme lucht uit de ventilatie roosters op en onder het
dashbord.
Waar we
vorige week nog te maken hadden met dagtemperaturen van 35° C gaaf de
thermometer op het dashbord een temperatuur aan van amper 12°C.
Dat geeft
toch stof tot nadenken zegt het baasje dan. De grootste hitte is over en dan
komt de tijd voor de werkjes die je niet onder een brandende zon kan doen.
Zo gaat
onze baas het binnenkort hogerop zoeken. Het dak van de schuur en de stal en
ook die van de hangar hebben dringend renovatie en herstel nodig.
Daarvoor
is het wachten op de komst van de hoogtewerker die ons baasje laat afkomen op
de laadvlak van de vrachtwagen van een bevriend depannage bedrijf. Het is enkel
wachten op het moment dat ze richting Bordeauxuitkomen om een vracht gestrande autos van toeristen te komen ophalen.
Daarjuist
zijn Lobke en Siebe en hun baasjes komen afscheid nemen van ons. Voor hen zit
hun weekje vakantie erop en met frisse tegenzin vertrokken ze terug richting
Numansdorp.
Het zal
voor hen ideaal rijweer zijn vandaag. Er is genoeg bewolking om het aangenaam
te houden in de auto. Want ondanks de airco is het toch prettiger rijden
wanneer er niet zo n felle zon staat te branden.
Hopelijk
gaat het voor hen op de terugweg niet zo druk zijn als het verkeer op vorige
zondag. Toen waren er verschillende kilometer lange files in de richting van
Parijs.
Ons baasje
heeft wel aan Jan en Karin de raad gegeven van de alternatieve snelweg A28 via
Le Mans en Rouen te nemen van wanneer ze merken dat er druk verkeer is tussen
Poitiers en Tours op de A10 snelweg. Als het daar druk is heb je ook
gegarandeerd files tussen Orléans en Parijs
We horen
het wel vanavond, ze gaan ons een berichtje sturen wanneer ze thuis aangekomen
zijn!
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
