Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
19-04-2009
Tuinwerk...
Tuinwerk
Terwijl de baasjes de tuin fatsoeneren en de moestuin gereed leggen om er groenten in te planten, zijn wij duchtig aan het helpen.
Zo heeft Hera een slang ontdekt waar overal water uit druppelt en spuit. Daar kan ze niet mee overweg, wie heeft nu een tuinslang die overal fit ? Is dat weer een nieuwtje van onze baas ?
Het blijkt zo te moeten en die slang noemt druppelslang en die kleine donkergroene blaadjes die naast de slang juist boven de grond komen piepen zijn de rode patatjes die het baasje eind vorige maand geplant heeft.
Ook die klaver die het baasje heeft uitgedaan moest eens omgezet of verplaatst worden door de pups. Dat was t baasje zijn bedoeling niet want hij legde het klaar voor de konijnen van Laurent.
Het baasje lacht er dan eens mee met die zotte kuren van Hera en Heros. Hij heeft er dan wel dubbel werk mee maar de kuren zijn geld waard.
Bo, de nieuwe hond van de Amerikaanse president Barack Obama, is nog maar pas aangekomen in het Witte Huis of hij krijgt al een eigen boek. Vanaf volgende week is de hond de ster van het kinderboek 'Bo, America's Commander In Leash'. Spannend avontuur In het boek beleeft de hond een spannend avontuur terwijl hij alle plaatsen in het Witte Huis leert kennen. Ook Barack en Michelle Obama krijgen een rol in het boek, evenals senator Ted Kennedy en vicepresident Joe Biden. De dochtertjes van Obama zijn afwezig omdat de auteur hun privacy wou respecteren. Waterhond Schrijver Naren Aryal is al twee maanden met het project bezig. De prentjes van de hond moest hij nog open laten tot de First Dog eindelijk gekozen was. Bo is een Portugese waterhond en sinds hij naar het Witte Huis trok, is de vraag naar het hondenras in kennels met 125 procent gestegen. (gb)
Elke dag, het is een traditie gaan we met de roedel wandelen, ook al hebben ze hier in de tuin alle plaatsom zich uit te leven. Ze weten het en houden hun sanitaire stop klaar voor tijdens de wandeling.
Nu is er een attractie bij tijdens de wandeling, bij Hera en Heros is het nog schoorvoetend maar Belle stormt er op los. Het veld met de bloeiende colza, het raapzaad in t Vloms.
Onderstaande foto zou als titel kunnen krijgen Colza veld met drie honden je ziet wel geen honden maar ze zijn er wel.
Voor ons is het steeds weer een gokspelletje, waar gaan ze uit het veld komen ?Bij windstilte is er geen probleem, dan kan je ze volgen aan het bewegend gewas maar bij de minste wind is het zuiver gokken. Zullen we het laten weten aan de gokchinees ? Voor een klein percentje willen wij ons bereidwillig ten dienste stellen van het gokkende publiek.t Moeten niet altijd de sjotters zijn om op te gokken hé
Binnen een week of twee kan dat ook met het graan. Dat staat nu halfweg onze flanken en daar is het plezierig in rennen. Binnen twee weken zullen we al jumpend door het graan moeten rennen. Dan staat het baasje te lachen aan de kant als m telkens die flaporen boven het graan ziet uitkomen.
Je ziet, je zou voor minder gaan wandelen in La Magdeleine
Toen ze terugkwam van een verre vakantie vernam Katie dat, tijdens haar verlof in het buitenland, haar grootvader overleden was.Als goede kleindochter ging ze dadelijk bij haar 95-jarige grootmoeder om te "condoleren". Aangezien ze wist dat opa in blakende gezondheid verkeerde toen ze op reis vertrok, vroeg ze aan grootmoeder waaraan opa overleden was. "Mijn kindje" antwoordde ze, "grootvader kreeg een hartaanval vorige zondagmorgen toen we de liefde bedreven......" Waarop Katie reageerde met te zeggen dat sex voor mensen van bij de honderd toch af te raden was...... "Maar neen, mijn schatje" replikeerde oma, "reeds enkele jaren lang, engelet op onze ouderdom, hadden we ons voorgenomen dat het beste ogenblik voor ons beiden om sex te hebben was het ogenblik dat op zondagmorgen dekerkklokken begonnen te luiden.... Dat was voor ons het juiste ritme, niet te snel, niet te traag, gewoonerin bij de DING, eruit bij de DONG...." Plotseling moest oma een traantje wegpinken, waarop ze zei: "en had dat stom kreemkarreke niet voorbijgereden had bompa nu nog geleefd..."
Neen het is niet zoals de grot van Ali Baba, er zitten geen onwaarschijnlijke schatten in maar wat je er kan vinden is wel onwaarschijnlijk.
Je kan het niet bedenken wat ze er allemaal naartoe zeulen. Gisterenavond heeft het baasje drie planten gerecupereerd plus het bijhorende zand, een stuk brandhout, een in flarden getrokken lederen voetbal en enkele PET-flessen.
Naar het hok versleept tussen donderdag- en vrijdagavond. Toen we enkele weken geleden hier vertrokken was het hok leeg. Ook vandaag vinden we weer een voetbal, de gele deze maal, een frisbee, en enkele bloempotjes (lege) in hun Ali Baba grot.
In die lege bloempotjes hebben uiteraard plantjes gezeten, die zullen de baasjes dan nog ergens moeten gaan terugvinden.
Het hok is destijds gemaakt toen Bas nog jong was, zon 14 jaar geleden, en de baasjes nog beiden uit huis gingen werken. Het heeft enkele weken gediend voor Bas, tot hij eens met vlooien thuis kwam en het baasje in het hok poeder strooide tegen vlooien. Bas is nooit meer in het hok geweest.
Het hok heeft dan jaren ongebruikt in het houtkot bij het hout voor de open haard gestaan tot ik mijn intrede in de familie deed. Het hok verhuisde nog maar eens , nu naar de Charente. Als het me allemaal te druk werd dan ging ik al ens in het hok liggen dat nu onder de hangar was beland.
Tijdens de kerstvakantie was het plots populair bij de zes pupjes in die mate dat t baasje de abri naast de voordeur plaatste om al dat jong geweld makkelijker in t oog te kunnen houden. En zo hebben Hera en Heros beslag gelegd op labri des épagneuls a Perdrix de Drenthe of het kot van de Drentsche Patrijshonden. Voor ons een kot maar voor hen beter dan het paleis van Versailles
Jongens,jongens, wat is Frankrijk spannend. Dat is nu de derde maal in ons jonge leven dat we hier zijn en telkens is dat anders.
De eerste maal , we waren toen nog met zn zessen, zijn we niet veel buiten geweest. De zes pupjes waren toen maar zes weken oud en het was tussen kerst en Nieuwjaar. We mochten toen met de auto meer dan acht uur mee, samen met ons moe en de baasjes.
De tweede maal, begin maart waren we nog maar met twee pups en Frankrijk zag er gans anders uit. Tijdens de wandelingen kon je door jong gras (?) rennen, zoals achter Panda, de border Collie van Robins dochter Grace.
Nu we vandaag eens goed hebben kunnen rondkijken is weer alles anders. Op het ene veld is al dat groen verandert in een fel gele gloed waar je ogen van pijn doen als de zon er op schijnt. Het andere veld heeft nu graan dat half zo hoog is als wijzelf.
Als we dat gele veld inlopen, Colza noemt het baasje dat dan zien we plots niets dan groen voor ons. Raar is dat, van ver is alles geel en dan plots niets dan groene stengels voor je. We zien dan ook de baasjes en elkaar niet meer. Wij gaan er dan ook niet zo ver in als ons moe. Maar t baasje heeft tegen Belle al gezegd dat Bas er niet meer is om ze te komen zoeken als ze weer eens t noorden kwijt is.
In onze tuin staan alle bomen in bloei of zijn al uitgebloeid. Kersen- en kriekenbomen bloeien volop net zoals de appel- en pruimenbomen. De peren- en mirabellen bomen zijn al uitgebloeid. Het baasje heeft deze namiddag toen het gras terug droog was de zitmaaier eens goed laten ronken. Dan komen we zo nat niet meer binnen en dan is t vrouwtje ook blijer, en t baasje krijgt dan goei punten.
Waarover gaat het ? Slechts over één ding: hondeneten ! t Baasje is in Vosselaar de zak Pedigree Pal brokken vergeten, al het andere eten en hondensnoep was meegekomen behalve het hoofdbestanddeel, dat deel waar onze honger van overgaat.
We kregen dan gisterenavond wat extra Chappi uit blik en als brokkenvoer de hele kleine biscuitjes die t baasje nogal eens op wandeling meeneemt. Alles samen niet genoeg om t buikje rond te eten (en n puppybuikje kan rond staan).
Vannacht kregen wij honger en we hebben dan om half vijf vanmorgen ons klep maar eens opengezet en t baasje uit zijn bed gezet. Die snapte het niet dat wij honger hadden en heeft ons gewoon buitengezet voor een plas. Een uur later van t zelfde laken een broek maar toen heeft m stopkes in zijn oren gestoken en is hij blijven liggen.
Om acht uur is t vrouwtje opgestaan en heeft ons enkele boterhammen oud brood gegeven. t Baasje had enkele dagen geleden aan onze koekjestante gevraagd of ze in de bakkerij Verstraelen (bekend van nichtje Anke en de tarte maison zie blog begin september) geen oud brood hadden omdat wij daar s morgens zot van zijn. t Baasje bedoelde enkele broden waarvan we dan elke dag een snee of twee van kregen. Tante Rita kennende konden wij van alles verwachte maar een volle zak broden, pistolets en sandwiches, dat was te veel om in Vosselaar achter te laten. Uit die zak hebben wij tweeën elk nog een groot brood gepikt en in de tuin gaan binnenspelen !
Deze morgen was het eerste wat de baasjes dan ook deden naar de supermarkt rijden om Pedigree Pal te gaan kopen. Nu dachten die baasjes dat ze ons daar op t moment nog blij konden maken. We konden verdorie geen pap meer zegen van t brood dat we gepikt en opgegeten hadden !
Jantje was naar de training van Club Brugge gaan kijken en wou graag eens een penalty trappen. 'Is goed,' zei de trainer, 'doe maar.' ''Wacht effe,'' zei jantje, 'ik ben zo terug.'
Effe later komt Jantje terug aan op de training met een poes en een emmer water. Hij dompelt de poes in de emmer water legt de bal op de stip en schiet loepzuiver in de winkelhaak.
'Hola,' zegt de trainer, ' goeie traptechniek, maar waarom hebt ge die poes eerst in het water gedompeld? 'Waarop jantje antwoord:
'Mijn papa zegt altijd dat wanneer de poes nat is hij ervanzelf in gaat.'
In verband met de wagenziekte van Heros kunnen wij melden dat alles terug proper verlopen is.
Wij hadden in samenspraak met Dr. Nelly een gans scenario uitgewerkt om over lange afstanden het zaakje op te lossen. Zo hadden wij voor elke lange rit een pil, het baasje weet de naam niet meer want één van onze drie bandieten heeft er drie van gepikt en verorbert, het baasje heeft toen nog wat verfrommelge verpakkingen met wat overschot van pillen kunnen recupereren. De vierde was de dag voordien gebruikt toen we naar de baby /puppyborrel gingen bij Peter, Hilde , Zeppos en Hercule.
De gerecupereerde pillen hebben ze vanmorgen gekregen, handig verstopt in een half blokje smeerkaas van La Vache qui rit. De naam van de pillen was niet meer te lezen maar de overschotjes hebben wel hun effect gehad. Wat deze pillen beoogde was het niet suf zijn tijdens de reis en de hond ervaart de reis terug als prettig !
Daarbij kwam nog een spray die op een zakdoek gesproeid werd. De zakdoek kwam rond Heros nek en zou een kalmerend en geruststellend effect hebben.
In elk geval zijn geen van onze drie Drenten ziek geweest in de auto, geen vuile was, geen nate handdoeken in een plastic zak, geen halve rol keukenrol opgebruikt om de zetels of bench te reinigen.
Vandaag alles kits, zo is reizen met honden terug een plezier
De rit naar Frankrijk was inderdaad super vandaag. Weinig verkeer, Parijs gepasseerd in 25 minuten, gerekend van luchthaven Ch. De Gaulle naar Orly. We hebben tweemaal mogen uitstappen, plassen, drinken en de pootjes strekken. En toch waren we nog op zeven uur en half ter plaatse.
Als je dan rekening moet houden met een aanhanger met benches voor ons, met bakken bier voor Laurent en een reinigingsrobot voor het zwembad voor Fernand, dan heeft onze baas het weer goed gelapt.
Ook les flics hebben hem niet kunnen flitsen wegens te hard rijden (denkt m toch) want hij heeft niet te hard gereden deze keer, wel altijd just aan t lijntje zegt m en dat mag
Ondertussen was het hier lekker warm in huis, dat hebben we dan aan Laurent te danken die hier deze namiddag de kachel is komen aansteken. Als het huis zo een paar weken gesloten is geweest dan kan je een vlammetje in huis best verdragen om het gezellig te maken. Merci Laurent, de bakken Trappist, Duvel en Palm staan al op jou te wachten.
In de tuin is als netjes opgeschoten, vooral het gras ! De bomen staan allen in bloei op één na maar dat is die late appelboom. Morgen vroeg gaan we op inspectie, aardbeien en aardappelen die twee weken geleden verplant/ gepoot zijn zullen wel wat zorg kunnen gebruiken. Morgen meer daarover
We nemen het rustig vandaag, we laten het baasje werken vandaag. Hij moet ons veilig naar La Magdeleine brengen.
Hijzelf denkt er ook aan van het op zijn gemakske te doen. Niks overhaasten, wachten tot de ochtendfiles zijn opgelost, proberen voor de namiddag en avondfiles Parijs voorbij te zijn. Op zijn gemakske om Heros niet ziek te maken, maar aan de rijstijl zal het niet liggen. Wel aan bergop, bergaf en de bochtige banen.
Als we dan in de vooravond aangekomen zijn brengen wij verslag van de dag en van de rit. Wij gaan jullie haarfijn uitleggen dat m dikwijls genoeg gestopt is voor die Drentenplasjes, welke parkings hij genomen heeft en wat Parijs in petto heeft gehad.
Vanaf morgen dan waarschijnlijk fotos van ons en de tuin die nu wel in volle bloei staat.
Drentjes in de bloesem wij kijken er al naar uit, t baasje ook zegt hij, in elk geval kijkt m er meer naar uit dan naar Drentjes in de stinkbeek
Vandaag was er koers in Vosselaar. Niet echt in Vosselaar maar ze passeerde hier in t dorp. Het was de Scheldeprijs,met goei koereurs vertelden ze ons baasje, gelijk den Tom Boonen, die zit ook in de koers en volgens de gazet gaat m er voor.
Dus toog het baasje als volleerd journalist, gewapend met zijn kodakske naar het rondpuntaan de snelweg. Daar verzamelde de helft van de wijkgenoten en nog wat dorpelingen, klap genoeg dus.
Dat den Tom in t peloton zat zullen we maar geloven want gezien hebben we hem niet in die grote groep renners. Voorop, met zes minuten los reed een Spaanse renner waarvan één van de omstaanders vertelde dat die nog wel een week moest rijden voor m terug thuis zou zijn bij zijn Carmen
Het baasje blijft er toch bij dat je de koers beter op TV kan volgen dan langs het circuit, je hebt dan wel niet de commentaren van de andere kijkers die vaak veel geestiger zijn dan die van de TV commentators
Geestig is het niet meer op 100 meter van de streep, waar in het zog van de winnaar Petacci, een twintigtal renners aan topsnelheid in volle spurt tegen de vlakte gaan. Dan sluit je je ogen en hoopt dat iedereen op eigen kracht terug kan opstaan
Een poetsvrouw moet discreet blijven... Toen de poetsvrouw opmerkte dat de broek van haar baas openstond, zegde ze gegeneerd: De poort van uw garage is blijven openstaan." De baas verstomd begrijpt niets van wat ze zegt, tot ze naar zijn rits wijst. Vlug sluit hij zijn rits en zegt: Ik hoop dat u mijn super Cadillac de luxe niet gezien hebt." Nee", zegt de kuisvrouw, enkel een oude Volkswagen met twee platte banden."
Er hing terug een frisse geur in de living deze morgen bij het ontwaken. Alles wat met hond te maken had was in het bad geweest of de wasmachine gepasseerd, Want ook het dekentje en het kussen in de bench geurden /stonken naar Scherpenheuvels riool.
Voor Drenten is het een afschuwelijke geur, de geur van shampoo en wasmiddel maar dat zal het baasje worst wezen op dit moment. Ze hebben dan al speciale hondenshampoo en het wasgoed heeft een extra spoelbeurt ondergaan. Het resultaat is wel dat ze dadelijk in het zand gaan liggen rollen van het moment dat ze de kans krijgen.
Hera en Heros hebben we na het bad dadelijk in hun bench een middagdutje laten doen, dat was geen probleem want ze hadden toch al gans de voormiddag de tuin onveilig gemaakt. Ikzelf mocht wel buiten en heb er voor gezorgd dat het baasje haast de tranen in zijn ogen kreeg, neen niet van het lachen zoals gewoonlijk maar omdat ik nog goed nat, mijn vier poten in de lucht heb gestoken en eens goed heb liggen rollen in het gras. Al een geluk dat het nog in het gras was hoorde ik hem tegen het vrouwtje zeggen want een meter verder kon ik ook in het zand liggen rollen. Maar dan was het de tuinslang geworden zei het baasje
Deze middag heeft het baasje dan maar een slechte broek aangetrokken en zijn hemd aan de kapstok gehangen om onze veestapel een wasbeurt te geven.
Bij Hera en Heros was het de eerste maal dat ze in het bad gewassen werden. Moeilijk ging het niet, het eerste contact met de lauwe waterstraal liet hen wel schrikken maar eens die eerste emotie ging alles zoals gewenst. De hartslag was wel een flink pak hoger als normaal maar beiden hielden zich goed.
Ik kon er ook niet onderuit en al had ik me in de tuin achter de aanhanger gelegd, het baasje wist me wel te vinden en heeft zijnBelletje met haar 27 kilo naar boven mogen zeulen. Het wassen valt goed mee en is zelfs aangenaam maar die speciale honden shampoo waarvan de baasjes zeggen dat m fris ruikt is niet mijn favoriete geur.
De namiddagwandeling was dan weer een afknapper, nog eens de wandeling langs de achterzijde van het snelweg benzinestation. Dat was nog niet het ergste, de wandeling was aangelijnd aan de korte lijn. Dat zijn we niet meer gewend en de sigarenproductie is niet tijdens de wandeling gebeurt maar achteraf in de tuin.
Het baasje vermoed dat het uit protest is dat we de sigaren in de tuin hebben geplaceerd.
Wijzelf zijn een beetje preuts aangelegd en we doen het niet onder ruime belangstelling. Morgen zal het wel hetzelfde scenario zijn want we hebben de baasjes onder elkaar horen zeggen dat ze, wij dus , de kans niet meer krijgen om zo te stinken voor we terug naar Frankrijk vertrekken. t Baasje wil blijkbaar niet samen in de auto met drie Drenten die een frisse rioolgeur verspreiden
We hebben er zwaar onze twijfels over, als je die fotos bekijkt en je stelt je voor wat een geur ze verspreiden, dan zeg je neen dat komt vanzeleve niet meer goed.
Akkoord, ze hadden toen al meer dan acht kilometer in de pootjes (bazenkilometers, Drentenkilometers is x 3) maar dan de smerigste, stinkendste, meest vervuilde riool van gans het Hageland uitkiezen om verfrissing te zoeken, dat was er iets over volgens de baasjes.
t Baasje weet niet wie de eerste duik genomen heeft, maar Belle zal wel niet ver uit de buurt geweest zijn, zoveel is zeker. Dat ze dan die pups ook nog meesleurt in het stink avontuur is aan te nemen maar uiterst verwerpelijk. Ze hebben zich weer van hun vuilste kant laten zien die Faesendrenten.
t Baasje kan verstaan dat je als Drent soms een beek moet oversteken. Maar waarom moet die beek dan in de langs richting over meer dan 150 meter omgewoeld worden ?
Maar zoals steeds dient er zich een oplossing aan. Gewoonlijk is dat een vijver, nu waren het een bereidwillig hobby tuinder koppel die hun jonge sla plantjes aan het besproeien waren die hun medewerking verleenden om toch de grootste vetlapperij weg te spoelen.
Het vuil was er dan wel uit, de geur is grotendeels gebleven. Deze morgen toen we bij het ontwaken in de living kwamen deed de geur die er hing ons direct herinneren wat de activiteit gisteren geweest is. Iemand die hier nu binnen komt gaat onmiddellijk vragen of we problemen met de riolering hebben.
Dit is ze dan de foto waar t baasje enkele weken naar heeft uitgekeken van ze te kunnen nemen. Gans het nestje pups, plus de beide ouders en hun eigenaars, samen op de foto !
De betrokkenen komen uit Vosselaar, Affligem, Budingen bij Zoutleeuw, Oostkamp, Lichtaart en Oudenaarde. En al die luitjes zijn met hun hondjes naar Scherpenheuvel gekomen voor de lentewandeling en voor deze foto ! ! !
Ons baasje was wel ter plaatse maar staat niet op de foto wegens zelf portrettentrekker en die staat achter het nief kodakske. Dymphna, het vrouwtje van Harry was op dat moment aan t zonnen in Turkije.Wie we er ook nog graag bij hadden gehad was grootmoeder Freya, die was aangemeld maar niet aanwezig wegens loops
t Baasje is nog geen klein beetje fier op deze foto, alle pups op een rijtje met de beide ouders erbovenop, waar zie je het nog. Bedankt aan alle pupeigenaars om het mogelijk te hebben kunnen maken !
Dat is de meest passende reactie op de Drenten lentewandeling van deze namiddag.
Prachtig lenteweer,zonnig,warm een mooie omgeving en een goeie organisatie waren de garantie voor een uitermate geslaagde dag. Zesendertig Drenten hadden hun baasjes kunnen motiveren om mee te gaan wandelen in het open bloeiende Hageland.
Scherpenheuvel beleefde gisteren 2°paasdag én Drentendag . Eric Petitjean had een in een mooie omgeving een prachtige wandeling uitgestippelt. Holle wegen, vergezichten over de streek, langs de bekende basiliek en via tal van goed bevolkte terrassen trokken wij een tweetal uren door de streek van Scherpenheuvel en Zichem.
Bij aankomst op het buitenverblijf van de familie Petitjean konden wij onze dorst lessen.
Sommigen onder de Drentenbaasjes dachten ondertussen al dat het dorstlessen nog niet was uitgevonden in het Hageland. Een ander dacht dan weer dat het gevoel van chronische dorst nooit meer zou overgaan. Ons baasje kreeg nu voor de eerste maal in zijn leven een beeld van hoe een woestijnreiziger een oase ervaart toen de groep het buitenverblijf bereikte.
Ook toen de eerst dorst al gelaafd was en de kelen al terug droog stonden van het babbelen en voor de honden spelen met elkaar was er geen haast om huiswaarts te trekken, daarvoor was het weer te excellent in dat mini-paradijsje van Erik. Het was een puike ervaring en wij danken Erik voor de prachtige dag.
Al dagen aan een stuk heeft het baasje onze kop zot geklapt voor de wandeling die we vandaag gaan maken. Nu is wandelen voor ons een routine kwestie, zij het een plezierige kwestie, maar vandaag zou een specialleke worden volgens de baas .
Allereerst is het niet in ons bos, maar daar ergens waar we vorige week ook zijn langs gekomen als we naar ons Hadise zijn geweest. Ten tweede zou de ganse familie ook daar zijn, alle broers en zussen, onze pa, tante Ella en dan nog een heel pak Drentjes die we kennen van de vereniging. Enkel bomma Freya heeft gemeld dat ze loops is en de reuen niet wil komen jennen, kwestie van kunnen en niet mogen
Ten derde gaan we voor het eerst blogvrienden ontmoeten die we tot nu toe enkel van de PC kenden. Arcil komt uit Nederland en Floyd uit Wallonië. Wieme kennen we al van uit de tijd dat hij nog bij Dr. Temmerman en zijn vader Felix en moeder Gipsy. Zijn hedendaags baasje Anita kennen we nog niet maar het was wel zij die ons verwittigde van de wielerkoers van deze namiddag in Scherpenheuvel.
Ook voor de baasjes gaan er weer fijne ontmoetingen zijn. De clubleden, de bloglezers, de eigenaars van onze zus en broers, met alle kunnen onze baasjes het goed vinden. Het beloofd dan ook nog goed wandelweer te worden
Vanavond hopen we hier verslag te kunnen brengen van en toffe 2°paasdag. Het baasje heeft de pille van t nief kodakske al opgeladen, nu is het enkel nog wachten op de fotomodellen en de locatie
Een man komt laat thuis van zijn werk. Als hij vraagt wat ze eten, zegt zijn vrouw: "Awel, je treft het: Ik heb niks klaargemaakt, want we hebben niks in huis." De man zegt: "Laten we dan naar een restaurant gaan, dan gaan we lekker Escargots eten." De vrouw heeft daar weinig zin in en zegt: "Gaat gij anders maar naar de winkel om escargots te halen, dan maak ik ze hier wel klaar." De man gaat naar de winkel en koopt escargots: twaalf in een zakje. Hij stopt ze in zijn binnenzak. Onderweg terug naar huis komt hij een vriend tegen, gaat nog naar een kroegje, komt weer een vriend tegen, blijft in een ander café nog even hangen... Uiteindelijk komt hij met een flink stuk in zijn kraag om kwart over twee 's nachts weer thuis. Hij is zo dronken dat hij zijn sleutel niet in het slot krijgt. De sleutelbos valt op de grond.
Hij bukt zich en alle escargots vallen op de grond. Uit pure ellende belt hij dan maar aan. Zijn vrouw doet de deur open en vraagt woedend: "Awel, waar bleeft ge, Ik zit hier al uren op u te wachten !!
Bukt de man zich en zegt tegen de slakken op de grond:
"Allee jongens...vooruit, nog een klein stukske...!!!"
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
