Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
09-01-2016
Hondenshow kijken…
Vosselaar 09 01 2016
Hondenshow kijken…
Vandaag was het de 42° schaal der Kempen hondenshow, die zoals elk jaar een organisatie is van de KKK ofte Koninklijke Kempische Kynologenclub Turnhout. Normaal moet ons baasje daar verder voor rijden want de show gaat jaarlijks normaal door in de veilinghallen te Hoogstraten. Maar wegens niet beschikbaarheid van de hallen was men uitgeweken naar de leegstaande hallen van de voormalige drukkerij Proost waar voor het faillissement ontelbare boeken en strips van de drukpersen rolden. Deze drukkerij ligt maar op loopafstand van ons thuis, en daarom nam het baasje de Mitsubishi (’t moest zo eens regenen onderweg hé) om tot ddaar te rijden.
Ter plaatse vonden we verschillende bekenden die hun hond(en) kwamen showen. De bekendste was uiteraard Jeanny me haar (onze) Nova-Hera die in de bijna geboorteplaats haar eerste show kwam lopen. En die allereerste is toch steeds heel belangrijk voor het hondje en het baasje.
Maar zoals verwacht en verhoopt… Nova deed het prima. Met verve werd ze beste junior Drent en beste jeugd Drent, met een “uitmuntend” op haar verslag. Dat belooft voor de toekomst want Nova is nog maar juist één jaar en twee weken oud. Die moet dus nog wat “body” krijgen maar het resultaat van vandaag laat nog grote successen voor de toekomst verhopen.
Maar ook Geert en Grada Paardenkoper waren vanuit Rijswijk naar Turnhout afgezakt. Hun Brisco had nog een punt nodig voor de kampioenstitel. En dat ene punt was zo “binnen” en Brisco mag zich nu met recht en rede Internationaal Kampioen noemen .
In de catalogus konden we vernemen dat er voor deze show 1526 honden waren ingeschreven.
Het gaat nu zondag druk worden in onze straat. Er is zelfs een speciaal door de gemeente politie opgemaakt verkeersreglement en omleidingen voorzien en dit is in alle brievenbussen van betreffende straten gedeponeerd.
De reden ?... Nu zondag 10-01-2015 heeft in de Lilse Bergen het Belgisch kampioenschap cyclocross plaats. En laat nu de Lilse Bergen beginnen waar onze straat ophoudt!
Het zal dus druk worden in onze straat want langs hier worden de supportersbussen geleid die van heinde en ver de supporters zo dicht mogelijk bij het parcours willen afzetten. Alles bij elkaar worden er zo ‘n 100 tal touringcars verwacht. En die moeten alle een parkeerplaats vinden tussen het rondpunt aan de oprit 22 van de E34 en het dorp van Vosselaar. Nu is die afstand wel 1,5 km, maar 100 bussen achter elkaar is ook indrukwekkend. We zien wel hoe ver ze komen en waar de laatste bus haar parkeerplaatsje vind.
Voor het baasje zal het niet veel uitmaken want die heeft zondagnamiddag nog een vergadering, en het Belgisch kampioenschap veldrijden zal aan hem dus niet besteed zijn dit jaar.
Je kan er trouwens echt niet naast kijken hoe het moet gaan met de verkeerscirculatie voor en na de wedstrijd. Langs de E34 snelweg en ook op de banen rond de Lilse Bergen en in de straten van Vosselaar zijn deze week grote oranje borden verschenen die de makkelijkste route voor de verschillende vervoer middelen aanduiden. Want elke soort voertuig heeft zijn eigen parking. Op de snelweg heeft het baasje zelfs een bord opgemerkt met de wegaanduiding voor de verslaggevers en de straalverbindingswagens van de VRT – TV.
Hieronder een bericht uit de regionale blzn. van de Gazet Van Antwerpen die haar lezers ook nog eens in een speciaal bericht uitlegt in welke straten je zondag beter wegblijft wil je niet in de verkeerstroom richting Lilse bergen wil terechtkomen. Hieronder het bericht in de GVA.
Ja het gaat zondag druk worden in onze straat…
Vosselaar - De bussen met supporters die komende zondag naar het BK veldrijden op De Lilse Bergen rijden, doorkruisen enkele straten in Vosselaar.
Inwoners van Vosselaar moeten vooral op zondag 10 januari rekening houden met verkeershinder door het BK veldrijden op De Lilse Bergen. Ongeveer 100 supportersbussen moeten de afrit 23 van de E34 (aan Philips in Turnhout) nemen om dan langs Vosselaar naar Gierle te rijden.
De bussen rijden via de Breem, Boskant, Zeggelaan en Grotenhoutlaan naar Gierle. Omdat zij naast de Vosselaarseweg parkeren, wordt de doorgang naar Gierle afgesloten. Op het kruispunt van de Zeggelaan en de Grotenhoutlaan staan wijkagenten om het verkeer te regelen.
Na de veldrit kunnen de bussen via de rotonde in Gierle opnieuw de E34 oprijden.
Ons baasje heeft sinds gisteren een gerechtelijk verleden, en nog wel in een assisenzaak waar men een moord gaat behandelen.
Zijn gerechtelijk verleden was wel maar van korte duur en duurde amper vier uren. ’t Baasje was immers opgeroepen om te fungeren als kandidaat jurylid in een moordzaak die vrijdag van start gaat. Hij moest zich gisteren om 13u00 aanmelden aan het oude gerechtsgebouw in Antwerpen waar hij met de nodige tegenzin naartoe trok.
Niemand van de zowat negentig aanwezige kandidaat juryleden wist wat hen te wachten stond. De meesten kenden de rechtspraak en assisen zaken wel van op TV , maar eens je daar zelf staat lijken die feuilletons op TV juist wat ze zijn: fake !
Het gaat er daar trouwens heel wat saaier aan toe, en vooral het grootste deel van je aanwezigheid is wachten het tijdverdrijf. Na ingeschreven te zijn (nog met de balpen, een PC hebben we nergens gezien) was het wachten op het volgende bedrijf. De selectie van wie moest aantreden in de assisenzaal en diegene die al bij voorbaat uitgesloten waren om één of andere reden.
het statige oude gerechtsgebouw aan de Britselei te Antwerpen
Daar was het volgende tijdverdrijf…wachten ! Kijken op wat rechters, advocaten, deurwaarders en andere luitjes doen die zich blijkbaar goed thuis voelden in de statige assisenzaal. Dan volgden eindeloze rijen namen die werden afgelezen met de reden waarom zij niet aanwezig waren. Medische reden was wel de voornaamste reden. Daar maakte het baasje uit op dat de medische sector nog niet bang moet zijn zonder werk te vallen. Verblijf in het buitenland voor het werk bleek ook populair te zijn. Als al die mensen terug naar België komen werken is de werkloosheid gelijk opgelost !
Nadien werden de lijsten van de aanwezigen in de assisenzaal afgelezen en moest ieder bij het horen van zijn naam rechtstaan en “aanwezig” zeggen. Dit afroepen was weer goed voor 20 minuten aandachtig luisteren, want roepen, dat hoort niet in zo ‘n statige omgeving blijkbaar ! Bij elke “aanwezige” verdween die zijn nummer in een zwarte hoge hoed.
de assisenzaal van het gerehtsgebouw te Antwerpen, links zitten de juryleden, rechts de beklaagden
Dan werd overgegaan tot het uitloten van de 12 effectieve juryleden en de 3 reserve juryleden. De hoge hoed kwam weer te voorschijn en de voorzitter in zijn rode toga trok één voor één een nummer. De persoon van wie het nummer getrokken was moest vooraan komen (om gekeurd te worden dacht het baasje) de advocaten mochten dan beslissen of zij wel of niet akkoord waren met deze persoon als jurylid. Zij hadden het recht van deze persoon te “wraken”. Werd je “gewraakt” dan mocht de betrokkene terug in de zaal plaats nemen, anders moest hij plaats nemen op de banken van de juryleden. Die staan opgesteld recht tegenover de beklaagden, die trouwens ook aanwezig waren.
Aanvaard, gewraakt, aanvaard, aanvaard, gewraakt, zo ging het afwisselend tot de jurybanken volzet waren met 15 (12 + 3) juryleden. Bij de gewraakte juryleden en de personen die niet geloot waren was er toch voor 80 % opluchting te merken, net als bij ons baasje. Dat zij niet hoefden te oordelen over twee misdadigers die vanaf vrijdag voor hun rechters moeten verschijnen daar waren die 80% duidelijk niet rouwig om !
Opgelucht trok ons baasje terug naar Vosselaar, blij dat hij volgende week geen loodzware rechterstaak moet gaan vervullen…
Daarstraks met Hera naar de Sarah onze dierenarts geweest. Het zijn waarschijnlijk de hormonen van de loopsheid die haar parten spelen. Ze is lusteloos en enkel wanneer je een leiband neemt staat ze te springen en dansen. Dat is voor ons al een reden om even tot in Hoogstraten te rijden met haar.
Sarah kon na haar grondig te hebben onderzocht ook geen duidelijke reden geven. Dus hadden we de keuze om een echografie van haar baarmoeder of een bloedprik om gerust te zijn dat er daar niets verkeerds zou zijn wat op ontsteking of dergelijks zou wijzen.
Morgen in de voormiddag hebben we uitslag van de bloedprik van het labo. We kozen voor de bloedprik omdat ons dat de beste oplossing leek. Als er morgen zou blijken dat er een ontsteking zou zijn dan kunnen we door een echo beter zien hoe zwaar de ontsteking is.
Morgen moet het baasje een “job” gaan doen waar hij een hartsgrondige tegenzin aan heeft. Hij si namelijk uitgeloot om zich aan te melden om als jurylid op te treden in een moordzaak die voor het assisenhof van Antwerpen voorkomt. De kans bestaat ongeveer fifty - fifty dat hij ook daadwerkelijk in de jury moet zetelen. Dit ofwel als effectief jurylid of als reserve jurylid.
Duimen jullie effe mee dat hij niet gaat verkozen worden ?
Gisteren namiddag waren we in Beverwijk met onze Hera op “bezoek” bij Okke, de door de baasjes na zorgvuldig opzoek werk gekozen partner voor het volgende nestje samen met Hera.
Nadat we de uitslag van de zaterdagse progesterontest hadden gekregen van Sarah onze dierenarts besloten we, ondanks het nog vrij lage cijfer 9.0, het er toch maar op te wagen en naar het 170 km verder gelegen Beverwijk te trekken.
Ons vrouwtje bleef bij Belle, Heros en Lucy omdat dat trio tijdens de feestdagen al meermaals van dienst waren geweest met de opdracht “bewaking van have en goed”. Dus trok het baasje samen met zijn kameraad Louis met Hera naar het hoge noorden.
De belangstelling van beide honden voor elkaar was al bekend en ook nu klikte het tussen hen. Hera moest de eerste minuut traditie getrouw wel eens laten horen dat zij wel het nodige respect verwachtte van haar Hollandse vrijer en dat hij dus maar zeker zijn uiterste best kon doen om haar bevallige te zijn.
Maar de wil was er bij Hera al wel, maar uiteindelijk lukte het nog niet om tot een koppeling te komen. We hadden het kunnen weten zegt het baasje dan. We hebben nog nooit voordien bij Belle of Hera met zo’n laag progesteronwaarde een dekking geprobeerd. Dat we daar nu een verplaatsing van een halve dag en haast 350 kilometer voor moeten hebben gedaan, is dan maar pech te noemen…
Vandaag gaat het dan terug richting Beverwijk voor een tweede poging, ook bij vorige dekking van Hera met Bowie hadden we een zelfde scenario…
Respekt, dat is het woord dat Geert Hoste vanavond bij ons verdiend heeft. Het waren dit jaar niet alleen grappen en grollen die Geert Hoste vanavond in zijn eindejaar- of nieuwjaarconference “Jump” ten gehore bracht. En we zijn niet alleen. Ook Sven Ornelis heeft het er in zijn column in de krant Het Laatste Nieuws (HLN) ook over.
Nog nooit hebben we naar Hoste zitten luisteren hoe hij de kat de bel aanbond wanneer het over integratie begon. In rake bewoordingen zegde “de gek de waarheid” op een onnavolgbare wijze !
We geven hieronder het column van Sven Ornelis, gekopieerd uit de digitale versie van HLN zoals het morgen hoogstwaarschijnlijk in de papieren versie van de krant verschijnt !
De barometer stijgt hier in de Faesroedel, wat gaat het worden met de dekking van Hera ? Gisteren waren we bij onze dierenarts voor een bloedprik om Hera’s progesteron waarde te laten bepalen. Wat we al vermoeden bleek n de namiddag waar te zijn, 2.1 is te laag om naar de reu te trekken.
Deze wacht op de knappe Hera
We hebben gelijk een nieuwe afspraak gemaakt voor de tweede bloedprik op zaterdag ochtend 8u45. Waarschijnlijk gaan we die afspraak niet nodig hebben want onze levende indicator die hier ook nog rondloopt, Heros… blijkt sinds deze namiddag toch wel plots erg actief te zijn geworden in het besnuffelen en likken van Hera’s achterzijde.
Het is nu enkel nog wachten tot zij heel behulpzaam haar staart opzij buigt om de reu het makkelijk te maken.
Tenzij er zich uitzonderlijke zaken zich aandienen gaat het baasje zaterdag ochtend de afspraak bij de dierenarts nakomen en gaat de rit nadien niet terug richting Vosselaar, maar wel richting Beverwijk !
een beetje nevelig rond Hera
Als we dan van het labo de progesteronwaarde doorkrijgen en het is te laag kunnen we zondag nog terug rijden voor een tweede dekking. Het is nu met de feestdagen een beetje moeilijk met die bloed en labotoestanden. Maar we redden het wel, zeker omdat we Heros de onfeilbare hebben en de ervaring opgedaan met de vorige nestjes van Belle en Hera…
Waarschijnlijk gaat de dekking van onze Hera de eerste dekking worden in Drentenland in 2016. We houden jullie in elk geval op de hoogte ! Wat ons baasje in augustus al voorspelde, de volgende loopsheid van Hera is voorzien voor eind december / begin januari was er in elk geval “BOENK” op. Preciezer kon het echt niet zijn …
Nog één keertje slapen en de volgende avond kan het er knallend aan toe gaan. Vorig jaar waren we na vele jaren nog eens in België met de jaarwisseling. Vanaf het millenium hadden we de nieuwjaarsdagen steeds in de Charente doorgebracht. De Franse Charente een oord van rust gedurende het ganse jaar, ook met de nieuwjaarsdagen hoor je daar amper één knal.
Vorig jaar waren we dus uit noodzaak in Vosselaar gebleven omdat ons Hera op 22-12 haar N-nestje gekregen had. Na 15 jaar wisten we niet meer hoe het er in de thuishaven aan toe zou gaan met de periode van eindejaar. Maar het viel heel goed mee. Een half uur voor middernacht hoorden we enkele knallen en dat duurde tot goed een halfuur na middernacht. Hera had volle aandacht voor haar puppies die toch nog blind en doof waren want nog maar goed een week oud. En Belle, Heros en Lucy hebben geen schrik van schieten of vuurwerk.
Belle blaft dan bij aanvang wel enkele malen om het gevaar weg te blaffen van haar nazaten maar daar blijft het dan ook bij.
Gisteren plaatsten we een bericht op Facebook uit de krant waarin Ben Weyts zijn maatregelen tegen het privévuurwerk afschieten aankondigde. Daar zijn we meer dan blij voor want niet alle dieren reageren op het vuurwerk zoals ons viertal.
Vele honden zijn zo in paniek dat ze ontsnappen en dan in het verkeer terecht komen. Ook vorig jaar was er hier in Vosselaar een Viszla van bekenden van ons op de loop gegaan. Gelukkig is hij ongedeerd de volgende ochtend teruggevonden. Maar er staan met dit zachte weer ook nog paarden en koeien in de weiden, en die geraken ook in paniek door dat stomme vuurwerkmisbruik .
Hopelijk gaat het dit jaar beter dachten we tot we in de digitale versie van de Gazet van Antwerpen konden lezen welke toppen de vuurwerk verkoop in Baarle Hertog weer alle records breekt. Voor de Belgen kan het zoveel kwaad niet, het zijn Nederlanders die zich grote hoeveelheden (officieel één kilo) aanschaffen in het Belze deel van de beide Baarles.
Maar ook in Nederland gebeuren elk jaar weer drama’s bij het ontsteken van vuurwerk door onkunde, onvoorzichtigheid en vooral door drankmisbruik vooraf. Eén geluk hebben die vuurwerkafstekers, er zijn nog mensen die de spoedafdelingen van de ziekenhuizen bemannen om hen op te vangen wanneer het weer eens mis gaat …
En het ligt niet aan ons Drentjes, dit voor alle duidelijkheid . Het is ons baasje die zielig ligt te doen omdat hij snipverkouden is ! Allemaal de schuld van de opwarming van de aarde zegt hij.
’t Moest maar zo warm niet zijn buiten… dan deed hij tenminste de kleding aan die erbij hoorde en niet die T-shirt die bij 18°C hoort ! En toch was het 18° C en toch heeft ‘m er van…
Komt daar nog eens die gebroken pols bij en het plaatje is kompleet. De bereidheid om te gaan wandelen is dus heel miniem en als ’t goed uitvalt is het beperkt tot eens om de twee dagen een wandeling. Met uitzondering van kerstdag maar toen moesten we de huiswacht verzorgen en kregen we toch nog vooraf een flinke wandeling.
Morgen moet hij toch maar eens langs zijn dokter gaan. Als wij iets mankeren gaat hij ook al voor een niets naar Aline onze dierenarts, en zelf zit ‘m hier maar zielig te doen ! Allee, zo zien wij het toch…
Hopelijk is ’t baasje morgen terug in staat om weer met ons naar buiten te trekken. Lang mag dat niet duren dat we onze poten niet kunnen strekken en loslopen want dan beginnen we weer ambetante kuren te krijgen, zoals het bij goede Drenten past…
Gisteren kregen de baasjes van bij tante Carine lekkere overschotjes mee voor “ de hondjes” en dat zijn wij vier dus het.
Hoewel de nieuwe soort brokken die ons baasje vorige week meebracht ‘om te proberen’ niet erg in de smaak vielen, viel het vanavond toch erg mee.
We kregen bij onze brokken ieder drie aardappelkroketten (ja, netjes afgewogen, ieder even veel) en overschot van kalkoengebraad. En het was nog het lekkerste van he gebraad ook, want het waren de eindjes, en die lusten wij het liefst. Ook waren er nog deeltjes die de kinderen op hun bord hadden laten liggen. Ook heel lekker waren die stukjes die in lekkere saus hebben gelegen.
Wij hebben weer gesmuld alsof ons leven er van af hing, maar het was dan ook super lekker. Tante Carine heeft niet voor niks jaren kokschool gevolgd en kan dus wel het beeste van d familie in potten en pannen roeren. Nog een voordeel bij tante Carine is dat ze steeds denkt dat ze niet gaat toe komen om al haar gasten genoeg te kunnen bieden. En daar profiteren de vier Drentjes van ome Jan dan van, want dat zijn de enige volwaardige “honden” van de familie. De twee overige honden zijn twee chihuawawadinges van de nichtjes, maar die zijn al kogelrond want dat zijn hondjes van de twee bakkerijen in de familie !
Kortom, ons baasje heeft het verstandig aangelegd en heeft maar de helft van de overschotten aangesneden zodat het morgen nog eens feest is voor de Drentjes hier ten huize !
Gisterenavond hadden de baasjes afspraak in Turnhout met baasjes jongste (kleine) zus en schoonbroer. Zij hadden afgesproken van een bezoek te brengen aan het mooie begijnhof van de stad.
Met kerstavond is het begijnhof nog eens extra stemmig gemaakt door duizenden kaarsjes die in glazen potten langs de straatkant staan. Dat het evenement elk jaar meer en meer volk trekt was het probleem van het baasje om enkele overzichtsfoto’s te maken. Uiteindelijk is het hem toch nog best gelukt.
In het begijnhof, dat nog steeds bewoond is, zij het niet meer door begijntjes, hadden verschillende verenigingen hun deuren geopend om te komen kennis maken. Dat gaf nog een extra dimensie aan gans het kerstavond gebeuren.
Zo was er het begijnhofmuseum gratis geopend. Voor het baasje en de overige leden van de familie was dit een gans nieuwe kijk op het begijntjes leven.
Wij Drentjes hebben ons goed gekweten van de ons opgedragen taak bewaken van have en goed. Dat is ons dan ook weer in dank afgenomen want ons vrouwtje had weer aan ons gedacht en toverde nog lekkere restjes (pizza randjes) van bij de Italiaan uit haar handtas. De baasjes hadden na het begijnhof bezoek nog een bezoek gebracht aan het Italiaans restaurant Capriani http://www.capriani.be/ want van begijnhof bezoek krijg je blijkbaar flinke honger. En traditioneel blijft er op het bord altijd wel iets om te snoepen over voor de “homewatchers” . De snoeperijen verdwijnen dan even traditioneel in een plastic zakje in vrouwtjes handtas of baasjes jaszakken.
Die handtas en jaszakken hebbe dab bij thuiskomst een meer dan gezonde belangstelling van vier Drenten neuzen. Soms is het best interessant zo ’n taakje, zeker wanneer er een lekkere beloning aan vasthangt…
Twee weken al was het verwacht, de kuren van Hera, het knibbig zijn naar de roedel, behalve naar haar moeder Belle, Veel slapen en met haar knuffel ijsbeertje de ganse dag rondzeulen. De uitgebreide poets sessies door haarzelf, door Belle en door broer Heros.
Het waren allemaal signalen dat de loopsheid van Hera nakend was. Gisteren vond het vrouwtje toevallig een flauw bloeddruppeltje. Het was heel toevallig want Heros stond al op het punt van het op te likken !
Daarom, omdat het gisteren nog zo vaag was allemaal had ons baasje toch maar een afspraak gemaakt bij onze dierenarts Aline Verschueren in Hoogstraten. Nu doet het baasje dat telkens als er een teefje loops komt en er een nestje staat gepland.
Ondertussen heeft Hera een grondig onderzoek gehad naar hart, longen, en algemene toestand. We moesten eigenlijk niet meer gaan, want vandaag was het al heel wat duidelijker dat het zo ver was bij Hera.
Wat ons opgevallen is, is dat Belle dezelfde voorafgaande symptomen als Hera vertoont. Het baasje zou er echt niet verbaasd van staan moest het weer zijn zoals bij vorig nestje van Hera. Hera had toen dat N-nestje en Belle was toen schijndrachtig. Zij heeft zich toen na een week bij in de werpkist gelegd en de pups van haar dochter Hera mee gezoogd ! En dat was vorig jaar een wonderbaarlijk zicht, twee Drentenmoeders die samen de pups van de jongste moeder zoogden.
Maaaaarrrr… als we even de kalender raadplegen, en met de wetenschap dat teefjes op de tiende dag hun vruchtbaarste moment hebben dan zit daar toch wel een probleempje aan te komen.
Ons baasje liet in het verleden telkens driemaal bloedprikken om progesteron te laten meten. Volgende week woensdag laten we de eerste maal prikken, en gewoonlijk, afhankelijk van de uitslag een tweede maal twee dagen later nog eens. Maar dan is het volgende week vrijdag Nieuwjaarsdag… Zaterdag vroeg in de ochtend dan maar ? Als we dan vroeg genoeg zijn kunnen we toch dezelfde dag nog uitslag hebben…
De dekking zal hoogstwaarschijnlijk iets zijn voor volgend week zondag, of de daaropvolgende maandag. Maar zoals de traditie gaat in de Faesroedel, jullie weten mee als eersten, jullie zitten als het ware op de eerste rij …
Vandaag vierden we de verjaardag van de 7 pups van Hera en Bowies’ N-nestje. Het was de allereerste verjaardagen dus toch wel speciaal.
Ons baasje had op Facebook kort na middernacht al een boodschap met gelukwensen geplaatst. Dat was niet om eerst te zijn maar meer uit zekerheid dat de meeste baasjes het zouden lezen voor ze gingen werken. Want dat is duidelijk, de meeste baasjes zijn nog actief bezig op hun werk en staan dus uren vroeger op dan ons baasjes duo.
Toen de baasjes opstonden waren er al verschillende baasjes die ook de verjaardag van hun eigen Drent al hadden aangekondigd. Tegen de middag waren er vijf van de zeven pups die elk hun eigen verjaardagpagina hadden.
Dat gaf me dan ook een massa aan verjaardagwensen over de verschillende pagina’s te veel om volgen als je zoals wij fokkers van deze hondjes best alles wilden volgen. Het was dan ook haast een onbgonnen werk.
Het is in elk geval niet ongemerkt voorbij gegaan dat Heras’ pups vandaag verjaardag vierden.
Zoals we altijd op school hebben geleerd… vandaag begint de winter 2015 en dat is voor het baasje zeker een reden om de houtkachel aan te steken.
Daar gaan wij Drentjes niets tegen inbrengen want de ruimte voor de kachel is groot genoeg om drie, met een beetje moeite zelfs vier Drentjes van de warmte te laten genieten. En lekker is het er zeker. Enkel Lucy met haar super dikke dubbele vacht ligt zelden zo dicht bij de kachel als de overige roedelleden. Ook was dat wat bas destijds deed. Die ging in de hall tegen de voordeur aanliggen. Die had het dan te warm…
Vandaag hebben we geen wandeling gemaakt. Voor ons baasje is het nog steeds een karwei met zijn gebroken pols om ons met z’n vier een wandeling te laten maken. Want zo gaat het er hier aan toe, alle vier of geen enkele.
Erg hebben we het niet gevonden. Oma Belle heeft weer het beste van zich gegeven bij het spel met kleindochter Lucy. Het is werkelijk een plezier om op te zitten kijken hoe die twee urenlang met elkaar bezig kunnen zijn. Soms is dat met een korte onderbreking wanneer één van de twee naar de tuin moet om te doen wat hondjes gewoonlijk in de tuin doen… Maar ze zijn amper terug binnen of ze hangen weeral terug in elkaar.
De gevlochten fleecetouwen die de Sint in het sintenpakket bracht zijn bij dat spel favoriet. Maar ook in elkaars snoet of/en poten bijten doen ze graag. Nooit is het agressief en als er al eens eentje een piep geeft is het waarschijnlijk één van de baasjes die bij het passeren op één of andere staart gaan staan is.
Hopelijk is het morgen, wanneer het écht winter is, en wanneer de dagen “in theorie” weeral langer worden en de nachten korter, beter weer en kunnen we terug “droog” naar het bos.
Sinds gisteren zijn we terug aan het wandelen. Het zijn nog niet de lange wandelingen, dat durft ons baasje nog echt niet aan met zijn gebroken pols. Maar sinds gisteren gaat ons vrouwtje ook terug mee wandelen en dat wil zeggen dat wij elk één ronde kunnen lopen en de baasjes telkens twee wandelingen hebben.
Ons baasje wil nog geen twee Drenten voor zijn rekening nemen. Wij zijn te krachtig voor twee honden voor één hand zegt hij. Er zal wel niets gebeuren wat zijn ongerustheid waar zal maken, maar dat was dat draadje twee weken geleden ook niet toen het baasje in duikvlucht de aarde, wegdek en boordsteen ontmoette.
Neen we lopen een beperkte wandeling met dit nog uitstekende wandelweer en voorlopig zijn we daar meer dan tevreden mee. Voor Heros is het de gelegenheid om al die andere honden uit de buurt te laten weten dat “hij er ook nog is” en ook Belle plast een tiental malen op de niet lange wandeling. Ook zij gaat naar een loopsheid toe en wil de reuen laten weten “Oma wil ook nog wel een pretje” Maar dat is nu juist de schrik van ’t baasje, stel je voor dat oma ook “met een pakske” naar huis komt ! We mogen er niet aan denken, een geplande dekking voor Hera en daar bovenop nog een verrasser van Belle !
Foto’s zijn er nog niet gemaakt van de wandelingen, dat is er nog wat te veel aan voor ’t baasje. Die heeft nog te veel zijn (ene) hand vol met ons en met de andere hand valt nog niet te veel aan te vangen, jullie zullen het dus moeten doen met archief materiaal uit “ons bos”….
Het baasje is vandaag in de “doos” van oude foto’s gedoken. Nu is “doos” in dit geval de harde schijf van de laptop.
Hij heeft nog wat foto’s uit Belle’s jeugd gevonden, maar toch moeten er in één of andere map nog foto’s te vinden zijn die hier nog nooit getoond zijn. Maar die komen ook nog wel eens boven water en is dan ook weer goed voor een blog bericht.
We beginnen hier met een foto van Freya, de moeder van Belle toen die bij ons in La Magdeleine op bezoek was.
Elke dag komt er wel ééntje, via Facebook, een bericht, e-mail, of een telefoontje van Drenten baasjes die een pup van ons hebben.
Meestal zijn het de baasjes van de pups uit de laatste nestjes die de vorderingen van hun schatten willen meedelen met de grote wereld.
Uit ons eerste nestje zien we haast dagelijks reacties van Ronny bij wie de tweeling op de eerste plaats komt maar zwaar concurrentie heeft van “onze” Harko. De baasjes van Harrhy, Harko ’s broer komen dan meestal vrijdag middag even bij ons thuis langs als ze op terugweg van boodschappen in Turnhout komen.
Van Kiki hebben we dagelijks nieuws. Zij is met voorsprong het bekendste Drentje uit onze roedel afkomstig, maar ook Annemie het vrouwtje van Kibbels laat dikwijls van zich horen. Kibbels laat het zich ook geen tweemaal zeggen als ze weer eens op vakantie mag komen in Vosselaar of La Magdeleine wanneer het vrouwtje weer eens op reis is voor het werk of een reisje waar Kibbels niet mee naar toe kan. Van Kiet en zijn baasjes zijn het ofwel nieuwtjes over Kiet zijn sexuele prestaties in Denemarken die hem al een zoon/huisgenoot heeft opgeleverd, of zijn stoere prestaties tijdens de praktische jacht… En ook Gonda bericht regelmatig over de belevenissen van haar dochtertje Anna en onze Kyra-Belle. Dat geven telkens prachtige foto’s op van kinderen en Drenten, en daar zijn we echt fier op.
Uit het L-nest horen we dagelijks nieuwtjes van Lennaert en zijn vrouwtje Jeanny en de prestaties van Lennaert bij de jachttraining. Maar ook Lando die hier als het ware “om de hoek” woont zijn we goed op de hoogte van zijn trainingen met Hilde, net als Libre die in Arendonk bij Karine en Georges in de schaduw van de Nederlandse grens woont. Ook van Louis in het verre Oost-Vlaanderen laten de kinderen Stan , Lore en Bo regelmatig weten hoe het met hun speelmaat is.
Uit ons laatste nestje, het N-nest zijn Magda en Boris, Karin en Bowie, Jeanny en Nova, Bjorn en Nazca, de meest actieve in meldingen. Maar ook Eva en haar Nox, en Elke met Noxx laten regelmatig nieuwtjes over e strapatsen van hun pups. Met Luk en Doreen van Jack hebben we dan weer meer kontakt wanneer het over Luk zijn job gaat en met Doreen wanneer het over haar werkplek aan de Ugent gaat.
Maar ook met de andere eigenaars hebben we nog veel kontakten, we vernoemen hier maar de baasjes waar we haast wekelijks kontakt hebben en dat doet ons werkelijk goed.
Wat nu ook een nieuwe trend is zijn de telefoontjes van kandidaat pupeigenaars die naar de toestand en gezondheid van onze Hera vragen. Ook dat is telkens fijn nieuws en geeft de betrokkenheid van de kandidaten aan met onze roedel, en daar doen we het eigenlijk toch voor…
Op dit moment worden er hoofdzakelijk vragen gesteld over twee zaken… Het baasje zijn arm / pols en “is Hera nog niet loops ?”
De eerste vraag geeft meestal een goed, bemoedigend antwoord. Het gaat goed met de breuk en ook met de pijn. De doos met Dafalgan bruistabletten komt hoogstens nog éénmaal per dag uit de kast. Meestal wanneer het baasje zich weer eens sterker achtte dan wat in deze omstandigheden mogelijk is.
Bij het bestellen van de brace waren er wel wat problemen, het was maar juist kantje randje met de grootste maat XL of maat 5. Dat was afhankelijk van het merk en de winkel. Het was maar één winkel die een passende brace in huis had. Het baasje blijkt buitenmaatse polsen te hebben ! En dan nog een geluk dat het zijn linker pols is want zijn rechterpols is beduidend dikker dat merkt hij aan zijn uurwerk dat wreed spant nu hij het uurwerk aan zijn rechterpols wil dragen !
Een ander onderwerp waar een heel eenvoudig antwoord op mogelijk is maar niet als voldoende ervaren wordt door de vraagsteller. “Is Hera al loops ?” kan eenvoudig beantwoord worden door “neen”, en dat is ook zo. Als we Heros, onze perfecte signaalgever in deze materie, kunnen geloven is er wel wat op komst maar het kan nog “een tetteke” duren (een tijdje). Ondertussen zijn er al een paar afspraken gemaakt met kandidaat pup eigenaars om op “interview” te komen. Dat is ditmaal vroeger dan bij de vorige nestjes maar wij zitten daar niet mee. Wij als fokkers weten graag welk vlees we in de kuip hebben bij het toewijzen van de pups. En tot onze grote tevredenheid is het steeds goed verlopen en stellen onze pups het nog steeds goed.
Vanavond heeft het baasje nog twee “tunnels” op een internet veiling gekocht om de toekomstige pups het nodige socialisatie speelgoed te bezorgen. De tunnel die we ooit van Willeke kregen was na xx aantal nesten (bij ons en bevriende fokkers) toch echt wel aan vervanging toe. https://www.youtube.com/watch?v=vPsAiRpS6mQ
En zo leven we twee maal “in verwachting”. Eénmaal met de genezing van de pols van het baasje en de andere maal wanneer is Hera er klaar voor ?
Maar voor dat laatste heeft het baasje steeds eind december tot half januari voor ogen gehouden. Nu maar zien hoe goed ons baasje zijn kleine meisje kent…
Gisteren was ons baasje op controle in het ziekenhuis bij de chirurg die hem een week geleden geopereerd heeft aan zijn linker pols.
Hoe het baasje zich voelde konden we de afgelopen dagen al lezen op deze plaats, hoe het er uitzag op zondagavond 06-12-2015 konden we ook al zien. Maar gisteren zijn er dan ook nog eens foto’s gemaakt van baasjes binnenkant.
De chirurg had het baasje al verteld hoe ze zijn pols hadden “gefixt”, maar hoe het er in de praktijk uitzag “met platen en bouten en moeren” was voor ons baasje een raadsel. Hoe hij het zag zoals in zijn job als autotechnieker en wat de chirurg had klaargespeeld verschillen in feite heel weinig. Enkel het gebruikte materiaal zal wel “iets” verschillen maar het systeem is krak hetzelfde.
Intussen mag het baasje zijn spalk weg laten maar toch heeft hij die spalk gisteren in het hospitaal mee gekregen, al was het alleen maar om zijn pols te beschermen tegen vier enthousiaste Drenten die steeds weer blij zijn van het baasje te zien. Ons baasje zou het niet erg kunnen appreciëren moest een van ons te wild met zijn arm omgaan. Neen daar zou hij nu niet mee kunnen lachen…
Morgen krijgt hij zijn brace of steunverband. Dat zal heel wat comfortabeler zijn dan het gedoe met de spalk en windels om de spalk op zijn plaats te houden. Inmiddels is het verbruik van Dafalgan ook behoorlijk geslonken. Het baasje is niet zo ’n groot pillenslikker en wanneer het niet strikt noodzakelijk is neemt hij dan ook geen pillen…
Het ziet er goed uit met de verwonding, mede dank zij de goede zorgen en de vakkundigheid van de ploeg in de operatiezaal waar de chirurg heel goed werk heeft geleverd.
Wat sommigen ook mogen beweren, het St Elisabeth ziekenhuis is vanop het gelijkvloers van aan de spoedopname en ontvangstafdeling tot op het hoogste niveau een echte aanrader in geval van nood. Vooral de verpleging op de kamers verdiend een pluim door vriendelijkheid, zorg en bereidwilligheid. En dat mag ook wel eens een keertje meer gezegd worden !
Maar heel kort vanavond , ons baasje is vandaag op controle geweest in het ziekenhuis voor zijn gebroken pols.
De spalk is verwijderd en morgen krijgt hij de daarstraks bestelde braise. Ondertussen heeft hij al enkele malen “gejoenkeld” van de pijn als hij weer eens een onverwachte beweging maakte met zijn linkerarm.
Dat gaat vanavond een flinke portie Dafalgan worden om goed te kunnen slapen. Zelf hebben wij al verschillende keren goed naar onze poten gekregen wanneer we heel vrolijk en spontaan tegen het baasje zijn arm opsprongen… en we waren nog zo blij dat hij terug kwam van het ziekenhuis.
Morgen meer nieuws, het baasje heeft te veel hinder met typen en hoopt morgen op beterschap…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
